วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 606 ทำไมเขาถึงชอบให้คนอื่นต้องเลือก
ตอนที่ 606 ทำไมเขาถึงชอบให้คนอื่นต้องเลือก
กรดลเงยหน้าขึ้น แววตาอบอุ่นของเขากวาดมองไปที่ธัชชัย จากนั้นยิ้มมุมปาก “คุณสู้ผมไม่ได้หรอก ยังไม่แน่เลยว่าใครจะเป็นคนที่ถูกซ้อม"
คำพูดของกรดลดูท้าทายเหมือนอยากโดนเขาต่อย แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นคือความจริง อย่าว่าแต่ธัชชัยเลย แม้แต่วิศาลเองยังไม่แน่ว่าจะสู้เขาได้ วิศาลเคลื่อนไหวเร็ว แต่กรดลนั้นทุกท่วงท่าของเขาหมายเอาชีวิต!
แต่ถ้าตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาพูดนั้น ไม่เหมือนว่าเขาจะพูดจริงจังแม้แต่น้อย เหมือนว่ากรดลกำลังล้อเล่นกับเขา
ธัชชัยไม่ได้แพ้ดอกกล้วยไม้ เขาหยิบกระถางดอกกล้วยไม้ข้างๆแล้วโยนลงบนพื้นเสียงดัง ‘เพล้ง’เสียงกระถางแตกลงพื้น
กรดลเงยหน้ามองเขา ธัชชัยยังคงไม่หยุด เขายังคงโยนดอกกล้วยไม้อีกหลายกระถาง อีกทั้งยังเลือกโยนพันธุ์ที่แพงที่สุดด้วย
คนที่ปลูกดอกไม้ล้วนรู้ดี ว่าดอกกล้วยไม้นั้นเลี้ยงยากมาก
ดอกกล้วยไม้ของกรดลนั้นออกดอกบานสะพรั่ง ดูแล้วคงดูแลเป็นอย่างดี แต่ธัชชัยในตอนนี้กลับโยนมันทิ้ง
"ทำไมไม่โยนต่อล้ะ? ยังไงดอกกล้วยไม้พวกนี้ก็ใช้เงินของคุณธัชชัยซื้อมา คุณโยนทิ้งอีกสิผมจะได้ซื้อมาใหม่"
กรดลพูดเสียงเรียบ เขาดูไม่เสียใจเลยสักนิดกับการที่ธัชชัยโยนกระถางดอกกล้วยไม้ของเขา
ธัชชัยหันกลับไป แล้วมองไปที่กรดลด้วยสีหน้านิ่งๆ"ให้ตายสิ ที่นายเอาเงินกับฉันเดือนหนึ่งเป็นล้าน ก็เพื่อมาซื้อดอกไม้พวกนี้?"กรดลไม่ได้จน แต่เหตุผลที่เขาเอาเงินกับธัชชัยนั้น มีเพียงแค่เขาเท่านั้นที่รู้ดี"มีคนใช้เงินของนาย นายควรจะดีใจไม่ใช่หรอ? ภรรยากับลูกชายของนายตอนนี้ใช้เงินของอำเภอพัดรัก ต่อให้นายจะมีเงินมากกว่านี้ แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร? จริงไหม?"ถ้าธัชชัยเป็นคนที่ทำให้วิศาลโมโหจนแทบอยากจะบ้าตาย กรดลก็คงเป็นคนที่ทำให้ธัชชัยอยากจะบ้าตายเหมือนกันทำในสิ่งที่ไม่ควรทำเลยจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้ธัชชัยทนฟังเรื่องพวกนั้นไม่ได้ แต่เขากลับพูดแทงใจดำธัชชัยในตอนนี้โมโหมาก แต่เขาทำได้แก่ระงับความโกรธเอาไว้ "นายใช้เงินของฉัน ก็ควรทำงานให้ฉันสิ!”"