วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 620 ทิ้งลูกชายตัวเองแล้วหนีไป
ตอนที่ 620 ทิ้งลูกชายตัวเองแล้วหนีไป
มิ้นที่ออกมาจากอ้อมกอดของวัจสา ก็เข้าไปกุมมือของตะวันอีกครั้ง ครั้งนี้ท่าทีของเธอไม่ได้ถูกปฏิเสธ
ดังนั้นสาวน้อยจึงปริยิ้มออกมาผ่านดวงตา “พี่ตะวันค่ะ มิ้นอยากจะไปฉี่ๆ พี่ไปเป็นเพื่อนมิ้นหน่อยได้ไหม? มิ้นยังเช็ดตูดของตัวเองไม่เป็น!”
เจ้าหญิงน้อยตระกูลศรีทองไม่เคยคิดว่าเรื่องที่ตัวเองเช็ดตูดไม่เป็นจะเป็นเรื่องที่น่าอับอาย อีกอย่างทุกครั้งที่อยู่บ้าน และตอนที่เข้าห้องน้ำเสร็จ ก็มักจะมีคนคอยช่วยเธอเช็ดตูดตลอด
ตะวันทำแค่ขมวดคิ้วออกมา แล้วรีบยื่นมือของตัวเองกลับ “จะไปก็ไปเอง! ผมไม่ไป ผมคือผู้ชาย มิ้นเป็นผู้หญิง! อีกอย่างแค่ฉี่จะเช็ดก้นไปทำไม!”
“อ๋า? ที่แท้ทุกครั้งที่พี่ตะวันฉี่ๆไม่ต้องเช็ดก้นหรอ! แต่ว่าหนูต้องเช็ดนะ!”
เด็กทั้งสองต่างก็ไม่รู้เรื่องกันทำต่างฝ่ายทำไมถึงต้องทำแบบนี้
ตะวันก็ไม่รู้ว่าทำไมสาวน้อยฉี่ต้องเช็ดตูด แต่มิ้นก็ไม่รู้ทำไมพี่ชายสุดหล่อ ฉี่ๆกลับไม่เช็ดตูด
“ฮ่าๆๆ……”
ผู้ใหญ่ทั้งสองที่ยืนอยู่ข้างๆต่างก็หัวเราะกันออกมาอย่างเสียงดัง โลกของเด็กนี้มันช่างดีจริงๆ เป็นโลกที่ใสซื่อและไร้เดียงสามากๆ
“มิ้นจ้า เดี๋ยวหม่ามี๊จะไปฉี่ๆกับหนูเองนะ พี่ตะวันเป็นผู้ชาย เขารู้จักอายเหมือนกันนะ” วัจสาอุ้มคนผู้น่ารักขึ้นมา จากนั้นก็กำชับลูกชายของตัวเอง “ลูกตะวัน ลูกอยู่ที่นี่คุยกับคุณลุงไปก่อน หม่ามี๊จะพาน้องไปฉี่ๆ”เด็กน้อยเบะปากเบาๆ สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างฝืนใจ ไหนๆตัวเองก็ไม่สามารถเข้าห้องน้ำหญิงไปกับหม่ามี๊ได้!รอให้วัจสาพามิ้นออกตากที่นั่น วรพลก็เข้าไปอุ้มตะวันมานั่งอยู่บนขาของเขาทีแรกเด็กน้อยเหมือนพยายามจะดิ้นออก แต่ก็ถูกวรพลดึงตัวให้เข้ามาในอ้อมกอด เพราะว่าเมื่อกี้เหมือนเขาเห็นขาของลุงคนนี้ เหมือนจะไม่ค่อยดี……“ตะวัน เล่าเรื่องที่หลายปีที่ผ่านมาผมกับหม่ามี๊ใช้ชีวิตกันยังไง?”เด็กน้อยจึงกลอกตาลง เหมือนไม่ค่อยอยากจะตอบคำถามนี้ แค่เม้มปากไม่พูดไม่จา“ขอโทษนะตะวันที่คุณลุงถามแบบนี้”เหมือนเขาจะสังเกตเห็นลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของเขากำลังเสียใจ วรพลจึงกอดเขาอยู่เงียบๆ ใตนัยน์ตานั้นเหมือนกำลังจะร้องไห้ธัชชัยพุ่งเข้าไปจากประตูข้างนอก ก็เห็นพี่ชายคนโตของเขากำลังกอดลูกชายของเขาอยู่ นัยน์ตาของเขามีแต่เขาเท่านั้น“ตะวัน……”ลูกตะวันที่เห็นพ่อของตัวเอง ทั้งตัวของเขาหยุดนิ่งเหมือนคิดอะไรไม่ออกไปทันที หัวสมองของเขาบอกให้เขาใจเย็นๆ แต่ตอนที่เขาเห็นตะวัน เขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากๆและพอเห็นคนที่เรียกตัวเองเป็นธัชชัย