วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 676 เพื่อลูกของเขาธัชชัยถึงกับจูบผู้ชาย
ตอนที่ 676 เพื่อลูกของเขาธัชชัยถึงกับจูบผู้ชาย
“ไปกันเถอะ ฉันคิดถึงลูกชายฉันมากแล้ว! ” ธัชชัยพูดประโยคนั้นเป็นภาษาสเปน เมื่อห้าปีก่อน เจ้าวัวโง่สองตัวนี้ตอนที่พาเขาขึ้นเรือไปนั้น สองคนพูดเป็นภาษาสเปน
ได้ยินว่าธัชชัยพูดภาษาสเปนได้ ทั้งสี่ทั้งห้าก็ตะลึงกันไปตามๆ กัน
“ไม่ต้องรีบ อาบน้ำก่อนแล้วค่อยไป” ครั้งนี้ไม่รู้ว่าสี่หรือห้าเป็นคนพูด
“อาบน้ำเหรอ? ” คิ้วของธัชชัยบิดลึก ดูเหมือนว่าอำเภอพัดรักจะฉลาดขึ้นกว่าที่เขาทำเมื่อห้าปีก่อน
หนึ่งในผู้เฝ้าประตูไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ในห้องนั่งเล่น และอีกคนเป็นคนพาเขาไปห้องน้ำ และบังคับให้เขาอาบน้ำในล็อกเกอร์
อ่างอาบน้ำคู่ดูแข็งแรงมากทีเดียว
จริงๆ แล้วทุกคนเป็นผู้ชาย และรูปร่างของธัชชัยก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น ดังนั้นจึงไม่ได้อายอะไร เขาเปิดหน้าอกต่อหน้าผู้ชายอีกคนหนึ่งได้อย่างสง่าผ่าเผย
ธัชชัยรู้แค่ว่าสองคนนี้จะให้เขาอาบน้ำเพื่อเป็นการตรวจสอบอย่างละเอียดว่าเขาได้พกเครื่องติดตามมาด้วยหรือเปล่า
ห้าปีที่แล้ว ที่มีคนมาช่วยเขาได้นั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะมีคนตามเครื่องติดตามมา
ดังนั้นความผิดพลาด นั้นอำเภอพัดรักจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก
เขาถอดเสื้อขนสัตว์ของเขาออก พลางจ้องไปที่ผู้ชายตรงหน้าที่พินิจแล้วน่าจะเป็นห้าจริงๆ แล้วรูปร่างหน้าตาของห้านั้นก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่นัก แววตาทั้งคู่มืดลึก มันดูน่ากลัวนิดหน่อยและดูใหญ่กว่าชาวบ้านชาวเมืองเขา ปากก็บางเหมือนเส้นด้าย นี่มันคุณสมบัติที่ดีของชายชาตรีทีเดียว“I like you this handsome musclemale! (ฉันชอบกล้ามสวยๆ ของนายจัง! )”ธัชชัยพูดยอห้าในขณะที่ถอดเสื้อผ้าและเดินเข้าไปประชิดเมื่อเห็นว่าจู่ๆธัชชัยก็เดินเข้ามาสารภาพกับตัวเอง ห้าก็ดูเหมือนรู้สึกปลื้มและไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ จ้องมองแววตาของชายหนุ่มอย่างไม่ตั้งใจ ดูเหมือนว่า เขาไม่ได้รังเกียจเดียดดันความรักในไม้ป่าเดียวกันเท่าไหร่มือของธัชชัย ลากเลื้อยไปตามแขนของห้าเขาๆ จวบจนไปถึงเอวองค์ของเขาจากนั้นก็เลื้อยต่อไปที่กระเป๋าหลังกางเกงยีนต่อนั่นก็เพื่อที่จะได้เอาเครื่องติดตามขนาดจิ๋วใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกงข้างหลังของห้าได้ ธัชชัยจึงจูบปากของห้า!ลูกชายของพ่อ การที่พ่อทำเพื่อลูกนี้ พ่อถึงกับดึงศักดิ์ศรีของตัวเองแบบนี้ มันเพียงพอแล้วหรือยัง?