วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 509 การอยู่เคียงข้างกันเป็นการแสดงความรักที่ยาวนานที่สุด 2
- Home
- วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง
- ตอนที่ 509 การอยู่เคียงข้างกันเป็นการแสดงความรักที่ยาวนานที่สุด 2
ตอนที่ 509 การอยู่เคียงข้างกันเป็นการแสดงความรักที่ยาวนานที่สุด 2
หนูน้อยใช้มือเล็กๆนั้นปาดน้ำตาที่ไหลมาจากไหนไม่รู้บนหน้าอำเภอพัดรัก
“คุณพ่อไม่ร้องไห้ คุณพ่อร้องจนสิบห้าเสียใจแล้ว!” หนูน้อยค่อนข้างชอบอำเภอพัดรัก เขาอยู่ด้วยกันมาตลอดห้าปี ตั้งแต่จำความได้เขาก็อยู่เคียงข้างมาตลอด ไม่มีอะไรที่ลึกซึ้งไปกว่าการอยู่เคียงข้างกัน และยิ่งตะวันเป็นเด็กอายุเพียงห้าขวบ
“สิบห้า… เป็นเด็กดีของพ่อจริงๆ!” อำเภอพัดรักกอดตะวันแน่น
กลางคืนก่อนนอน
“หม่ามี๊ อีกโลกหนึ่งคือที่ไหนเหรอครับ? ไกลมากใช่ไหม ไกลกว่าท้องฟ้าด้านนอกไหม?”
หนูน้อยที่ถูกอาบน้ำจนสะอาดเรียบร้อยพร้อมนอนนั้น ถามขึ้น “มันไม่ได้แปลว่าตายเหรอ?”
การรับรู้ของหนูน้อยสูงมาก
“ตะวัน…ทำไม อยู่ๆถึงถามเรื่องนี้ล่ะ?” วัจสาอึ้งไปเล็กน้อย เพราะคำว่าอีกโลกหนึ่งสำหรับเด็กๆแล้ว มันค่อนข้างโหดร้าย
“เฮ้อ” หนูน้อยถอนหายใจเหมือนผู้ใหญ่ “คุณพ่อบอกว่าพี่สาวอยู่อีกโลกหนึ่ง แต่ผมก็เห็นๆอยู่ว่าพี่สาวอยู่ในห้องมืดนั้น ถูกขังไว้อย่างน่าสงสาร!”
เมื่อฟังที่ตะวันพูดจบ วัจสาก็ยิ่งมั่นใจว่าพี่สาวคนนั้น แท้จริงคือรูปปั้นหุ่นขี้ผึ้งของแม่ธัชชัยในวัยสาว ที่เป็นสาเหตุที่แต่งตัวได้แต่ยืนนิ่ง
“คุณพ่อยังบอกอีกว่า พี่สาวทำผิด หักหลังความรักและผิดสัญญา… คุณพ่อเลยไม่อยากปล่อยพี่สาวออกมา!”
เสียงของหนูน้อยเศร้ามากเขาเห็นวัจสาวาดภาพเขาในตอนโตก็รู้สึกเศร้าใจเหมือนเขาก็รู้ดีว่านั่นคือพ่อแท้ๆของเขา อำเภอพัดรักไม่ใช่พ่อแท้ๆของเขาเหมือนกับสี่และห้า เขาก็ถูกอำเภอพัดรักเก็บมาเลี้ยงเหมือนกันอำเภอพัดรักดีต่อเขาขนาดนี้ แต่เขาก็รู้สึกดีกับพี่สาวที่อยู่ในห้องนั้นเช่นกัน หน้าตาเหมือนเขามากและพ่อเลี้ยงยังถามพี่สาวคนนั้น ว่าดุเด็กคนนี้สิ หน้าเหมือนเธอเลยใช่ไหม?ตอนนั้นในห้องมีเพียงเขาและพ่อเลี้ยง เด็กก็มีเพียงเขาคนเดียว ก็ต้องบอกว่าเขาเหมือนพี่สาวอย่างแน่นอนแต่เสียดายที่พี่สาวยังคงไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกลัวพ่อเลี้ยงถึงไม่พูดรึเปล่าวัจสาถอนหายใจเบาๆ หักหลังความรักและผิดสัญญา…เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย แม่ของธัชชัยหักหลังอำเภอพัดรัก แอบคบชู้กับปรีดิทและแอบคลอดธัชชัยออกมาแต่ที่วัจสาไม่เข้าใจก็คือ ผู้ชายอย่างอำเภอพัดรักดีมาก และยังรักแม่ของธัชชัยขนาดนั้น แต่ทำไมแม่ของธัชชัยยังคงเลือกที่จะหักหลังเขานะ?