วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 644 เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยง
ตอนที่ 644 เอาตัวเองเข้าไปเสี่ยง
“คุณคะ น้องมิ้นร้องไห้เสียงดังขนาดนี้ คงจะรบกวนคุณน่าดู? เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปกล่อมที่ห้องนอนนะคะ?”
ถึงอำเภอพัดรักจะพูดจารุนแรงกับเธอเพียงใด วัจสาก็ไม่กล้าเถียงเขา เพราะเธอเองก็รู้ดีว่าไม่เรื่องไหนที่เขาตัดสินใจไปแล้วไม่มีใครเปลี่ยนแปลงได้
สิ่งที่เธอทำได้ก็คือดูแลให้น้องมิ้นไม่ได้หิวไม่ได้หนาว
“อืม คุณไปเถอะ ผมอนุญาต!”
วัจสาได้รับอนุญาตจากอำเภอพัดรัก แต่พอเธออุ้มน้องมิ้นแล้วหันตัวออกจากห้องไป สายตาของเขาก็เปลี่ยนไป
“วัจสา คุณนี่รักเด็กมากสินะ? งั้นนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณก็อยู่ที่นี่คอยดูแลลูกสาวของคนอื่น และห้ามคุณออกจากบ้านหลังนี้แม้แต่ก้าวเดียว!”
คำสั่งของอำเภอพัดรัก ทำให้วัจสาตกใจและลนลานขึ้นมา เพราะถ้าหากห้ามเธอออกไป ซึ่งก็หมายความว่าเธอจะไม่ได้เจอหน้าลูกของเธอ!
“ไม่…คุณไม่ใช่บอกว่าฉันสามารถเข้าออกที่นี่ได้อย่างอิสระไม่ใช่หรอคะ?”
วัจสาที่อุ้มมิ้นอยู่ก็คิดอยากจะออกจากประตูบ้านนี้ไป แต่น่าเสียดายที่เดินไปได้ครึ่งทางก็เห็นคุณสี่กับคุณห้าเฝ้าอยู่หน้าประตู
ทั้งสองคนยืนขวางเหมือนกับประตู แค่ลำพังตัวเธอคนเดียวยังสู้แรงไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่ในอ้อมแขนเธอยังอุ้มมิ้นไว้อีกด้วย“ไม่ ตอนนี้กับตอนนั้นไม่เหมือนกันแล้ว นี่ผมกำลังทำให้คุณสมหวังกับใจที่รักเด็กของคุณไม่ใช่หรือไง?” เสียงสุขุมและเยือกเย็นไม่พูดถึงก็ไม่ได้ ที่ว่าแผนการนี้ของเขาช่างทำให้น่าโมโหจริงๆ เขาอยากให้วัจสาได้รับรู้ถึงความผิดพลาดที่ทำให้เขาไม่ได้อยู่กับสิบห้า ดังนั้นเขาเลยทรมานเธอโดยการไม่ให้ไปพบเจอกับตะวัน ลูกชายของเธอ!สิบห้านั้นถูกวัจสาทอดทิ้งไว้ข้างนอก ดังนั้นเธอจะต้องได้รับโทษ!“ไอ้สี่ เข้าไปยึดเอาโทรศัพท์ของเธอมาสิ! ถ้ากล้าขัดขืนหล่ะก็ จับตัวมันไปขังไว้ที่ใต้ดินได้เลย!” เขาสั่งเรื่องต่างๆเสร็จเรียบร้อยก็หันตัวเดินจากไปเหลือก็แต่วัจสาที่อุ้มน้องมิ้นไว้พร้อมการร้องไห้ที่ไม่มีเสียงและน้ำตาเอาหล่ะ ในที่สุดตัวเองก็ต้องชดใช้กรรมที่ตนเองก่อ! และในตอนนี้ไม่ใช่แค่ช่วยน้องมิ้นไม่ได้ แถมตัวเองยังถูกขังไว้อีก และไม่ได้ไปพบหน้าลูกของตัวเอง!อ้อมแขนของตัวเองกลับอุ้มลูกสาวของศัตรูเอาไว้วัจสาเธอนี่มันตายตายไปซะคงจะดีกว่า!