วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 510 สิบห้าไปหาพ่อแล้ว
ตอนที่ 510 สิบห้าไปหาพ่อแล้ว
“แต่ว่าตอนนี้ผมยังไม่อยากขอพร รอดึกกว่านี้หน่อยได้ไหม?” คำพูดของหนูน้อย ทำให้วัจสาใจไม่ดี
คืนนี้ วัจสานอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าลูกของเธอที่อยู่กับอำเภอพัดรักนั้น จะขอพรอะไรไป
ตะวันลูกของเธอเป็นเพียงเด็กน้อยอายุห้าขวบเท่านั้น จะสู้ชายหนุ่มร่างกายกำยำได้อย่างไร?
วัจสาคิดไปคิดมาก็ไม่สบายใจ ขณะที่เธอต้องการจะเปิดประตูออกไปนั้น ก็พบว่าด้านนอกถูกล็อคเอาไว้
เธอรู้ ว่าถ้าถูกล็อคแล้วนั้น แสดงว่า อำเภอพัดรักไม่ต้องการให้เธอออกไป เธอโวยวายไปก็ไม่ช่วยอะไร
เธอจึงทำได้แค่ทน จนฟ้าสาง วัจสาได้ยินเสียงปลดล็อคจากด้านนอก จึงรีบพุ่งตัวออกไป เพื่อต้องการหาตะวัน
แต่กลับมีเพียงอำเภอพัดรักคนเดียวที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร
วัจสาถามด้วยความระมัดระวัง “คุณอำเภอพัดรัก สิบห้า…ไปไหนแล้วคะ? ไม่ได้อยู่กับคุณเหรอ? หรือเขายังหลับอยู่?”
อำเภอพัดรักตอบนิ่งๆ “สิบห้าไปหาพ่อที่เมืองเอสแล้ว”
เขาไม่ได้ปิดบังอะไร และที่เขาไม่ได้ปิดบังยิ่งทำให้วัจสาใจเต้นแรง
“คุณ คุณให้เขาไม่หาพ่อที่เมืองเอส? เขาเพิ่งจะ…เป็นเด็กหน้าขวบเองนะคะ!”
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก หลังจากที่วัจสาได้ยินข่าว ใจของเธอก็ไม่สงบสุขอีกต่อไปวัจสาคิดมาหลายครั้งถึงภาพที่สองพ่อลูกเจอกัน แต่ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้ อำเภอพัดรักส่งเด็กห้าขวบไปเมืองเอส!“วางใจเถอะ มีสิบสองไปด้วย ไม่มีใครกล้าทำร้ายลูกเลี้ยงของอำเภอพัดรักแน่นอน”อำเภอพัดรักพูดพลางกินอาหารในมือ ราวกับไม่กังวลถึงความปลอดภัยของหนูน้อยเลยสักนิดไม่ว่าจะเป็นใครที่ไปกับตะวัน สำหรับคนเป็นแม่ ก็รู้สึกลูกต้องอยู่ในสายตาถึงจะปลอดภัยที่สุด เธอจะวางใจที่สุด“คุณอำเภอพัดรัก ทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อนให้สิบห้าไปล่ะคะ?”วัจสาไม่กล้าว่าอำเภอพัดรักตรงๆ แต่ใช้เป็นคำพูดที่อ่อนโยนและปนความคาดโทษแทน“สิบห้าเป็นลูกเลี้ยงของฉัน ฉันจะตัดสินใจให้เขาทำอะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องปรึกษาเธอ!” เป็นคำพูดที่ดูเผด็จการอีกแล้ว!วัจสารู้ว่าถึงเธอทนไม่ได้ก็ต้องทน เพราะถ้าเธอขัดขืนอำเภอพัดรักก็เท่ากับเธอไม่มีโอกาสเจอตะวันอีก!