วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 586 เสียลูกชายไปอีกครั้ง
ตอนที่ 586 เสียลูกชายไปอีกครั้ง
“ธัชชัย… นายปล่อยลูกเถอะ นายทำเขาตกใจหมดแล้ว”
นี่เป็นครั้งที่สองที่วรพลเห็นธัชชัยสูญเสียการควบคุมตัวขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เป็นเพราะพี่ชาย และนี่เป็นอีกครั้ง เพราะลูกชายของเขา
“คุณชายรอง… ปล่อยคุณหนูก่อนเถอะค่ะ! เขาเจ็บหมดแล้ว” พ่อบ้านภูษิตพูดเตือน แต่ก็ไม่ได้เข้าหูธัชชัย เพราะเขาต้องการเพียงจะกอดหนูน้อยที่เอาแต่ต่อยตีเขาเอาไว้
หนูน้อยจากไปถึงห้าปีแล้ว เขาทุกข์ทรมานมาตลอดห้าปี… ตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไร เขาก็ไม่มีทางปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปอีกแล้ว ไม่ง่ายเลยที่เขาจะกลับมา…
ตอนนี้หนูน้อยยังเด็กเกินไป แรงของเขาก็เหมือนกับแมลงเจาะต้นไม้ใหญ่
ดังนั้นสิบสองจึงปรากฏตัวขึ้น เพื่อมาช่วยสิบห้าให้หลุดพ้นจากธัชชัย และเป็นคำสั่งของอำเภอพัดรักในขณะเดียวกัน
การพาสิบห้าออกมาในตอนนี้ ถือว่าเป็นจังหวะที่ดีที่สุด
และมิ้นที่อยู่อีกด้านเหมือนกับไม่มีสติไปแล้ว เธอยืนดูอยู่ตรงนั้นอยู่นาน และรู้ว่า: พี่ชายคนนั้นเป็นลูกชายของคุณพ่อ
ตอนนี้ความคิดแรกของเธอไม่ใช่การถูกแย่งความรักจากพ่อ แต่เป็นการดีใจที่มีพี่ชายเพิ่มหนึ่งคน เขาชอบพี่ชายคนนี้
เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ มิ้นจึงวิ่งกลับไปที่โต๊ะอาหาร เธอต้องการจะแสดงท่าทางเป็นมิตรกับพี่ชายเธอต้องการจะหยิบปีกไก่ ตอนนั้นเธอเคยเจอกับพี่ชายที่เคเอฟซีหนึ่งครั้ง มิ้นที่ยังเด็กอยู่รู้ว่าพี่ชายต้องชอบปีกไก่แน่ๆดังนั้นเธอจึงหยิบปีกไก่เพื่อที่จะช่วยคุณพ่อในการรั้งพี่ชายเอาไว้โลกของเธอบริสุทธิ์มาก เด็กทุกคนก็เหมือนกัน ยังไม่แปดเปื้อน ดังนั้นสิ่งไม่ดีทั้งหมดจะแปดเปื้อนในภายหลังเท่านั้นแต่ขณะที่มิ้นเตรียมจะหยิบปีกไก่ไปจากบนโต๊ะ ก็มีเงามืดปรากฏขึ้นในห้องครัวเงามืดนั้นคือสิบสองมิ้นถูกอุ้มออกไป ตอนแรกเธออึ้งไป แล้วพบกับคนที่พาเธอไปนั้นเป็นคนแปลกหน้า นี่เป็นไม่ใช่คุณพ่อ และหม่ามี๊ แต่กลับเป็นคนแปลกหน้า เธอจึงร้องไห้ขึ้นมาทุกคนในบ้านต่างเห็นไม่ชัดว่าสิบสองเข้ามาอย่างไร แล้วอุ้มมิ้นไปได้อย่างไรการลงมือของเขารวดเร็วราวกับปีศาจเสียงร้องไห้ของมิ้นทำให้สายตาของทุกคนมองไปทางนั้น และแน่นอนรวมถึงตะวันที่อยู่ในอ้อมแขนธัชชัยด้วยเขามองเพียงปราดเดียวก็รู้ว่านั่นคือสิบสองหนูน้อยยกมุมปากขึ้น เขามาได้ถูกเวลาเสียจริงๆ หนูน้อยแอบชมสิบสอง“มิ้น… มิ้นของฉัน…” กนิษฐาที่เมื่อครู่ยังโกรธเรื่องของตะวันอยู่นั้น ได้สติคืนมา แล้วพุ่งตัวไปยังสิบสองที่กอดมิ้นอยู่“หยุดนะ! ไม่งั้นเธอได้ตายแน่!” เสียงของสิบสองทุ่มกว่าปกติมิ้นที่ร้องไห้อยู่นั้นถูกสิบสองยกขึ้นเหนือหัวกนิษฐาหยุดเดิน เธอไม่กล้าขยับ เพราะรู้ว่าชายที่ใส่ผ้าคลุมอยู่นั้นต้องเป็นหนึ่งในลูกเลี้ยงของอำเภอพัดรักอย่างแน่นอน!“นายอย่าทำร้ายมิ้น นายต้องการอะไร ฉันจะหามาให้ทั้งหมด!” วรพลรีบวิ่งขึ้นไปอ้อนวอนถ้าต้องการชีวิตของธัชชัยน้องชายแก แกจะให้?” ประโยคนี้แค่พูดตามบทเท่านั้น แต่วรพลช่างใสซื่อเสียจนถูกรังแกวรพลนิ่งไปสักพัก แล้วจึงตอบขึ้น “นายเอาชีวิตฉันไปดีไหม? ใช้ชีวิตฉันแลกกับมิ้น?”สิบสองอึ้งไป เพราะในแววตาของวรพลมีแต่ความจริงใจแต่มันก็ดูน่าตลกในเวลาเดียวกัน วรพลเป็นลุงแต่กลับรักหลานสาวมาก ถึงกับยอมสละชีวิตตัวเอง“ไม่ได้ เพราะฉันไม่ต้องการชีวิตแก!” เสียงของสิบสองเย็นชา และเสียงที่ผ่านเครื่องแปลงเสียงนั้น ทำให้ดูแหบเล็กน้อยที่จริงสิบสองสามารถแกล้งธัชชัยต่อไปได้ ดูว่าเขาจะยอมเอาเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนเขานั้นมาแลกกับมิ้นไหม?แต่นึกถึงก่อนออกมานั้น สิบห้ายังไม่ได้กินอะไร กลัวว่าเขาจะหิว จึงรีบทำให้จบเสียดีกว่าแล้วอีกอย่างนี่ก็เริ่มดึกแล้ว ถ้ากลับไปช้า อาหารที่อ่าวน้ำตื้นคงจะเย็นหมดแล้วจะเล่นด้วยไหม ต้องดูอารมณ์ตรงนี้สิบสองเหมือนกับอำเภอพัดรักมากอีกอย่าง คงผ่านไปได้อีกไม่นาน อำเภอพัดรักก็จะให้ธัชชัยเลือกระหว่างลูกชายกับลูกสาวแล้ว ตอนนี้จึงไม่จำเป็นต้องรีบ