วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 697 จะพาพวกเราหนีไปด้วยกัน 2
ตอนที่ 697 จะพาพวกเราหนีไปด้วยกัน 2
เรื่องราวที่น่าตกใจบนเรือสำราญ ทำให้หนูน้อยหมดอาลัยตายอยาก และตอนนี้หาหม่ามี๊ไม่เจอ ยิ่งทำให้เธอลุกลี้ลุกลน
“ชู่ มิ้นไม่ร้องไห้นะคะ คุณพ่อจะไปตามหาหม่ามี๊กับหนูเอง”
ถ้าเทียบจากการร้องไห้งอแงของมิ้นแล้ว ตะวันนั้นมีสติกว่ามากและยิ่งน่าสยดสยองกว่าเยอะ
“ธัชชัย นายรีบปล่อยฉันกับหม่ามี๊ไปเสียเถอะ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้พ่อเลี้ยงมาจัดการนาย!”
บนเรือสำราญ ถูกพ่อแท้ๆทิ้งไปกับตาอีกครั้ง หนูน้อยไม่มีทางที่จะปล่อยไปได้ ความรู้สึกระหว่างพ่อลูกกว่าจะดีขึ้นมาได้ แต่ก็ถูกธัชชัยที่เลือกมิ้นทำลายไปเสียหมด
“ฉันเป็นพ่อแท้ๆของนาย เรียกพ่อสิ เป็นเด็กต้องรู้จักมีมารยาท ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ถือสาที่นายเรียกชื่อฉันเฉยๆก็ตาม!”
ธัชชัยรู้ว่าทำไมลูกชายถึงใจร้ายกับเขาเช่นนี้
เป็นแผนการของอำเภอพัดรักทั้งหมด ที่ทำให้เขาต้องทำร้ายจิตใจลูกชาย
“นายไม่ใช่พ่อแท้ๆของฉันแล้ว นายเป็นแค่สารเลวคนหนึ่ง! ฉันไม่มีพ่อแท้ๆแบบนี้! และฉันก็ไม่ใช่ลูกชายนายด้วย! นายเป็นศัตรูของพ่อเลี้ยง ก็เป็นศัตรูของฉันเหมือนกัน!”
เมื่อก่อนไม่ว่าหนูน้อยจะโกรธขนาดไหน ก็จะเรียกธัชชัยว่าไอสารเลว แต่ครั้งนี้ถึงคำว่าศัตรู แสดงถึงเขาเกลียดธัชชัยเข้ากระดูกแล้วธัชชัยทำร้ายพวกเขามากเกินไปแล้วธัชชัยก้มตัวลง พยายามทำตัวเท่าลูกชาย แล้วเริ่มพูดขึ้น “ตะวัน พ่อรู้ว่าหนูเป็นเด็กฉลาด แต่หนูไม่มีทางดูไม่ออก ว่านี่เป็นแผนการของพ่อเลี้ยง! ใช่แล้ว พ่อมีอะไรให้หนูดู”ธัชชัยหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า แล้วเปิดวิดีโอให้ตะวันดู“นี่เป็นวิดีโอตอนที่ลูกหัดกระโดดลงบ่อบอล สิบสองส่งมาให้พ่อ และแน่นอน นั่นเป็นคำสั่งของอำเภอพัดรัก พวกเขาต้องการจะทำตามเป้าหมาย บอกพ่อ ว่าลูกจะปลอดภัย!”เงียบไปซักพัก ธัชชัยพูดขึ้นอีก “ฉันอยู่ตรงนั้นเห็นบ่อบอลก่อน จึงเปลี่ยนวิธี ไปรับมิ้นน้องสาวนาย ไม่อย่างนั้นคงจะสูญเสียหนึ่งชีวิตเล็กๆไปใช่ไหม?”ธัชชัยอธิบายความจริงใจในใจของตัวเองไป เพื่อได้รับการอภัยจากลูกชายเขาสนใจลูกชายมากจริงๆ ท่าทางแบบนี้ที่เหมือนกับเขา ไม่ว่าจะคิ้ว หรือการพูด ธัชชัยรู้สึกเอ็นดูจับใจ“พอแล้ว ธัชชัย นายเลิกหาข้ออ้างให้กับการกระทำของตัวเองได้แล้ว! ห้าปีก่อนก็เป็นแบบนี้ ผ่านมาแล้วห้าปีก็ยังเป็นแบบนี้…นายจะให้ฉันว่ายังไง? ฉันกับหม่ามี๊ผิดหวังไม่มีที่สิ้นดีแล้ว!”