ในความเป็นจริงเขาไม่สามารถคิดวิธีที่ดีกว่านี้เพื่อที่จะหลอกล่อห้าได้เพื่อไม่ให้ห้ารับรู้ได้ถึงเครื่องติดตามของเขา ดังนั้นเขาจึงบีบสะโพกของห้าอย่างรุนแรงจากปฏิกิริยาที่รุนแรงนั้น ห้าไม่ได้เดียดฉันท์ผู้ชายจริงๆ เขาจะต้องเป็นพวกรักไม้ป่าเดียวกันจริงๆ แน่ๆเมื่อเสื้อผ้าของธัชชัยถูกบังคับให้ถอดออกไปนั้น ทำให้ห้าเจอกับเครื่องติดตามที่ฝังอยู่อย่างตื้นๆ บริเวณแขนของธัชชัยได้ เขาจึงเอามันออกมาแต่โชคดี ที่ธัชชัยได้เอาเครื่องติดตามอีกอันไว้กับห้าเป็นที่เรียบร้อยแล้วถ้าวิศาลไม่โง่เกินไปจนช่วยอะไรไม่ได้แล้วหล่ะก็ ก็น่าจะตามมาจับอำเภอพัดรักที่กำลังล่องเรืออยู่ได้เขาไม่อยากจะคิดเรื่องไอ้เจ้าปลาพิษนี่มาก่อน เนื่องจากศาลไม่ได้มีการควบคุมเรื่องพวกนี้ เขาจึงต้องกำจัดด้วยตัวของเขาเองหลังจากติดตามที่ฝังอยู่ที่แขนถูกดึงออกมา ห้าก็เอาไปให้สี่ทันที ดูเหมือนฉากรักเมื่อสักครู่นี้จะไม่ได้ช่วยให้เขาช่วยธัชชัยปิดบังอะไรเลยธัชชัยทำความสะอาดตัวเองนานเป็นพิเศษ โดยเฉพาะปาก เขาล้างมันจนเกือบแดง อีกทั้งยังไอ้มือเจ้ากรรมที่เขาใช้บีบก้นห้านั้น เขาแทบจะอยากตัดมันออกไปเสียด้วยซ้ำเมื่อแต่งตัวในเสื้อผ้าที่ห้าเอามาให้แล้ว ธัชชัยก็ถูกนำตัวไปยังรถส่วนตัวทันทีรถไม่ได้ขับตรงไปที่ท่าเรือหรืออะไรเทือกๆ นั้น แต่หลังจากเดินทางไปกว่าสองหรือสามชั่วโมงในที่สุดก็ตรงเข้าไปในศูนย์บริการรถยนต์ดังนั้นคนของวิศาลจึงถูกตัดไม่สามารถติดตามเข้าไปได้ในท้องทะเลสีน้ำเงินเข้ม สะท้อนให้เห็นถึงประกายระยิบระยับ ทะเลนิ่งราวกับผ้าไหมเรียบ มีระลอกคลื่นขึ้นมาบ้างประปราย เมื่อมองลงมาจากที่สูงก็เห็นเป็นทะเลใส มันเหมือนกับความรู้สึกของมนุษย์บ้างเป็นบางทีในยามเช้า เด็กทั้งสองคนอยู่ในชุดนอนหนากำลังยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือ พวกเขาทอดมองไปที่ทะเลที่เหมือนจะสงบแต่ก็ไม่สงบนั้น ราวล้อมรอบสูงประมาณหนึ่งเมตรครึ่ง สูงกว่าความสูงของเด็กทั้งสองคนเสียอีกในขณะที่ตะวันเพื่อนตัวน้อยกำลังมองไปที่ทะเลอยู่นั้น จิตใจของเขาก็เต็มไปด้วยความมึนงงสับสน และหดหู่มิ้นนั้นยังเด็กมาก สองวันมานี้เธอเกาะติดพี่ธัชชัยของเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบถใดก็ตามตั้งแต่ธัชชัยพ่อเฮงซวยของเขาส่งเขาให้วิศาลจวบจนทุกวันนี้ เขาก็ยังไม่ได้เจอแม่ของเขามาอาทิตย์กว่าได้แล้ว เด็กน้อยอายุห้าขวบคนนี้คิดถึงหม่ามี๊ของเขาจนแทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้วเด็กน้อยทอดมองทะเลอันกว้างใหญ่เพื่อจะพยายามระงับอารมณ์ของเขา ในขณะที่มิ้นที่อยู่ข้างๆ เขาก็เริ่มร้องไห้“พี่ตะวัน มิ้นคิดถึงแม่จังเลย เมื่อไหร่มิ้นจะกลับบ้านได้…..”เทียบกับความอดทนของเขา เจ้าเด็กตัวน้อยน่ารักนี้คิดอะไรรู้สึกยังไงเธอก็พูดออกมา เมื่อมองไปที่ทะเลกว้างใหญ่ มิ้นก็เริ่มร้องไห้ ความหวาดกลัวนับคณาทำให้เจ้าหญิงน้อยร้องไห้เสียงดังขึ้นถึงแม้ว่าตะวันจะหงุดหงิดที่เธอร้องไห้เป็นครั้งคราว แต่ด้วยเพราะตัวเองเป็นพี่ชายคนโต เขารู้ว่าเขาไม่ควรคิดอย่างนั้น เขาทำได้เพียงซ่อนความเศร้าที่คิดถึงแม่เอาไว้ และปลอบใจมิ้นที่ร้องไห้“มิ้น อย่าร้องไห้เลยนะ มิ้นต้องเป็นเด็กดี ไม่อย่างนั้นสิบสองจะจับมิ้นโยนลงน้ำให้ฉลามกินเลยนะ! ”เด็กน้อยทั้งปลอบทั้งขู่ แต่มันก็ช่วยได้นิดหน่อยเท่านั้น มิ้นหยุดร้องไห้ไปในทันที มีเพียงลูกสะอื้นที่ยังตามมาเป็นระลอกๆ