วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 677 เพื่อลูกของเขาธัชชัยถึงกับจูบผู้ชาย 2
ตอนที่ 677 เพื่อลูกของเขาธัชชัยถึงกับจูบผู้ชาย 2
จากนั้นก็เทียวมองกลับไปด้านหลัง
“พี่ตะวัน ลุงไม่ดีคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่วันนี้ มิ้นร้องไห้เบาๆ ได้มั้ยคะ? ” เด็กน้อยร้องถาม มันดูน่าสงสารมากทีเดียว
ตะวันมองตามไป ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่สิบสองที่ไม่ได้อยู่ที่นี่ แม้แต่ แปด สี่และห้า ก็ไม่อยู่!
แต่เมื่อวานเห็นมีคนไม่คุ้นหน้าค่าตาที่มายืนข้างๆ กับอำเภอพัดรัก ด้วยเพราะตอนที่อยู่ที่sky dreamเขาได้เจอกับคนคนนั้นอยู่เพียงไม่กี่ครั้ง
ตั้งแต่เมื่อคืนหน้าที่ที่คอยดูแลเด็กทั้งสองคนที่เดิมทีเป็นของสิบสอง ได้ส่งต่อให้แก่พ่อบ้านที่อ่าวตื้นเป็นคนดูแล แล้วก็ยังมีเชฟอีกสองคนด้วย
นั่นอาจจะเพราะว่าสิบสองไม่ได้อยู่ที่เรือนี้แล้ว
เขาคงไปพาไอ้พ่อเฮงซวยของเขามาเพื่อที่จะให้เลือกตัวเลือกหล่ะมั้ง?
เด็กน้อยรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาในหัวใจ มันมีความโศกเศร้าเจือปนอยู่แผ่วเบา
เด็กน้อยอายุเพียงห้าขวบอย่างตะวันก็ย่อมอยากให้พ่อเลือกเขา และเนื่องจากการขาดของความรักของพ่อตั้งแต่วัยเด็ก ทำให้เด็กต้องการความรักของพ่อ
มิ้นจับมือของพี่ชายของเธอ ทั้งสองจับมือกันทอดมองไปยังท้องทะเลที่เป็นประกายระยิบระยับเบื้องหน้า
“พี่ตะวัน…มิ้นอยากกลับบ้านจริงๆ นะ” เด็กน้อยเร่มพูดแบบเดิมอีกครั้ง
“พี่ตะวันก็อยากกลับเหมือนกัน แต่พ่อบุญธรรมบอกว่า พี่ต้องรอจนกว่าพ่อจะเสร็จสิ้นการเลือกของของเขาก่อนถึงจะกลับได้”ประโยคนี้ เขาพูดอย่างนั้นหลายครั้งแล้ว เพราะทุกครั้งที่แม้แต่จะก่อนนอนก็ตามมิ้นจะคอยถามตลอด ก่อนที่เขาจะหลับดังนั้นความอดทนของเด็กน้อยอย่างเขาจึงต้องนำออกมาใช้ เพราะมิ้นเองก็เป็นเด็กน้อยที่น่ารักมากๆ คนหนึ่ง“พี่ตะวัน พี่ว่าเรือใหญ่แบบนี้อยู่ๆ มันจะรั่วขึ้นมาได้มั้ยคะ? ”“ไม่ได้หรอก”“งั้น งั้น ถ้ามันรั่วขึ้นมา เราก็จะกลายเป็นอาหารฉลามใช่มั้ย? ไม่ได้นะ ฉลามไม่ควรจะได้กินคนที่น่ารักแบบมิ้นหรอกนะ”“แต่มิ้นก็จะไม่ให้พี่ตะวันถูกฉลามกินหรอก”เธอเอาแต่พูด ตอนที่ตะวันน้อยกำลังจะหมดความอดทนนั่นเอง ก็มีเสียงเรือเร็วโต้ลมมาแต่ไกลแล้วก็ใกล้จะถึงแล้วด้วย“หม่ามี๊ครับ…..หม่ามี๊!”