วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 686 ไปดูว่าเธอตายไปแล้วหรือยัง
ตอนที่ 686 ไปดูว่าเธอตายไปแล้วหรือยัง
เมื่อเห็นเธอสิ้นหวังในทั้งตัวเขาและความรักไปแล้วนั้น ธัชชัยก็รู้สึกเหมือนโดนอะไรเข้ามาแทงที่กลางใจ ซึ่งเหมือนกับว่าเขาเป็นคนถือมีดแทงตัวเอง
หลังจากที่วัจสาหมดสติไปในเรือสำราญนั้น เธอก็สลบไปกว่าสองวัน ธัชชัยก็นอกจากการที่เขาออกตามหาลูกแล้วก็มานั่งเฝ้าเธออยู่ข้างเตียง
ตอนที่เขารู้ว่าเธอได้แท้งลูกคนที่สองไปแล้วนั้น หัวใจของเขาก็เจ็บปวดราวกับถูกฉีก
เขาเป็นหนี้เธอ ติดหนี้เธอมามากแล้วจริงๆ
การที่หญิงสาวยิ้มออกมาแบบนั้น มันทำให้หัวใจของเขาเย็นแข็งไปหมด
ด้านวัจสาก็พยายามจะแยกโลกของเธอออกจากเขา และไม่เปิดประตูหัวใจให้ธัชชัยได้กล้ำกรายอีก
ธัชชัยไม่ได้ปลอบประโลมหญิงสาว ด้วยเพราะชั่วขณะนั้น ไม่ว่าจะเป็นคำพูดใดก็ไร้ประโยชน์
ธัชชัยทำเพียงเอาเธอมากอดแนบกายเอาไว้ กอดแน่นๆ เพื่อที่จะเติมเต็มช่องว่างของหัวใจที่โหวงไป
วัจสาทั้งดิ้นทั้งกัดเขา จนสุดท้ายก็เงียบลงเพราะยาสลบ
มันเป็นการปกป้องตัวเองของหญิงสาว ธัชชัยฝังรอยจูบลงบนริมฝีปากแห้งผากของเธอ
ธัชชัยรู้ดีว่า หัวใจของเธอนั้นถูกตัวเขาเองทำร้ายจนยากที่จะฟื้นฟูคืน คำพูดใดๆ ก็ไร้ความหมาย เพราะเธอผิดหวังในตัวของสามี ของพ่อของลูก ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาทิ้งลูกเมีย ดังนั้นไม่ว่าจะพูดอะไรไปก็ตามมันก็เหมือนเป็นคำแก้ต่างให้แก่ตัวเองธัชชัยพาร่างของวัจสากลับไปที่เตียง จากนั้นเขาก็กดแนบใบหน้าของตัวเองเข้ากับใบหน้าซีดเผือดของหญิงสาว เนิ่นนาน ไม่ขยับไม่รู้ว่ามันผ่านไปนานสักเท่าไหร่แล้ว เขาถึงจะลุกออกจากเตียง ก่อนจะสั่งป้าอ้อยด้วยเสียงแหบแห้ง “ป้าอ้อย ป้าต้องอยู่กับเธอตลอด24ชั่วโมงเลยนะ ดูแลเธอให้ดี”ป้าอ้อยเช็ดน้ำตาที่ปรกหน้าตัวเอง ก่อนจะพยักหน้า “ คุณชายรองวางใจได้เลยค่ะ”เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่ต้องดูแลเธอแล้ว แต่เขาก็ยังออกจากห้องพักฟื้นไป มีเพียงการหาตะวันให้เจอเท่านั้น ถึงจะเป็นวิธีที่ปลอบประโลมเธอได้ดีที่สุดด้านมิ้น เธอตกใจมาก ตอนนี้อยู่โรงบาลพักฟื้นมาได้สองวันแล้วสองวันมานี้ มิ้นไม่พูดอะไรเลย เธอเพียงแค่กอดคอของกนิษฐาเอาไว้ไม่ยอมปล่อยโดนเธอทำแบบนั้นมาตลอดสองวันทำให้กนิษฐาเหนื่อยล้า ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยแต่ความเหนื่อยของเธอมันไม่ได้เศษเสี้ยวของความเสียใจของวัจสาเลยด้วยซ้ำกนิษฐามีความสุขที่เอาชีวิตที่เหลือของมิ้นกลับมาได้ แต่วัจสากลับต้องทนทุกข์ทรมานเพราะลูกคนหนึ่งก็โดนลักพาตัวไป ส่วนอีกคนก็แท้งไปแล้วยิ่งเหตุเพราะว่าธัชชัยทิ้งเธอไปอีก….