นี่คือท่าทีการขอร้องคนของคุณธัชชัยหรอ?" กรดลพูดจบ แล้วหันกลับไป จัดการดอกกล้วยไม้ของเขา ดูแลดอกกล้วยไม้เหมือนดูแลผู้หญิงธัชชัยไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เขาเดินขึ้นหน้าแล้วโยนกระถางดอกกล้วยไม้ตรงหน้าของกรดลลงกับพื้นกรดลเงยหน้าขึ้น แล้วมองธัชชัย ธัชชัยเองก็มองไปที่เขา ทำหน้าเหมือนจะกินเขาเข้าไปทั้งสองมองหน้ากันนายหลายวินาที จากนั้นกรดลก็ถามขึ้น “นิสัยเสียแบบนี้ของคุณถูกวิศาลตามใจจนกลายเป็นแบบนี้ใช่ไหม? ผมว่าเขาน่าจะช่วยคุณได้ดีกว่า ทำไมไม่ไปหาเขา?""ให้ตายสิ ชาติที่แล้วพวกนายทำบุญทำกรรมเอาไว้ด้วยกันหรือไง ทำไมถึงอยากให้อีกฝ่ายตายนัก?" ธัชชัยไม่เข้าใจเลยว่าทำไมทั้งสองคนถึงเกลียดกันขนาดนี้กรดลไม่ได้ตอบคำถาม เขาหันหลังกลับไปเก็บดอกกล้วยไม้ที่ตอนนี้ตกอยู่บนพื้นกรดลที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนี้ ทำให้ธัชชัยหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เขาจึงใช้เท้าเหยียบไปที่ดอกกล้วยไม้นั้น ทำให้ดอกกล้วยไม้ที่บอบบางถูกบี้จนเละทันทีคล้ายกับผู้หญิงที่บอบบางคนหนึ่ง!แต่กรดลยังคงไม่โกรธ เขาปัดเศษดินในมือ แล้วยืนขึ้นมองหน้าธัชชัยนิ่งๆ"คุณรู้ไหมว่าทำไมอำเภอพัดรักถึงชอบให้คนเลือก?" กรดลยังคงมีสีหน้าเรียบชาย เขาถามเสียงเรียบตอนนี้ธัชชัยแทบบ้า "ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก!”กรดลยังคงพูดต่อ "เพราะอำเภอพัดรักเป็นโรคตัดสินใจลำบาก เขาเห็นคนอื่นมีความสุขไม่ได้ เขาอยากเห็นคนอื่นต้องลำบากและทรมานในการเลือกเหมือนเขา!”"นายหมายความว่า……อำเภอพัดรักต้องการให้ฉันเลือก?" ธัชชัยขมวดคิ้วกรดลส่ายหน้า แล้วถอนหายใจ “การที่มีตัวเลือกให้นั้นเป็นแค่วิธีของเขา แต่ไม่ใช่เป้าหมายของเขา"ธัชชัยถามกลับ “แล้วเป้าหมายของเขาคืออะไรล้ะ?""คุณฉลาดอยู่แล้ว น่าจะคิดได้นะ!”ธัชชัยไม่ได้พูดอะไร เขากระตุกยิ้ม "กรดล ฉันรู้สึกว่าสิ่งที่นายพูด ยิ่งพูดก็ยิ่งเข้าใจยาก ทำไมนายไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล้ะ?"เขามองหน้ากรดลนิ่งๆ เหมือนอยากจะต่อยคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก"ก็เหมือนพลุที่ถูกจุด มันสวยไม่นาน แต่มีคนกลับยอมเงยหน้าขึ้นมอง" นี่คือประโยคสุดท้ายที่กรดลพูดกลางดึก เห็นเพียงรถปอร์เช่สีดำขับออกไปจากบ้านผีสิงที่กรดลอยู่ด้วยความเร็วรถคันนี้ขับออกมาจากบ้านของวิศาล และขับออกไปจากที่อยู่ของกรดลหลังจากที่ธัชชัยฟังสิ่งที่กรดลพูดจบนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีก เพราะเขารู้สึกว่าถ้ามัวเสียเวลาคุยกับคนบ้าอย่างกรดล เขาจะเสียเวลาไปเปล่าๆ