วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 624 อีกวิธีในการสานความสัมพันธ์
ตอนที่ 624 อีกวิธีในการสานความสัมพันธ์
“คุณท่าน……ดิฉันขอโทษ เพราะว่าฉันพลาดเอง เลยทำให้ตะ…….สิบห้าถูกธัชชัยกักตัวไว้
วัจสางอตัวแสดงท่าทีขอโทษอำเภอพัดรักที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอแสดงสีหน้าที่ถ่อมตัวมากๆ วัจสาพยายามจะเรียกลูกชายตัวเองว่าสิบห้า
จริงๆวัจสาก็รู้สึกขอบคุณอำเภอพัดรักมาก ตอนแรกที่เธอคลอดลูกออกมา เธอก็หัวดื้อที่จะให้ลูกชายของเธอใช้นามสกุลของเธอ สุดท้ายอำเภอพัดรักก็เห็นด้วย
ตอนที่วัจสาคลอดตะวัน อำเภอพัดรักก็รออยู่ข้างนอก อาจจะเป็นเพราะว่าวัจสาต้องลำบากตอนคลอด เธอต้องทนทุกข์ทรมานเพื่อคลอดสิบห้าออกมา อำเภอพัดรักจึงตกลงในคำขอของวัจสา และยอมให้ชื่อจริงของสิบห้ามีชื่อว่า ตะวัน
อำเภอพัดรักกลอกตามองลง ปากของเขายังดื่มวิสกี้สีเหลืองอ่อนๆ แล้วจับจ้องมายังวัจสาที่งอตัวอยู่ จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้น “ไหนๆพ่อแท้ๆของสิบห้าคิดถึงเขามากขนาดนั้น งั้นก็ให้เขาอยู่เป็นเพื่อนพ่อแท้ๆไปไม้กี่วันก่อนแล้วกัน”
วัจสารู้สึกตกใจมาก ให้สิบห้าอยู่กับธัชชัยไปก่อนไม่กี่วัน? เธอฟังผิดไปหรือป่าว?
เธอเงยหน้าขึ้นโดยเร็ว แล้วมองไปที่อำเภอพัดรัก เพราะอยากดูจากสีหน้าเขาว่าเขากำลังล้อเล่นอยู่ไหม
แต่ว่าพอสบตากับดวงตาที่เฉียดคมเหมือนตานกเหยี่ยวของอำเภอพัดรัก วัจสาจึงตกใจมาก เหมือนอำเภอพัดรักสามารถอ่านใจเธอออก
อำเภอพัดรักถามขึ้น “เธอมีความคิดเห็นอะไรหรอ?”
วัจสารีบตอบปฏิเสธ “ไม่มี!”
“งั้นเรื่องนี้ก็ตามนี้เลยนะ ผ่านไปไม่กี่วันเดี๋ยวจะสั่งให้สิบสองไปพาสิบห้ากลับจากบ้านตระกูลศรีทอง” อำเภอพัดรักพูดจบ ก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้วัตถุโบราณ จากนั้นก็เดินไปที่โรงยิมเห็นอำเภอพัดรักเดินจากไป วัจสาจึงค่อยๆได้สติกลับมา อำเภอพัดรักกลับกล้าให้ธัชชัยเอาตัวตะวันไป? เขามีแผนการอะไรอยู่หรือป่าว?เธอคิดแบบนี้ ก็เพราะว่าวัจสารู้เรื่องที่อำเภอพัดรักทำทั้งหมด และรู้เป้าหมายทั้งหมดด้วยใช่แล้ว วัจสานึกขึ้นได้แล้ว อำเภอพัดรักเคยบอกว่าจะให้ธัชชัยเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ก็คือลูกชายของเขาตะวันและมิ้นๆ แต่ว่าอำเภอพัดรักเหมือนไม่รู้ว่ามิ้นไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของธัชชัยตอนนี้วัจสารู้แล้ว ไม่รู้ว่าอำเภอพัดรักรู้หรือยัง แต่ว่านี่ก็เหมือนไม่ได้ขัดขวางการตัดสินใจของธัชชัยห้าปีก่อนธัชชัยคือคนที่รักพี่ชายมากๆ ตอนนี้เขาเลือกพี่ชายวรพลก่อนโดยไม่คำนึงอะไรสักอย่าง แต่ว่าห้าปีหลัง ใครก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าธัชชัยจะเป็นคนที่รักพี่ชายอีกไหม?