คำพูดของหนูน้อยทำให้ธัชชัยเงียบไป สิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้อง เพราะสิ่งที่เขาพูดคือความจริงห้าปีก่อนเขาทอดทิ้งพวกเธอ เพื่อหาข้ออ้าง หลังจากนั้นห้าปี เขาก็ยังทำแบบเดิมเขาไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของพวกเธอ ความรู้สึกเจ็บปวดของการถูกสามี ถูกพ่อแท้ๆทอดทิ้งนั้นเป็นอย่างไร แล้วยังผ่านมันมาถึงสองครั้ง“แล้วก็ ห้ามนายว่าพ่อเลี้ยงอีก!” หนูน้อยพูดกับพ่อด้วยความโกรธ “ถ้าไม่ใช่พ่อเลี้ยงผลักฉันลงบ่อบอล ฉันคงจะล้มตายไปแล้ว! แล้วนายก็เอาแต่ยืนดู!”หนูน้อยฉลาดกว่าวัย ถึงแม้ว่าจะอายุเพียง 5 ขวบ แต่เขาสามารถแยกแยะความดีความชั่วออกเดิมต้องการจะแก้ตัวให้ตัวเอง แต่ตอนนี้ลูกชายเขากำลังโกรธอยู่ จึงได้แต่เงียบลูกชายพูดถูก ตอนนี้เขาพูดเท่าไหร่ ก็เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น!ต่อให้ตัวเองหาเหตุผลได้เป็นหมื่นเป็นพัน และทำร้ายพวกเธอสองแม่ลูก ความจริงทั้งหมดก็อยู่ตรงหน้าตะวันจ้องใบหน้าซีดเซียวของผู้หญิงที่เพิ่งจะแท้งลูก ธัชชัยก็กลืนคำพูดที่เตรียมจะปลอบโยนสองแม่ลูกนั้นลงไป“ธัชชัย นายปล่อยพวกเราไปเถอะ! เดิมทีก็เป็นการเริ่มที่ผิดพลาดอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าพวกเราต่างรู้ว่ามันผิด ทำไมยังจะทำผิดต่อไป? พวกเราจบกันอย่างมีสติดีกว่าไหม?”วัจสาสูดลมหายใจเข้าลึก “ตอนนี้ฉันเกลียดนายแล้ว ตะวันก็เกลียด จบแค่นี้ดีกว่าไหม?”“ผิดอะไรกัน? ฉันไม่ยอมจบหรอก! ชีวิตนี้ฉันจะไม่แต่งงานอีก เธอก็อย่าคิดว่าจะแต่งอีก พวกเราจะร่วมกันแบบนี้ไปตลอดชีวิต!”เสียงของธัชชัยทำลายสิ่งที่วัจสาต้องการจะพูดต่อ“นายอยากมีส่วนร่วม แต่ฉันไม่อนุญาต และยิ่งไม่ต้องการให้ลูกฉันมาร่วมด้วย! พวกเราจะมีชีวิตใหม่ ธัชชัย ฉันขอร้องล่ะ นายปล่อยพวกเราไปเถอะ นายให้ความสุขแก่พวกเราไม่ได้!”สิ่งที่วัจสาคิดก็พูดออกไปหมดแล้ว แต่ธัชชัยก็เหมือนกับก้อนหิน ไม่ยอมเปลี่ยนวิธี อยากจะไปจากเขา? ไม่มีทาง!คนรับใช้ยกซุปบำรุงร่างกายมาเสิร์ฟ วัจสาก็วางมันไว้อย่างนั้น ราวกับกำลังขัดขืนธัชชัยอย่างเงียบๆ“คุณนายคะ ไม่ได้ทานอะไรมาทั้งวันแล้ว ถ้าไม่ทานอีกจะแย่เอานะคะ”ป้าอ้อยไม่ได้มาดูแลวัจสา ธัชชัยเรียกแม่บ้านมาดูแลวัจสาที่แท้งลูกโดยเฉพาะวัจสาไม่ได้ตอบกลับ และไม่ได้แตะต้องซุปถ้วยนั้น