วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 638 มิ้นถูกลักพาตัวไป
ตอนที่ 638 มิ้นถูกลักพาตัวไป
“วัจสา ให้โอกาสธัชชัยอีกครั้งเถอะนะ เขายังห่วงพวกเธอสองแม่ลูกอยู่นะ กับตะวันเขาก็ยังเอ็นดูและห่วงใย ส่วนกับเธอนั้น เขาก็ยังรักและเป็นห่วง แต่เขาแค่แสดงออกไม่ถูกวิธีก็เท่านั้นเอง”
วรพลพูดต่อ “ไม่งั้นดูสิ ห้าปีที่ผ่านมา เขาไม่มีผู้หญิงอื่นเข้ามาในชีวิตเลย เขาก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าสิ่งของที่เขารักหรือคนที่เขารัก เขามักที่จะเสมอต้นเสมอปลาย ถึงบางทีอาจจะทำตัวงี่เง่าจนน่าอึดอัดไปบ้าง เพราะยังงี้แหละ ให้เขาได้ชดใช้พวกเธอบ้างเถอะนะ!”
วัจสาได้แต่นิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไร
ไม่ใช่ว่าตัวเธอนั้นไม่อยากให้อภัย แต่เธอแค่รู้สึกว่าความรักมันน่ากลัวเกินไป น่ากลัวจนชาตินี้เธอไม่อยากพบไม่อยากเจอกับมันอีกเลย
…
มาฝั่งกนิษฐาที่กำลังวางแผนจะเอาคืนธัชชัย เธอจะให้เขาได้ลิ้มรสถึงความเจ็บปวดบ้าง
ความเจ็บปวดที่ชาตินี้จะไม่ได้เจอลูกสาวของเขาอีก!
เพราะ ณ ตอนนี้เขาได้กลับไปหาวัจสาสองแม่ลูกนั้นแล้ว ก็ให้เขาได้อยู่ที่นั่นไปเถอะ!
กนิษฐาไม่เคยคิดว่าความผูกพันระหว่างธัชชัยกับลูกสาวของเขาที่นานกว่าสี่ปีนั้นจะแพ้ให้กับคู่ของวัจสา!
เพราะสี่ปีที่ผ่านมานี้ ทุกความอ่อนโยนและความเอาใจใส่ที่ธัชชัยมีให้ลูกสาวของเขานั้น ความรู้สึกนั้นไม่มีทางที่จะปลอมได้และแล้วกนิษฐาก็ได้พาตัวมิ้นหายเงียบออกไปจากบ้านธัชชัยที่พึ่งพาตะวันมาถึงออฟฟิสของบริษัทโฮสติ้งนั้น ก็ได้รับสายเรียกเข้าจากป้าอ้อย“แย่แล้วค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ… คุณชายรอง” ป้าอ้อยพูดอย่างร้อนรนหนูมิ้นเป็นเจ้าหญิงน้อยที่ตระกูลศรีทองเอ็นดูที่สุด ไม่แปลกใจเลยที่ป้าอ้อยจะดูร้อนรนกังวลใจขนาดนี้“ป้าอ้อย ใจเย็นๆหายใจเข้าลึกๆ” ธัชชัยได้แนะนำป้าอ้อยที่กำลังกังวลใจอย่างมาก ส่วนมืออีกข้างนึงได้จับตะวันเอาไว้ เพื่อไม่ให้เด็กคนนี้หนีออกไปหลังจากป้าอ้อยดึงสติกลับมาได้ จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า“คุณชายรอง คุณกนิษฐาเขา… เขาลักพาตัวคุณหนูมิ้นไปค่ะ! ดิฉันได้ขึ้นไปเตรียมเสื้อผ้าให้คุณหนู แต่พอลงมากลับไม่เหลือใครเลย คุณกนิษฐาได้ทิ้งจดหมายให้คุณชายฉบับนึงค่ะ เขียนไว้ว่า คุณชายจะไม่มีวันที่จะได้เห็นหน้าคุณหนูมิ้นอีก!”กนิษฐา ผู้หญิงอำมหิต ไม่คิดว่าเธอจะกล้าลักพาตัวหนูมิ้นไปจริงๆ!ตั้งแต่ที่กนิษฐาตั้งครรภ์นั้น ธัชชัยก็สันนิษฐานว่าอาจจะเกิดเหตุแบบนี้ขึ้น ไม่คิดเลยว่าจะเกิดขึ้นจริงๆ และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาโทษใคร“แล้วพี่ผมละ? เขารู้หรือยัง?” ธัชชัยรีบถามกลับ“คุณชายใหญ่และตฤณออกไปตามหาคุณหนูมิ้นกันแล้วค่ะ คุณชายรองคะ รบกวนช่วยคุณชายใหญ่ตามหาคุณหนูมิ้นอีกแรงนะคะ เพราะสำหรับคุณชายใหญ่ คุณหนูมิ้นนั้นเป็นคนสำคัญมากกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง!”ยังพูดไม่ทันขาดคำ ป้าอ้อยก็ร้องไห้ออกมา เพราะสำหรับคุณชายใหญ่นั้น กว่าเขาจะได้มีลูกของเป็นของตัวเองนั้น เป็นสิ่งทีไม่ง่ายเลย!ส่วนธัชชัยนั้นก็ร้อนรนอยู่ไม่น้อย เพราะการที่เขาปล่อยให้หนูมิ้นอยู่กับแม่ที่โรคจิตของเธอนั้น ยิ่งทำให้น่ากังวลมากขึ้นแต่ทุกอย่างนี้ควรให้พี่เขาจัดการดีกว่า ให้วรพลได้เข้าใจสักทีว่า การที่เขามัวแต่ยอมให้คนบ้าอย่างกนิษฐานั้น มีแต่ทำให้ทุกอย่างแย่ลงการที่วรพลยอมเธออยู่เรื่อยมา จึงก่อให้เกิดการลักพาตัวลูกสาวของตัวเองเพราะงั้นหลังจากที่วางสาย เขาถึงไม่ได้เร่งรีบที่จะไปช่วยพี่ตามหามิ้นเลยและหันไปมองลูกชายที่ไม่อยากสนิทกับเขา กำลังทำท่าจะหนี เขาจึงถอนหายใจเบาๆชีวิตแบบนี้ช่างดูวุ่นวายซะเหลือเกิน“พอได้แล้วเจ้าเด็กบ้า เอาหัวไปโหม่งประตูนี่ไม่เจ็บบ้างเลยเหรอ? แกเป็นถึงรุ่นจูเนียร์ของพ่อเลยนะ ถึงไม่รักตัวเองยังไงพ่อเห็นพ่อก็ยังเจ็บแทนเลย!” ธัชชัยเดินเข้าไปคว้าตัวเด็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องไปและแล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง แต่กลับเป็นสายจากกนิษฐาเขาลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็รับสายถ้าไม่ใช่เพราะมิ้นเป็นลูกแท้ๆของพี่ชายเขาหรือเป็นเด็กที่เขาเองก็สอนและเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆแล้วหล่ะก็ในใจของเขานั้นยังคงเอ็นดูมิ้นอยู่“ธัชชัย! รีบมาช่วยมิ้นหน่อย…เธอ…เธอโดนพ่อบุญธรรมฉันพาตัวไปแล้ว!”เสียงของกนิษฐาที่ขาดๆหายๆ น้ำเสียงที่เหมือนกังวลจริงๆ