ตอนที่เขาต้องเลือกระหว่างลูกชายและตัวเองและลูกสาวของพี่ชายเขาจะเลือกใคร ไม่ว่าจะเลือกใครเขาก็ต้องทรมาน วัจสาก็ไม่รู้ว่าเขาจะตัดสินใจยังไงเธออยู่ในห้องอาหารไปประมาณครึ่งชั่วโมง วัจสาไม่ได้กินมื้อเย็นด้วยซ้ำ เธอกลับห้องเลยทีเดียวเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ประมาณสามนาที วัจสาจึงลุกขึ้นมาทันที เพราะว่าในใจของเธอว่างเปล่า เธอสังเกตเห็นว่าตัวเองไม่สามารถไม่มีลูกได้ ตอนนี้เธอคิดเขาตลอดเวลาเธอนึกถึงตระกูลศรีทองและคนอีกคน ถึงแม้ธัชชัยจะไม่รังแกลูกชายของเขา แต่ไม่ได้แปลว่ากนิษฐาที่อยู่ด้วยกันกับเขาจะไม่……ยังไงธัชชัยไม่มีทางอยู่กับตะวันตลอดเวลาอยู่แล้วพอนึกถึงกนิษฐาทำไม่ดีกับลูกชายเธอเอง วัจสาเลยนั่งไม่อยู่ และกำลังจะลงไปจากตึกไปเธอตัดสินใจจะไปหาตะวันที่บ้านตระกูลศรีทองตอนนี้ตะวันกำลังสานสัมพันธ์กับธัชชัยอยู่จริงๆ แค่ใช้วิธีที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวเด็กน้อยกำลังกัดมือของธัชชัย แต่ว่าธัชชัยไม่ได้คิดจะปล่อยเด็กน้อยคนนี้ออกเลยเขาร้องไห้โวยวายตั้งแต่ที่ร้านอาหารจนถึงบริษัท และจากบริษัทไปถึงที่บ้านตระกูลศรีทองที่แท้ธัชชัยให้วรพลพามิ้นกลับบ้านก่อน แต่ว่ามิ้นโวยวายอยากจะอยู่กับพี่ตะวัน และวรพลเองก็ไม่มั่นใจว่าพวกเขาสานความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกด้วยวิธีทะเลาะกันมันจะดีไหม ไม่รู้ว่าจะทะเลาะกันถึงไหนดังนั้นจึงได้แต่มองสองพ่อลูกอยู่อย่างนั้นในรถตู้ยี่ห้อเบนซ์ที่กว้างใหญ่ มิ้นอยู่ในอ้อมกอดของวรพล ได้แต่จ้องมองตะวันด้วยดวงตาที่ดำวาวของเธอแต่เทียบความเป็นเด็กดีกับมิ้น ตะวันเป็นเด็กที่ลูกบอลกระบองเพชรที่มีหนามเยอะมากธัชชัยอยากจะยื่นมือออกไปจับแก้มเล็กๆของเขา “เพี๊ยะ” ถูกเด็กน้อยตบมืออย่างเสียงดังธัชชัยยังคงไม่ท้อแท้ และยื่นมือออกไปอีกครั้ง และก็ถูกตบมืออีกครั้งไม่ว่าจะตีกี่ครั้ง ธัชชัยยังคงยื่นมือออกไปตะวันนั้นหัวดื้อเหนือการคาดเดาของเขาจริงๆ และตอนที่ธัชชัยยื่นมือแล้วโดยตบ แล้วยังคงยื่นไปอีกครั้งเด็กน้อยจึงทนไม่ไหวอีกต่อไป จากนั้นก็กัดมือของพ่อแท้ๆตัวเอง ไม่ใช่หนักมาก แต่ก็ไม่เบาเลย กัดจนมีเลือดค้างไว้ในผิวหนัง แต่ยังไม่มีเลือดไหลออกมาตอนนี้ธัชชัยที่เป็นผู้ใหญ่หัวดื้อชนะตะวันที่เป็นเด็กหัวดื้อ เขาได้จับแก้มของตะวันสักทีเด็กน้อยจึงเครียดจนปล่อยวาง และช่างมันเถอะ จะจับยังไงก็ไม่ได้ทำให้เนื้อของเขาหายไป เขาเหนื่อยจึงอยากหลับไป!แต่ว่าเขาก็ไม่กล้าหลับอีก เพราะว่าฟ้าข้างนอกมืดแล้ว หม่ามี๊ไม่ใช่ว่ากลับไปเรียกพ่อเลี้ยงมาช่วยเขาหรอ? น่าจะกลับมาเร็วนะ!“แดดดี้ คืนนี้พี่ตะวันนอนบ้านเราใช่ไหม?”มิ้นถามวรพลด้วยเสียงเล็กๆ แววตาที่สวยงามกำลังเผยความเบิกบานออกมา ต่อให้พี่ตะวันจะไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่ถ้าพี่ตะวันกลับบ้านตัวเอง มิ้นก็รู้สึกดีใจและต้อนรับเขาอย่างดี