วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 654 แผนการการหลบหนี
ตอนที่ 654 แผนการการหลบหนี
“ แต่มันก็คุ้มไม่ใช่หรือ เงินหลายสิบล้าน ที่สามารถแลกเปลี่ยนภรรยาและลูกสาวของแกกลับมา”
วิศาลยื่นนมอุ่นแก้วหนึ่งให้กับธัชชัย "มิ้นเด็กน้อยคนนั้นเป็นลูกสาวแท้ๆของพี่แกจริงๆหรอ? แต่ทำไมชั้นรู้สึกว่า เด็กนั่นยิ่งโตยิ่งเหมือนแกวะ ? "
ธัชชัยจ้องไปที่วิศาล สายตาส่งสัญญาณว่าเขาจะไม่ตอบคำถามที่น่าเบื่อนี้อีก
“ ศาล ชั้นจะออกไปข้างนอกแป๊ป รบกวนแกช่วยดูแลลูกชายของชั้นให้หน่อย แกก็รู้ว่าเขาสำคัญกับชีวิตชั้นมากแค่ไหน”
ธัชชัยมองไปที่ลูกชายของเขาที่ยังหลับปุ๋ยอยู่ความรักบนใบหน้าของเขามันชัดเจนยิ่งกว่าสิ่งใด
“ หรือให้ชั้นไปก่อกวนมันหน่อยดีมั้ย? แกก็รู้ว่าชั้นถนัดเรื่องชั่วๆแบบนี้ ส่วนแกก็อยู่ที่นี่ปกป้องลูกชายของแก!” วิศาลเสนอ
“ ไม่ มันไม่ง่ายอย่างที่แกคิด ถ้ามันมีปัญหามันจะกลายเป็นปัญหากับคนเยอะมาก แต่ถ้ามันเล็กมันก็จะไม่บรรลุเป้าหมายตามที่เราต้องการ”
หลังจากหยุดไปสักพัก ธัชชัยก็หัวเราะอย่างขำขันอีกครั้ง "แต่แกสามารถให้เงินจำนวนสิบล้านที่ได้จากการก่อสร้างแก่พี่น้องแรงงานชนบทเหล่านั้นได้นะ!"
"คุณชายธัชชัย แกนามสกุลศรีทอง ไม่ใช่วัต แม้แต่ตระกูลเรวัตก็ไม่ทรงพลังเท่ากับแกเลย แกเป็นถึงผู้นำในแวดวงธุรกิจและเศรษฐกิจของ S City แกยังต้องการให้ชั้นมาช่วยเรื่องเศษเงินแค่นี้ให้แกอยู่หรอวะ"
วิศาลก็มักจะล้อเล่นกับเขาเพราะจริงๆแล้วเขามักจะใจกว้างและมีน้ำใจกับธัชชัย ก่อนหน้านี้ธัชชัยเคยบอกกับเขาว่าอยากได้ Bugattiสักคัน และผ่านไปไม่นาน รถ Bugatti ราคากว่า สามสิบล้านก็ถูกส่งมาให้กับธัชชัยถึงที่จริงๆ
ธัชชัยมองไปที่เขาแล้วพูดว่า "เมื่อลูกชายบุญธรรมแกตื่นแล้ว อย่าลืมหาอะไรมาให้เขากินละ แต่แกมันหยาบคายเกินไปแกคงต้องหาแม่เลี้ยงสวยๆสักคนมาช่วยแล้วหละ!"หลังจากที่ธัชชัยพูดจบ เขาก็เอนกายลงและจูบหน้าลูกชายของเขาก่อนที่เขาจะจากไปอย่างไม่เต็มใจนักทันทีที่ธัชชัยออกเดินทางไป วิศาลก็โทรหาคนของเขาและขอให้เขาหาคนฉลาดๆแอบแฝงเข้าไปกับกลุ่มแรงงานชนบทของ ธัชชัยทันทีเด็กน้อยตะวันผู้น่ารักตื่นขึ้นมา ไม่งอแง ดูน่ารักเชื่อฟังแถมยังกินข้าวเช้าเองจนหมด“ ตะวันของผมเก่งจริงๆเลย วันนี้อยากให้ลุงพาไปเที่ยวไหนดีละ” วิศาลถามอย่างอารมณ์ดีเพราะเขารู้ว่าตราบใดที่เด็กน้อยคนนี้ยังคงอยู่ในอาณาเขตของเขา สักวันธัชชัยก็จะกลับมา เสมือนเส้นด้ายที่ผูกว่าวไว้ เพราะไม่ว่ามันจะบินไปไกลแค่ไหน ท้ายที่สุดแล้วว่าวมันก็ต้องกลับมาอยู่ในกำมือเรา"ผมอยากไปอ่าวรีพัลส์เบย์ อยากเห็นพ่อบุญธรรมกับคุณต่อสู้กันตัวต่อตัว ดูว่าใครจะเก่งกว่ากัน!"