วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 561 สองพ่อลูกเจอกันครั้งเเรก 2
ตอนที่ 561 สองพ่อลูกเจอกันครั้งเเรก 2
เเต่ว่าตอนที่เจ้าตัวน้อยได้ยินว่าธัชชัยชอบเขามาก ในใจก็รู้สึกดี การกระทำของธัชชัยนี้ ก็กลายเป็นความหวังครึ่งๆนึงของเจ้าเด็กน้อยไปเลย
ก็เเค่เด็กน้อยอายุเเค่5ขวบ ในใจก็ต้องการความรักจากพ่อ ถึงเเม้ว่าจะเเสดงความ
เพราะฉะนั้นทั้งหมดนี้ก็เป็นการสำคัญหลักที่เจ้าตัวน้อยต่อต้านเขา
เเต่เเค่ในขณะที่มือของธัชชัยกำลังจะเเตะลงบนผมของเจ้าตัวน้อย ข้างนอกก็มีเสียงของวิศาลที่กำลังผลักประตู
“ธัชชัย! ธัชชัย นายอยู่ข้างในหรือเปล่า?!”
สิบนาที่ที่วิศาลออกมาจากห้องโถงใหญ่ก็หามาโดยตลอด เเต่กลับสังเกตเห็นว่าประตูห้องน้ำถูกล็อคจากด้านใน ปกติเเล้วจะเป็นเเบบนี้ได้ยังไง?
วิศาลเลยรีบร้อนที่จะผลักประตูออก เรื่องที่เกี่ยวข้องกับธัชชัยเขาก็กังวลหมด
ธัชชัยตอบ “อยู่ข้างใน ยังโอเค!”
เเต่ว่าวิศาลเองก็ถีบประตูเข้ามา
โครงสร้างของประตูนี้ไม่ได้เเข็งมากพอที่จะทำให้วิศาลดันเข้ามาได้ ก็เเค่เรื่องง่ายๆของวิศาล ไม่กี่ครั้งก็เปิดได้เเล้ว
เห็นมีคนเข้ามา เจ้าตัวน้อยก็รีบหลบมือใหญ่ของธัชชัยที่จะมาจับเขา เเละตั้งท่าไว้ ระวังตัวคอยเอาหน้าไม้ชี้ไปทางวิศาล เเล้วก็ค่อยๆถอยไปทางนอกประตูเเต่วิศาลที่พึ่งเข้ามาเเวบเเรกก็เห็นธัชชัยที่ได้รับบาดเจ็บ “ธัชชัย นายบาดเจ็บหรอ!”ที่ไหล่ของเขามีเลือดไหล เเละบนนั้นยังมีธนูไว้! วิศาลรีบรู้ตัวขึ้นมา อยากจะไปจับเจ้าตัวน้อยที่จับหน้าไม้เเล้วส่องมาที่เขา“วิศาล ปล่อยเขาไป เขายังเป็นเด็กอยู่เลย! ฉันไม่ได้เป็นอะไร!”ธัชชัยขึ้นไปหยุดวิศาลไว้ เจ้าตัวน้อยที่ฉลาดรีบออกไปทางห้องน้ำเเล้ว“เป็นเจ้าซนจริงๆเลย! อายุเเค่นี้ก็โหดร้ายขนาดนี้ เหมือนกับพ่อบุญธรรมอำเภอพัดรักของเขาไม่มีผิดสำหรับใครก็ตามที่ทำร้ายธัชชัย วิศาลก็จะไม่มีทางปล่อยไว้ ไม่ว่าจะเด็กหรือคนเเก่! วิศาลเองก็จะมีความคิดการมองเป็นศัตรู!“หู้….”หลังจากที่เจ้าตัวน้อยออกมาจากห้องน้ำเเล้ว ธัชชัยค่อยออกเสียงถอนหายใจออกมา จริงๆเเล้วโดนยิงเเบบนี้มันก็เจ็บจริงๆ ธัชชัยเองก็รู้สึกถึงความเย็นที่พัดป่านเข้าไปในกระดูกวิศาลหักหน้าไม้ที่เเทงออกมาข้างนอกทิ้ง“ไม่เป็นไร…เเค่เเผลถลอกนิดหน่อย!” ธัชชัยยิ้มออกมา ถึงเเม้ว่าเเผลเเค่นี้จะไม่ถึงชีวิต เเต่ว่ายังไงก็มีเลือดมีเนื้อ ก็ต้องเจ็บอยู่เเล้ว“กลับไปจัดการเเผลที่นั่นก่อน ไม่รู้ว่ามีพิษรึเปล่า!”