วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 564 เลือดที่ย้อม
ตอนที่ 564 เลือดที่ย้อม
เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในสายถอนหายใจ “งั้นก็ดีเเล้ว คืนนี้มิ้นก็จะยืมพ่อให้นาย1คืน ลุงวิศาลก็ไม่ต้องงอลเเล้ว”
เจ้าน่ารักถึงจะเอาเเต่ใจหน่อย เเต่ว่าเป็นคนใจดี เพื่อไม่ให้วิศาลงอล เธอก็ยอมให้พ่อไปอยู่กับเขา
“เจ้ามิ้นดีมาก รีบนอนเถอะ วางเเล้วนะ!”
ธัชชัยรับโทรศัพท์ที่วิศาลโยนมา คิดไม่ถึงจริงๆว่าเขาจะเถียงกับเด็กน้อยนานขนาดนี้ เเต่สุดท้ายเขายังชนะเด็กน้อยได้!
“วิศาล นายต้องขนาดนี้กับเด็กเลยหรอ?” ธัชชัยยิ้มมุมปาก ความรู้สึกดีใจก็มี สนุก ไม่รู้จะทำยังไง
มือถือที่วิศาลให้เขาปิดเครื่องเเล้ว “นายเป็นเพื่อนกันมานานขนาดนี้ก็พอเเล้ว ฉันไม่อยากเห็นนายเป็นลูกน้องสาวอะไรเเล้ว!”
พอวิศาลพูดจบ ยื่นมือไป ถอดสูทที่มีเลือดออก คลุมผ้าให้เขา
“คืนนี้นายห้ามไปไหน นายเป็นของฉัน!”
น้ำเสียงของวิศาลไม่มีความร้องไห้ เหมือนกับขอร้องมากกว่า
ธัชชัยมองวิศาลนิ่งๆ พิงลงที่โซฟาข้างหลัง เเล้วก็ค่อยๆเอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ
เรื่องที่กรดลหายไป มีส่วนเกี่ยวข้องกับนายไหม?” เรื่องที่พูดก็มาทางนี้เร็วมากวิศาลเเค่มองธัชชัยไว้ ไม่กล้าถามตอบ “นายคิดว่าไง?”“นายรู้สึกอะไร!”ตอนนี้ธัชชัยเหมือนกับเสือดาวทันที ลุกขึ้นจากโซฟา เเละทับลงไปทางวิศาล ใช้เเรงมือข้างขวาที่มีทั้งหมดรัดคอวิศาลไว้เเน่น เหมือนใช้เเรงทั้งหมด สามารถฆ่าวิศาลตายได้เลยด้านนึงวิศาลไม่คิดว่าธัชชัยจะโจมตีเขากะทันหัน อีกด้านนึง วิศาลก็นึกถึงเเผลบนตัวของธัชชัย เลยไม่ได้ตอบโต้อะไรจนเกือบจะถูกรัดคอจนใกล้ตาย หายใจไม่ออก เขาค่อยตอบโต้ตอนเเรกเเค่ขายออกซิเจน ท่าทางของวิศาลก็ช้าลง เเต่ว่าเขาดูใจเย็นเหมือนอูฐที่ยู่กลางทะเลทรายเพราะว่าเเขนของธัชชัยใช้เเรงหนักๆไป3นาทีกว่า จนธัชชัยรู้สึกว่าเเรงค่อยๆกายไป จนกดไม่ไหวเเล้ว วิศาลค่อยตอบโต้ ดึงมือของธัชชัยออกทันทีธัชชัยที่ผ่านเรื่องนี้มา ได้ข้อสรุปมา ถ้าเขาลอกโจมตีอำเภอพัดรักเเบบนี้ ก็มี7%ที่สามารถฆ่าเขาให้ตายได้เลย!วิศาลหายใจเเรงๆ จ้องธัชชัยไว้ตลอด “นายจะฆ่าฉันให้ตายจริงๆหรอ?”