วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 560 สองพ่อลูกเจอกันครั้งเเรก
ตอนที่ 560 สองพ่อลูกเจอกันครั้งเเรก
พอหันกลับไป ก็เห็นมือของเจ้าตัวน้อยทั้งสองข้างอยู่ข้างหลัง
หน้าตาของเขาก็ดูดี ดวงตาที่กลมโต จมูกที่โด่งสูง เเละปากที่เป็นรูปกระจับ สิ่งที่ดูดีที่สุดก็คือดวงตาที่เเบ่งขาวดำไว้ ดูสะอาดเเละน่ารัก
พอดวงตาทั้ง4มองกัน ธัชชัยก็ยิ้มให้เด็กน้อยตะวันอย่างไม่รู้ตัว
ถึงเเม้จะรู้ว่าเขาคือลูกบุญธรรมของอำเภอพัดรัก เเต่เขากลับเกลียดเจ้าตัวน้อยไม่ลง เเละยังเป็นเด็กน้อยอายุเเค่ไม่กี่ปีเท่านั้น
“นายจะหาฉันเพื่อคุยเรื่องความเเค้นส่วนตัวกับฉันหรอ?” เห็นเจ้าตัวน้อยที่ล็อคประตู ธัชชัยก็ถามขึ้นมา
“ธัชชัยนายนี่ช่างน่าเกลียดจริงๆเลย! ถึงกับต้องรังเเกผู้หญิงคนหนึ่ง!” เจ้าตะวันพูดอย่างโมโห
ธัชชัยขมวดคิ้ว รังเเกผู้หญิงคนหนึ่ง? ทำไมเขาถึงไม่รู้อะไรเลย?
“เราสามารถคุยเรื่องต่อไปได้ เรื่องที่ดีกว่านี้ ไม่ต้องพูดเรื่องเเค้นๆอะไร? เหมือนเอ้าเท้อม่านกับพานเทียนจู้ ว่าพวกเขาช่วยโลกช่วยมนุษย์ยังไง?”
ธัชชัยไม่ชอบเวลาที่เจ้าตัวน้อยคุยกับเขา มักจะมีน้ำเสียงที่โกรธเเค้นนิดหน่อย เหมือนจะมีการรุก
“ก็เเบบฉันไง เป็นตัวเเทนของโลกจัดการคนเลวอย่างนาย!” เจ้าตัวน้อยโมโหมาก เเล้วมือก็เอาหน้าไม้ออกมากข้างหลัง เเล้วยิงไปทางธัชชัยเลยธัชชัยนิ่งไป เขาคิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กคนนี้จะมีการโจมตีที่เเรงเเบบนี้ ทำให้เขารู้สึกเสียใจเเบบเเปลกๆเพราะว่าท่าของเขาถูกต้องมาก ดูก็รู้ว่าผ่านการฝึกฝนมาก่อน เเต่ว่าเขาพึ่งจะอายุกี่ขวบเอง ต้องเริ่มฝึกตั้งเเต่ยังเด็กมากๆเเน่!ชัดเลยว่าเด็กคนนี้ถูกอำเภอพัดรักเลี้ยง เพื่อเป็นเครื่องมือสู้กับเขา!จริงๆเเล้วธัชชัยเองเก่ง สามารถหลบได้ เเต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร หรือเพราะว่าเขาอารมณ์สับสนเกินไป ที่ไหล่ก็เลยโดนยิงไว้หลังจากนั้นไม่กี่วิ ชุดสูทสีเทาของธัชชัย ก็โดนสีเเดงสดย้อมทั่วไหล่นี่คือหน้าไม่ที่ผ่านการปรับเปลี่ยนมาก่อน ยิงครั้งนึงสามารถออกมา3อัน เเต่เจ้าตัวน้อยไม่ได้ยิงต่อ พอยิงเเค่ครั้งเดียว การกระทำก็หยุดไว้สองพ่อลูกก็มองกันอยู่อย่างนั้นก็เเค่ปากของเจ้าตัวน้อยไม่ได้มีการโจมตีที่รุนเเรงเเล้ว เหลือเเค่การมองที่เจ็บปวด เหมือนว่ามีอะไรจะบอกกับธัชชัย เเต่ว่าพูดไม่ออกเหมือนมีความรักนิดหน่อย ปากของเจ้าตัวน้อยกัดไว้เเน่น