วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 635 ล็อคที่ล็อคไม่อยู่ 2
ตอนที่ 635 ล็อคที่ล็อคไม่อยู่ 2
วัจสายังคงเป็นคนดี เธออยากจะเปลี่ยนภาพลักษณ์ของธัชชัยให้ดี ไม่อยากให้ลูกชายต้องเคียดแค้นเขา
“ครับ ตะวันรู้แล้ว”
วัจสาจึงหอมแก้มอมชมพูของตะวัน “หม่ามี๊ ตะวันง่วงแล้ว……จะหลับแล้วนะ”
“ได้ หลับเถอะ เด็กดี”
ก่อนจะหลับ เด็กน้อยยังจะไปดูให้แน่ใจว่าประตูและหน้าต่างได้ล็อคไปแล้ว อีกอย่างยังเช็คหลายๆรอบด้วย
วัจสาเห็นเด็กน้อยเหมือนกำลังจะป้องกันธัชชัย จริงๆเธออยากจะบอกว่าเขาบอก ล็อคเพื่อกันพ่อแท้ๆของตัวเองแบบนี้ ล็อคยังไงก็ล็อคไม่อยู่
ผ่านไปไม่กี่นาที เด็กน้อยก็หลับอยู่กลางอ้อมกอดของเธอ ดูเหมือนว่าตอนเช้าเด็กน้อยจะเหนื่อยและลำบากมามากจริงๆ
วัจสานอนแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายก็นอนไม่หลับ และตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะป้องกันธัชชัยไม่ให้เข้ามา หรือว่าเธอกำลังรอให้เขามารบกวน
ความรู้สึกตัวเองตอนนี้เหมือนสมองใกล้จะระเบิด
และผ่านไปกี่นาที วัจสาก็ทนกับความง่วงไม่ไหว จึงค่อยๆหลับใหลไป
ในห้องทำงานขอตระกูลศรีทอง
วรพลใช้สายตาที่น่าสงสารร้องขอธัชชัยอยู่“ชัย แกก็รู้……กนิษฐากำลังจะไม่เหลืออะไรแล้ว ถือว่าพี่ใหญ่ขอเถอะ อย่าได้ทำให้ความเพ้อฝันของเธอต้องแตกสลายตอนนี้เลยได้ไหม?”ธัชชัยหันข้างแล้วมองวรพล จากนั้นก็ไม่พูดอะไรใดๆ“เรื่องของมิ้น พี่ได้บอกวัจสาแล้ว เธอคงจะไม่เข้าใจผิดในความสัมพันธ์ของพวกแก……”“ดังนั้นพี่จะให้ผมแบกรับภาระนี้ไว้ตลอดแบบนี้หรอ?” ธัชชัยพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบวรพลเงียบไปสักพัก จากนั้นก็เค้นเสียงขึ้น “อืม……ยังไงตอนนี้ก็ควรจะเก็บเป็นความลับต่อไปก่อน…….”“วรพล ทำไมถึงขี้กลัวขนาดนี้? ไม่สามารถออกมายอมรับได้เลยหรอว่ามิ้นเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเองอ่ะ? ยอมรับแล้วพี่ยังกลัวว่ากนิษฐาที่มากัดพี่หรอ?”วรพลกลอกตาลง แล้วถอนหายใจ “ฉันไม่กลัวเธอมากัดฉันหรอก แค่กลัวมิ้นจะขาดความรักของพ่อและแม่ไป……”“ยังไงก็ได้รู้ความจริงอยู่แล้ว เจ็บไปนานๆมันไม่ดีกว่าเจ็บน้อยๆหรอ”“พูดก็ง่ายสิ……แต่ว่า……”“แต่ว่าห่าไร! ทำไมพี่ขี้กลัวขนาดนี้!”วรพลถูกธัชชัยด่ามาตลอด ในใจก็รู้สึกร้อนเป็นไฟขึ้นมา “ฉันไม่กลัว แกไปบอกกนิษฐาให้เข้าใจเลยไป!”ธัชชัยเลยลุกขึ้น “ได้ งั้นฉันจะไปบอกตอนนี้เลย พี่รอไว้ที่นี่ได้เลย!”“พอเถอะๆ……พี่ขี้กลัวเอง! คุณชายรองตระกูลศรีทองเห็นพี่ตัวเองขี้กลัวขนาดนี้ พอใจหรือยัง?”