วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 568 อยู่สารภาพผิดกับคุณ
ตอนที่ 568 อยู่สารภาพผิดกับคุณ
วัจสาคิดไปคิดมา และก็คิดได้ว่าตนไม่จำเป็นต้องบอกหรืออธิบายอะไรกับผู้ชายคนนี้ เขาเองก็มีชีวิตของเขา มีลูกกับกนิษฐาแล้ว
วัจสากับลูกชายตะวันกลับไปไม่ได้ แล้วก็จะไม่มีวันกลับไป ! ถ้าเป็นแต่ก่อน เธอคงจะยังแอบหวังเล็กๆ แต่ตอนนี้คงจะไม่มีอีกแล้ว
"มาดื่มชาแต่เช้าตรู่เลยนะครับ ดูท่าวันนี้คงอารมณ์ดีสินะ" ธัชชัยเอ่ยอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เพียงแต่เบื้องหลังความสุขุมนิ่งลึกนั้น ยังคงซ่อนความเย็นชาอันเศร้าสลด
เช้าตรู่เหรอ 10 โมงนี่นะเรียกว่าเช้า ! แต่เธอก็เบื่อจะพูดอะไรกับธัชชัย
"แวววัยล่ะ"
วัจสาจ้องไปบนใบหน้าของเขา "คุณไม่คิดบ้างเหรอคะ ว่าการใช้วิธีต่ำช้าแบบนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆไม่มีทางสู้มันหน้าด้านมากแค่ไหน ธัชชัย คุณนี่มันต่ำช้าหน้าด้านจริงๆ"
แม้เธอจะประณามเขาอยู่ แต่สายตาของเธอก็ยังจ้องมองไปที่เรือนร่างของชายหนุ่ม เมื่อคืนอำเภอพัดรักบอกว่าตะวันไปยิงเขา ไม่รู้ว่าโดนตรงไหน…
ทำไมไม่เจียมตัวเลย แล้วทำไมเธอต้องไปเป็นห่วงเป็นใยผู้ชายพันนั้นด้วย เขาจะเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ !
"แวววัยเข้ามาพัวพันก็เพราะคุณไม่ใช่เหรอ คุณน่าจะถามตัวเองนะ" ธัชชัยพูด พลางตรงเข้าไปบีบคั้นวัจสาวัจสาถอยหลังไปเรื่อยๆ พอถอยไปได้สักพักเธอก็คิดได้ว่าตัวเองโง่ขนาดไหน ทางออกมีเพียงทางเดียวก็คือบันไดหลังธัชชัย เธอควรที่จะคิดหาวิธีไปยังบันไดนั้น ไม่ใช่โดนเขาบีบให้ถอยไปด้านใน แบบนี้ก็เหมือนปิดตายตัวเองชัดๆ"ถามฉันเหรอ ควรเป็นคุณมากกว่าที่จะก้มหน้าดูตัวเอง"วัจสาพูดดึงดูดความสนใจเขา พลางคิดวางแผนจะหนีไปได้อย่างไร ล่อธัชชัยให้ขึ้นมาชั้นสองก่อน ค่อยล่อเขาไปอีกทาง แล้ววิ่งลงบันไดไป"วัจสา คุณไม่คิดจะพิจารณาตัวเองบ้างเหรอ" ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาก็หนักแน่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับถูกกรงขังความเหี้ยมโหดเอาไว้"คุณตีลูกของผมอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วยังมีหน้ามาทำท่าทางอวดดีใส่ผมอีกเหรอ"วัจสาเริ่มเหงื่อตก ผู้ชายคนนี้นี่ยังไง พลิกหน้าเร็วกว่าพลิกหนังสืออีกเมื่อกี้ยังชั่วๆอยู่เลย ตอนนี้กลับกลายมาเหี้ยมโหดซ้ะแล้ว"ฉันไม่สะทกสะท้านเหรอ หึ แล้วคุณอยากจะให้ฉันร้องไห้ขี้มูกโป่งหรือว่าเสียใจปางตายดีล่ะคะ" วัจสายิ้มเยาะ ผู้ชายคนนี้ตลกเนอะ ทำไมต้องให้เธอต่ำเตี้ยเรี่ยดิน แล้วเขาสูงสง่าอยู่เบื้องบนไร้ซึ่งความผิด พอกันทีกับความอวดดีของไอ้บ้านี่ !"