วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 566 ปกป้องลูกอีกวิธี
ตอนที่ 566 ปกป้องลูกอีกวิธี
ทั้งหมดนี้ใครเป็นคนทำกันแน่
อำเภอพัดรักเหรอ แต่เขาก็มอบชีวิตที่แสนสงบ ไร้ซึ่งความทุกข์แก่แม่ลูกนั่นแล้วหนิ แม้เขาจะมีจุดประสงค์อื่นแฝงอยู่ก็ตาม
ธัชชัยเหรอ แต่เขาก็ตั้งปณิธานกับตัวเองไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่า วัจสาไม่มีคุณสมบัติจะให้กำเนิดลูกของเขา ! เพราะความไร้ยางอายของเธอเอง ที่จะปิดตระกูลศรีทองไว้ เรื่องที่ตนคลอดตะวันออกมา
พูดถึงกนิษฐากับลูกสาวแห่งตระกูลศรีทอง ใจของวัจสาก็เจ็บแปล๊บเหมือนจะแตกละเอียด
ไอ้ผู้ชายอันธพาล ควรจะไปตายซ้ะ ! เขาจะไปมีลูกกับใครก็ได้ แต่ทำไมต้องไปมีกับนังกนิษฐา นางมารร้ายที่วางแผนจะลอบฆ่าลูกในท้องของเธอ !
ถึงวัจสาจะมีเมตตายังไง แต่เธอคงจะไม่นั่งเป็นเทพธิดาใจกว้างกับนังผู้หญิงที่คิดจะลอบฆ่าลูกในไส้ของตัวเองหรอก
เธอไม่เคยลืมว่าตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหนกับมารร้ายอย่างกนิษฐา ถึงจะรักษาชีวิตเล็กๆในท้องของเธอไว้ได้
แต่ไอ้พ่อสารเลว กลับยังไปมีลูกสาวอีกคนกับผู้หญิงคนนั้น ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข แล้วยังทำมาเป็นเจ็บใจเจียนตาย ถามจริงเถอะ เขาจะไปแสดงให้ใครดู
วัจสาอยากจะจับธัชชัยสารเลวนี่หั่นออกเป็นชิ้นๆเสียให้ได้ !
อารมณ์ของเธอตอนนี้เดือดพลานจนเกือบจะคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว
พอผ่านไปได้สักพัก หลังจากที่เธอร้องห่มร้องไห้ไปยกใหญ่ อารมณ์ของเธอก็ค่อยๆสงบลงตอนแรกวัจสาครุ่นคิดวางแผนว่าจะทำยังไงถึงจะพาตะวันลูกชายของตนออกไปจากอำเภอพัดรักได้ แต่ตอนนี้เธอคิดไปคิดมา บางทีการอยู่กับอำเภอพัดรัก อาจจะเป็นวิธีปกป้องตะวันที่ดีที่สุดก็ได้เพราะเธอเองก็ไม่อาจคาดเดานางมารร้ายอย่างกนิษฐาได้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าพอมีฐานะแล้ว เมื่อเห็นเธอแม่ลูกสองคนกลับมา จะระเบิดอารมณ์ปรี๊ดแตกฆ่าคนตายหรือเปล่าอีกอย่าง…ที่จริงธัชชัยเองเป็นคนที่ใส่ใจครอบครัว แม้เขาจะไม่ชอบแม่ของลูกขนาดไหน แต่ยังไงเสีย เขาก็ต้องรับตะวันเป็นลูกชายของตัวเองอย่างแน่นอนไม่จะเป็นเรื่องที่ทะเลาะกันในโรงพยาบาลเมื่อห้าปีที่แล้ว หรือว่าเรื่องที่ทะเลาะกันในบ้านของแวววัย ต่างก็แสดงให้เห็นว่า ธัชชัยใส่ใจเลือดเนื้อเชื้อไขของตน !ถ้าไอ้สารเลวนั่นสู้แพ้อำเภอพัดรักก็คงดี แต่ถ้าเขาชนะ ตะวันจะต้องถูกเขาพากลับไปอย่างแน่นอนและวัจสาก็จะไม่เหลืออะไรอีกเลย….