“และนี่เป็นพรที่สิบห้าขอเมื่อคืน ฉันแค่ช่วยทำตามพรที่เขาขอเท่านั้น!” อำเภอพัดรักพูดเรื่อยๆ แล้วดื่มไวน์ตาม ดูท่าทางอารมณ์ดีมากอยู่ด้วยกันมาตลอดห้าปี ไม่แน่อำเภอพัดรักอาจจะรอคอยวันนี้มาตลอดวัจสาไม่คิดว่าสิ่งที่ลูกชายเอขอคือการไปหาพ่อ! เขารู้ว่าพ่อแท้ๆคือใครไหม?และลูกชายของเธอเคยบอกว่าพรที่จะขอคือออกไปจากsky dreamพร้อมแม่!วัจสาไม่รู้ว่าอำเภอพัดรักโกหกเธอหรือไม่ แต่อำเภอพัดรักเป็นคนมีเกียรติถือคำพูด คงจะไม่มีทางโกหกต่อให้เขาจะพูดเหตุผลที่เธอไม่ต้องการฟัง เธอก็คงไม่มีสิทธิ์ขัดขืนอยู่ดี?มีทางเดียวคืออำเภอพัดรักล้างสมองลูกชายเธอ“คุณอำเภอพัดรัก คุณ…พูดอะไรกับสิบห้าไป?” วัจสาถามอย่างระวัง“หืม?” อำเภอพัดรักเลิกคิ้วขึ้น เหมือนเป็นเชิงถามว่าวัจสากำลังถามอะไรเขา“คุณเคยเล่าเรื่องของพ่อให้เขาฟังใช่ไหม?” วัจสาถามไปตรงๆ เพราะห้าปีมานี้ เธอไม่เคยเล่าเรื่องของพ่อให้ตะวันฟังเลย“ฉันไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แค่เตือนเขาไปว่า คนในรูปนี้อาจจะอยู่ที่เมืองเอสเท่านั้น” อำเภอพัดรักไม่ได้ปิดบังวัจสา และเขาไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังเขาเป็นใคร ไม่จำเป็นต้องโกหกผู้หญิงคนนี้ สุภาพบุรุษต้องกล้าเปิดเผย!“คนในรูปอะไร?” วัจสาฟังแล้วก็ตกใจ รีบถามอำเภอพัดรักสบตาเธอครั้งหนึ่ง “เธอไม่รู้?”วัจสาเงียบไปสักพัก เพราะเธอไม่รู้ว่ารูปนั้นคือรูปใน เธอวาดมันเอาไว้เยอะมาก“สิบห้าหยิบออกมาจากในกระเป๋า ตอนนั้นยังยับๆอยู่เลย แต่คนนั้น ฉันมองเพียงปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นธัชชัย เธอวาดให้สิบห้าเองไม่ใช่เหรอ?”อำเภอพัดรักไม่พอใจที่วัจสายังมาเล่นลิ้นต่อหน้าเขา จึงกวาดตามองนิ่งๆภาพของธัชชัย?วัจสานิ่งไป เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเคยวาดภาพเต็มของเขาอยู่หนึ่งใบ แต่เธอก็ทิ้งลงถังขยะแล้ว ทำไมถึงไม่อยู่กับตะวันได้?หรือว่า…เขาไปเก็บมาหลังจากที่เธอทิ้งลงถังขยะ?วัจสาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ “ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ แต่ฉันไม่เคยวาดภาพพ่อแท้ๆของเขาให้เขาดู”“ไม่เป็นไร ไม่ว่าเธอจะพูดหรือไม่ ฉันก็บอกกับเขาแล้ว” อำเภอพัดรักยิ้ม “แต่ตอนนี้ไม่ต้องให้เธอไปพูดกับเขาหรอก เกรงว่าตอนนี้สิบห้าคงกำลังถือภาพวาดใบนั้น หาพ่อไปทั่วเมืองเอสแล้ว!”วัจสาใจกระตุกวูบ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อคิดไม่ถึงจริงๆว่าเด็กอายุเพียงห้าขวบ ถือเพียงภาพวาด เดินตามหาพ่อไปทั่วเมือง ต่อให้เธอไม่เห็นภาพ ก็รู้สึกเจ็บแปลบในใจ