วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 743 แยกพ่อแม่ลูก 2
ตอนที่ 743 แยกพ่อแม่ลูก 2
“แกหอมพ่อก่อนสิ” อำเภอพัดรักเสนอเงื่อนไข
เด็กน้อยจิ้ปากแล้วหอมลงไปบนหน้าอำเภอพัดรักทันที. ถ้ามันเกี่ยวกับความปลอดภัยของหม่าม๊าต่อให้หอมสักร้อยทีเขาก็ทำ
อำเภอพัดรักถอนหายใจเบาๆ อุ้มเด็กน้อยไว้แน่นแล้วเอาหน้าถูๆ กับหน้าเด็กน้อยเบาๆ
ดูเหมือนว่าวันนี้อำเภอพัดรักจะคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับสิบห้า
“จะทำยังไงก็เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ ” อำเภอพัดรักถอนหายใจขณะพูด
จากที่ธัชชัยกลายเป็นนักโทษเขาอยู่สองวัน นี่ก็กลายเป็นว่าแม่ลูกพยายามที่จะหาวิธีส่งข้าวส่งยาให้เขา
ประโยคของธัชชัยที่ว่า ‘ความสัมพันธ์พ่อลูกเลือดนั้นข้นกว่าน้ำ’ ซึ่งมันค่อยๆ ทำร้ายจุดอ่อนของอำเภอพัดรักช้าๆ และนี่มันก็เป็นเรื่องที่เขากลัว
เด็กน้อยเป็นลูกของธัชชัยดังนั้นไม่ว่าตนเองจะดีกับเขาเท่าไหร่ สุดท้ายเขาก็จะหันหน้าเข้าหาธัชชัยผู้ที่เป็นพ่อเสมอ
ดังนั้นอำเภอพัดรักถึงถอนหายใจอย่างงี้
แต่เขาก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นมันเลย
ในเมื่อความอบอุ่นใช้กับเด็กน้อยไม่ได้ผลถ้าอย่างนั้นก็ต้องใช้กำลัง“พ่อบุญธรรมผมหอมคุณแล้วนะ ทำไมถึงไม่เปิดให้ผมเข้าไปหล่ะ? พ่อบุญธรรมพูดจริงมาตลอด จะมาโกหกไม่ได้นะ”เพื่อแสดงถึงความบริสุทธิ์ใจของตนเองเด็กน้อยจึงหอมลงไปที่แก้มอีกข้างของอำเภอพัดรักด้วยความเคยชินอำเภอพัดรักใช้เคราถูๆ ไปที่แก้มของเด็กน้อย หลังจากที่แสดงความอบอุ่นอีกครั้งก็ส่งเด็กน้อยไปให้แปดอุ้มอย่างลังเลหน่อยๆ“แปด แกเอาสิบห้ากลับไปที่ปราสาทsky dreamก่อน!”เสียงของอำเภอพัดรักต่ำแปลกๆ ไป ฟังแปดที่ถามออกมาอย่างตะลึง “กลับปราสาทsky dreamตอนนี้? ”“ใช่ เครื่องบินส่วนตัวของฉันรอพวกแกอยู่ที่สนามบินแล้ว อีก2ชั่วโมงจะออก! เช็คอินเรียบร้อยแล้ว! ”อำเภอพัดรักยังคงเศร้าอยู่หน่อยๆ ไม่ว่าจะด้วยน้ำเสียงหรือท่าทางของเขาก็บ่งบอก“ไม่! ผมไม่ไป! ” เด็กน้อยทำท่าเหมือนกับแมวถูกเหยียบหางที่จู่ๆ ก็ม้วนๆ ตัวแล้วก็ลงออกไปจากอ้อมกอดของแปด“พ่อบุญธรรมเป็นพีน็อกคีโอจอมโกหก คุณโกหกได้ยังไง! เดี๋ยวจมูกคุณก็จะค่อยๆ ยาว! ”เด็กน้อยตะโกน “ผมอยากเจอหม่ามี๊! ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น! ผมจะเอาหม่ามี๊…..”