แบบไหนผมก็ไม่ต้องการทั้งนั้น คุณเหมาะกับการสารภาพผิดมากกว่านะ ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณไปสารภาพผิด" ธัชชัยพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ทุกครั้งที่พูดถึงลูกที่ 'ตายแต่วัยเยาว์' เขาก็มักจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ"จะให้ฉันสารภาพผิดเหรอคะ ฉันคิดว่าคนที่ควรสารภาพผิดควรจะเป็นคุณมากกว่านะคะ ธัชชัย" วัจสาแย้งไปทันที เพราะเธอไม่รู้สึกว่าตนจะต้องสารภาพผิดอะไรเขาน่ะเหรอ บีบบังคับเธอตลอด เคยบ้างไหมที่จะอ่อนโยนกับเธอ เขาโหดเหี้ยมแบบนี้มาตลอด มีเรื่องอะไรก็โยนความผิดมาให้เธอรับแต่เพียงผู้เดียว ทุกเรื่องเหมือนว่าเธอผิดไปหมด วัจสาคับแค้นใจกับสิ่งเหล่านี้นักแล้วทำไมเขาถึงทำแบบนี้ได้ เขามีสิทธิอะไรเมื่อเห็นเขาแข็งแรง ปากดีเหมือนเดิม ศรลูกนั้นของตะวันคงยิงไม่โดนส่วนสำคัญอะไร วัจสาจึงไม่คิดเรื่องแผลของเขาแล้ว แต่มาคิดเรื่องที่จะหนีออกไปจากเขาแทนเหมือนจะยากเกินไป แค่แรงของเธอก็แพ้เขาแล้ว ถ้าใช้กำลังเห็นทีจะหนีไม่รอด คงต้องใช้ปัญญาวัจสาถอยหลังไปพิงเก้าอี้ เมื่อคลำถึงเก้าอี้เย็นเฉียบตัวนั้นได้ เธอก็คิดจะยกมันไปฟาดธัชชัยทีเผลอ แบบนี้เธอคงมีโอกาสชนะ คงมีโอกาสหนีออกไปได้"ก็ดี ในเมื่อคุณไม่ยอมสารภาพผิดด้วยตัวเอง ผมก็จะช่วยคุณ"ธัชชัยพูดพลางเดินเข้ามาหาวัจสา ทำให้เธอตกใจสั่นไปหมด ไม่รู้จะทำยังไง จึงก็หยิบเก้าอี้ด้านหลังไปฟาดเขาทันที….แต่ธัชชัยกลับออกแรงผลักเก้าอี้นั้นออกไปไกล ทำให้วัจสาใจหาย เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เธอจึงหมุนตัวหวังจะพุ่งตัวจากข้างธัชชัยหนีไปแต่เธอยังไม่ทันพุ่งไปก็สัมผัสได้ถึงอะไรเย็นๆที่ข้อมือของตน 'แกร๊ก' เธอได้ยินเสียงบางอย่างทำให้เธอหยุดฝีเท้าเธอได้สติหันหลังกลับไปมอง ก็พบว่าชายสารเลวคนนั้นใช้กุญแจคล้องมือของเธอเอาไว้ !และเธอก็ได้ยิน 'แกร๊ก' ขึ้นอีกเสียง ธัชชัยคล้องกุญแจมืออีกข้างไว้ที่มือขวาของเขา และยังโยนกุญแจลงไปผ่านหน้าต่างด้วยท่าทางคล่องแคล่วอย่างกับฝึกมานานเมื่อวัจสาปรับตัวได้ก็เตรียมจะวิ่งไปที่หน้าต่างทันที ไปดูว่ากุญแจของเขาตกไปอยู่ที่ไหน แต่ยังไม่ทันออกตัวก็พบว่าร่างของเธอยากที่จะขยับนัก"ธัช…ธัชชัย คุณจะทำอะไร" วัจสาเขย่ากุญแจมืออย่างบ้าคลั่ง โมโหขึ้นมา"กุญแจมืออันนี้ทำขึ้นเพื่อคุณวัจสาโดยเฉพาะเลยนะ เอามาทำให้คุณสารภาพผิด และผมก็จะอยู่สารภาพผิดกับคุณ"