วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 619 ตะวันรู้จักกาลเทศะมาก 2
ตอนที่ 619 ตะวันรู้จักกาลเทศะมาก 2
จากนั้นวัจสาจึงอุ้มสาวน้อยที่น่ารักน่าเอ็นดูที่อยู่ในอ้อมกอดของวรพล “มิ้นค่ะ พี่ตะวันเรียกแดดดี้ของหนูว่าลุงแล้ว หนูต้องเรียกน้าว่าอะไรคะ?”
สาวน้อยจับจ้องวัจสาไปหลายวิ จากนั้นก็ยิ้มอย่างเบิกบาน “มิ้นเรียกน้าว่าหม่ามี๊ดีไหมคะ? แบบนี้หนูจะได้มีแดดดี้สองคนและหม่ามี๊อีกสองคน!”
จากนั้น วัจสาจึงจะพึ่งสัมผัสถึง ตอนที่มิ้นเรียกเธอว่าหม่ามี๊ ทำให้เธอรู้สึกหนักใจมาก
“หนูมิ้นน่ารักจริงๆ! มาให้หม่ามี๊หอมแก้มหน่อยเร็ว!” วัจสาประกบจูบบนแก้มของเด็กน้อย ดูเหมือนจะชอบเธอมากๆ
จริงๆในใจของวัจสาจะชอบเด็กผู้หญิงมากกว่า ยังไงเด็กผู้หญิงมักจะชอบเอาใจใส่คนอื่นมากกว่า
แต่ว่าได้ผ่านพ้นเรื่องราวมามากมาย จนกว่าตะวันบังเกิด เธอพึ่งจะรู้ว่ามีลูกชายก็มีข้อดี เขาจะสามารถปกป้องคุณได้ และเอาใจใส่คุณได้ด้วยเช่นกัน
และตอนนี้เธอแค่หวังว่าลูกชายของเธอจะสามารถปกป้องและดูแลตัวเขาเองก็พอ
เห็นว่าตัวเองกำลังดูรักใคร่กับตุ๊กตาน้อย ตะวันก็รู้สึกหึงเบาๆ ยังไงแค่ห้าขวบ เห็นคนที่ตัวเองรักที่สุดไปแบ่งความรักให้คนอื่น ก็รู้สึกไม่พอใจเป็นเรื่องธรรมดา
อีกอย่างหม่ามี๊ยังไม่เคยหอมเขาเหมือนหมอตุ๊กตาผู้หญิงคนนี้เลยสักครั้ง!“หม่ามี๊ ถ้าหม่ามี๊จะหอมอีก ผมก็จะไม่ยอมให้หม่ามี๊ใช้ปากที่เคยหอมคนอื่น มาหอมลูกชายที่รักของมี๊อีก!”คำพูดของเด็กน้อยนั้นเย็นชามากๆ ตอนนี้เขาก็เหมือนเด็กอายุห้าขวบแล้วจริงๆ ไม่ได้ดูโหดเหี้ยมเหมือนปกติแล้ววัจสาเหมือนได้รับการปลอบใจ เพราะว่าในความคิดของเธอ เด็กก็สมควรเป็นแบบนี้ ต้องรู้สึกออดอ้อนแล้วรู้สึกหึงหวง“พอแล้ว น้องมิ้นลงมาได้แล้วค่ะ พี่ตะวันหวงแม่เขาแล้ว!”วรพลจับผมของตะวันอย่างเบามือด้วยความเอ็นดู อีกจากนั้นตบไหล่ของเขาเบาๆ “ไม่เลว เด็กน้อยที่มีสภาพร่างกายที่แข็งแรง ลุงชอบความแข็งแรงของตะวัน แล้วตะวันชอบลุงไหมเอ่ย?”ตะวันเงยหน้าขึ้น แล้วค่อยสังเกตมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเมตตาและความใจดีของวรพลทันใดนั้นก็รู้สึกว่าลุงคนนี้ไม่เหมือนไอ้ป่าปี๊สารเลวของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว…….เห็นเด็กน้อยได้แต่จับจ้องตัวเองแล้วไม่พูดไม่จา วรพลจึงพูดขึ้นด้วยความเศร้าใจ “ตะวัน ผมอย่าไปโทษแดดดี้ของผมเยอะ ถึงแม้เขาจะไม่ใช่พ่อที่ดีและสามีที่ดี แต่อย่างน้อยเขายังเป็นน้องชายที่ดี เพื่อที่จะช่วยลุงที่เป็นพี่ชายคนโตที่ยังเป็นคนที่พิการไร้ค่าจากลูกปืนของพ่อเลี้ยงผม เขาจึงต้องทำร้ายผมกับหม่ามี๊ของผมอย่างไม่มีทางเลือก……”ตะวันตั้งใจฟังคำพูดที่ไม่ค่อยฟังได้เข้าใจของลุงคนนี้ แต่ว่าน้ำเสียงของเขานั้นหนักแน่นมาก เขาก็อยากจะรู้ว่าไอ้ป่าปี๊ที่สารเลวนั่นทำอะไรไม่ดีไว้กับตัวเองและหม่ามี๊ของตัวเอง!