วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 698 เด็กอายุห้าขวบที่รู้เรื่อง
ตอนที่ 698 เด็กอายุห้าขวบที่รู้เรื่อง
“วัจสา เธอตั้งใจทำร้ายตัวเอง เพื่อให้ฉันสงสารใช่ไหม?” ธัชชัยตักซุปบำรุงขึ้นมา
“ตลกจริงๆ ว่าคนอย่างนายจะสงสารฉันด้วย?” วัจสากระแอมด้วยความเย็นชา
“เธออยากให้ฉันป้อนเธอเอง?” ธัชชัยตักซุปขึ้นมาครึ่งช้อนจ่อที่ข้างปากวัจสา แล้วช้อนนั้นก็ถูกปัดจนตกพื้น
ธัชชัยสะกดอารมณ์โกรธ แล้วเรียกแม่บ้านมาเก็บกวาด
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ธัชชัยก็ถูกภรรยาและลูกชายของตัวเองขังไว้ด้านนอก
ขาดอิสระ และยิ่งไม่อยากเห็นใบหน้าที่เสแสร้งนั้นของธัชชัย วัจสาจึงขังตัวเองและลูกไว้ในห้องแทน
“หม่ามี๊ หม่ามี๊อย่าเพิ่งโกรธนะ ตะวันจะออกไปดูศัตรูเสียหน่อย! รอจนได้โอกาสผมจะพาหม่าม๊าหนีไป กลับไปหาพ่อเลี้ยง”
เมื่อเห็นหน้าของลูกที่รู้เรื่องและสงสารเธอ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
“ตะวัน หนูออกไปหาอะไรกินเถอะ ไม่ได้กินอะไรมาตั้งนานแล้ว”
“หม่ามี๊ไม่กิน ผมก็ไม่กิน!”
“เด็กโง่ หม่ามี๊ไม่อยากกิน และกินไม่ลงด้วย ถ้าตะวันต้องเชื่อฟัง ออกไปหาคุณป้าคนนั้น ให้คุณป้าพาไปหาของกิน ตะวันถึงจะมีแรงพาหม่ามี๊หนีไปนะ!”
วัจสารู้สึกว่าตัวเองทำผิดอย่างใหญ่หลวงไป การทำตัวอ่อนแอต่อลูกนั้นไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากทำให้ลูกเสียใจเปล่าๆแล้วเสียงธัชชัยเคาะประตูก็ดังขึ้น“ตะวัน เปิดประตูให้คุณพ่อหน่อยครับ คุณพ่อเอาอาหารมาให้ลูกกับหม่ามี๊ที่รักของหนูน่ะ”ในห้องเงียบสงัด ไม่มีเสียงตอบรับใดๆธัชชัยครุ่นคิด แล้วก็บางอย่างได้ขึ้นมา “ตะวัน หนูจะงอนก็ไม่เป็นไร แต่หม่ามี๊เป็นผู้หญิง ท้องของผู้หญิงหิวจะไม่ดีเอานะ แล้วหม่ามี๊ก็เสียเลือดเยอะ คุณลุงหมอก็บอก ว่าถ้าไม่ได้กินอะไรนานๆ จะอันตราย…”ประตูถูกเปิดขึ้น ร่างเล็กปรากฏขึ้นตรงหน้าธัชชัย แล้วเขย่งขึ้นไปรับจานอาหารมาจากมือของธัชชัย“หนักนะ คุณพ่อถือเข้าไปให้ดีกว่า”ธัชชัยกำลังจะทำดีต่อตะวัน เขากลับถูกเท้าเล็กนั้นถีบกลับมาราวกับกลัวดอกพิกุลจะร่วง เขาไม่แม้แต่จะพูดกับธัชชัยซักคำ!ช่างน่าเศร้าเสียจริงและเป็นที่เขาหาเรื่องให้ตัวเองทั้งนั้น!