วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 523 คุณไม่ต้องการลูกสาวคนนี้แล้ว 2
ตอนที่ 523 คุณไม่ต้องการลูกสาวคนนี้แล้ว 2
พร้อมกับน้ำตาที่ไหลนอง “ป่าป๊า….ป่าป๊า…มิ้นอยากไปด้วย อย่าทิ้งมิ้นไว้”
ธัชชัยที่ขับเฟอรารี่ของเขาออกมาจากโรงรถแล้ว เมื่อเห็นร่างเล็กวิ่งเตาะแตะมาเขาจึงหยุดรถลง
แล้วรีบถลันลงจากรถแล้วก้าวตรงไปยังมิ้น ก่อนจะอุ้มเธอเอาไว้
“ป่าป๊า มิ้นก็อยากกินของสดใหม่ด้วยเหมือนกัน เอามิ้นไปด้วยได้มั้ยคะ? ”
อากาศด้านนอกเริ่มเย้น ธัชชัยจึงเปิดเสื้อนอกออกแล้วมาพันเท้าเด็กน้อยไว้ จากนั้นก็ห่อตัวเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“อากาศเย็นแล้ว ป่าป๊าไม่ออกแล้วหล่ะ เดี๋ยวป่าป๊าให้ลุงโสธรส่งมาให้ที่บ้านดีมั้ย? ”
ภาพลักษณ์ของธัชชัยยังดุดีเสมอแน่นอนหล่ะเขาไม่บอกหรอกว่าของสดใหม่ที่ว่านั่นคืออะไร อีกอย่างเด็กหญิงนั้นก็ปักใจคิดแล้วว่ามันจะต้องเป็นขนมที่อร่อยแน่ๆ
เมื่อเห็นมิ้นถูกธัชชัยอุ้มเดินเข้ามาด้วยกัน กนิษฐาก็สุขใจ ธัชชัยไม่ได้รังเกียจเท้าที่สกปรกของเด็กน้อยเลยสักนิด
ซ้ำยังไม่ตำหนิเธอที่ทำแบบนั้นด้วย แต่ด้านของกนิษฐา เธอมองตามเขาด้วยคิ้วงามที่หยักขึ้นพลางคิดในใจ ถึงจะพาลูกไปด้วยแต่จะไปสนุกกับสาวๆ ที่อื่นได้ยังไงหล่ะ มีมิ้นขวางแล้วก็ไม่มีทางซะหรอก
“แม่คะแม่ เดี๋ยวพ่อเล็กจะให้ลุงโสธรส่งของสดใหม่มาที่บ้านด้วยหล่ะค่ะ” เด็กหญิงพูดออกมาอย่างเบิกบานใจในที่สุดกนิษฐามองไปทางลูกสาวของเธออย่างใคร่รัก “ตัวแค่นี้กินเก่งจริงๆ อะไรก็อยากกินไปหมดเลยใช่มั้ยเนี่ย”กนิษฐานั้นอยากที่จะเห็นธัชชัยตำหนิเธอแต่เขาเพียงมองด้วยตาที่เย็นชา แต่ก็ไม่ได้ตำหนิอะไรกนิษฐา มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะสอนบทเรียนบางอย่างให้แก่เธอ เขาจ้องไปที่พี่ชายของเขาด้วยแววตาอันคมเฉียบวรพลนั้นตอนนี้เหมือนกับเด็กที่ทำความผิดก็ไม่ปาน เขาไม่กล้าที่จะสบตาธัชชัยสักเท่าไหร่ ธัชชัยรอนานกว่าสิบกว่าวิ วรพลก็ยังไม่พูดอะไรใบหน้าหล่อของธัชชัยหมองคล้ำลงทันที มันดูน่ากลัว “วรพล พี่ไม่อยากได้ลูกสาวคนนี้แล้วใช่มั้ย? ” เสียงของธัชชัยกดหนัก ดูเหมือนว่าทุกคำทุกพยางค์เขาพูดออกมาอย่างข่มอารมณ์“ชะ..ชัย..แก…กำลังหมายถึงอะไร? ” วรพลเสียงตะกุกตะกัก ดวงตาทอประกาย “แกให้มิ้นเป็นลูกของฉันแล้วนะ…นี่แก….เอากลับไปไม่ได้นะ ตอนนี้เธอเป็นลูกของฉัน เป็นลูกสาวของวรพล…”“แล้วถ้าผมอยากได้มิ้นกลับคืนมาจริงๆ หล่ะ? ” ธัชชัยตะคอกถามใบหน้าของวรพลยิ่งดูแย่ลงทุกขณะจิต“ตะ แต่ว่า….