วรพลจึงหยุดชะงักไป จากนั้นก็ลุกขึ้น แล้วได้พับขากางเกงของตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็พับถึงตรงหัวเข่า“ตะวันดูสิ นี่เป็นแผลที่แดดดี้ของผมได้ช่วยลุงจากลูกกระสุนของอำเภอพัดรัก เขาช่วยให้ลุงปลูกถ่ายผิวหนังเสร็จ แม้แต่รอยกระสุนก็ยังไม่มี”“ดังนั้นตะวันต้องให้โอกาสแดดดี้ของผมหนึ่งครั้ง ให้เขารู้สำนึกผิดแล้วปรับปรุงตัวเอง เรียนรู้ที่จะกลายเป็นสามีที่ดีที่พ่อที่ดี ดีไหม?”วรพลไม่เพียงแต่ใช้อารมณ์ความรู้สึก แถมยังใช้เหตุผล อยากใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเพื่อทำให้เด็กน้อยรู้สึกโดนใจ“ผมขอห้ามให้ลุงอย่ามานินทาพ่อเลี้ยงของผม! พ่อเลี้ยงเป็นคนที่ผมรักที่สุด! แต่ว่าธัชชัยไอ้คนชั่วนั้นรังแกหม่ามี๊ของผม! ผมเห็นกับตาว่าเขาใช้กุญแจมือล็อคมี๊ไว้ตรงโซฟา เขายัง…..กัดมี๊จนได้รับบาดเจ็บ…..ธัชชัยมันคนเลว ไม่สมควรเป็นป่าปี๊ของผม! ลุงก็ไม่ต้องช่วยเขาพูดจาอะไรดีๆอีก! ยังไงผมจะไม่ให้อภัยเขาเด็ดขาด!”จู่ๆเด็กน้อยก็ตะคอกเสียงดังน่ากลัวขึ้นมา จนทำให้วัจสาและวรพลรู้สึกสะดุ้งเบาๆวัจสานึกไม่ถึงว่าเรื่องนั้นทำให้เด็กน้อยคนอื่นจำไว้ลึกๆในใจแบบนี้……สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง การตำหนิก็เป็นเรื่องถูก ธัชชัยทำเรื่องแบบนี้ออกมาจริงๆ และวัจสารู้ว่านัยน์ตาของเด็กน้อยไม่ใช่มองใครที่เป็นหนามในใจได้!วัจสาก็กำลังจะเตือนใจตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าตัวเองเป็นคนอ่อนแอ ธัชชัยจะได้ใจแบบนี้ได้ยังไง? เธอจะไม่ยอมให้เรื่องพวกนี้กลายเป็นความเจ็บปวดในใจของตะวันที่ไม่มีวันลื่นลืมได้เธอก็แค่ผู้หญิงอ่อนแอ! ตัวเองยังไม่เคารพตัวเอง แล้วยังหวังให้คนอื่นมาเคารพตัวเองอีกหรอ?วรพลก็รู้สึกตกใจที่ธัชชัยยังทำเรื่องแบบนี้กับวัจสาอีก? แล้วยังทำแบบนี้ต่อหน้าลูกแท้ๆของตัวเอง เขาไม่อยากจะให้ทั้งครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันหรือไง?!“ตะวัน กลับไปลุงต้องสั่งสอนธัชชัยให้เป็นอย่างดีเลย จะลากตัวเขามาขอโทษผมกับหม่ามี๊ของผมดีไหม?”วรพลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและปลอบใจเขาอยู่ เขารู้ว่าเด็กคนนี้ขาดความรักจากพ่อตั้งแต่เด็ก จึงกลายเป็นคนแบบนี้ และเขาก็จะรักหม่ามี๊ของตัวเองให้มากขึ้นเด็กน้อยจึงพูดขึ้นอย่างหัวดื้อ “ไม่ ไม่ว่าเขาจะเป็นป่าปี๊แท้ๆของผมไหม ผมจะไม่ยอมให้อภัยคนที่ทำร้ายหม่ามี๊ของตัวเอง! ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ผมก็จะไม่ยอมอภัยให้เขา!”เห็นความเคียดแค้นที่เด็กน้อยคนนี้มีต่อพ่อ ไม่ใช่แค่คำสองคำก็จะสามารถทำให้เขาใจอ่อนได้ อีกอย่าง เด็กน้อยเองยังเห็นกับตาว่าพ่อของเขาทำร้ายแม่ของเขายังไง ก็ยิ่งทำให้ความแค้นฝังใจมากกว่าเก่า“พี่ ไม่ต้องเกลี้ยกล่อมเขาอีกแล้ว…..เห้อ ตะวันช่างไม่รู้เรื่องจริงๆ” วัจสาไม่อยากไปพูดถึงความสัมพันธ์ที่แตกหักไปแล้ววรพลก็ถอนใจแล้วพูดออกมา “ไม่ ตะวันไม่ใช่ไม่รู้เรื่อง เขา……รู้เรื่องเกินไปต่างหาก!”