วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 514 พ่อแท้ๆมีคนอื่นแล้ว
ตอนที่ 514 พ่อแท้ๆมีคนอื่นแล้ว
พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มา
โทรศัพท์ของธัชชัยพลันดังขึ้น เขากวาดตาไปมอง แล้วยื่นโทรศัพท์ให้หนูน้อย
มิ้น โทรศัพท์จากแม่”
หนูน้อยใช้นิ้วป้อมๆ นั้นปัดรับสาย
“หม่าม๊ คิดถึงมิ้นแล้วใช่ไหมคะ?” เสียงน่ารักปนขี้อ้อนของหนูน้อยดังขึ้น
“ใช่แล้ว มิ้นของหม่ามี๊อยู่ไหนคะตอนนี้?” ปลายสายนั้นคือเสียงของกนิษฐา เสียงหวานเสียจนทำให้ใจของชายหนุ่มละลาย
“หนูอยู่ที่บริษัทคุณพ่อค่ะ”
“แล้วมิ้นเรียบร้อยไหมคะ ได้รบกวนคุณพ่อทำงานรึเปล่า?”
“มิ้นเรียบร้อยมากคุณพ่อกำลังกอดมิ้นแล้วก็ทำงานอยู่ค่ะ!”
“อย่าเอาแต่ตัวติดกับคุณพ่อสิ แบบนี้จะรบกวนคุณพ่อทำงานได้นะ”
“มิ้นไม่เอา! คุณพ่อชอบกอดมิ้น ถ้ามิ้นไม่อยู่ข้างๆคุณพ่อ คุณพ่อจะไม่มีความสุขค่ะ!”
คำพูดของหนูน้อย กับหน้าตาที่ดูน่ารักน่าชัง ทำให้คนรู้สึกเอ็นดู
“เจ้าหนูน้อยนี่ ถูกคุณพ่อตามใจจนเสียคนหมดแล้ว!” ถึงแม้ว่าเธอกำลังดุหนูน้อย แต่ในคำพูดก็แฝงไปด้วยความรักและความเอ็นดู“มิ้น พอแล้ว บ๊ายบายคุณแม่ได้แล้ว” เสียงของธัชชัยเย็นชามาก“ค่ะ บ๊ายบายค่ะหม่ามี๊!”ไม่รอให้กนิษฐาได้ตอบกลับ ธัชชัยก็ดึงโทรศัพท์จากมือหนูน้อยมาวางสาย“ธัชชัย ทำไมนายยังเย็นชาอยู่อย่างนี้? พี่สะใภ้เขายอมมีลูกเพื่อนายนะ…”บุรีรู้ดีว่าที่กนิษฐาโทรมาไม่ได้สนใจจะคุยกับลูกสาว“หุบปากอีกาของแกซะ ออกไปทำงาน!”บุรีไม่พูดอะไรต่อ เพราะเขารู้ดีว่านี่คือส่วนต้องห้ามในจิตใจของธัชชัย เขาจึงหุบปากลง“คุณพ่อ หนูรู้สึกปากของน้าบุรีก็เหมือนกับของพวกเรา แล้วปากอีกามาจากไหนคะ?”หนูน้อยจ้องที่ปากบุรีอยู่นาน สุดท้ายก็เกิดความสงสัยบุรีถูกเธอหยอกจนหัวเราะร่าออกมา “เจ้าหญิงตัวน้อยมาจูบปากคุณน้าทีหนึ่ง ก็จะรู้แล้วว่าทำไมคุณน้ามีปากอีกา”บุรียื่นปากออกมา เพื่อที่หอมมิ้น แต่ทุกครั้งก็จะถูกธัชชัยใช้เอกสารมาคั่นไว้เสมอหนูน้อยรีบใช้มือปิดปากตัวเอง “ไม่หอมๆ หม่ามี๊บอกว่า เด็กผู้หญิงหอมได้แต่กับคุณพ่อและหม่ามี๊ ผู้ชายคนอื่นหอมไม่ได้”“แย่จัง ฉันอยากจะร้องไห้ ธัชชัยนายมีลูกยังไงเนี่ย น่ารักขนาดนี้ อยากจะกินให้หมดภายในคำเดียว!”