วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 716 คำขอครั้งสุดท้าย
ตอนที่ 716 คำขอครั้งสุดท้าย
ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดของธัชชัยนั่นก็คือวัจสากับลูก
ไม่สิ….ต้องบอกว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาสิ่งที่สำคัญที่สุดของธัชชัยนั่นก็คือวัจสากับลูก
ทำไมเขาถึงมีความรู้สึกเช่นนั้นอย่างแจ่มชัดหน่ะเหรอ? เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาเพียงไม่อยากที่จะให้ลูกเมียของเขาต้องอยู่ภายใต้เงาของอำเภอพัดรักอีกต่อไป
“ท่านชัย ตอนนี้เราจะไปไหนกัน? โพร์ทองหรือว่าบริษัทโฮสติ้ง? ”อาร์มที่ขับรถอยู่ถามขึ้น
ธัชชัยหลับตานิ่งเงียบมาโดยตลอด ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยมากๆ เขาขยับปากขมุบขมิบ “ไปโฮสติ้ง”
เจ้าตัวน้อยวิ่งร้องไห้เข้ามาที่บ้านตระกูลศรีทอง บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอเป็นสุดที่รักในบ้านมาโดยตลอดตั้งแต่เกิด เธอจึงไม่อาจจะยอมรับได้ที่พ่อเล็กธัชชัยชอบพี่ตะวันมากกว่า
ด้านวรพลนั้นทั้งวันต้องอยู่ที่บ้าน แม้แต่บริษัทก็ไม่ได้เข้าไป ด้วยเพราะเขามั่นใจว่าธัชชัยจะต้องเอามาส่งบ้านแน่ๆ
แต่คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินเสียงมิ้นที่เป็นลูกสาวตัวร้องไห้กลับมา เดิมทีขาเขาก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปหา
“มิ้นเป็นอะไรลูก? ทำไมถึงร้องไห้หล่ะ? ” วรพลอุ้มลูกสาวที่ดูช้ำใช้ขึ้นมา ก่อนจะจูบปลอบไปที่แก้มที่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของเด็กน้อย
“พ่อเล็ก….พ่อเล็กบอกว่ารักพี่ตะวันมากกว่า….”
เจ้าตุ๊กตาน้อยพูดเรื่องนี้ขึ้นก็ยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีก ร้องจนหยุดไม่ได้เลยทีเดียว
แต่วรพลกลับยิ้มรอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความสุขและความโล่งใจ“มิ้น ลูกฟังพ่อใหญ่นะ พ่อก็รักทั้งมิ้นทั้งพี่ตะวันเหมือนกัน แต่พ่อรักมิ้นมากกว่านิดหนึ่ง”ใช้คำพูดแบบนี้เพื่อปลอบเด็กหญิงที่อายุจวนจะสี่ขวบนั้น มันเป็นวิธีที่ดี และได้ผลมากที่สุดแน่นอนหล่ะว่าเจ้าตัวน้อยเริ่มร้องไห้น้อยลง ก่อนจะสะอื้นถาม “จริงนะคะ? ”“ พ่อเล็กบอกว่าพ่อใหญ่รักมิ้นมากที่สุด พ่อใหญ่เป็นคนที่รักมิ้นมากที่สุดในโลก”น้ำตาตีตื้นขึ้นมา วรพลน้ำตาแทบไหลหลั่งไอ้เจ้าน้องชายคนนี้นี่นะ จะทำเพื่อเขาไปถึงเมื่อไหร่กัน? เขาควรจะเอาเวลาไปต่อสู้เพื่อความสุขของตัวเองต่างหาก ไปล่ามันมาให้ได้นะ!วรพลที่อุ้มเจ้าตัวน้อยอยู่วิ่งออกไปด้านนอก แต่เห็นเพียงท้ายรถและฝุ่นที่ตลบอบอวลเท่านั้น“พ่อเล็กไปแล้ว….พ่อเล็กไปหาพี่ตะวันใช่มั้ยคะ? ” เจ้าตัวน้อยถามด้วยความผิดหวังเล็กน้อย“มิ้น ลูกจำไว้เรื่องหนึ่งนะทั้งพ่อใหญ่และพ่อเล็กต่างก็รักมิ้น และก็รักพี่ตะวันมากๆ เหมือนกัน เข้าใจมั้ย?