วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 664 เพราะคุณโลภเกินไป
ตอนที่ 664 เพราะคุณโลภเกินไป
จริงๆ วัจสาเองก็ไม่รู้ว่าเธอไม่สบายอะไรตรงไหนหรอก เธอรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นห่วงอะไรลูกชายของเธอเลยด้วยเพราะเขาอยู่ข้างตัวของอำเภอพัดรักแล้วไม่มีทางที่จะเป็นอันตรายได้
“ไม่งั้นผมพาคุณไปให้หมอดูหน่อยดีมั้ย? ”
ธัชชัยถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออก และใช้ออกเปลือยกอดวัจสาแน่น เมื่อไม่มีเสื้อผ้าอาภรขวางกั้นแล้ว นั่นจึงทำให้วัจสารู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
“ไม่ต้องหรอก คุณให้ฉันกลับอ่าวตื้นไปเฉยๆ ก็พอได้มั้ย? ” วัจสาพูดอย่างเบื่อหน่าย
เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่าที่เธอป่วยน่าจะป่วยหัวใจมากกว่า
ธัชชัยไม่ได้ตอบอะไรวัจสา เขาเพียงยึดแขนกอดเธอให้แน่นขึ้น สองร่างกอดกันอยู่เงียบๆ นั่นทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา
โดยไม่รู้ตัว ธัชชัยก็พาร่างของเธอวางลงไปที่โซฟา ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น หญิงสาวในอกแกร่งก็มีเสียงกรนเบาๆ ขึ้นมา
……
ด้านนอกของบ้านผีสิงนั่นสงบเงียบ บรรยากาศแปลกประหลาด แต่ภายในนั้นยังมีอีกหนึ่งชีวิตอาศัยอยู่ พรำเสียงนกกระจอกเลไลเซ็งแซ่
กล้วยไม้เหมาะแก่การปลูกในที่ร่ม ด้วยเพราะเป็นดอกไม้เรือนกระจก กลัวความร้อน อีกทั้งยังแพ้อากาศหนาวเย็น ชอบพื้นที่เฉอะแฉะ และไม่ชอบปะทะกับแสงแดดโดยตรง เหมาะแก่อุณหภูมิประมาณ 18-28องศา เลี้ยงยากกว่าคนเสียอีก ดังนั้นจึงต้องใช้เวลาในการเลี้ยงดูพวกมันนานพอสวมควรทีเดียว
ด้านของกรดลนั้นดูเหมือนว่าจะว่างมาก มากเสียจนใช้เวลาอยู่กับเจ้าพวกดอกกล้วยไม้ตั้งแต่วันยังค่ำในเวลาเดียวกับที่กรดลเดินเข้าไปในประตูวิลล่าก็พบกับร่างที่คุ้นเคย แน่หล่ะเขาคืออาร์มกรดลผินสายตาขึ้นมอง สายตาของเขาตกไปอยู่ตรงบริเวณแขนที่ถูกห่อเอาไว้ประมาณสองวินาทีก่อนจะผินออก“บาดเจ็บง้ันเหรอ? ” เขาถามสบายๆในขณะที่อาร์มตอบกลับมาด้วยความเคารพ “แต่บาดเจ็บเพียงแค่ภายนอกเท่านั้นครับ” ก่อนจะหยุดไปครู่หนึ่ง “บอส ตอนนี้ผมกำลังทำงานให้ธัชชัย แต่ว่าวิศาลนั่น…”ที่แท้แล้วอาร์มก็เป็นคนของกรดลนั่นเอง!