วิศาลรีบเอาชุดสูทของตัวเองถอดออกมาคลุมไว้ให้ธัชชัยที่ไหล่ด้านซ้าย เพื่อไม่ให้คนด้านนอกเห็น“วิศาล นายคิดเยอะเกินไปเเล้ว เเค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้นเอง เขาจะวางยาในหน้าไม้ได้ยังไง?”จนถึงตอนนี้ ธัชชัยยังช่วยเจ้าตัวน้อยพูด เขาโดนยิงอย่างไม่รู้สามารถ เเต่เขากลับไม่ได้เเสดงถึงความโมโหถึงเด็กคนนี้เลย“เขาไม่ทำไม่ได้เเสดงว่าพ่อบุญธรรมของเขาจะไม่ นายดูไม่ออกหรอ ว่าอำเภอพัดรักสอนให้เด็กนั้นเป็นเครื่องมือเพื่อฆ่าจัดการธัชชัยนายวิศาลอยากจะเข้าไปข้างหน้าเพื่อพยุงธัชชัย เเต่กลับถูกปฏิเสธ“ไม่ต้องพยุงฉัน ฉันเดินเองได้!”ข้างนอกที่มีน้ำตาเต็มตา มองดูธัชชัยตลอดทางที่ออกมาจห้องอาบน้ำในดวงตาของเจ้าตัวน้อยที่มีน้ำตากลั้นอยู่ ก็มองดูธัชชัยจากไปอยู่อย่างนั้น“พ่อลูกเจอกันครั้งเเรก นายให้พ่อเเท้ๆของนาย1นัด เป็นของขวัญการเจอกันที่พิเศษมาก “ข้างหลังของเจ้าตัวน้อย มีเสียงของสิบสองดังมา จริงๆเเล้วเขาคอยดูเหตุการณ์ในห้องน้ำอยู่ตลอดเจ้าสิบห้าหันกลับไปมอง จ้องเจ้าสิบสองไว้ ความโกรธที่สะสมมาก็พลั้งออกมา“สิบสองนายทำไมลับๆล่อๆที่ข้างหลังฉัน? นายรู้ไหมว่านายน่าเกลียดมาก?!”เจ้าสิบห้าโกรธเเล้ว เเต่ไม่มีที่ระบาย ก็เลยระบายใส่เจ้าสิบสองที่ไม่รู้อะไรยังไงก็เด็กเเค่อายุ5ขวบ ใจก็คงยังไม่เเข็งเเรงพอเหมือนผู้ใหญ่เขารู้ดีว่าผู้ชายที่ถูกเขายิงเป็นพ่อเเท้ๆของเขา เเละทั้งๆที่ควรเสียใจเเล้ว ยังถูกเจ้าสิบสองเอามาพูดอีก เจ้าตัวน้อยเองก็ยิ่งเสียใจมากขึ้นเจ้าตัวเองโมโหขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทำให้เจ้าสิบสองไม่ทันตั้งตัว ปกติเองก็จะเสียงดัง เเต่ว่าไม่เหมือนวันนี้ ในตากลมโตนี้เต็มไปด้วยน้ำตาทั้งๆที่เสียใจมาก เเต่ยังทำเหมือนเเข็งเเรงดื้อด้าน ใจของสิบสองเองก็เสียใจนิดหน่อย“ฉันอยากอุ้ม! รีบมาอุ้มฉัน!”เจ้าตะวันกลัวว่าวินาทีต่อมาจะทนไม่ไหว ความเสียใจของเรื่องนี้มันเกินกว่าที่จะเด็กอายุ5ขวบจะทนไหวเจ้าสิบสองก็ลง อุ้มเจ้าตะวันขึ้น วินาทีต่อมา เจ้าตัวน้อยก็ทนไม่ไหวก็เลยกอดลงที่ไหล่ของสิบสองเเล้วร้องไห้เสียงดัง ความเสียใจที่อัดอั้นในใจต่างก็กลายเป็นน้ำตาไหลออกมา