วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 558 พ่อลูกเจอกันครั้งเเรก
ตอนที่ 558 พ่อลูกเจอกันครั้งเเรก
รถกันระเบิด3คันค่อยๆขับออกมาจากวิลล่า
เจ้าตะวันนั่งอยู่บนขาของอำเภอพัดรัก มองดูหน้าไม้ในมือ
“สิบห้า ถึงสโมสรเเล้ว อยากจะให้พ่อบุญธรรมอุ้มหรือว่าจับมือเดินเข้าไป? หรือว่าจะให้สิบสองจับมือ?”
ดูเหมือนอำเภอพัดรักจะอารมณ์ดี เลยมีความอดทนที่จะคุยกับเจ้าตัวน้อยที่ดูไม่มีความสุข
เจ้าตัวน้อยคิดๆ “ผมอยากให้พ่อบุญธรรมอุ้มผมเข้าไป!”
จริงๆเเล้วเจ้าตัวน้อยเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในอ้อมกอดของธัชชัย เขายังถอดเสื้อให้เธออีก ปกป้องเธอในอ้อมกอด…..
เด็กผู้หญิงคนนั้นมีพ่อเเท้ๆคอยรัก เขาเองก็มีพ่อบุญธรรม!
สิ่งที่เด็กผู้หญิงคนนั้นมี ตะวันเองก็จะมีมากกว่านั้น!
“ได้! งั้รเดี๋ยวพ่อบุญธรรมจะเป็นคนอุ้มตะวันเข้าไปเอง!” อำเภอพัดรักยกขาเพื่อให้ตัวของตะวันสูงขึ้น เเล้วก็ใช้หนวดของเขาถูที่หน้าของเจ้าตัวน้อย
ตลอดทาง อำเภอพัดรักก็ไม่ได้ถามว่าทำไมสิบห้าต้องเอาหน้าไม้มาด้วย
เพราะเขาก็เองก็สังเกตเห็นความโกรธของสิบห้า คิดว่าอยากจะทวงความยุติธรรมให้เเม่วัจสา
การเริ่มต้นเเบบนี้ดีมาก! เเละก็เป็นสิ่งที่อำเภอพัดรักคิดไว้!
สโมสรที่อำเภอพัดรักเลือกก็ไม่ได้เตะตามากนัก เเต่ว่าข้างในนั้นก็ดูหรูหรามาก ที่นี่ เป็นที่ที่เป็นสีเทาเป็นสิ่งที่อยู่ระหว่างสีขาวเเละสีดำคนที่ทำงานราชการต่างๆที่ถูกเชิญมาต่างก็กังวลว่าอำเภอพัดรักจะทำอะไรอีก เพราะว่าฐานะเเละตำเเหน่งของอำเภอพัดรัก ไม่ใช่อะไรง่ายๆที่พวกเราจะทำอะไรได้!อำเภอพัดรักเหมาสโมสรที่นี้ไว้หมดบุรีที่ใส่ชุดชูทไว้ ด็เหมือนจะมีรูปร่างคล้ายปีศาจ เห็นว่าอำเภอพัดรักยังไม่มา เขาก็เข้าไปในกลุ่มคน ไปตามหาการท่องเที่ยวที่สวยงาม!คืนนี้ธัชชัยดูไม่ปกติไม่ได้ไปทักทายพวกคนมียศ เเละก็ไม่ไปทำตัวสนิทกับผู้ใหญ่ ยืนอยู่ที่หน้าโต๊ะอาหารบุฟเฟ่อยู่ตลอดวิศาลอยู่ข้างๆเขา มองดูข้างล่างเเล้วกินต่อไป“รู้สึกไม่อร่อย….เพราะตื่นเต้นเกินไปหรอ?” ในมือของวิศาลจับเเก้วไวน์ไว้“ใช่เเล้ว ตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นจนไม่รู้ว่านามสกุลอะไร!”ธัชชัยเเค่พูดอย่างนั้น เเล้วเอาขนมชิ้นนึงยัดเข้าไปในปากของวิศาลดูเหมือนเขาจะตกใจ อึ้งไปสักพัก ขณะที่กัดขนมก็กัดนิ้วมือของธัชชัยด้วยวิศาลยิ้มมุมปาก “ขอโทษนะ ฉันก็ตื่นเต้นเกินไปหน่อย!”ธัชชัยก็มองเขานิ่งๆ เเล้วกลับไปสนใจของอร่อยตรงหน้าใหม่อีกครั้งธัชชัยก็ตื่นเต้นจริงๆ เพราะเขากลัวว่าถ้าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ ถีบอำเภอพัดรักกลางงานขึ้นมา นั้นก็ไม่ดีเเล้ว“มาเเล้ว!”เสียงดังจากคนเป็นกลุ่ม ธัชชัยเงยหน้าขึ้น ก็มองไปทางพรมเเดงเวลา5ปีไม่ได้ทำให้อำเภอพัดรักมีการเปลี่ยนเเปลงอะไรเลย ร่างกายของเขาก็ยังดูดีเเข็งเเรงอยู่เเต่ว่าบนตัวของเขาอุ้มเด็กคนหนึ่งไว้?ดูเเล้วก็คงไม่เกิน5ขวบ ยังมีทรงผมที่น่าตลกอีก ดวงตาที่กลมตาน่ารัก ต่างก็เหยียบความภูมิใจของทุกคนไว้“ว้าว? หรือว่าเด็กที่อำเภอพัดรักอุ้มอยู่จะเป็นลูกบุญธรรมคนที่สิบห้าของเขา?”บุรีรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกเเล้ว คนที่สามารถทำให้อำเภอพัดรักคิดลงทุนหนี้ขนาดนี้ ไม่ใช่ใครที่เก่งเลย เเต่เป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง?วิศาลเองก็อึ้งไปเลย “นี่อำเภอพัดรักเตรียมเปิดมูลนิธิรับเลี้ยงเด็กหรอ?”เเต่ธัชชัยกลับจ้องที่เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของอำเภอพัดรักความรู้สึกสั่นๆเเปลกๆ เพราะเขาไม่รู้ว่าเคยเจอเจ้าตัวน้อยที่ไหนมาก่อนเเต่พอเห็นว่าข้างหลังของอำเภอพัดรักมีสิบสองอยู่ เขาถึงพึ่งรู้ว่าตัวเองหลงกลเเผนของอำเภอพัดรักเเล้วธัชชัยกับสิบสองเคยทักทายกันก่อน ไม่ใช่เเค่ครั้งเดียวธัชชัยก็นึกขึ้นได้ว่าที่ตอนนั้นมิ้นเรียกว่า ‘พี่ชาย’ น่าจะเป็นเด็กผู้ชายที่อำเภอพัดรักอุ้มไว้!ตลอดเสียงของปรบมือ อำเภอพัดรักก็อุ้มสิบห้าตรงมาที่ธัชชัยเลยโดยตรงไม่รู้ว่าอำเภอพัดรักอยากจะทำอะไรกันเเน่ วิศาลก็รู้สึกเเล้วเดินเข้าไปข้างๆธัชชัยตอนที่เห็นธัชชัย เจ้าตัวน้อยเองก็เเค่ผ่านไปอย่างเฉยๆ มือทั้งสองข้างกอดคอของอำเภอพัดรักไว้ หัวก็พิงลงที่ไหล่ของอำเภอพัดรักความคิดในใจที่อัปยศ ทำให้เจ้าตัวน้อยไม่รู้ควรจะทำยังไง เเละก็ไม่อยากเจอธัชชัย“สิบห้า ดูลุงคนนี้สิ เขาเก่งมากนะ เจอยิง3นัดยังไม่ตาย!” อำเภอพัดรักที่ขยับตัวเจ้าตัวน้อย ให้เขาเผชิญหน้าโดยตรงกับธัชชัยเเบบนี้ ธัชชัยเองก็จะได้เห็นเจ้าตัวน้อยอย่างชัดเจน เเต่เห็นตัวน้อยที่หลบตาโตๆของเขาเต็มไปด้วยความเเค้น เเละยังเเสดงถึงความไม่พอใจรู้ว่ามีอำเภอพัดรักเป็นที่พักพิง เจ้าตัวน้อยก็ดูกล้าขึ้น