สองครั้งสองคราแล้วที่วิศาลพยายามที่จะฆ่ากรดล แต่เขาเลือกที่จะเลี่ยง ไม่อยากจะปะทะตรงๆ เพราะว่ามันยังไม่ถึงเวลามองจากด้านของเขาเอง วิศาลไม่ใช่คู่ต่อกรของกรดลเลย หากถ้ากรดลอยากที่จะลงมือกำจัดวิศาลหล่ะก็ นั่นก็แค่ปอกกล้วยเข้าปากก็เท่านั้นส่วนเหตุผลที่เขาเก็บตัวจากคนที่ค่อยเล็งเขานั้น มีเพียงตัวเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ดีกรดลไม่ได้รับลูกบุญธรรมมาทำงานให้ตัวเขาเองมากเท่าอำเภอพัดรัก ส่วนอายุอานามของสองคนนั้นก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมากนัก“ทำงานให้ธัชชัยต่อไปเถอะ ส่วนวิศาลเดี๋ยวฉันจะหาวิธีเอง”อาร์มตอบกลับอย่างนอบน้อม “ได้ครับ” ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้อย่างนึง “อ้อจริงสิ อำเภอพัดรักส่งสองเด็กขึ้นสังเวียนแล้วแบบนี้ การที่จะให้เลือกก็คงจะเริ่มต้นขึ้น ให้ผมไปมั้ยครับ? ”“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวธัชชัยจะสั่งนายเอง แกติดตามเขาไปก็พอแล้ว”กรดลหยุดก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง “ปะทะกับสิบสองแล้วใช่มั้ย? เป็นยังไงบ้าง? ”“อื้ม ผมไม่ใช่คู่ต่อกรกับเขา เขามีทักษะสูงมาก ทั้งยังเข้าใจวิธีการของคู่ต่อสู้ได้ดี”“ดี ดูเหมือนว่านายจะได้กำไรจากการไปมาครั้งนี้นะ”“แต่ดูเหมือนว่าแปดจะสงสัยผม”“ไม่สงสัยสิแปลก รูปแบบการต่อสู้ของนายคล้ายคลึงกับพวกนั้น แต่นายไม่ใช่ลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก”เมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์มาจากที่ไกลๆ กรดลก็ขมวดคิ้วเบาๆ“ธัชชัยมา แกหลบไปก่อน”“ได้ครับ” อาร์มพูดจบ ก็ซ่อนตัวไปธัชชัยทุบประตูก่อนจะเข้ามา กรดลกำลังคิดอยู่ รอจนเจอกับธัชชัยแล้ว เขาก็กลับไปตัดตอนกิ่งกล้วยหมายของเขาตามเดิม“นายนี่มันหมาชัดๆ สนุกมากมั้ยเนี่ยที่มานั่งหลบๆ ซ่อนๆ อยู่กับหญ้ากับดอกไม้เนี่ยฮะ? อย่าลืมนะว่าฉันเป็นคนช่วยนายที่นอนจมเลือดอยู่มา ถ้าไม่มีฉันนายได้ตายไปแล้ว เข้าใจมั้ย? ”ธัชชัยโกรธจัด ยิ่งเมื่อได้เห็นกรดลที่ทำสวนอยู่ราวกับปู่แก่ๆ คนหนึ่ง“ฉันก็ช่วยชีวิตคุณที่หายใจรวยรินมาจากเรือของอำเภอพัดรักเหมือนกัน นี่ไม่ได้เรียกว่ามันเท่าเทียมหรือยังไง? ชดใช้หนี้กับเสร็จสิ้นแล้ว”กรดลราวกับเถียงอยู่กับเด็กจึงตอบธัชชัยไปอย่างส่งๆ“งั้นนายก็จะใช้ชีวิตหลบตัวอยู่อย่างกับปู่อย่างนั้นเหรอ? คอยดูแลพวกดอกไม้ดอกหญ้าพวกนี้? ” ธัชชัยยกกระถางดอกกล้วยไม้ที่เขาเพิ่งตัดเสร็จไปขึ้นสูงไม่ให้ดูแลพวกเขา แล้วคุณจะให้ฉันดูแลคุณอย่างนั้นเหรอ? กรดลตอบเรียบๆ ราวกับว่าฟังไม่ออกเลยว่าอีกฝ่ายกำลังโกรธ“ใช่หน่ะสิ เพราะฉันธัชชัยคนนี้เป็นเจ้านายของนาย ดังนั้นนายก็ต้องมาดูแลฉัน”พูดจบ กระถางดอกกล้วยไม้ก็ถูกธัชชัยกระแทกบนพื้นดังปั้ง กล้วยไม้พลันตกเหลือกกลิ้งลงพื้นทันใด“ก็เรียกให้วิศาลคอยดูแลคุณสิ แน่นอนหล่ะว่าเขาจะดูแลตั้งแต่หัวจรดเท้าทีเดียว” กรดลพูดเรียบๆ เสียงแผ่วเบา“ปัง! ”