“ตอนนี้นายตัดสินใจอะไรไม่ได้แล้ว แล้วก็ทำตามอำเภอใจไม่ได้แล้วด้วยตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายจะไม่ได้เจอหม่ามี๊กับธัชชัยพ่อโง่ๆ ของแกอีกต่อไป! ”ใบหน้าของอำเภอพัดรักเต็มไปด้วยความโหดร้าย “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายจะมีแต่ฉันที่เป็นพ่อบุญธรรมของนาย! ”“พ่อบุญธรรมหน้าไม่อาย….อย่ามาโกหกเด็กสิ! หน้าไม่อายจริงๆ! ” เด็กน้อยร้อนรนจนเหงื่อท่วมตัวและยิ่งถูกอำเภอพัดรักพูดแบบนั้นว่าเขาจะไม่ได้เจอหม่ามี๊สุดที่รักอีก!เมื่อคิดอะไรออกก็ด่าออกไป ทั้งคฤหาสน์เต็มไปด้วยเสียงตะโกนของเด็กน้อยเมื่อสิบสองเข้ามาอีกครั้งพ่อบุญธรรมอำเภอพัดรักนั่งอยู่บนโซฟาและดูเหงาเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเขาจะแก่ลงไป10ปีสิบสองที่อยู่นอกประตูได้ยินเสียงเด็กน้อยโวยวายแต่ไม่ได้เข้าไปไกล่เกลี่ยเพราะเขารู้ว่าสิ่งที่พ่อบุญธรรมตัดสินใจนั้นเป็นสิ่งที่คิดมาดีแล้วจะมีก็แต่ผลของตอนนี้ที่ทำได้เพียงแค่โทษวัจสาแม่ลูกที่ทำให้พ่อบุญธรรมผิดหวัง“พ่อบุญธรรม ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้วครับ พวกเขาเองก็มาแล้ว”สิบสองพูดพลางห่มผ้าห่มบางๆ ให้อำเภอพัดรักผ่านไปครู่ธัชชัยก็ลืมตาขึ้นมา “งั้นก็ทำตามแผนที่วางไว้! ”“อ้อ แปดจะเอาสิบห้าอยู่มั้ย? ไม่อย่างนั้นแกก็ไปเปลี่ยนให้แปดกลับมา แล้วแกก็อยู่ส่งเจ้าเด็กนั่นแทนเถอะ”ถึงแม้ว่าลูกบุญธรรมของเขาจะไร้เมตตาแต่ว่าอำเภอพัดรักยังคงเป็นห่วงเป็นกังวลสิบห้า“พ่อบุญธรรมไม่ต้องกังวล สี่กับห้าไปที่นั่นล่วงหน้าแล้วทุกสิ่งได้ถูกเตรียมไว้อย่างดีแล้ว” สิบสองพูดให้อำเภอพัดรักสบายใจพลางกับนวดขมับของเขาที่สิบห้าทำให้เขาโกรธจนปวดหัว“อาการบาดเจ็บของห้าเป็นไงบ้าง? อำเภอพัดรักหลับตาถามด้วยเสียงเหนื่อยล้า“สี่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ไม่มีอะไรพิการมากสุดก็สองวันก็จะดีแล้ว”“อ๋อ งั้นก็ดี” อำเภอพัดรักถอนหายใจอีกครั้งพร้อมกับลืมตามาครึ่งหนึ่ง “มีข่าวของเข้มบ้างมั้ย? ”“แปดได้ส่งคนไปจับตาดูกนิษฐาแล้ว เขาบอกว่าเพียงแค่นี้ก็สามารถที่จะจับเข้มได้แล้ว. รอจัดการเรื่องของธัชชัยเสร็จฉันจะไปจัดการเคลียร์แทนพ่อบุญธรรมเอง! ”“อ๋อ ไม่ต้องรีบ เรื่องของเข้มก็ปล่อยไปก่อนเถอะ”อำเภอพัดรักปิดตาลงอีกครั้งดูเหมือนว่าเขาจะเหนื่อยจริงๆ