วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 517 ความรู้สึกภาคภูมิที่มีพ่อ 2
ตอนที่ 517 ความรู้สึกภาคภูมิที่มีพ่อ 2
“พ่อของนายกับลูกสาวเขาดูเหมือนจะอยู่ในรถคันนั้น เราจะตามเขาหรือไม่ตามไปดี? ”
สิบสองที่เห็นท่าทีที่ดูน่าเอ็นดูชวนขบขันของสิบห้าตัวน้อยของเขาเข้าก็อดไม่ได้ที่จะกระเซ้า
ปกติที่อยู่ในsky dream สิบห้ามักจะเป็นที่โปรดปรานของอำเภอพัดรักมากอยู่ แต่เขาก็ยังไม่วายชอบโดนแกล้งโดยลูกบุญธรรมคนอื่นๆ หนึ่งในนั้นก็คือสิบสองเนี่ยแหล่ะ!
เด็กน้อยตะวันเพียงตวัดตาค้อนใส่สิบสองก่อนจะพูดอย่างเอาใจตัว “ตามทำไมเล่า ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ผมหิวแล้วเนี่ย!”
แล้วก็ตบท้ายด้วยคำที่เขาชอบพูด “ถ้ายังช้าอยู่ ระวังผมจะไปฟ้องพ่อบุญธรรมให้เขาตีตูดคุณแล้วขังให้ไปอยู่กับเจ้าแจ๊คนะ!”
ไอ้พวกคำที่บอกว่าจะฟ้องจะรายงาน เจ้าสิบห้าน้อยนี่ชอบพูดมาโดยตลอด แต่ก็ไม่เคยจะทำจริงๆ เลยสักครั้ง
ด้วยเพราะเขารู้สึกว่ามันไม่ใช่วสิ่งที่สุภาพบุรุษเขาพึงกระทำกัน!
สิบสองไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงขับออดี้ของเขาตามรถRolls Royceไป ด้วยเพราะเขามีจุดประสงค์เอาไว้ก่อนแล้ว
อำเภอพัดรักอยากที่จะให้เขาพาสิบห้ามาเปิดหูเปิดตาที่เมือง S เพื่อที่จะให้ธัชชัยกับสิบห้าน้อยนี้ได้รู้จักกันเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้สถานการณ์มันจะไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่ และแน่นอนหล่ะว่าสิบสองก็กำลังจะหาโอกาสให้พวกเขาได้เจอกัน
ในร้านKFCที่แสนอบอุ่น มีรูปซานต้าครอสวาดเอาไว้ที่หน้าต่างด้านนอกอย่างชัดเจน
ธัชชัยไม่อาจที่จะสู้กับลูกอ้อนของมิ้นได้ ดังนั้นเขาจึงจำที่จะต้องซื้อทั้งปีกไก่ใส่ซอสมะเขือเทศ เฟรนฟราย และพ่วงด้วยทาร์ตไข่ให้เธอ
ด้วยเพราะมิ้นไม่ชอบกินหนังกรอบที่อยู่ด้านนอก ธัชชัยจึงใช้ช้อนค่อยๆ แงะมันออกอย่างระวัง แล้วใช้ช้อนตักไข่แดงที่อยู่ตรงกลางทาร์ตป้อนให้แก่เจ้าตัวน้อยเด็กน้อยกินปีกไก่สลับกับทาร์ตไข่ ด้วยอินเนอร์ที่ประดุจเจ้าหญิงด้วยไม่รู้ว่าเพราะอยากที่จะให้ภาพตรงหน้านั้นปรากฏอยู่ในสายตาของสิบห้าน้อยอย่างชัดแจ้งมากขึ้นหรืออยากที่จะกระตุ้นความรู้สึกในใจของเด็กน้อย สิบสองถึงได้ลดกระจกข้างลดลงให้ด้วยเพราะว่าสิบสองไม่ได้คิดชั่งใจอย่างถี่ถ้วนเอาไว้ก่อนหน้าว่าการที่ให้เด็กหนุ่มที่อายุเพียง5ขวบนั้นได้เห็นความรักของพ่อตัวเองที่มอบให้แก่เด็กคนอื่น จะต้องเจ็บปวดมากเพียงไหน“ป่าป๊า เป็นพี่ชายคนนั้นอีกแล้ว เขายังมองหนูอยู่เลย”มิ้นเห็นตะวันนั่งอยู่ในรถออดี้ด้านนอกด้วยเพราะเขามองมาที่เธอกับธัชชัยตลอดเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวน้อยของเขาหันไปมองด้านนอก ธัชชัยจึงหันตัวตามเพื่อที่จะหาว่า