ไม่ เธอไม่ต้องการเช่นนี้ ถ้าเป็นแบบนี้เธอคงเป็นบ้าตายแน่ๆ………ช่างเป็นวันที่สดใสอีกหนึ่งวันหนึ่ง ธัชชัยเดินเข้ามาในบ้านตระกูลศรีทองพร้อมกับแสงทองยามเช้าที่สาดส่องในมือยังถือปีกไก่ที่เจ้าตัวน้อยชอบกินตอนเช้าๆนี่หาซื้อยากชะมัดแต่ที่หายากกว่านั้นก็คือ เขากลับเห็นปีศาจร้ายกนิษฐาลุกมานั่งกินข้าวเช้าบนโต๊ะอาหารเมื่อธัชชัยเดินเข้าประตูมา เจ้าตัวน้อยก็เห็นเข้า เธอเลยกระโดดลงมาจากเก้าอี้แล้วสาวเท้าเล็กๆของเธอวิ่งไปทางธัชชัย"อะแฮ่ม…" กนิษฐากระแอ่มเตือนลูกสาวของตนเจ้าตัวน้อยที่กำลังวิ่งมาทางธัชชัยก็หยุดฝีเท้า ไพล่มือสองข้างไว้ข้างหลัง พร้อมกับเบะปากเล็กๆของเธอเขาคิดว่าคงเป็นเพราะเมื่อคืนเขาไม่ได้มาหาเธอเลยโดนโกรธ เขาจึงย่อตัวลงและเริ่มปลอบเด็กน้อย"หืม ปีกไก่นี่หอมจริงๆเลย ถ้าหนูยอมจูจุ๊บปะป๊า ป๊าจะ….จะเอาปีกไก่นี่ให้แม่เลย"ธัชชัยพูดกับเจ้าตัวน้อยอย่างเอ็นดูหนูมิ้นทำเสียงจุ๊บ ก่อนจะส่งสายตาวิงวอนไปยังแม่ของตน แต่กนิษฐานไม่ได้มองเธอ เธอจึงเบะปาก ก่อนจะพูดร้องทุกข์กับธัชชัย"แต่ว่าต่อไปหนูมิ้นจะจุ๊บปะป๊าไม่ได้แล้ว" เจ้าตัวเล็กดวงตาสั่นคลอ มองไปยังปีกไก่ในมือของธัชชัย"ทำไมล่ะคะ""ม่ามี้บอกว่า น้าวิศาลเป็นโรคสกปรกๆ ถ้าปะป๊าติดมา ปะป๊าก็จะสกปรกไปด้วย หนูมิ้นก็เลยไม่อยากจูจุ๊บปะป๊าที่เป็นโรคสกปรก ไม่อย่างนั้นหนูมิ้นจะติดโรคมาด้วย"เจ้าตัวน้อยพูดคำพูดที่แม่ของตนให้พูดอย่างเจื้อยแจ้ว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่า 'โรคสกปรกๆ' ที่เธอพูดออกมาคืออะไร แค่ม่ามี้พูด เธอก็พร้อมจะเชื่อเสมอธัชชัยใช้นัยน์ตาดุจเหยี่ยวของเขามองไปที่กนิษฐาที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร แต่เธอก็ทำเป็นมองไม่เห็น"หนูมิ้นไม่อยากจูจุ๊บปะป๊าจริงๆเหรอ" ธัชชัยเก็บงำความโกรธและยิ้มถามต่อเจ้าตัวน้อยก็หันกลับไปมองกนิษฐา"ไม่ต้องหันไปมองม่ามี้หรอก ถ้าหนูมิ้นไม่อยากจูจุ๊บปะป๊าจริงๆ เราไม่จูจุ๊บกันก็ได้ ปีกไก่นี่ก็เอาไว้ให้แจ๊คกินก็แล้วกัน" ธัชชัยใช้ของในมือล่อเจ้าตัวน้อย"ไม่ๆๆๆ หนูมิ้นจะกิน เดี๋ยวหนูมิ้นกินเสร็จจะเอากระดูกให้แจ๊คกิน"สุดท้ายเจ้าตัวน้อยแพ้ให้กับอาหาร 'จุ๊บ' เธอเข้ามาหอมบนใบหน้าอันหล่อเหลาของธัชชัย"ค่ะ นี่แหละเด็กดี" เมื่อธัชชัยพูดจบ ก็โอบกอดเสี่ยวหนูมิ้นด้วยอ้อมแขนของตน เจ้าตัวน้อยก็ซบอกของเขาหลบสายตาของม่ามี้กนิษฐาธัชชัยใช้สายตาเย็นชามองไปยังกนิษฐา ก่อนจะพูดด้วยเสียงอันเยือกเย็น "กนิษฐา เธอกำลังรนหาที่ตายอยู่เหรอ""คนที่รนหาที่ตายคงจะเป็นคุณนั่นแหละ ทั้งๆที่รู้ว่าวิศาลวางแผนเลวๆกับคุณ แต่คุณก็ยังจะแบกหน้าไปร่วมด้วยอีก ไม่รู้เลยจริงๆว่าตอนจบคุณจะตายยังไง !"