วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 608 เรื่องบางอย่างควรพูดให้ชัดเจน
ตอนที่ 608 เรื่องบางอย่างควรพูดให้ชัดเจน
มองดูธัชชัยที่รักและเอ็นดูลูกสาวนั้น ในใจของกนิษฐาก็รู้สึกดีขึ้น
ลูกที่ผู้หญิงร้ายกาจอย่างวัจสาเกิดมานั้น จะสู้กับลูกสาวของตนได้อย่างไร?
แต่น่าเสียดายที่ธัชชัยรักแค่ลูกสาวคนนี้ แต่ไม่ได้รักแม่ของเด็กคนนี้ เขายอมที่จะนอนห้องเดียวกับพี่ชายตนเอง แต่ไม่ยอมนอนกับเธอ
ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเย็นชากับเธอนัก? หรือเพราะว่าพี่ชายของเขาวรพลงั้นหรอ?
เธอปลายตามองวรพลที่ตอนนี้อาการดีขึ้นกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ กนิษฐาถอนหายใจในใจยาวๆ ชีวิตแบบนี้ เมื่อไหร่มันถึงจะจบกันนะ?
แต่เดิมห้องรักษาเป็นห้องที่ปิดทึบ ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน แต่หลังจากที่มีการตกแต่งใหม่นั้น ดูสดชื่นและน่าอยู่มากขึ้น สีข้างในห้องถูกทาให้เป็นสีที่มองดูแล้วสบายตา ทำให้เวลาที่เดินเข้าไปในห้องนั้นรู้สึกน่าอยู่
ห้องนี้ถูกออกแบบโดยหมอจิตวิทยาของธัชชัย จุดประสงค์ที่ทำห้องนี้ขึ้นมาใหม่นั้นเพื่อให้วรพลสุขภาพจิตดีขึ้น
บนเตียงขนาดใหญ่นั้น ธัชชัยจับหน้าของน้องมิ้นไปมา
แต่ภายในใจของเขากลับเป็นภาพของเด็กอีกคน
ตอนนั้นเจ้าเด็กนั่นคงรู้สึกกลัว? แต่แค่แกล้งทำเป็นไม่กลัวก็เท่านั้นธัชชัยทบทวนการกระทำของตนเอง ถ้ามีโอกาสให้เขาอีกครั้งหนึ่งนั้น เขาจะไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นกับลูกชายเด็ดขาดตอนที่วรพลเดินเข้ามานั้น มองเห็นธัชชัยกำลังหอมแก้มน้องมิ้นเขาเข้าใจและรับรู้ถึงความรู้สึกของธัชชัยได้ทันที"ธัชชัย นายเอาเบอร์โทรศัพท์ของวัจสามาให้ฉันสิ" วรพลพูดเสียงเบาเรื่องบางอย่าง ควรจะทำให้ชัดเจน เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ธัชชัยไม่อยากให้เหตุการณ์มันซ้ำรอย และไม่อยากทำผิดอีกแล้วธัชชัยนิ่งไป แล้วเงยหน้าขึ้น มองไปที่วรพลวรพลในตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะยังซูบผอม แต่สุขภาพจิตของเขาดีขึ้นมากผิวของเขาเองก็ดีขึ้นมากเช่นเดียวกัน หากไม่มองดูอย่างละเอียดนั้น แทบจะมองไม่ออกเลยว่ามีอะไรผิดปกติ แผลของเขาก็ประสานกันดีมาก ถึงแม้ว่าจะดูไม่เรียบเนียนเท่าไหร่"พี่อยากไปขอร้องวัจสา ให้เธอคืนลูกให้ผมหรอ?" ธัชชัยถามขึ้น"เปล่า" วรพลนั่งอยู่ข้างๆธัชชัย แล้วตบที่ไหล่ของเขาเบาๆ "สิ่งที่นายทำให้วัจสากับลูก พี่คิดว่าเธอไม่มีวันให้อภัยแกได้ ดังนั้นการที่แกอยากจะขอตะวันคืนมานั้น พี่ก็ไม่เข้าข้างแก!”ธัชชัยที่ตอนแรกนั่งไว้นั้นกระเด้งตัวลุกขึ้นทันที "แล้วพี่การที่วัจสาเธอหลอกว่าลูกตายมาตั้งหลายปี มันสมควรแล้วหรอ? เธอแค่ไม่รู้ก็เท่านั้น ใช่ว่าพี่จะไม่รู้ว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมานั้นผมใช้ชีวิตยังไง?"