“อืม ถ้านายตาย ฉันสามารถครอบครองเมือง s ได้เลย!” ธัชชัยตอบอย่างเย็นชา ไม่เเบ่งจริงหรือปลอมเเต่วิศาลกลับยิ้ม “ ถ้านายเเค่อยากจะเป็นพี่ใหญ่ของเมือง s เเค่บอกมาก็พอเเล้ว ฉันก็สามารถเป็นลูกน้องนายได้เลย!”“งั้นนายก็เป็นลูกน้องฉันสักวันสองวันนะ ดูว่าลูกน้องคนนี้จะเชื่อฟังไหม!”……อำเภอเอาลูกห่างจากวัจสา3ชั่วโมงกว่า วัจสาก็เป็นห่วงถึงตอนนี้ จนเห็นสิบห้าที่พิงอยู่ที่ไหล่ของอำเภอพักรัก ใจของวัจสาค่อยนิ่งลงเเต่ว่าเร็วมากก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วง เพราะว่าลูกเชื่อฟังเกินไป ยิ่งเงียบก็เเสดงว่าลูกเก็บเรื่องไม่สบายใจไว้เเต่ว่าทางของวิศาลกลับดูได้ใจมากๆ วัจสาเป็นห่วงลูกชายมากๆไม่รู้ว่าจะโดนทำร้ายจิตใจอะไรมา“ตะวันคืนนี้เล่นกับพ่อบุญธรรมสนุกมั้ย?” วัจสาลองถามตวัด เงียบจนวัจสาใจหาย“ดีใจ ดีใจมาก วันนี้การกระทำของสิบห้าพ่อบุญธรรมชอบมาก!”อำเภอพัดรัดพูดอย่างมีความสุข เเล้วใช้หนวดของตัวเองถูๆที่หน้าของสิบห้า “นี่สิบห้าของฉันไม่มีความสุขหรอ?”เจ้าตัวน้อยพยายามลงมาจากตัวของอำเภอพีดรัก อำเภอพัดรักทำตามที่ต้องการ ปล่อยเขาลงมา“คืนนี้สิบห้าเหนื่อยเเล้ว อยากนอน สิบสองคืนนี้นอนด้วยนะ! เเม่ พ่อบุญธรรมฝันดีครับ!”เจ้าตัวน้อยก้มหน้าไว้ เดินไปทางห้องของสิบสองโดยตรงดูท่าทางของลูกชายที่ดูทุกข์ ในใจของวัจสาเองก็เศร้า รู้สึกความความรู้สึกขิงลูกชาย ต้องเกี่ยวกับธัชชัยเเน่ๆเลยเจ้าตัวน้อยไปเพราะดารปกป้องดูเเลของอำเภอพัดรัก ต้องไม่มีอันตรายต่อชีวิตเเน่ เเล้วจะเป็นอะไรได้ล่ะ?ตะวันลูกชายคนนี้ไม่อยากบอกกับเเม่ เเสดงว่าเรื่องนี้ต้องเสียใจมาก เเละวัจสาเองก็ไม่อยากถามต่อ ก็จะยิ่งทำให้เขายิ่งได้รับการถูกทำร้ายเพิ่มวัจสาเลยตัดสินใจไปถามอำเภอพัดรัก“คุณอำเภอพัดรัก ไม่รู้ว่าสิบห้าทำเรื่องอะไร ถึงทำให้คุณมีความสุขเเบบนี้ ?” วัจสาไม่ได้ถามว่าทำไมเจ้าสิบห้าดูไม่มีความสุขตรงๆ เเต่ถามด้วยน้ำเสียงที่ดูถ่อมตัวที่เขาชอบ ถามอ้อมๆเห็นวัจสาเเล้วพูดถึงงานของคืนนี้ อำเภอพัดรักเองก็ดีใจขึ้นมา ทั้งตัวพิงลงที่โซฟา ค่อยๆกินของกินที่คนใช้เอามาให้เเล้วก็พูดอย่างยิ่มๆ “นี่ไม่เสียเเรงที่รักเจ้าสิบห้าจริงๆเลย เธอลองเดาสิว่าสองคนพ่อลูกเจอกัน เป็นเเบบไหน?”