ไม่ว่าจะด้านกายหรือใจ ดูเหมือนว่าเธอจะถูกทำร้ายจนยับเยินไปหมด นั่นทำให้วัจสาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว มันเจ็บจะเธอแทบจะไม่อยากหายใจ”“มิ้นครับ แม่หนูเหนื่อยแล้ว มาให้พ่ออุ้มหนูนะ”วรพลเพิ่งไปเยี่ยมวัจสามา เธอยังคงนอนหลับอยู่ด้วยฤทธิ์ยา ใบหน้าน้อยๆ ที่ซีดเซียวนั่นทำให้ไม่ว่าใครที่มองเห็นต่างก็สงสารไปตามๆ กัน เขาจึงทำได้แค่กลับมาที่ห้องของลูกสาวเมื่อเห็นว่าวรพลเดินเข้าห้องมา แต่ไร้ซึ่งวี่แววของธัชชัย หน้าของกนิษฐาก็หมองไปในทันที“พอทีเถอะวรพล เลิกสร้างปัญหาทีได้มั้ย? มิ้นยังกลัวไม่หายเลยนะ ธัชชัยนี่ก็จริงๆ เลย ลูกสาวเขาเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มาดูสักหน่อยเลย ใจไม้ไส้ระกำจริงๆ ”กนิษฐาอดไม่ได้ที่จะบ่นธัชชัย“กนิษฐาเธอนี่เกินไปแล้วนะ วัจสาเธอแท้งลูก แถมตะวันก็ยังหาไม่เจอ จะมาพูดแบบนี้ได้ยังไง? ” วรพลเอ็ดขึ้น ความเห็นแก่ตัวจนเมินเฉยต่อความรู้สึกของคนอื่นของเธอทำให้วรพลรู้สึกไม่ดี“งั้นก็ให้วัจสาไปหาเองสิ เธอรู้อยู่ก่อนแล้วนี่ว่าอำเภอพัดรักจะไม่ทำอันตรายอะไรตะวัน ยังจะมาเสแสร้งแกล้งทำตัวเป็นผู้น่าสงสารอีก พี่น้องบ้านคุณตาบอดกันไปแล้วหรือไง? ”กนิษฐาพูดถึงวัจสาวาจาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยถากถาง“กนิษฐา…เธอนี่มันกู่ไม่กลับจริงๆ แล้วหล่ะมั้ง! สาเขาทำเพื่อเธอตั้งหลายอย่าง เสียสละให้เธอตั้งมากมาย เธอยังพูดกับสาเขาแบบนั้นอีกอย่างนั้นเหรอ? จะบอกว่าใจเธอมันดำไปหมดแล้วหรือยังไง? ”ใบหน้าของวรพลสั่นไปหมดเพราะความโกรธ“ชู่ววว….”มิ้นในอ้อมกอดของกนิษฐาเริ่มร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง“วรพลนี่คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไงฮะ? จะมาตะคอกใส่ฉันทำไม” กนิษฐาอุ้มลูกขึ้นก่อนจะเดินปลอบ“มิ้น ไม่ต้องกลัวนะลูก แม่อยู่ตรงนี้….”สองวันผ่านไปแล้วแต่มิ้นก็ยังไม่พูดอะไรสักคำ นั่นทำให้วรพลเจ็บปวดหัวใจมาก“มิ้น ให้พ่ออุ้มหนูมั้ย? ”วรพลเอื้อมมือไปหากนิษฐาอีกครั้ง แต่เด็กน้อยที่กอดกนิษฐาอยู่ส่ายหน้า ทั้งยังร้องไห้ไม่หยุดแต่ หลังจากที่วรพลเล่านิทานให้เธอฟังกว่าครึ่งชั่วโมง เด็กน้อยก็ให้วรพลอุ้มกนิษฐาเหนื่อยล้าไปหมดทั้งตัว