ถึงแม้ว่าจะเป็นเรือสปีดโบ๊ทที่โคตรจะเร็วจนมองภาพคนบนเรือไม่ชัด แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่นอกเรือเร็วนั้นคือแม่ของเขาเองและบนนั้นก็ยังมีผู้ชายอยู่อีกคน แต่ดูไม่เหมือนพ่อของเขา มันน่าจะเป็นลุงวรพลของเขามากกว่า“หืมมม แม่พี่อยู่ไหนหน่ะ? ทำไมมิ้นถึงมองไม่เห็นอะไรเลย? ”ความสูงของมิ้นยังน้อยกว่าเขามาก เธอจึงพยายามปีนป่ายไปในทิศทางที่ตะวันว่าตะวันไม่ได้มองผิดเลยแม้แต่น้อย เพราะคนที่อยู่บนเรือสองคนนั้นคือแม่ของเขา กับวรพลซึ่งเป็นลุง ส่วนคนที่เป็นคนพามาก็คือแปด!“ตะวัน! ”วัจสารีบวิ่งตรงเข้ามาคว้าลูกชายเธอกอดด้วยความสบายใจ ความกังวลที่สะสมมากว่าสัปดาห์พลันหายไปในทันทีนาทีนั้นวัจสาก็ตระหนักได้ว่า คนหนึ่งแค่ได้อยู่กับลูกของเธอแล้ว นั่นแหล่ะถึงจะสบายใจความรักอะไรนั่นมันเป็นแค่เครื่องปรุงแต่งเท่านั้น ชีวิตก็เหมือนกล่องช็อกโกแลตที่คุณไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่คุณจะได้รับเห็นแม่ของพี่ตะวันมาหา ตอนแรกมิ้นรู้สึกเศร้ามาก ด้วยเพราะแม่ของเธอไม่ได้มาด้วย แต่เมื่อเธอเห็นพ่อใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง ตัวน้อยก็รีบวิ่งไปหาทันที“พ่อคะ…พ่อ”อำเภอพัดรักยังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง อย่างน้อยครั้งนี้เขาก็ไม่ได้แยกเด็กทั้งสองคนจากครอบครัวของพวกเขาบางทีในความคิดของอำเภอพัดรักนั้นแม้การปรากฏตัวของวัจสาหรือวรพลก็ตามแต่ก็ไม่ได้เข้ามาขัดแผนของเขาแน่นอน“มิ้น คิดถึงพ่อมั้ยลูก? ”“คิดถึงหน่ะสิคะ คิดถึงมากเลยด้วย ทำพ่อเพิ่งจะมา”วรพลกอดลูกสาวของเขาเอาไว้แน่น ตอนนี้อารมณ์ของเขามันซับซ้อนไปหมด เพราะเขารู้สึกว่าสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในอ้อมแขนของเขานี้เป็นที่ดั่งโลกทั้งใบของเขาอาหารกลางวันบนเรือที่อุดมสมบูรณ์และอร่อยถูกจัดขึ้นมา อาจจะพูดได้ว่า มันเป็นอิสรภาพทางกายด้วยเขาไม่ได้อยู่กับยันสิบสองคนไม่มีใครมองไปที่อาหารของพวกเขาอำเภอพัดรักรู้ว่าถึงพวกเขาจะหนียังไงก็ตาม ก็ไม่สามารถหนีไปจากทะเลได้ ดังนั้นเขาจึงเมตตามากพอที่จะให้อิสรเสรีแก่พวกเขา“มา ตะวัน รับการคารวะจากลุงด้วย ขอบคุณสำหรับการดูแลน้องสาวของนายมาตลอดหลายวันที่ผ่านมานี้ เขาหยิบน้ำผลไม้แก้วหนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อให้เกียรติแก่ตะวันตะวันชะงักไปพักหนึ่ง เพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าวรพลจะทำมัน ไม่คิดว่าเขาจะสามารถได้รับการยอมรับและสรรเสริญจากผู้อื่นได้แบบนี้ ดังนั้นเขาจึงมีความสุขมาก