วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 649 สนิทกับเด็กของคนอื่น 2
ตอนที่ 649 สนิทกับเด็กของคนอื่น 2
“มีปัญญาแกก็โดดสิ!” วิศาลกำลังพูดเกลี้ยกล่อมให้เด็กที่อยู่ตรงหน้าต่างไม่หยุด
“วิศาล แกหุบปากหน่อยได้ไหม?! บอกน้อยๆหน่อยจะตายไหม?!” พูดไปก็โบกมือขวาไป
และใช้มือตบโดนปากของวิศาลพอดี ทั้งสองกำลังจะชกต่อยกัน
ธัชชัยโมโหขึ้นมาจริงๆ แต่วิศาลแค่อยากจะสร้างเรื่องที่ดึงดูดความสนใจของเด็กน้อย
ตอนนี้ ลูกน้องที่เข้าใกล้ตรงขอบหน้าต่างค่อยๆเก้าไปอย่างไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียง จากนั้นก็จับเด็กน้อยเข้ามากอดไว้โดยเร็ว
ท่าทีของเขานั้นคล่องแคล่วมาก ไม่มีแม้แต่จะสะดุดเลย
ดูออกอย่างชัดเจนว่าเป็นลูกน้องที่ฉลาดหลักแหลมมากๆ
“ตะวัน! ตะวัน! ลูกพ่อ!” ทีแรกที่กำลังจะชกต่อยกับวิศาลค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น แล้วรีบพุ่งไปหาลูกชาย แล้วกอดเขาไว้แน่นๆ
จริงๆเขาอยากจะให้ตีเด็กน้อยให้แรงๆ และให้เขารู้ว่าไม่ควรทำเรื่องที่ไม่รักตัวเองแบบนี้ แต่พอเด็กน้อยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา เขากลับไม่มีทีท่าว่าจะสั่งสอนเขาเลยสักนิด
แต่เด็กน้อยกลับร้องไห้อยู่กลางอ้อมกอดของเขา และน้ำตาอันเม็ดใหญ่มากๆ
“ตะวันทำไมถึงร้องไห้ไปล่ะ? เจ็บที่ไหนหรือป่าว?” ธัชชัยไตร่ถามขึ้น แล้วกำลังสังเกตตามตัวของเด็กน้อยว่ามีแผลที่ไหนไหม“อย่าจับผม!” เด็กน้อยรู้สึกลำบากใจมาก ท่าทางของเขายังคงตกใจอยู่ เพราะว่าคำพูดเมื่อกี้ของสิบสองทำให้เขาสะเทือนใจ“ธัชชัย คุณบอกว่าคุณจะพาผมไปหาหม่ามี๊! ตอนนี้ไปได้แล้ว!” เด็กน้อยเช็ดน้ำตาตัวเองแล้วพูดขึ้นธัชชัยที่อุ้มเขาไว้รู้สึกแปลกใจมาก และครุ่นคิดแล้วพูดขึ้น “ตอนนี้ดึกเกินไปแล้ว แดดดี้จะพาไปพรุ่งนี้นะ ตะวันต้องเป็นเด็กดี!”เด็กน้อยจึงรู้สึกลำบากใจมากขึ้น เลยตะโกนร้องไห้เสียงดัง ·”ธัชชัย คุณมันคนหลอกลวง! เป็นคนที่ชอบหลอกเด็ก! ผมจะไม่สนใจคนสารเลวอย่างคุณอีก!”กลัวว่าหม่ามี๊ของตัวเองจะไปชอบเด็กคนนี้ เขาจึงร้องไห้ออกมาอย่างเศร้าใจ และรวมไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เขาตกใจเมื่อกี้ ทุกอย่างมันเลยระเบิดออกมาเด็กน้อยพยายามดิ้นออกมาจากอ้อมกอดของธัชชัย และได้เช็ดน้ำตาไปด้วยแล้ววิ่งหนีไปด้วย ลูกน้องของวิศาลถึงรู้สึกตกใจมากๆ นึกว่าเด็กน้อยจะวิ่งไปที่หน้าต่างอีก ทันใดนั้นจึงปิดทุกหน้าต่างไว้“ตะวัน”ธัชชัยเรียกขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยน และกำลังวิ่งตามไปกับตะวันที่วิ่งไปตรงโรงยิมวิศาลที่ถูกธัชชัยชกถูกทิ้งอยู่บนพื้นที่เย็นเฉียบ ลูกน้องทุกคนไม่ได้คิดจะดึงเขาขึ้นมา เพราะว่าพวกเขารู้ว่าแค่เขียวตรงคางหน่อยๆ นายของพวกเขาก็คงไม่เป็นไรเขานอนอยู่บนพื้นไปสักพัก วิศาลจึ้งพลิกตัวลุกขึ้นมาเองในโรงยิม เด็กน้อยกำลังหลบอยู่ตรงหลังผ้าม่านตรงมุม ธัชชัยยื่นมือไปอุ้มเขา แต่ก็ถูกเขาทั้งกัดทั้งตีความหัวดื้อของเด็กน้อย เหมือนตอนเขาเล็กๆ แม้กระทั่งเขายังหัวดื้อกว่าตัวเองอีก แล้วมักจะรู้สึกว่าคนทั้งโลกเป็นศัตรูของตัวเองหมด“ตะวัน คิดว่าแกก็รู้ อำเภอพัดรักอยากจะให้ฉันเลือกระหว่างแกกับมิ้น”“คุณไสหัวไป! ไม่อยากจะคุยกับคุณ!”ธัชชัยไม่ได้สนใจว่าลูกชายจะต่อต้านยังไง เขาแค่พยายามจะแสดงความคิดของตัวเองออกมา“เหมือนห้าปีก่อน เขาให้ฉันเลือกระหว่างหม่ามี๊กับพี่ชายของฉัน ตอนนั้นฉันพึ่งจะรู้ว่าหม่ามี๊ได้ท้องแกอยู่”เด็กน้อยจึงหยุดชะงักไป จากนั้นก็ค่อยๆโผล่หัวออกจากผ้าม่าน ใบหน้าที่หล่อเหลาเต็มไปด้วยน้ำตา“คุณเลือกพี่ชายคุณใช่ไหม และทิ้งหม่ามี๊?” เด็กน้อยจ้องมองธัชชัยไว้ไม่ปล่อย รอให้เขาตอบคำถาม“ใช่” ธัชชัยไม่ได้หลบเลี่ยง และไม่ได้หาข้ออ้างเพื่อแก้ตัวในสิ่งที่ตนทำลงไป เขาเลือกที่จะพูดตรงๆให้กับลูกชายฟังเด็กน้อยจึงอึ้งไปสักพัก “คุณมันสารเลว! ผมเกลียดคุณ!”“ตอนนั้นลุงของแกเคยช่วยฉันรอดจากไฟไหม้ ตัวเองเลยต้องพิการแบบนั้น ฉันติดหนี้ชีวิตเขา ดังนั้นฉันเลยต้องคืน”พอนิ่งไปสักพัก ธัชชัยจึงถอนหายใจแรง “ฉันรู้ว่าตัวเองทำแบบนี้ มันไม่ยุติธรรมต่อหม่ามี๊เลย แต่ว่าตะวัน ตอนนั้นฉันเตรียมตัวจะตายไปด้วยกันกับพวกแก”ไม่รู้ว่าเด็กอายุห้าขวบยังคงรู้เรื่องไหม แต่ธัชชัยเลือกที่จะบอกเขา“ตะวัน ฉันไม่หวังเกินเลยว่าพวกแกจะยกโทษให้ฉัน แต่ฉันอยากจะให้พวกแกให้โอกาสฉันอีกสักครั้ง ให้ฉันจะชดใช้ในความผิดที่ผ่านมาหลายปี”ธัชชัยใช้ความจริงใจทั้งหมดที่มี แค่หวังว่าอยากจะให้ลูกชายอภัยเด็กน้อยแค่เบะปาก ไม่พูดไม่จา“ตะวัน ถ้าตอนนี้แกไป ก็เท่ากับว่าให้โอกาสอำเภอพัดรักที่จะทำให้ฉันเลือกคนใดคนหนึ่ง เพราะว่าเขามีแกและมิ้นอยู่ในกำมือ การเลือกที่เขาให้ฉันจึงจะสำเร็จ”ธัชชัยยื่นมือไป แล้วค่อยๆลูบหัวของเด็กน้อย “ตะวัน ให้เวลาพ่ออีกไม่กี่วัน พ่อต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้ แกเชื่อใจพ่อ ว่าพ่อต้องพาหม่ามี๊กลับมาอยู่ข้างกายแกอย่างปลอดภัย!“เด็กน้อยเงยหน้าขึ้น แล้วกระพริบตาตัวเอง แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเล็ก “คุณสู้พ่อเลี้ยงผมไม่ไหวหรอก เขามีลูกเลี้ยงเยอะมาก มีสิบสอง เปด ไอ้สี่ไอ้ห้า ก็เป็นแค่คนเก่งๆทั้งนั้น!”