ท่าทางที่ดื้อรั้นทำให้ธัชชัยดูเเล้วเจ็บใจในใจของขาสั่น มีความอบอุ่นในใจออกมา ที่ถูกกดไว้ในใจของเขามาหลายปี เหมือนว่าครั้งนี้ทำให้อุ่นเเล้วนิดหน่อยธัชชัยไม่ได้มีความคิดไม่ดีจากการกระทำที่รุนเเรงของเจ้าตัวน้อย เขายื่นมือไปจับเจ้าตัวน้อย……เเต่ว่าการกระทำของก่อนหน้านี้ของธัชชัยหยุดลง เพราะเขาเห็นเจ้าตัวน้อยขยับถอยหลัง นี่คือการกระทำที่ป้องกันตัวธัชชัยพูดอย่างอบอุ่น “ดูเเล้วการคุยกันของเราในวันนี้คงจะไม่ดี”จริงๆเเล้วเจ้าตัวน้อยอยากจะใกล้ชิดกับเขา เเต่ก็ลังเลว่าควรให้ธัชชัยมาใกล้ชิดได้ไหมไม่ใช่บอกว่ากลัวเขาจะทำร้ายตัวเอง เเต่ว่ากังวล….อยู่ในใจของเขา ไม่มีที่สำหรับเขาเเละเเม่เเล้ว นี่ต่างหากที่เป็นสิ่งที่เขากลัวที่สุด!ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้เจ้าตัวน้อยยังคงค้างคาใจ ก็คือผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นคนที่กัดเเม่ของเขาให้เป็นเเบบนั้น เเม่เป็นผู้หญิงนะ ต้องการการปกป้อง ไอ้พ่อเลวคนนี้กลับกล้าทำเเบบนี้กับเเม่ ไม่รู้จักรักษาเลย!“ธัชชัยนายนี่ช่างน่าเกลียดเหลือเกิน! ถ้านายยังกล้ารังเเก….ของฉัน…ฉัน…” สุดท้ายเจ้าตัวน้อยก็ไม่ได้พูดคำว่า ‘เเม่’ ออกมา เพราะว่าเขารับปากเเม่วัจสาไว้ว่าห้ามพูดชื่อเเม่ต่อหน้าคนเเปลกหน้า โดยเฉพาะกับผู้ชายคนนี้!เจ้าตัวน้อยพูดอย่างเเค้นเเละร้องไห้ เเละการกระทำที่ดูดื้อด้าน ทำให้ใจของธัชชัยสั่น“เจ้าตัวน้อย พวกเรามาพูดเหตุผลกันดีกว่า? ฉันถูกนายยิงเข้า1ครั้ง ทำไมกลายเป็นฉันรังเเกนายล่ะ? ทั้งๆที่นายเป็นคนรังเเกฉันเอง ฉันยังไม่ได้ตอบโต้เลย!”ธัขชัยอยากให้การใส่ร้ายของเจ้าตัวน้อยปรับให้ถูกเห็นที่เเขนของธัชชัยมีเลือดไหลเจ้าตัวน้อยเองก็เจ็บ เขากัดปากไว้ ในใจสับสนเเปปนึง เเล้วพูด “นี่คือผลที่นายรังเเกผู้หญิง!”รังเเกผู้หญิงอีกเเล้ว ตกลงเขาทำอะไรไว้กันเเน่? ธัชชัยเองก็ยังคงงงอยู่“ไม่รู้ว่านายพูดถึงผู้หญิงคนไหน? เพราะว่าฉันรังเเกผู้หญิงไว้เยอะมาก”ธัชชัยคิดว่าคนที่เจ้าตัวน้อยเป็นเด็กสาวที่อายุไม่ต่างจากเจ้าตัวมากเเละเจ้าตัวน้อยเองก็รับปากว่าจะไม่พูดออกมา เลยพูดเเต่คำเดิม “ธัชชัย ฉันเกลียดนาย เกลียดนาย!”“ไม่บังเอิญเลย ฉันชอบนายมาก โดยเฉพาะปมทรงนี้ของนาย ได้ใจฉันไปเต็มๆ”ธัชชัยค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เจ้าตัวน้อย เขาอยากจะถอยหลังไปต่อ เเต่กลับรู้สึกว่าข้างหนังเป็นกำเเพง