บุรีชอบมิ้นจากใจจริงๆ เธอเป็นนางฟ้าที่บริสุทธิ์“ถ้าแกกล้ายุ่งอะไรกับมิ้น ฉันก็จะกินแกเหมือนกัน!” ธัชชัยกวาดตามองเขาเขาเย็นชากับกนิษฐาได้ แต่กับมิ้นแล้ว เขาก็รักมากเหมือนกัน“คุณพ่อคะ พวกเราอย่ากินคุณน้าเลยดีกว่าไหมคะ? เขาแค่ล้อเล่นกับมิ้น เขาจะกินมิ้นได้ยังไงล่ะคะ?”มิ้นที่น่ารักและใสซื่อต่างจากกนิษฐาโดยสิ้นเชิง ไร้ซึ่งความโหดเหี้ยมของแม่เธอโดยสิ้นเชิง แล้วยังมีจิตใจดีอีกด้วย!ธัชชัยก้มตัวลงไป หอมหนูน้อยที่เดินวนไปมาตรงขาเขาในห้องออฟฟิศของประธานเต็มไปด้วยความสุข เมื่อเทียบกับตะวันที่เหงาอยู่ตรงนั้นเหลือเกินเขาเอาแต่ก้มหน้าเดินอยู่ด้านหน้าสิบสองด้วยจิตใจขุ่นมัวหนูน้อยเดินช้ามาก เขารู้ว่าถ้าเดินเร็วขึ้นก้าวหนึ่ง เขาก็จะห่างจากพ่อของเขาที่อยู่ในบริษัทโฮสติ้งอีกก้าวหนึ่งเดิมทีสิบสองเป็นคนไม่ชอบพูดจา จนแทบจะดูขี้อาย ดุจากภายนอก ก็มองไม่ออก ว่าเขาเป็นนักฆ่ามือดี เพราะภายนอกของเขาดูใสซื่อไร้พิษสงมาก!เขาเดินตามหลังหนูน้อยสิบห้าอย่างเงียบๆ เดินและหยุดเดินตามหนูน้อยตลอดทางเหมือนกับต่างจากหน้าที่ที่พ่อเลี้ยงมอบให้เขาโดยสิ้นเชิง เพราะเขาไม่คิดว่าหนูน้อยเห็นธัชชัยแล้ว เลือกที่จะไม่เข้าไปหา แต่เลือกที่จะเดินหนีออกมาเป็นเพราะหนูน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนธัชชัยเหรอ?ความคิดของสิบสองง่ายมาก เขาไม่มีทางที่จะเข้าใจอารมณ์ของหนูน้อยวัยห้าขวบได้ตะวันพลันหยุดเดินลง แล้วนั่งลงบนพื้นหญ้าหยิบภาพวาดออกมาจากกระเป๋า แล้วค่อยๆเปิดออกอย่างระวัง“สิบสอง น่าคิดว่าผู้ชายคนเมื่อกี้ เหมือนกับคนที่แม่ของฉันวาดไหม?”“ไม่เหมือนมาก แต่เขาก็คือคนบนภาพ”สิบสองไม่อ้อมค้อม เขาอายุเพิ่งจะห้าขวบ เล่าให้ฟังอย่างชัดเจนก็น่าจะดี“แต่ถ้าเขาเป็นพ่อของฉัน ทำไมถึงยังมีลูกคนอื่นได้?”สิบสองใจกระตุกวูบ เป็นเพราะเด็กผู้หญิงที่เขาคาดไม่ถึงคนนั้น ทำให้เจ้าหนูนี่มีปมสิบสองจึงตอบ “ทำไมเขามีลูกคนอื่นไม่ได้ล่ะ? ผู้หญิงที่มีลูกได้มีเยอะแยะ ไม่ได้มีแค่หม่ามี๊ของนายเสียหน่อย”เขาตอบตามตรง และดูเป็นคำพูดที่ไม่น่าฟังเสียเลย