วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 735 ยิ่งใกล้ทางยิ่งตัน 2
ตอนที่ 735 ยิ่งใกล้ทางยิ่งตัน 2
“พ่อบุญธรรมจะซื้อเครื่องบินส่วนตัวให้ลำหนึ่ง อยากจะไปดูด้วยกันมั้ย? ”
อำเภอพัดรักไม่ได้รวยธรรมดา นี่ขนาดซื้อเครื่องบินส่วนตัวให้เด็กคนหนึ่งได้ แค่เพียงขยิบตานั้น ถือว่าเป็นอภิมหาเศรษฐีทีเดียว
“ไม่ไปครับ หม่ามี๊จ้างครูสอนพิเศษมา สิบห้าต้องตั้งใจเรียน”
เด็กน้อยเพียงแค่ปฏิเสธของขวัญของอำเภอพัดรัก
“ตั้งใจเรียน ดีจริงๆ เลย พ่อสนับสนุน มีหนึ่งประโยคที่พ่อชอบมากนั่นก็คือ “ เขาสอนว่าฉันต้องขอโทษคนทั้งโลก ไม่ได้สอนให้คนทั้งโลกมาขอโทษฉัน! ถ้าครูคนนั้นไม่ได้สอนประโยคนี้ให้มาบอกพ่อ พ่อจะไปจัดการเขา! ”
ดูเหมือนว่าคนที่อำเภอพัดรักเกลียดที่สุดน่าจะเป็นคนที่ทรยศเขา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเคยเสียใจมาอย่างหนัก หรือเป็นเพราะตัวเขาเองเป็นคนโมโหร้ายอยู่แล้ว
แต่เขาก็ไม่ได้บังคับเด็กน้อยให้กับเขาด้วย จึงให้เขาอยู่ที่บ้าน
ที่เด็กน้อยบอกว่าจะตั้งใจเรียนนั้นจริงๆ แล้วก็คือตั้งใจมองว่าแปดจะไปทำร้ายพ่อเขามั้ยต่างหาก
แปดทราบถึงเจตนาของเด็กน้อย ดังนั้นเมื่อเขาเห็นว่าสิบห้าอยู่บ้าน เขาจึงไม่สบายใจขึ้นมา
ชัดเจนเลยว่ามันจะเป็นวันที่แสนลำบากของเขาไปอีกวัน
แปดนั่งกินข้าวอย่างช้าๆ แต่ความเชื่องช้าของเขาถูกทำลายไปด้วยเพราะมีเด็กขี้เกียจตัวน้อยเดินเข้ามา
แปดที่กำลังกินแฮมอยู่ที่ปากนั้น เคี้ยวไปยังไม่ถึงครึ่งชิ้น ก็รีบกลืนลงคอไปในทันทีมันรู้สึกแย่เอาเสียมากๆ เขาควรจะได้เพลิดเพลินกับอาหารเช้าของเขา แต่ตอนนี้ทำได้แค่กลืนมันลงไป“แปดเมื่อคืนผมทำนิทานตกไว้ในห้องใต้ดิน ไปเปิดประตูให้ผมหน่อย”เด็กน้อยพูดอย่างมีมารยา คราวนี้เขาไม่อยากจะใช้บารมีของอำเภอพัดรัก“สิบห้า นายเป็นเด็กฉลาด นายน่าจะรู้ว่าถึงแม้พ่อบุญธรรมจะไม่อยู่บ้าน แต่เขาก็มีวิธีการที่จะรับรู้เรื่องในบ้านได้”แปดพูดเสียงกระซิบ เพื่อให้เขากับตะวันได้ยินกันเพียงสองเด็กน้อยจึงพูดกลับ “ถ้านายไม่พูด พ่อบุญธรรมก็ไม่รู้หรอก”แปดเพียงส่ายหน้า “พ่อบุญธรรมไม่เชื่อคำพูดใครหรอก เขาเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น”แต่ดูเหมือนเด็กน้อยจะยังไม่เข้าใจจริงๆ แล้วเกมสุดท้ายที่อำเภอพัดรักจะเล่นกับธัชชัย นั่นก็คือเขาอยากจะเห็นเจ้าเด็กน้อยเลือกระหว่างเขากับพ่อแท้ๆ อย่างธัชชัยและธัชชัยก็กำลังเล่นอยู่ด้วยเช่นกันดังนั้นจะมาดูกันว่าเด็กจะเลือกธัชชัยที่เลือดข้นกว่าน้ำ หรือพ่อบุญธรรมอย่างอำเภอพัดรักที่เลี้ยงเขามา?