แกสัญญาแล้วนี่ว่าจะให้มิ้นเป็นลูกฉัน”สายตาของวรพลตอนนี้มีเพียงธัชชัยเท่านั้นที่เข้าใจ เขาจ้องใบหน้าธัชชัย ด้วยเกรงว่าจะมีคำพูดที่ไม่ควรออกมาจากปากเขาตาดำตาขาวนั้นมีแววอ้อนวอนอยู่ในทีธัชชัยดึงเก้าอี้มาก่อนจะเอาตัวที่กอดมิ้นเอาไว้นั่งลง โดยไม่ลืมที่จะลูบผมเด็กน้อยอย่างเบามือ“วรพล ถ้าพี่ยังทำแบบนี้อยู่อีกหล่ะก็ ผมจะไม่ลังเลที่จะเอามิ้นมา แล้วเอาส่งไปให้โสธรไม่ก็วิศาลเลี้ยงเป็นพ่อแทน”เสียงของธัชชัยจริงจัง ไม่มีการหยอกล้อหรือทีเล่นอยู่ในนั้น ดูเหมือนว่ามันจะมีความลับอะไรบางอย่างระหว่างพวกเขา“ไม่นะ…แกทำแบบนั้นไม่ได้นะ แกก็รู้….มิ้นเป็นหลักของชีวิตฉัน”วรพลถลาเข้ามาหาธัชชัยทันที ก่อนที่จะมาคว้าเอาตัวของมิ้นไป แล้วกอดเธอเอาไว้แน่น เพื่อให้ใครมาเอาเธอไปได้ธัชชัยยังคงเงียบ เขาไม่ได้คิดที่จะสู้แล้วแย่งมิ้นมาจากวรพลแต่อย่างใด ดวงตาของเขาหรี่ลง มองวรพลที่ตอนนี้ปากซัดตัวสั่นไปหมด“วรพล พี่นี่มีหลักของชีวิตเยอะจังเลยนะ ผมก็เป็นหลักของชีวิตพี่ กนิษฐาก็ใช่ นี่ยังจะมีมิ้นอีกคนอย่างนั้นหรอ …นี่ถ้ามีอีกซักหลักก็จะครบสี่พอดีเลยนะ”ธัชชัยพูดพลางถอนหายใจ เขาทั้งโกรธและหมดหนทาง“ธัชชัยนี่คุณบ้าไปแล้วหรือไงฮะ? จะเอาลูกแท้ๆ ของตัวเองให้เป็นลูกวิศาลกับโสธรเนี่ยนะ? ” กนิษฐาแหวออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวตอนที่ฟังว่าธัชชัยจะเอาลูกสาวคืนจากวรพล เธอยังแอบหัวเราะอยู่ในที แต่เมื่อเขาบอกว่าจะเอาลูกไปให้วิศาลหรือไม่ก็โสธรเป็นพ่อ กนิษฐาก็เริ่มโกรธขึ้นมาธัชชัยเพียงแค่ปาดตาไปพูดกับกนิษฐาแวบเดียวเท่านั้น ผู้ชายกำลังคุย ไม่ต้องสอดเข้าใจมั้ย? ”พอพูดแบบนั้นก็หยุดไปพักก่อนจะเสริมมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่แยแส “อีกอย่าง มิ้นก็เป็นทายาทของตระกูลศรีทอง มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด จำใส่หัวเอาไว้”กนิษฐาโกรธแทบตายกับคำพูดของธัชชัยเธอที่ต้องลำบากทุกข์ทรกรรมเพื่อจะคลอดมิ้นออกมา แต่ตอนนี้ธัชชัยกลับบอกว่าเธอไม่ได้เกี่ยวอะไรกับมิ้นเลย“ธัชชัยนี่คุณยังมีมนุษยธรรมอยู่มั้ยฮะ ฉันเป็นแม่ของมิ้นนะ ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้? ”กนิษฐาโกรธมากจริงๆ ธัชชัยพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง ความสัมพันธ์แม่ลูกมันไม่มีความสำคัญสักนิดเลยอย่างนั้นหรอ?มิ้นที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของวรพลนั้นดูเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้สนใจด้วยเพราะนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกด้วย