ยืนอึ้งอยู่นอกห้อง แล้วโทรศัพท์ของธัชชัยก็ดังขึ้น เป็นสายที่โทรมาจากบุรีเขายืนดูซักพัก แล้วจึงเดินไปรับที่หน้าระเบียง“คุณชาย เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ! ผมเจอนังกนิษฐาผู้หญิงเจ้าเล่ห์นั่นที่ชายหาดครับ! ให้คนตามหาจนทั่วหาดแล้ว ก็ไม่เจอ…คิดว่าน่าจะถูกสองจับตัวไป!”น้ำเสียงของบุรีเต็มไปด้วยความรีบร้อนและกังวล เขารักกนิษฐามาตลอด ไม่ใช่แค่เพราะว่าเธอสวย แต่เหมือนกับมีความรู้สึกปนอยู่ในนั้นด้วยน่าเสียที่ยังคงเป็นดังเดิม แอบรักเขาข้างเดียว เป็นคนที่อยู่ในความฝันเท่านั้น!สายนี้โทรเข้ามาตอนที่ธัชชัยและลูกชายทะเลาะกันอยู่ เป็นตอนที่ให้เขาพาลูกน้องออกไปออกไปห้ามสองที่กำลังจะลักพากนิษฐาเอาไว้แต่เหมือนจะสายไปก้าวหนึ่ง ไก่อ่อนอย่างบุรีจะไปสู้อะไรกับหมาป่าอย่างสองได้!“คุณชาย คุณมาเถอะ ถ้าอยู่ในมือสองจริงๆ กนิษฐาคงโดนเล่นงานปางตายแน่! คุณชาย พวกเราต้องรีบหาวิธีนะ!”บุรีกังวลจนตัวสั่นธัชชัยเดินไปทางหน้าประตูแล้วก็หยุดลงตัวเขาไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร? เป็นการไถ่โทษเหรอ?ส่งคนไปเอง แล้วยังไปช่วยกลับมา จะมีความหมายอะไรกัน?บุรีได้ยินธัชชัยที่ปลายสายยังคงเงียบ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าธัชชัยกำลังคิดอะไรอยู่จึงพูดเสริมขึ้น “คุณชายครับ ไม่ว่าคุณจะเกลียดผู้หญิงคนนี้ขนาดไหน ยังไงซะเธอก็เป็นแม่แท้ๆของมิ้น และต่อให้มิ้นไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของคุณ กนิษฐาก็ได้มีทายาทของตระกูลศรีทองแล้ว ถ้าเธอถูกสองทำอะไรไปจริงๆ คุณกล้าที่จะอยู่เฉยเหรอครับ?”ที่บุรีพูดก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล ยังไงซะกนิษฐาก็เป็นแม่แท้ๆของมิ้น เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลศรีทองในมุมมองของผู้ชายคนหนึ่ง ผู้หญิงคนหนึ่งชอบทำตัวเองให้ดูมีพิษสง อย่างน้อยเธอก็ต้องมีมุมที่น่าอภัยให้ได้บ้างแล้วอีกอย่าง ธัชชัยได้ใช้กนิษฐาในการแลกตัวของตะวันกลับมาอย่างปลอดภัย ถือว่าเป็นการไถ่โทษเธอแล้วกันหลังจากที่กำชับพ่อบ้านและแม่บ้าน ธัชชัยจึงออกไปไม่ใช่เพราะกนิษฐา แต่เพราะเธอเป็นแม่แท้ๆของมิ้น ผู้หญิงที่พี่ชายเขารักมากแต่บุรีก็พูดถูก ธัชชัยไม่ต้องการเห็นเธอถูกทำร้าย อย่างไรซะเธอก็เป็นคนที่พี่ชายของเขารักตะวันเอาหน้าแนบไว้ที่ประตู ได้ยินเสียงธัชชัยสั่งงาน แล้วก็เงียบไป หนูน้อยจึงรีบวิ่งไปหาวัจสา แล้วพูดว่า “หม่ามี๊ๆ ไอเลวนั่นไม่อยู่แล้ว… ผมยังได้ยินเขาสั่งคุณป้าให้ดูแลหม่ามี๊!”