เด็ดอายุแค่ห้าขวบกลับคิดใช้วิธีการเปรียบเทียบได้เฉียบขาดถึงเพียงนี้เชียว"ไม่ไม่ไม่ น่าเสียดายวันนี้ชั้นจะไม่ไปไหน ชั้นจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ" วิศาลยื่นมือออกมาแล้วลูบหัวทรงผมกะลาครอบของหนุ่มน้อยเบาๆ“ แสดงว่าคุณกลัวแพ้พ่อบุญธรรมแน่ๆเลย กลัวขายหน้าใช่มั้ยฮะ!” เด็กน้อยยังคงพูดจายั่วยุวิศาล"พ่อบุญธรรมเธอยอดเยี่ยม แต่เขาก็เป็นเหมือนซุนวูกงและชั้นก็เหมือนพระพุทธเจ้าแม้ว่าเขาจะมีพลังมากกว่าแค่ไหน เขาก็จะไม่สามารถหนีออกมาจากเขาคิชกูฎได้ เพียงเพราะเขาไม่อยากเล่นกับชีวิตเขาเท่านั้นแหละ"วิศาลยิ้มอย่างมีเลศนัยอีกครั้ง "ตอนนี้ พ่อบุญธรรมหนูมีพ่อแท้ๆของหนูจัดการคนเดียว ก็เหลือเฟือแล้ว!"หลังจากที่ทั้งสองอยู่กันได้ครึ่งชั่วโมง วิศาลก็ถูกลูกน้องเรียกให้ไปคุยด้านนอก เด็กน้อยขี้เกียจที่จะตามไปด้วยเลยเดินไปเล่นคนเดียวคฤหาสน์หลังนี้แบ่งออกเป็นสองพื้นที่ขนาดใหญ่ ด้านหนึ่งเป็นพื้นที่ความบันเทิงที่เปิดออกไปข้างนอกและอีกด้านหนึ่งเป็นพื้นที่นั่งเล่นที่เด็กน้อยเล่นอยู่ตอนนี้นี่คือโลกเล็ก ๆ อีกใบที่ วิศาลสร้างขึ้นมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขาไม่นานหลังจากวิศาลออกไป ป้าเข็นรถทำความสะอาดเข้ามาทำความสะอาดเด็กน้อยกำลังเล่นแท็บเล็ต แต่ก็แอบมองรถเข็นทำความสะอาดเป็นระยะ ๆหลังจากป้าเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด เด็กน้อยก็ขึ้นไปตรวจสอบรถทำความสะอาดโดยไม่รู้ตัวดูเหมือนว่ารถเข็นนี้จะสามารถใส่เด็กคนหนึ่งเข้าไปได้เลย!แต่เด็กน้อยก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เพราะตอนที่ป้าแม่บ้านเข้ามา เขาเห็นการ์ดหลายคนยืนเฝ้าประตูและดูเหมือนจะตรวจสอบรถเข็นทำความสะอาดนี้แล้วด้วยและแน่นอนว่าขากลับ การ์ดเหล่านั้นก็ต้องตรวจสอบป้าแม่บ้านและรถเข็นนี้อีกครั้งแน่นอนเด็กน้อยตะวันตบหน้าอกเบาๆ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ดีนะที่ไม่ได้ทำเรื่องให้เป็นเรื่องใหญ่อะไรแต่ตอนนี้เด็กน้อยก็ไม่มีอารมณ์ในการเล่นคอมพิวเตอร์เสียแล้วและเริ่มที่จะโยนเปลือกผลไม้ที่กินแล้วไปรอบ ๆเปลือกผลไม้ถูกทิ้งเต็มพื้นห้องและเด็กน้อยยังเอาทิชชู่มาปั้นเป็นก้อนๆแล้วโยนไปทั่วบ้าน แล้วก็รื้อ นมเปรี้ยว โยเกิร์ต ของต่างๆในตู้เย็นออกมากินทิ้งกินขว้าง ทำให้บ้านดูสกปรกยุ่งเหยิงไปหมดการ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูเริ่มทนดูไม่ไหว จึงรีบโทรบอกวิศาลและคำตอบของวิศาลก็คือ ให้เด็กน้อยทำทุกอย่างที่อยากทำ ตราบใดที่เด็กน้อยไม่หนีออกไปข้างนอกก็พอ”นี่เป็นการทำความสะอาดครั้งที่สี่ในรอบวันของป้าแม่บ้านเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง ดังนั้นจึงเหลือการ์ดแค่สองคนที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูป้าอย่าพึ่งเข้ามาทำความสะอาดนะครับ ผมกำลังอาบน้ำอยู่ครับ!ป้าแม่บ้านได้ยินเสียงน้ำเลยไม่ได้เข้าไปเพียงแค่ทำความสะอาดห้องน้ำด้านนอกเท่านั้นและก็เป็นไปอย่างที่ตะวันคาดหวังไว้ เมื่อป้าแม่บ้านทำความสะอาดหลายๆครั้ง และเข็นรถเข้าออกหลายครั้ง การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าประตูตรวจสอบรถเข็นอย่างไม่เป็นทางการและไม่ได้ตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนเท่าที่ควรแล้ว