ตะวันจึงหยุดชะงักลง จากนั้นก็รีบดึงสติกลับมา แล้วโดดลงมาจากตักของวรพล จากนั้นก็วิ่งรอบโต๊ะไปหนึ่งรอบ เพื่อล่อให้ธัชชัยออกห่างจากประตู จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปจากประตูไม่ต้องไม่ได้ว่าเด็กคนนี้ฉลาดมาก สามารถใช้วิธีแบบนี้ในการหลบเลี่ยงเขา แต่ความไหวของเขานั้นเปรียบไม่ได้กับธัชชัย ตอนนั้นกำลังจะวิ่งออกจากข้างๆตัวเขา ธัชชัยจึงดึงเขามาอุ้มขึ้น แล้วเอามาพาดบนไหล่“ตะวันเป็นเด็กดีนะ……อย่าวิ่ง ฉันเป็นแดดดี้ของผมนะ……”“คุณมาไอ้สารเลว ไม่ใช่แดดดี้ของผม! รีบปล่อยผมนะ! ผมไม่มีแดดดี้อย่างนี้!” เด็กน้อยดิ้นสุดฤทธิ์ เขาทั้งตีทั้งแตะเขา แต่สุดท้ายก็ถูกธัชชัยอุ้มขึ้นมา“ไม่ว่าแกจะยอมรับหรือไม่ ยังไงฉันก็คือพ่อแท้ๆของแก! ความจริงนี้แกเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก!”ธัชชัยกอดเขาให้แน่น แค่พยายามที่จะกดทับตัวของเขาที่กำลังต่อต้านตัวเองอยู่“ไอ้สารเลว! ไอ้สารเลว! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้”ถึงแม้เด็กน้อยจะตัวเล็ก แต่ว่าแรงใหญ่มาก อีกอย่างการที่ถูกอุ้มไว้แบบนี้ เขารู้สึกไม่พอใจมาก ดังนั้นเขาจึงเริ่มที่จะใช้แรงทั้งหมดที่มีดิ้นสุดชีวิตดูๆแล้ว เหมือนธัชชัยตอนเด็กไม่มีผิด!“ชัย แก…..แกก็ปล่อยตะวันเถอะ อย่าให้เขาได้เจ็บตัว มันไม่ดี!”วรพลเดินเข้าไปเพื่อที่จะห้ามให้สองพ่อลูกนั้นเย็นลง เพราะว่าเขากังวลว่าธัชชัยจะไม่รู้จักหนักเบา และทำร้ายร่างกายเด็กอายุห้าขวบอยากจะให้ธัชชัยปล่อยตะวันที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ฝัน เขายังอยากจะฝันให้เด็กคนนี้มีชีวิตอยู่ ตอนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะได้กอดเขา แล้วเขาจะปล่อยไปได้อย่างไรธัชชัยจับไหล่ของเขาไว้ ดังนั้นเด็กนั้นจึงไม่สามารถดิ้นและแตะตีเขาได้ เด็กน้อยที่ทนกับสภาพแบบนี้ไม่ไหวจึงได้แต่เอาหัวไปชนหน้าของธัชชัยวัจสาที่พึ่งจะพาเจ้าหญิงน้อยไปเข้าห้องน้ำได้ยินเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้น ทั้งตัวของเธอจึงรู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที แล้วอุ้มสุดน่ารักเดินวิ่งมาจากตรงระเบียงแล้ววิ่งไปยังห้องอาหารวีไอพีเธอวางสุดน่ารักลง แล้วมองเห็นธัชชัยที่กำลังอุ้มตะวันอยู่ในอ้อมกอด สีหน้าของเด็กน้อยดิ้นจนแดงก่ำ“หม่ามี๊……หม่ามี๊รีบหนีเร็วเข้า” เด็กน้อยตอบสนองแบบนี้โดยเร็ว เขาอยากจะให้วัจสาออกจากที่นี่ อย่าให้ไปหลุดในกำมือของซาตานอย่างธัชชัยอีกเลยแต่ว่าวัจสาจะทิ้งลูกของตัวเองไปแบบนี้แล้ววิ่งหนีไปคนเดียวได้ยังไง?“ธัชชัย นายรีบปล่อยตะวันเดี๋ยวนี้! นายอยากทำอะไร?!”