สิ่งที่ทำให้แกต้องทรมานนั้น ก็เป็นเพราะแกคิดว่าลูกของแก‘ตาย’ก็เท่านั้น แกเป็นลูกผู้ชาย เป็นพ่อของลูกแกเคยมีความรู้สึกสงสารเธอบ้างไหม!แกเคยที่จะคิดในมุมของวัจสารึเปล่า? แกเคยเปลี่ยนไปคิดในมุมของเธอบ้างหรือเปล่า?"วรพลเองก็ไม่ได้รู้สึกดีเท่าไหร่ เขาเองก็กดดันมาก ดังนั้นเขาจึงพูดคำที่แทงใจดำแบบนี้ออกมาธัชชัยมองวรพลด้วยความเย็นชา "แต่เธอกลับไปขอความช่วยเหลือศัตรูของเรา ทำให้พวกเราเกือบจะตายทั้งบ้าน นั่นคือสิ่งที่เธอสมควรทำหรอ? สอนให้ลูกชายแท้ๆของผมเกลียดพ่อตัวเอง?""การที่วัจสาไปขอความช่วยเหลืออำเภอพัดรักนั้น เธอก็คงจะมีเหตุผลเป็นของตนเอง หรือบางทีอาจจะมีสิ่งที่ไม่สามารถพูดได้ก็เป็นไปได้"วรพลเริ่มใจเย็นลง มองดูน้องมิ้นที่ตอนนี้หลับสนิทไปแล้ว เธอคือโลกอีกใบของเขา"เธอมีสิ่งที่ไม่สามารถพูดได้ ก็สามารถหลอกผมว่าลูกตายแล้ว?!ตอนนั้นผมหาเธอจนเจอแล้วไม่ใช่หรอ? ทั้งที่เธอและลูกปลอดภัย แล้วทำไมต้องบอกผมว่าลูกแท้งไปแล้ว ทำไมต้องหลอกผมด้วย?"ธัชชัยยังคงไม่เข้าใจ และไม่สามารถเข้าใจได้ การกระทำของวัจสาทำให้เขาสงสัย หรือเธอคงไม่อยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับเขาแต่วรพลในตอนนี้กลับเงียบ บางทีเขาคงรู้ ว่าทำไมวัจสาถึงต้องทำแบบนี้วรพลสูดลมหายใจเข้าแล้วพูดขึ้น "ธัชชัย ต่อให้นายแย่งตะวันกลับมา เขาก็ไม่มีวันรักแกเหมือนพ่อลูก เพราะในใจของตะวันคิดถึงแต่แม่ของเขา แม่ของเขาดีกับเขามาโดยตลอด คอยอยู่เคียงข้าเขา ดังนั้นแกต้องทำดีกับวัจสา แล้วค่อยๆเปลี่ยนความคิดของตะวัน ทำให้ตะวันรักแก นี่คือสิ่งที่คนเป็นพ่ออย่างแกควรทำ!"เมื่อพูดถึงตรงนี้ ธัชชัยรู้สึกว่าแผลตรงหัวไหล่ของเขาเจ็บขึ้นมาครั้งแรกที่เจอกัน ตะวันบอกว่าเขารังแกผู้หญิง ซึ่งผู้หญิงที่ตะวันหมายถึงก็คือม๊ามี๊ของเขาวัจสา ดังนั้นจึงเอาหน้าไม้ยิงมาที่พ่อของเขา ครั้งที่สองก็เพราะม๊ามี๊ของเขาวัจสา ดูท่าแล้วลูกชายของเขาคงจะไม่รักพ่อคนนี้จริง……"อันที่จริงไม่ว่าผมจะทำอะไร จะทำยังไง ก็ไม่มีวันทำให้ตะวันยอมรับพ่อคนนี้ได้หรอก!เพราะเขาอยากให้อำเภอพัดรักพาเขากลับวัจสากลับไปที่sky dream!”ก่อนที่เขาจะออกมาจากที่นั่นแล้วได้ยินประโยคนี้ของตะวัน หัวใจของเขาก็เหมือนมีเข็มนับพันแทงเข้ามาส่วนวรพลนั้นเป็นคนที่มองปัญหาของเรื่องนี้ออกแล้ว ซึ่งก็คือสิ่งที่ธัชชัยมองไม่ออก"อำเภอพัดรักเลี้ยงเขามาห้าปี!แต่นายที่เป็นพ่อแท้ๆเคยทำอะไรให้ตะวันกับแม่บ้าง? สิ่งที่แกทำมันเล็กน้อยมาก!”วรพลสูดลมหายใจเข้า แล้วพูดต่อ “ธัชชัย คงมีหลายอย่างที่แกไม่รู้ อย่างเช่นเรื่องที่วัจสาต้องทนลำบากเพราะลูก และการที่เธอต้องถูกรังแก แกเคยรู้บ้างไหม? แกไม่เคยทำอะไรสักอย่าง แกกลับอยากให้ลูกชายของแกรักแก? การเป็นพ่อคนมันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก!”