วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 633 ก็แค่เสียสละห้องของคุณปู่ 2
ตอนที่ 633 ก็แค่เสียสละห้องของคุณปู่ 2
สายตาของธัชชัยเต็มไปด้วยเลศนัย
พอกับผู้ชายคนนี้จริงๆ กลับใช้เรื่องแบบนี้เป็นข้อแลกเปลี่ยนกับเธอ!
แค่คำพูดต่อไปของวัจสาเกือบจะทำให้กนิษฐาอกแตกตาย
“ถ้าเป็นเรื่องจริง ฉันที่เป็นสะใภ้สองตระกูลศรีทอง ก็คงต้องเป็นแม่เลี้ยงของมิ้นละสิ? โอ้พระเจ้า ฉันยังไม่ทันได้เตรียมใจเลย!”
พอหยุดชะงักไป วัจสาก็แทงเข้าไปอีกแผล “ฉันยังไม่เคยมีประสบการณ์ในการเป็นแม่เลี้ยงเลย และก็ไม่รู้ว่าจะสามารถเอาชนะกับภารกิจครั้งนี้ไหม คงต้องทำให้มิ้นลำบากหน่อยๆ!”
วรพลที่กำลังดื่มยาที่ภูษิตเอาให้ ได้ยินวัจสากำลังเล่นละครตบตา เขาเกือบจะพุ่งยาออกมาจากปาก
จริงๆสารู้ว่ามิ้นไม่ใช่ลูกแท้ของธัชชัย และกลับจะเล่นไม้นี้กับกนิษฐา
หรือว่านี่เป็นการสนทนาของผู้หญิงงั้นหรอ?
และธัชชัยที่กำลังคีบหมูสามชั้นตุ๋นให้ตะวันก็หยุดชะงักไปเหมือนกัน ผู้หญิงที่ซื่อบื่อ ทำไมผ่านมาห้าปีนี้ กลับดูฉลาดหลักแหลมขึ้น กล้าที่จะปะทะกับกนิษฐา ครั้งนี้เธออาจจะเป็นฝ่ายชนะอีกหรือไม่?
แต่ว่า……ธัชชัยกลับหรี่ตาลง ผู้หญิงที่ซื่อบื่อและดูโง่แบบนี้อยากจะเป็นแม่เลี้ยงของมิ้นจริงหรอ หรือว่าพี่ใหญ่ได้บอกความจริงกับเธอแล้ว ดังนั้นเธอเลยไม่ได้รู้สึกโมโห?
“ถุย!” กนิษฐากำลังจะระเบิดความโกรธ “เธอยังอยากจะเป็นแม่เลี้ยงของมิ้นของฉันหรอ? คืนนี้หนุนหมอนให้สูงแล้วค่อยๆฝันแล้วกัน”“อย่าใจร้อนขนาดนั้นสิ พี่กนิษฐา ฉันแค่พูดไปงั้นๆ จริงๆฉันก็ไม่ได้อยากจะเป็นแม่เลี้ยงของหนูมิ้นหรอก”วัจสาค่อยๆพูดออกมาทำไมแต่ก่อนไม่เคยสังเกตเห็นเลย การถกเถียงกับกนิษฐาเป็นเรื่องสนุกจริงๆ นึกไม่ถึงว่ากนิษฐาจะโกรธจนใกล้จะระเบิดแบบนี้“งื้อๆ…..มิ้นไม่อยากได้แม่เลี้ยง! แม่เลี้ยงเป็นแม่มด!” มิ้นเคยฟังมาจากนิทานซินเดอเรลล่าและสโนไวน์ต่างก็ถูกแม่เลี้ยงใจร้ายทำร้าย ดังนั้นมิ้นจะไม่ยอมเอาแม่เลี้ยงเด็ดขาด“ถุยอะไร! หม่ามี๊ของผมไม่มีทางเป็นแม่เลี้ยงเด็ดขาด เธอมีแค่ผมก็พอ! เธอนี่แหละเป็นนางแม่มด นางแม่มดที่ร้ายกาจที่สุด”พอได้ยินกนิษฐากำลังว่าหม่ามี๊ของตัวเองแบบนี้ เด็กอายุห้าขวบอย่างตะวันก็ไม่มีความสุข จึงรีบพูดแย้งไป อีกอย่างเขายิ่งไม่อยากให้หม่ามี๊ของตัวเองไปเป็นแม่เลี้ยงของเด็กคนอื่น เธอมีแค่เขายังไม่พออีกหรอ?