และที่วัจสายิ่งไม่เข้าใจก็คือ ทั้งๆที่หักหลังแล้ว ทำไมเธอถึงทิ้งรูปภาพที่ยังวาดไม่สมบูรณ์นั้นไว้ให้ธัชชัยล่ะ?เรื่องความรักนี้ คนนอกยากที่จะเข้าใจ มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่จะรู้เรื่องมากที่สุดคือวันคริสต์มาส เดิมควรจะเป็นวันที่ครอบครัวอยู่ด้วยกัน มีการเฉลิมฉลองแต่ตะวันกลับกำลังเตรียมอุปกรณ์ของตัวเอง ในการหลบหนี“ถุงนอน แครกเกอร์อัดแท่ง กาน้ำ กล้องส่องทางไกล ไฟฉายคอหัก ไฟติดหัว… และที่สำคัญคือแผนที่!”มองดูหนูน้อยที่เตรียมตัวมากมายเพื่อช่วยหม่ามี๊ออกไปจาก sky dream วัจสาก็รู้สึกซาบซึ้ง“หม่ามี๊ เตรียมเสื้อกันลมไปแล้วหรือยัง? รอให้ผมมอมพ่อเลี้ยงเสียก่อน พวกเราก็จะเริ่มหนีออกไปกัน!”หนูน้อยที่อายุเพียงห้าขวบ วางแผนพาเธอหนีออกจาก sky dream วัจสาซึ้งใจมาก”“ตะวัน แม่รู้ว่าหนูกตัญญู หม่ามี๊ก็ดีใจแล้ว! หม่ามี๊ไม่ไปไหนทั้งนั้น จะอยู่กับหนูที่ sky dreamนี่แหละ!”วัจสาดึงหนูน้อยเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขน เธอไม่ยอมให้ลูกเผชิญกับความเสี่ยงแน่นอน หวังเพียงแต่ว่าลูกชายจะปลอดภัย เติบโตแข็งแรง แม้กระทั่งอิสระของเธอ ก็ไม่จำเป็น“หม่ามี๊ หลอกอีกแล้ว…”ความลับเล็กๆของสองแม่ลูก ถูกเสียงเคาะประตูจากด้านนอกดังขัดจังหวะขึ้น สิบสองมาเชิญให้ทั้งสองไปร่วมงานเลี้ยงด้านล่างคืนนี้ที่sky dreamประดับไฟสวยงาม แล้วยังมีต้นคริสต์มาสสูงๆอีก ทุกอย่างในนั้นเตรียมขึ้นเพื่อตะวันทั้งหมดรู้เพียงแต่อำเภอพัดรักรักและเอ็นดูหนูน้อยมาก“สิบห้า มาหาพ่อมา!”จังหวะที่เห็นหนูน้อย คิ้วที่ขมวดแน่นของอำเภอพัดรักก็คลายออก ราวกับอารมณ์ดีอย่างนั้นแต่ว่าอารมณ์ของหนูน้อยค่อนข้างดิ่งลงเขาปีนขึ้นขาของอำเภอพัดรักอย่างดีใจ อำเภอพัดรักมองเขา แล้วถาม “ทำไมเหรอ? มีของขวัญเยอะขนาดนี้ สิบห้ายังไม่ดีใจอีกเหรอ?”หนูน้อยไม่ได้พูดอะไร อำเภอพัดรักจึงพูดต่อ “งั้นสิบห้าลองขอมาข้อหนึ่ง? ถ้าคุณพ่อดีใจก็จะทำตามที่ต้องการ!”หนูน้อยถามด้วยตาเป็นประกาย “แล้วคำที่คุณพ่อพูดเชื่อได้ไหมครับ?”อำเภอพัดรักยิ้มบางๆ “แน่นอน สิ่งที่พ่อพูดเชื่อได้อยู่แล้ว”ตะวันจึงมองไปทางวัจสา แล้ววัจสาเพียงแค่ส่ายหัว เป็นเชิงห้าม