วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 584 พ่อลูกยอมรับกัน
ตอนที่ 584 พ่อลูกยอมรับกัน
“แม่ของนายคือวัจสาเหรอ?” พ่อบ้านภูษิตดึงสติคืนมา แล้วก้มลงไปถามหนูน้อย
“พ่อทางกายภาพของผมเป็นสารเลวคนหนึ่ง! เขาชื่อว่าธัชชัย!”
คำที่หนูน้อยพูดต่อมานั้น ยิ่งเหมือนกับระเบิด ที่ทำให้คนทั้งบ้านศรีทองนั้นเสียสติ
มีเพียงมิ้นที่อยู่ในอ้อมแขนธัชชัยพูดขึ้น “บังเอิญจัง พ่อเราก็ชื่อธัชชัย!”
มิ้นที่ใสซื่อนั้นไม่รู้ว่าธัชชัยที่ตะวันพูดถึงคือ พ่อของเธอเอง
“พระเจ้า! หรือว่านายคือ…”ลูกที่ตายไปแล้ว”ของคุณชายรองกับคุณนายเมื่อห้าปีก่อน เขาบอกว่าในนั้นมีหนึ่งคนอยู่ ก็คงจะหมายถึงคุณชายรอง
เขาเป็นลูกชายของคุณชายรองและคุณนายรอง!
“เหมือน! เหมือนมาก! ทั้งหน้า ทั้งคิ้ว! เหมือนกับคุณชายรองอย่างกับแกะ…”
พ่อบ้านภูษิตตื้นตันเสียจนน้ำตาไหล
“เป็นไปไม่ได้! นายไม่ใช่ เลิกหลอกได้แล้ว! ห้าปีก่อนพวกเราเห็นวัจสาแท้งลูกเองกับตา!” กนิษฐาตะคอกด้วยความโมโห
ทำไมต้องเป็นตอนนี้ ทำไม? เธอเกือบจะได้เป็นคุณนายรองบ้านศรีทองอยู่แล้ว! ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่าตำแหน่งนั้นมีนยิ่งไกลออกไป!และธัชชัยได้อุ้มมิ้นลงมาวางบนพื้นแล้วเขาค่อยๆเดินเข้าไป หาตะวันที่อยู่ในห้องรับแขกนี่เป็นความฝันเหรอ? หรือนี่คือความจริง?จ้องเด็กคนที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆ ธัชชัยใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่ สิ่งมีชีวิตตัวน้อยนี้ ปรากฏในความฝันของเขาหลายครั้งมาก…ในห้าปีมานี้ ธัชชัยไม่เคยจะยอมรับความจริงที่”ลูกของเขาตายไปแล้ว”ชีวิตของเขาตั้งแต่เห็นครรภ์ที่ถูกทำแท้งในหลอดแก้วนั้น ก็เริ่มเข้าสู่ฝันร้ายตอนนี้เด็กที่อยู่ตรงหน้า เป็นลูกของเขาจริงๆเหรอ? เขามาเพื่อช่วยเขาเหรอ?ธัชชัยไม่อยากจะเชื่อ และยิ่งหวาดกลัว นี่คงเป็นเพียงความฝันตามแผน หลังจากที่ ตะวันมาจัดการที่บ้านศรีทองแล้ว จะจากไปทันทีแต่เขากลับจ้องธัชชัยที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เขากลับก้าวขาไม่ออก ในใจของเขาต้องการความรักจากพ่อ และนี่คือความจริงที่เขาไม่อยากจะยอมรับธัชชัยจ้องมาที่เขา และเป็นจังหวะที่เขาสบตากับธัชชัยเช่นกันวินาทีนั้น ทั้งสองไม่มีใครพูดออกมา จ้องตากันนิ่งธัชชัยค่อยๆนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าตะวัน แล้วยื่นมือไปจับใบหน้าเล็กๆนั้น แต่กลับถูกตะวันปัดมือทิ้ง“ตะวัน…หนูชื่อตะวันใช่ไหม? หนูยังมีชีวิต…” เสียงของธัชชัยสั่นเทา ในใจสับสนจนพูดไม่ออกตะวันลืมตาดวงโตนั้น ทำให้มองเห็นของเหลวที่อยู่ในตาของพ่อสารเลวนั้นอย่างชัดเจน ราวกับกำลังจะไหลรินลงมาหนูน้อยไม่ค่อยชินกับการที่ธัชชัยเป็นเช่นนี้ก่อนเขาจะลงมาจากรถก็ได้เตรียมตัวไว้แล้ว ว่าอย่างมาก เขาก็เป็นเพียงพ่อที่สารเลวเท่านั้นแต่ตอนนี้พ่อสารเลวของเขาทำท่าเหมือนกำลังจะร้องไห้…“นายไม่อยากให้ฉันมีชีวิตอยู่เหรอ? หรือต้องการให้ฉันตายคาท้องหม่ามี๊ตั้งแต่ห้าปีก่อน?”หนูน้อยไม่ได้คล้อยไปตามภาพตรงหน้า เพราะเขาเชื่อ ว่านิสัยสารเลวของพ่อมันยากที่จะเปลี่ยน! ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ทิ้งหม่ามี๊และเขาที่ยังเล็กไปหรอกห้าปีมาแล้วสารเลวคนนี้กล้าทำกับแม่ของเขาแบบนี้! ไม่เพียงแต่กัดจนหม่ามี๊เลือดไหล ยังล็อคหม่ามี๊ไว้กับโซฟา เปลืองผ้าหม่ามี๊ออกจนหมด…หนูน้อยไม่อยากจะยอมรับพ่อที่สารเลวคนนี้!“ไม่…จะเป็นไปได้อย่างไร? พ่อหวังว่าหนูจะสุขสบายดี…บนสวรรค์ เขาได้ยินเสียงขอร้องจากพ่อ จึงคืนหนูมาให้พ่อจริงๆ!”ความรู้สึกของเลือดเนื้อเชื้อไข ทำให้ธัชชัยไม่สงสัยเลวว่าเด็กตรงหน้าจะเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาหรือเปล่า!“ลูกของพ่อ…ยังมีชีวิต ดีมาก…ดี…”ธัชชัยตื้นตันจนพูดไม่ออก ดึงหนูน้อยเข้ามากอดแน่น แล้วร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวด“ขอบคุณที่กลับมา…ลูกของฉัน ขอบคุณที่กลับมาอยู่ข้างกายเคียงข้างพ่อ!” เสียงของธัชชัยที่ออกมาจากใจ รู้สึกขอบคุณออกมาจากใจจริงฝันร้ายที่ตามเขามาตลอดห้าปี ในที่สุดก็สิ้นสุดลงห้าปีมานี้ เขากลับมาคิดและโทษตัวเองอยู่ตลอด ว่าผู้หญิงคนหนึ่งผิดหวังต่อเขามากขนาดไหน จึงใช้วิธีแบบนี้ตัดขาดกับเขาธัชชัยครุ่นคิดกับตัวเอง สำหรับสิ่งที่หนูน้อยพูด เหมือนกับเป็นการแสดงความรักของพ่อที่ในเวลาสายไปนิด