วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 640 ของน่าเกลียดนี่มันคืออะไร
ตอนที่ 640 ของน่าเกลียดนี่มันคืออะไร
“โทษทีนะตะวัน ตอนนี้หนูมิ้นโดนนายอำเภอพัดรักจับตัวไป หลังจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว พ่อจะบอกความจริงกับยัยแม่มดนั้นเอง?” ธัชชัยกล่าวด้วยสีหน้าที่มั่นใจ
เด็กน้อยพยักหน้า และทำท่าครุ่นคิดสักพัก จึงถามขึ้นมาว่า “ ตอนที่แม่ท้องผมอยู่นั้น จะต้องโดนยัยแม่มดนั้นทำให้ลำบากอยู่ไม่น้อยแน่ๆ ทำไมถึงยังเก็บยัยแม่มดที่ทำร้ายภรรยาและลูกของตัวเองไว้ข้างกายอีกละครับ? คุณต้องรักเธอมากกว่าที่รักผมกับแม่แน่ๆเลย ”
คำพูดของเด็กน้อยนั้นตรงๆ ไม่อ้อมค้อม คิดอะไรก็พูดออกมา
ธัชชัยจึงถามด้วยความประหลาดใจว่า “ ทำไมลูกถึงคิดว่าพ่อรักกนิษฐามากกว่าแม่เราล่ะ? “
แม้ตัวเขาเองยังไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตอนนั้นถึงยอมกนิษฐาได้ขนาดนั้น
เด็กน้อยไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ จึงตอบด้วยเสียงเบาๆว่า “เพราะผมมีตาไง”
“ใช่แล้ว แม่บอกให้ผมมาเกลี้ยกล่อมให้คุณยอมหย่ากับเธอด้วย” เด็กน้อยพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจนัก แต่ถ้าเป็นคำขอของแม่ เขาก็จะทำ
ธัชชัยรู้สึกหงุดหงิดอีกครั้ง เรื่องหย่าอีกแล้ว ผู้หญิงคนนี้ เธอคิดอะไรของเธออยู่กันแน่
และเหมือนฉุกคิดอะไรได้ เขาจึงเดินไปที่ตู้นิรภัย เปิดตู้และหยิบรูปถ่ายค่อนข้างเก่าใบหนึ่งออกมา
“ ตะวัน ดูนี่สิ “
เด็กน้อยหน้าคิ้วขมวด แล้วถามขึ้นว่า “ ของน่าเกลียดนี่มันคืออะไรกัน? ““นี่คือลูกตอนอายุเจ็ดสัปดาห์ เหมือนกับถั่วงอกเลย มีหางด้วย! ““หา?นี่…นี่ผมเหรอ ใช่เหรอ น่าเกลียดจัง! “ เด็กน้อยทำท่าขยะแขยงละพูดต่อว่า “ นี่มันแมลงที่มีหางมากกว่ามั้ง! “ความสัมพันธ์พ่อลูกตอนนี้ดีขึ้นมาก ธัชชัยจึงกอดลูกขึ้นมานั่งบนตักหอมหน้าผากของลูกแล้วพูดว่า “ ตะวัน อย่างน้อยห้าปีที่ผ่านมาลูกก็ได้อยู่ข้างแม่ แต่พ่อทำได้แค่มองรูปภาพพวกนี้ “ธัชชัยเอาแก้มชนแก้มกับลูกแล้วพูดว่า “ได้รู้ว่าลูกยังมีชีวิต อยู่ดีกินดี พ่อก็ซึ้งใจมากแล้ว น้อยนักที่เด็กน้อยจะได้อยู่ในอ้อมกอดของพ่อเขาแบบนี้ จึงพูดว่า “แล้วทำไมพ่อไม่มาหาพวกผมบ้างละครับ เราก็ยังอยู่ที่sky dream บางทีแม่ก็พูดถึงพ่อ แม่วาดรูปพ่อไว้เยอะเลยนะ “พอได้ยินลูกเขาพูดแบบนี้ ธัชชัยก็จินตนาการถึงภาพที่เขาและครอบครัวจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข“พ่อขอโทษ พ่อเคยตามหาลูกกับแม่นะ แต่ตอนนั้นลุงของลูกต้องไปผ่าตัดที่อเมริกา จนมาเป็นแบบนี้”ไม่ว่าจะพูดยังไง คำแก้ตัวของตัวเองก็ฟังไม่ขึ้นอยู่ดี ไม่อาจเปลี่ยนความจริงที่ว่าตัวเองไม่ได้เจอกับลูกตนตั้งห้าปีได้ และก็บาดแผลในใจที่ไม่มีวันหาย“ ตะวัน ลองให้โอกาสพ่ออีกสักครั้งได้ไหม? พ่อจะได้ชดเชยให้กับพวกลูกสำหรับที่ผ่านมา! “เด็กน้อยกุมขมับตัวเอง เหมือนครุ่นคิดบางอย่างทันใดนั้นเองที่วิศาลเดินเข้ามา ก็ได้ทำลายบรรยากาศของพ่อลูกแล้วพูดขึ้นว่า“ เจ้าเด็กนี้โดนนายเป่าหูไปแล้วเหรอ? ไม่เห็นเก่งอย่างที่คิดเลย! “ ความจริงแล้ววิศาลก็แซวพูดไปอย่างงั้นแหละแต่สำหรับตะวันนั้นมันไม่ตลกเสียเลย เขาสลัดตัวลงจากตักพ่อเขาแล้วเดินลงมา ขมวดคิ้วจ้องหน้าวิศาลอยู่อย่างนั้น“ วิศาล ตะวันเป็นดวงใจของฉัน ฉันฝากเขาไว้กับนายแค่ไม่กี่วัน ดูแลเขาให้ดีดีด้วยนะ “ธัชชัยเดินไปคว้ามือของตะวันส่งให้กับวิศาล แต่ตะวันกลับดึงมือกลับไปชัดเจนเลยว่า เขาไม่ชอบหน้าวิศาล“ เรียกฉันว่าพ่อสิ แล้วจะพาเธอออกไป! “ วิศาลแค่พูดออกมาขำๆ เพื่อกวนโอ๊ยธัชชัยก็เท่านั้น“ งั้นให้ฉันเรียกนายแทนละกัน “ ธัชชัยตอบกลับไปลูกตัวเองยังไม่ยอมเรียกตนว่าพ่อเลย แล้วจะไปยอมเรียกคนอื่นได้ยังไง“ โหย ฉันไม่มีปัญญามีลูกอายุขนาดเท่าแกหรอก! “ วิศาลตบไหล่ธัชชัยแบบที่เพื่อนทำกัน“ หรืออยากจะลองเรียกดู ““ พอละๆ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเล่นกับนาย รอให้ฉันจัดการนายอำเภอพัดรักซะก่อน เรียกนายว่าปู่ ฉันก็ยอม! ““ คำนี้ทำไมมันฟังดูแปลกๆ เหมือนโดนด่าเลย “ วิศาลพูดออกมาแบบฮาๆส่วนอีกด้านนึงระหว่างที่ผู้ใหญ่คุยกันอยู่ ตะวันก็ค่อยๆย่องถอยหลัง เพราะตอนนี้เขาเห็นประตูได้เปิดกว้างอยู่ เป็นโอกาสทองของเขาที่จะหนีออกไปเด็กน้อยได้ถอยหลังและเกร็งขาเตรียมพุ่งออกไปเวลานั้นเองดีที่ธัชชัย ตาไวเอื้อมมือไปคว้าตัวไว้ได้ทัน“ตะวัน ลูกไม่ต้องกลัวนะ ลุงวิศาลเป็นเพื่อนสนิทพ่อเอง เขาจะดีกับลูกเหมือนพ่อแท้ๆเลย! ไว้ดึกๆแล้วพ่อค่อยมาหาลูกนะ โอเคไหม? “เห็นสีหน้าที่เรียบเฉยของลูกนั้น ธัชชัยได้เสริมอีกว่า “ งั้นเดี๋ยวพ่อพาแม่ไปหาลูกด้วย”“เขาเป็นคนไม่ดี!”