“ไม่ พี่ยังขี้กากกว่าได้อีก!”“ได้ งั้นฉันคุกเข่าขอร้องแกโอเคไหม?”“……” ธัชชัยไม่พูดอะไรออกมา “วรพลพี่ป่วยหรือป่าว?!”วัจสารู้สึกว่าตัวเองฝันแบบแปลกมาก เพราะว่าเธอฝันถึงธัชชัยในฝันตัวเองได้อยู่ในอ้อมกอดของเขา และเขาก็กอดเธอไว้ด้วยความอบอุ่น เธอคิดถึงหลายปีที่ผ่านมาในสิ่งที่เขาเป็น และตอนนี้มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าตัวเองแบบนี้จริงๆ แต่ว่าไม่เลย นี่มันก็แค่ฝัน……พอเห็นมือหนาๆใหญ่ๆของเขากำลังค่อยๆลูบไล้พื้นที่หวงห้ามของตัวเอง จนเขาลูบไล้มาจนถึงที่ล้ำค่าที่สุดของเธอกลีบดอกไม้ที่สวนงามที่อยู่ในฝ่ามือของเขาค่อยๆเปลี่ยนรูปไปเป็นหลายๆรูปแบบจากนั้นธัชชัยถึงเอ่ยเสียงที่น่าพอใจออกมา เพราะว่าฝ่ามือของเขาได้จับไว้อย่างเต็มอิ่ม น้ำเสียงที่เอ่ยด้วยเสียงต่ำนั้นเหมือนเสียงของสิงโตตัวผู้กำลังร้องคำรามเขาได้เอ่ยปากบอกแกะน้อยที่กำลังหลับใหลและฝันอยู่ ว่าหมาป่าตัวนี้กำลังจะเริ่มกลืนกินเธอแล้ว! อีกอย่างจะกลืนกินเธอเข้าไปตัวเป็นๆอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยแรงอันใหญ่หลวง สามารถทำให้วัจสารู้สึกดี ยิ่งไปกว่านั้นคือสามารถทำให้ตัวเองเหมือนถูกรักใคร่เธอฝันมาหลายปีมาก คนที่สามารถทำให้ตัวเองและลูกสามารถปลอดภัย และเป็นที่บังฝนบังลมให้กับพวกเขาเผื่อพวกเขาต้องพรากจากกัน เผื่อพวกเขาไม่มีที่พึ่งพิงธัชชัยค่อยๆโน้มตัวลง และกำลังจะเข้ามากดทับวัจสาที่กำลังหลับใหลอยู่ ริมฝีปากบางๆนั้นกำลังประทับอยู่ที่ริมฝีปากของวัจสาที่กำลังสั่นไหวเบาๆ และเหมือนเธอจะสลายเข้าปากของตัวเอง กลับไม่ได้มีท่าทีที่ล่วงหน้าไปมากกว่านี้……วัจสารู้สึกว่าตัวเองฝันได้เหมือนจริงที่สุด เหมือนจริงจนคิดว่ามันคือความจริงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนจูบผู้ชายคนนั้น หรือผู้ชายคนนั้นเป็นคนจูบตัวเองกันแน่วัจสาไม่รู้ว่าตัวเองไม่อยากจะออกจากฝันนั้นมากแค่ไหนที่แท้ฝันๆนี้ก็สามารถเผยความในใจของเธอออกมาเหมือนความรู้สึกที่ริมฝีปากผู้หญิงทำให้ตัวเองหลงใหลมากๆ ธัชชัยรู้สึกตัวเองได้รับการหนุนใจมากๆ และทำให้จูบๆนี้อ่อนโยนและมีความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ฟันที่เรียงสวยและขาวสะอาดของเธอ ทำให้ลิ้นที่เร่าร้อนของตัวเองอยากจะหยอดเข้าไปในปากของเธอ และให้เธอได้สัมผัสถึงความมีอยู่ของตัวเอง และส่งลมหายใจของตัวเองไปกระทบตรงหน้าอกของเธอ จากนั้นก็ทำให้ลมหายใจของพวกเขาไปในจังหวะเดียวกันแต่ผ่านไปไม่นาน ธัชชัยก็ถอนจูบวัจสา