พี่ชายคนนั้นอีกแล้วนั่น คือใครดวงตาสดใสของเด็กน้อยตะวันเปรี่ยมไปด้วยความหวัง แต่ยังคงไว้ด้วยความเย่อหยิ่งในที เมื่อธัชชัยหันมามองเขา เขาก็รีบพลิกตัวหลบไปในทันที ด้วยเพราะเดิมทีเขาก็ตัวเล็กอยู่แล้วจึงหลบได้อย่างง่ายดายไม่รู้ว่าด้วยเหตุเพราะอะไร แต่ตะวันไม่อยากให้ธัชชัยเห็นเขา เขารู้สึกทะนงในตัวเองเล็กน้อยแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกด้อยในตัวเอง“อย่าไปมองเลยมิ้น รีบกินให้เสร็จซะ เดี๋ยวเราจะต้องไปหาพ่อใหญ่ที่ศูนย์บำบัดนะ” ธัชชัยก้มลงมองนาฬิกา ก่อนจะพะเน้าพะนอให้เจ้าเด็กน้อยของเขากินปีกไก่มิ้นยังคงมองไปด้านนอก ก่อนจะเลื่อนตัวไปที่โต๊ะและหยิบถุงปีกไก่สองถุงขึ้นมา “ป่าป๊า หนูว่าพี่ชายเขาจะต้องหิวแน่ๆ เลย มิ้นอยากเอาปีกไก่ไปให้พี่ชายค่ะ”เด็กน้อยพูดพลางวเดินตรงไปที่รถที่ตะวันน้อยนั่งอยู่่ธัชชัยผู้ซึ่งเป็นห่วงจึงเดินตามไปลูกสาวของเขาอยากจะเปย์ ธัชชัยไม่เพียงแต่จะเปย์มิ้นเท่านั้น ยังจะต้องให้เธอเปย์อีกทุกๆ เดือนเขาจะพามิ้นกลับไปที่สถานสงเคราะห์เขาอยากให้เจ้าเด็กน้อยของเขามีใจที่จะรักเพื่อนมนุษย์ของตัวเองอย่างแท้จริง หรืออาจจะพูดได้ว่าตัวเขาเองคิดถึงใครบางคนอยู่กันนะ?บางครั้งธัชชัยก็พามิ้นไปที่หมู่บ้านแจ่มใสที่อยู่ห่างไกล หรือถ้ามิ้นไม่ว่าง เขาก็จะไปค้างที่นั่นอยู่สองสามวันนอกจากเงินแล้วธัชชัยก็ไม่ได้มีอะไร โชคดีที่เจ้าเด็กน้อยไม่ได้สืบทอดความชั่วร้ายของแม่เธอมาสักเท่าไหร่นัก“สิบห้า ทำไมยังไม่รีบรับน้ำใจจากคนอื่นอีกหล่ะ? ”สิบสองมองดูมิ้นที่ดูไม่มีพิษมีภัยทั้งยังน่ารัก“สิบสองรีบปิดกระจกสิ!”ไม่รู้ว่าทำไมตะวันน้อยถึงแอบรู้สึกผิดๆ นิดๆ เขาไม่อยากจะเผชิญหน้ากับมิ้น และยิ่งกว่านั้นเขาไม่อยากจะเผชิญหน้ากับธัชชัยที่ตามมาด้านหลังนั่นด้วยหน้าต่างเปิดเพียง1ใน3เท่านั้นแต่นั่นก็เพียงพอที่จะให้ตะวันน้อยซ่อนร่างของเขาเอาไว้ได้นั่นทำให้พอมิ้นที่อายุได้3-4ขวบมาถึงรถก็มองไม่เห็นพี่ชายน้อยไปเสียแล้วด้วยความน่ารักของเด็กหญิง เธอจึงเคาะกระจกรถ “พี่ชายน้อย พี่ชายน้อย …หิวมั้ยคะ? มิ้นเอาปีกไก่มาให้ พี่ชายน้อยเปิดกระจกหน่อย…”เจ้าตัวน้อยเขย่งปลายเท้าตัวเองก่อนจะยื่นเอาถุงปีกไก่ลอดผ่านกระจกให้“พี่ชายน้อย มิ้นให้ นี่มิ้นยังไม่ได้กัดเลยนะ” มิ้นยังคงอยากที่จะได้พบกับพี่ชายน้อยของเธออยู่เห็นชัดๆ ว่าเด็กสาวนั้นปรารถนาดี แต่ในความเห็นของตะวันน้อยนั้นมันแปรเป็นการ ทำทาน ซะอย่างนั้นเธอได้ความรักจากพ่อของเขา สิ่งที่ทำทานก็ไม่ใช่ปีกไก่อะไร แต่เป็นความรักของพ่อของเขาเป็นความรักที่ตะวันไม่อาจที่จะได้ดื่มด่ำกับมันได้เลยเขาจึงไม่เอื้อมมือไปหยิบเขาไม่ได้ปฏิเสธอาหารหรอก สิ่งที่เขาปฏิเสธนั่นก็คือการแสดงความรักกับพ่อของเด็กหญิงอย่างไม่ได้ตั้งใจต่างหาก