วัจสาที่อยู่ในห้องดูเหมือนเหม่อลอยจิตไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นึกไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง และเหมือนจะเป็นเรื่องชั่วร้ายมากพอนึกถึงหน้าตะวัน วัจสาก็อยากจะตบหน้าตัวเองแรงๆสักหนึ่งที ตัวเองนี่มันชั่วจริงๆ! คิดอยู่จู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหลพรากออกมาโดยไม่รู้ตัว“แม่ของตะวันโอ๋โอ๋ ไม่ร้องนะคะ คุณร้องไห้จนน้องมิ้นเองก็จะร้องตามแล้วค่ะ!”เด็กน้อยยื่นมือเล็กๆของเธอมาเช็ดน้ำตาให้กับวัจสา แต่น้ำตาของเธอยังคงไหลไม่หยุด“คุณพ่อเก่งจะตาย เขาจะต้องมาช่วยพวกเราแน่ๆ…” น้องมิ้นพูดปลอบใจวัจสา“มิ้น หนูคิดว่าฉันโง่มากเลยใช่ใช่ไหม ที่ทิ้งลูกของตัวเองแล้วมาดูแลลูกของคนอื่น…”แต่ว่าเธอก็ไม่คิดว่าอำเภอพัดรักจะเปลี่ยนใจง่ายๆอย่างนี้ จู่ๆมาบอกว่าไม่ให้เธอออกไปไม่เพียงแต่ห้ามเธอออกไป ยังยึดโทรศัพท์ของเธอ ทำอย่างนี้เธอก็ต้องขาดการติดต่อกับโลกภายนอก“คุณไม่โง่นะคะ หนูชอบคุณที่สุดเลย!”น้องมิ้นโอบกอดวัจสา พร้อมหอมฟอดใหญ่ๆไปหนึ่งที…ก่อนที่ธัชชัยจะออกมาจากบ้านตระกูลศรีทองก็ได้กำชับกับวัจสา ให้เธอรอเขาอยู่ที่บ้าน อย่าออกไปข้างนอกตามอำเภอใจ ใครจะไปรู้ว่าแค่เวลาหนึ่งชั่วโมงสั้นๆที่เขาออกไปนั้น ทำให้เขาไม่ได้เจอกับวัจสาอีกเลยผู้หญิงซื่อบื้อคนนั้นจะให้ทำยังไงเนี่ย? หรืออยากจะให้เขามัดเธอไว้กับตัว ไปไหนก็พาไปด้วย แบบนี้ถึงจะไม่หายไปใช่ไหม?พอถามพี่ชายวรพลถึงจะรู้ ว่ายัยบื้อนี้กลับไปบ้าน คงอยากจะกลับไปดูน้องมิ้น แต่พอโทรศัพท์ไปหาเธอกลับโทรไม่ติด“เมื่อกี้ฉันก็โทรไปหาวัจสาตลอด แต่ก็ไม่ติด ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า”เห็นธัชชัยที่เป็นห่วงวัจสา วรพลเลยรู้สึกสงสารและเสียใจและพูดออกมาการที่โทรหาวัจสาไม่ติด เขาก็พอเดาได้ว่าเธอคงจะถูกอำเภอพัดรักจับตัวไป สีหน้าที่เกรี๊ยวกราดจนทนไม่ได้ของธัชชัยพูดกับวรพลว่า “วรพล นี่กินสมองหมูมากไปหรือเปล่า? ก่อนที่ฉันจะออกจากบ้าน ฉันก็นายแล้วว่าอย่าทำอะไรตามอำเภอใจ! แล้วนี่นายทำอะไรลงไปเนี่ย?”“ขอโทษนะ…ธัชชัย มันเป็นความผิดของฉันเอง…”วรพลรู้ดีว่าเป็นความผิดของตน น้องมิ้นเป็นลูกสาวของเขา คือดวงใจ เขาก็ดีแต่สร้างกังวลใจ ทำอะไรไม่เคยได้เรื่องเลยสักอย่าง ตอนนี้ยังเอาชีวิตของน้องสะใภ้เข้าไปเสี่ยงอีก!“ฉันว่าคงจะเป็นเพราะกนิษฐาแน่เลยที่มาเป่าหูให้ทำอย่างนี้!” ถึงแม้ธัชชัยจะโกรธเคืองมาก แต่พอเห็นสีหน้าของวรพลที่รู้สึกผิด น้ำเสียงเขาก็อ่อนลง