ดังนั้นอำเภอพัดรักจึงไม่กั้นขวางการพัฒนาความสัมพันธ์ของพ่อลูกถ้ามันยังสามารถควบคุมได้อยู่ และทำให้อำเภอพัดรักพอใจนั่นก็ดี แต่ถ้าเสียการควบคุมไปแล้ว เกรงว่าชีวิตของธัชชัยจะเป็นอันตรายแน่นอน!และนั่นสำหรับสองแม่ลูกแล้ว มันก็ไม่ดีเอาเสียเลย“ตะวัน คุณครูจะมาแล้วนะ ลูกไปรอรับคุณครูที่ห้องหนังสือด้วยนะ อย่ามัวแต่กวนพี่แปดอยู่นี่”ตะวันที่ยังเด็กไม่รู้ว่าประโยคที่แปดบอกว่า พ่อบุญธรรมไม่เชื่อคำพูดใครหรอก เขาเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น แต่วัจสาเข้าใจแม้ว่าเขาจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แต่เขากลับใช้วิธีการสอดส่องดูสิ่งที่เกิดขึ้นในบ้านแทนเมื่อกินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว วัจสาก็เดินไปส่งคุณครูของเด็กน้อยด้านเด็กน้อยก็กลับมากวนใจแปดอีกครั้งดูเจ้าเด็กน้อยที่กระเป๋าพอง แปดก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว พ่อแท้ๆ นี่มันดีจริงๆ นี่ให้เด็กน้อยเอาของไปให้ได้ด้วย?ไหนว่าจะไปเอาหนังสือ นี่มันเป็นการส่งของกินให้พ่อชัดๆแต่แปดก็ทำเป็นมองไม่เห็น อย่างไรก็ตามอำเภอพัดรักอนุญาตให้เด็กน้อยสามารถพัฒนาความสัมพันธ์กับพ่อเขาได้ ดังนั้นเขาจึงทำเป็นปิดหูปิดตาแม้จะพูดอย่างนั้น ตอนนี้แปดก็คิดว่าอำเภอพัดรักดูจะมองเกมไม่ออกแล้วไม่ว่าทัศนคติของพวกเขาจะเป็นอย่างไร แต่มันก็แย่ทั้งนั้น ถ้าทำกับธัชชัยดีขนาดที่ว่าเอาของไปให้แบบนี้หลังจากเพลิดเพลินการกับการใช้มารยาของเด็กน้อย แปดก็เดินไปเปิดประตูให้แต่ถั่วช็อกโกแลตนั่นก็ไม่เลว ลูกเล็กนิดเดียว แต่ให้พลังงานได้ดีการที่ธัชชัยจะกินแต่ละครั้ง หัวใจของเขาก็เจ็บปวด เขาจึงไม่อยากจะกินมันเท่าไหร่นักเขาสามารถมองออกจากมุมเล็กนี้ ว่าลูกชายของเขาก็รักเขาอยู่เหมือนกันแม้ว่าตัวเขาเองจะทิ้งเด็กน้อยไปถึงสองครั้งสองครา แต่เด็กน้อยก็ยังปรารถนาอยู่ในอ้อมใจของเขาความพรมมินในห้องทำให้ธัชชัยนอกจากคิดทบทวนแล้ว ตอนนี้ความกังวลทั้งหมดมันก็หายสิ้นไป มีแต่ความสงบใจอย่างน่าอัศจรรย์ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงประตูเปิดออก เขาก็จะตื่นเต้น อย่างครั้งนี้เขาก็ลุกพรวดจากที่นอนทันที แต่กรงเหล็กกลับขวางกั้นการที่เขาจะได้กอดกับลูกชายไป“ตะวัน…” น้ำเสียงของธัชชัยดูประหลาดใจ แต่มันก็ยังดูแหบแห้งด้วยเพราะมือที่ถูกช็อตไปเมื่อคราวก่อนยังไม่ได้รักษา จึงทำให้ธัชชัยเริ่มเป็นไข้ขึ้นมา“ฉันมาเอาหนังสือนิทานของฉัน” เด็กน้อยยืดตัวก่อนจะพูดอย่างชัดเจน แต่สายตาของเด็กน้อยมองทอดไปที่ธัชชัยอย่างลึกซึ้ง เต็มไปด้วยความรัก