วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 599 มีคนจะแย่งม๊ามี๊ของนาย 2
ตอนที่ 599 มีคนจะแย่งม๊ามี๊ของนาย 2
แต่วิธีนี้กลับไม่ได้ผลอย่างที่เขาคิดเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันก็ได้ผลนิดนึง
"อย่างน้อยวัจสาก็ด่านายตั้งหลายนาที ถ้าเธอไม่แคร์นายแล้วจริงๆ เธอก็คงไม่ยอมพูดกับนายแม้แต่คำเดียว อีกอย่างเธอก็ไม่มีวันรับสายนายด้วย!นี่คือเรื่องที่ดี และถือว่าคืบหน้าไปก้าวหนึ่ง ฉันเชื่อว่าวัจสาเป็นคนใจดี อีกไม่นานต้องให้อภัยนายแน่!”
วรพลให้กำลังใจธัชชัย
ถึงว่าทำไมธัชชัยถึงยอมทำแบบนี้ ที่แท้ก็เพราะได้ครูดีอย่างวรพลมาชี้ทางนี่เอง
เพียงแต่ธัชชัยรอไม่ไหวแล้ว เขาหยิบหมอนขึ้นมา แล้วโยนลงบนพื้น เขาที่พึ่งอาการดีขึ้นนั้น เกือบจะหน้ามืด
"ธัชชัย แกอย่าพึ่งใจร้อนได้ไหม? รอให้ร่างกายดีขึ้นแล้วเราค่อยไปหาอำเภอพัดรัก? ในเมื่อเขากลับมาที่เมืองSแล้ว ก็ไม่มีทางไปไหนเร็วหรอก อีกอย่างไม่รู้ด้วยว่าเขาวางแผนเอาคืนแกยังไง ผ่านมาห้าปีแกก็รอได้ รออีกไม่กี่วันทำไมจะรอไม่ได้?"
วรพลค่อยๆวางน้องมิ้นลงตรงเตียง แล้วเดินไปพยุงธัชชัย
แต่ธัชชัยไม่อยากรอแล้วจริงๆ….ไม่สิ เขาไม่อยากรอแม้วินาทีเดียว!
หลังจากที่กลับบ้านไปเอาของแล้วนั้น เขาก็ตรงดิ่งไปที่สถานีตำรวจทันที
คฤหาสน์ที่อ่าว
อาหารค่ำ วัจสาทำเหมือนทุกครั้ง เธอเข้าไปช่วยพ่อครัวยกอาหารออกมาอำเภอพัดรักนั่งอยู่ตรงโซฟา ในมือกำลังเล่นกำไลลูกประคำไม้วัจสาที่เห็นเขาดูเหม่อลอย นึกถึงสิ่งที่แม่ของธัชชัยเหลือทิ้งเอาไว้ให้เขาก่อนจากไปนั้น ซึ่งก็คือกล่องกำไลลูกประคำไม้นั่นครั้งที่แล้วได้คุยกับแวววัย รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน เพียงแต่แวววัยช่วงนี้อารมณ์ไม่ดีมาก วัจสาจึงไม่กล้าให้เธอช่วยหากล่องไม้นั้น เพราะถึงยังไงก็ไม่รีบใช้กล่องไม้นั่นไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือภาพเหมือนที่ยังวาดไม่เสร็จตอนนี้วัจสามั่นใจได้แล้ว ว่าคนในภาพวาดนั้นคืออำเภอพัดรัก!เพียงแต่จนถึงทุกวันนี้วัจสายังคงไม่เข้าใจ ในเมื่อแม่ของธัชชัยยังรักอำเภอพัดรัก แล้วทำไมถึงนอกใจ?แล้วชู้รักคนนั้นยังเป็นผู้ชายที่มีสามีอีกด้วย!แต่เรื่องของความรักนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะพูดอธิบายกันได้ง่ายๆ เพราะผู้หญิงส่วนมากก็ไม่ได้แต่งงานกับคนที่ตนเองรักเหมือนที่เขาว่ากันว่าคนที่เราแต่งงานด้วยไม่ใช่คนที่เรารักที่สุด บางที บางที…..