……“ใครกล้ามาแตะต้องตัวฉัน? ” เสียงของวิศาลกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง มันไม่ใช่แค่เสียงคำรามของเขาเท่านั้น แต่ในมือเขายังถือปืนอยู่ด้วย นั่นทำให้หมอพยาบาลไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปการช่วยเหลือผู้ป่วยเป็นหน้าที่ของเขา แต่ถ้าเขาตายขึ้นมา ก็ช่วยอะไรใครไม่ได้เหมือนกันวิศาลถึงจะพูดแบบนั้น แต่ตอนใช้แรงที่แขน มันก็ไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ เขาก็เป็นคนสามัญธรรมดา เจ็บจนแทบฝืนฟันกัดแล้ว หมอพยายามที่จะให้ยาเพื่อที่จะบรรเทาอาการเจ็บปวด แต่เขากลับไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย“ถ้าใครไม่กลัวตายก็เข้ามา” ตอนนี้ธัชชัยมาถึงโพร์ทองนั้น วิศาลกำลังขู่เหล่าหมอพยาบาลอีกครั้งเดิมทีพวกหมอพยาบาลต่างกลัวหัวหดกันหมด แต่เมื่อเห็นว่าธัชชัยมาแล้วพวกเขาก็โล่งใจ ภายในแผ่นดินโพร์ทองนี้คนที่จะเอาวิศาลอยู่ได้ก็มีเพียงธัชชัย คุณชายรองตระกูลศรีทองเท่านั้น“พวกนายมัวทำอะไรกันอยู่? ไอ้หมานี่มันอยากตายแล้ว แล้วจะไม่ช่วยเขาทำไม? ตัดแขนขาเขาให้ขาดๆ ไปก็สิ้นเรื่อง”ธัชชัยใช้การเล่นมุกเพื่อเรียกขวัญกำลังใจให้แก่ทีมหน่วยแพทย์เมื่อวิศาลเห็นธัชชัยเดินเข้ามา ดวงตาของเขาก็สุกสกาวขึ้นทันทีธัชชัยเดินตรงไปยังเตียงที่วิศาลนอนอยู่ ก่อนที่หยิบมือที่ถือปืนของวิศาลชี้ตรงมาที่อกของตัวเอง“ไอ้เวรนี่ ชอบนักปืนเนี่ย ไม่งั้นก็ยิงฉันสักนักสิ” ธัชชัยใช้วิธีที่ดุดันกับวิศาลแต่ในเมืองSนี้คนที่กล้าทำแบบนั้นได้ก็มีเพียงธัชชัยคนเดียวเท่านั้นแหละ ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นหล่ะก็คงจะได้ลิ้มรสน้ำมือของวิศาลเป็นแน่ต่อหน้าธัชชัย ไม่ว่าสายตาใครจะมอง วิศาลก็เลือกที่จะลดปืนลงทันทีที่ธัชชัยเอื้อมมือไปคว้าปืน เขาก็โยนมันลงไปที่มุมห้องก่อนจะกระโดดตัวขึ้นไปทับตัวหนาๆ ประดุจวัวควายของวิศาลเอาไว้“มัวอุ้งอะไรกันอยู่? ยังไม่เข้ามาแก้แค้นอีก แค้นไม่ใช่เหรอ? ”เมื่อเห็นว่าวิศาลถูกธัชชัยกดเอาไว้อยู่ เหล่าแพทย์ที่รายล้อมอยู่ก็เดินเข้ามาจัดการกับแขนที่เปื้อนเลือดจากแรงระเบิดก็ที่จะกฎบังคับคนที่ตัวประดุจวัวควายอย่างวิศาลได้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยแล้วเขาก็ไม่สามารถรับยาสลบได้บ่อยครั้ง เพราะมันอาจจะทำร้ายสมองส่วนรับรู้ของเขาได้แต่วิศาลก็ไม่ให้ความร่วมมือเลย มีเพียงตอนที่ธัชชัยอยู่ด้วยเท่านั้นทีมแพทย์ถึงจะกล้าเข้ามาทำการรักษาได้ธัชชัยถอดเสื้อคลุมออกใส่แค่เพียงเสื้อหนาว แถมยังต้องกดร่างที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อของวิศาลถูกธัชชัยกดทับแบบนี้ วิศาลก็รู้สึกแปลกๆ มันทั้งเจ็บทั้งมีความสุข