ถ้าจะถกเถียงแบบนี้กันไปอีก คิดว่าสงครามใหม่ก็จะเกิดขึ้นอีกดังนั้นวรพลจึงเรียกคนที่ยังคงยืนอยู่เฉยๆและยังไม่ได้ขึ้นชั้นบนไปทำความสะอาด “ป้าอ้อย ขึ้นมาเก็บของ”ไม่ว่าจะยังไง ห้องนอนหลักของชั้นสองก็ยังคงเป็นของวัจสาและลูกอีกอย่างสามชั้นก็มีห้องนอนหลัก แต่กนิษฐาก็ตั้งใจจะนอนห้องหลักชั้นสอง ในใจของเธอก็คิดไม่ซื่ออยู่แล้ว มันทำให้เห็นอย่างง่ายดาย“ไม่ต้องไปเก็บ” ครั้งนี้ธัชชัยเป็นคนพูด “ไหนๆห้องๆนั้นกนิษฐาก็พักจนชินแล้ว แล้วนอนจนชินก็ไม่จำเป็นต้องย้ายไปย้ายมาได้ยินคำพูดของธัชชัย กนิษฐาจึงทำสีหน้าที่ดูเบิกบานขึ้นมาทันทีก็เหมือนพระชายาที่ได้รับการปราดปรานในวัง วัจสาเป็นพระชายาเอก แต่ก็ไม่เคยอยู่ในสายตาของฮ่องเต้ไม่ น่าจะต้องบอกว่าวัจสาถูกกักตัวในห้องกักขัง และได้เป็นฮองเฮาเพียงในนามเท่านั้น ชีวิตของเธอไม่ต่างจากบ่าวไพร่ ตอนแรก แม้แต่ตัวเองมีแค่ชื่อเสียงแต่ไม่มีอะไรเลย เธอยังไม่รู้ตัว และนึกว่าท่านอ๋องที่ตัวเองแต่งงานด้วยคือคนพิการ ความเข้มข้นของชีวิตเธอยังสนุกกว่าในหนังอีกตอนนี้คิดๆดูแล้ว ตอนนั้นควรแต่งงานกับวรพล ไม่สิ แต่งกับวรพลไม่ได้ เขาชอบกนิษฐา ทำไมทำยังไงก็หลุดพ้นจากผู้หญิงอย่างกนิษฐาไม่ได้?ตัวเองน่าจะคิดมากเกินไป จริงๆเรื่องพวกนี้มันเป็นไปไม่ได้ คิดไปก็ไม่มีประโยชน์แค่ธัชชัยพูดแบบนี้มันหมายความว่าอะไรนั่นเป็นเรือนหอของเขาและเธอ ต่อให้ตัวเองจะเป็นฮองเฮาที่ไม่ได้รับการโปรดปราน แต่อย่างน้อยเธอก็มีตำแหน่งนี้ไปแล้วไม่ใช่หรอ?ธัชชัยพูดแบบนี้ เหมือนกำลังบอกเธอว่าเธอไม่มีสิทธิ์หรอ? แต่ว่ามันก็ไม่เป็นไร มากสุดเธอกับลูกก็แค่นอนห้องรับแขก แต่ก่อนตัวเองก็นอนห้องรับแขกตลอดแค่ไม่รู้ว่าลูกชายของตัวเอง ธัชชัยจะให้ไปนอนไหน“สา วันนี้ก็ต้องลำบากคุณกับลูกชาย นอนที่ห้องรับแขกกับผม รอให้บ้านพักตากอากาศอีกที่ซ่อมเสร็จ พวกเราก็จะย้ายไปอยู่ที่นั่นกันทั้งสามคน”น้ำเสียงของธัชชัยนั้นอ่อนโยนมาก จากนั้นก็ยื่นมือของลูบหัวของตะวันที่เป็นทรงกะลามะพร้าวด้วยความรักใคร่ได้ยินคำพูดของธัชชัย กนิษฐาจึงหยุดชะงักไป ธัชชัยบอกว่าจะย้ายไปทั้งสามคน?งั้นกนิษฐากับลูกสาวล่ะ? เขาเห็นพวกเธอนั้นอยู่ในฐานะอะไร?วัจสาก็รู้สึกตกใจมากๆ เพราะว่าเธอคงนึกว่าผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะช่วยกนิษฐา เพื่อที่จะเหยียดหยามสองแม่ลูกนั่น แต่นึกไม่ถึงว่าเขากลับมีแผนไว้แล้ว!พวกเขาทั้งสามคนที่เป็นครอบครัวเดียวกันจะย้ายไป? ในใจของวัจสาจึงแอบสั่นไหวเบาๆอย่างแปลกๆดี ตัวเองจะได้กลับมามีความสุขอีกครั้ง!