อาจจะไม่ได้เป็นแบบที่พูดกันก็ได้คุณแปดเดินออกมา แล้วเดินไปตรงหน้าของ"พ่อครับ ธัชชัยมาที่นี่ พาคนมาด้วยอีกสองคน จะให้ไล่พวกเขาไปเลยไหมครับ?""หืม? พาคนมาแค่สองคน? ธัชชัยใจกล้ามาก นี่เขากลัวฉันบ้างไหม?" อำเภอพัดรักหัวเราะในลำคอ "ให้เขาเข้ามา ในเมื่อมาแล้ว จะให้เสียเที่ยวได้ยังไง!”"ครับ" คุณแปดพูดจบ ก็เดินออกไปวัจสาที่ได้ยินบทสนทนานั้น หัวใจดวงน้อยของเธอกลับมาเต้นแรงอีกครั้งธัชชัยเสียสติไปหรือเปล่า? พาตำรวจมาแค่สองคน?นี่เขาจะจับตัวอำเภอพัดรัก หรือว่าจะเอาตัวลูกชายของเธอไป?คงจะเป็นอย่างหลังเสียมากกว่า!ธัชชัยคนโง่ ไม่เจอกันห้าปีขี้เลื่อยเต็มสมองหรือไง? อย่าพึ่งถามว่าอำเภอพัดรักจะให้เขาเอาตัวตะวันไปหรือเปล่า แม้แต่วัจสาเองก็ไม่มีวันให้เขาเอาตัวตะวันไปได้!อีกอย่างลูกชายของเธอก็ไม่มีวันไปกับเขาด้วยวัจสากำลังจะเดินกลับห้อง เพื่อที่จะโทรหาธัชชัยห้ามเขาไม่ให้ทำเรื่องโง่ๆแต่เธอยังเดินไม่ถึงสองก้าว ก็หยุดเดิน ถามตัวเองว่าทำไมต้องโทรหาเขา? นี่กำลังหาเรื่องให้ตนเองหรือไง?"สิบห้าๆ…..รีบออกมาเร็ว มีคนกำลังจะมาแย่งม๊ามี๊ของเราไป!"อำเภอพัดรักรู้ว่าจุดอ่อนของแต่ละคนคืออะไร สิ่งที่เด็กคนนี้ให้ความสำคัญที่สุดนั้น ก็คือแม่ของเขา ดังนั้นเมื่อเขาพูดแบบนี้ ตะวันต้องรีบออกมาแน่แต่วัจสานั้นหมดคำจะพูด ไม่คิดเลยว่าคนอายุหกสิบอย่างอำเภอพัดรักจะใช้วิธีนี้เพื่อเรียกเด็กห้าขวบออกมา"ผมมาแล้วครับ!ใคร? ใครจะแย่งม๊ามี๊ของผมไป!ใครมันช่างกล้า?"เด็กน้อยวิ่งออกมาจากห้องออกกำลังกาย เขาสวมชุดเทควันโดสีขาว หน้าตาดูไม่ชอบใจเสียเท่าไหร่"จะมีใครได้อีกละ ก็พ่อของนายคนที่ชื่อธัชชัยไง!"อำเภอพัดรักขมวดคิ้ว แล้วโบกมือเรียกเด็กน้อยเด็กน้อยมองไปที่ประตูด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงเดิน เขาก็รีบวิ่งไปหาวัจสา แล้วพยายามดันเธอเข้าไปในห้อง"ม๊ามี๊ ม๊ามี๊ซ่อนตัวอยู่ด้านในนี้ก่อนนะครับ รอผมจัดการคนใจร้ายอย่างธัชชัยให้เรียบร้อยก่อน ม๊ามี๊ค่อยออกมา!"เสียงของเด็กน้อยดูเป็นกังวล เขาดูเป็นห่วงวัจสามาก เขาที่พึ่งอายุห้าขวบ เด็กที่ขาดความรักจากคนเป็นพ่ออย่างตะวัน ทำให้ตะวันรักแม่มาก"ตะวันลูกไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ ม๊ามี๊จะไม่มีวันไปไหน ไม่มีใครแย่งม๊ามี๊ไปได้!จริงนะลูก ม๊ามี๊จะอยู่กับตะวัน จนตะวันโตเป็นผู้ใหญ่!ดีไหมครับ?"วัจสาอยากใช้วิธีที่อ่อนโยนแบบนี้คุยกับลูกชายของเขา เธอไม่มีวันไปจากเขา พยายามจะปลอบใจเด็กน้อยไม่ให้เป็นกังวล