วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 487 ในเมืองนอกเมือง 2
ตอนที่ 487 ในเมืองนอกเมือง 2
บทสรุปแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ธัชชัยอยากให้เป็นแต่เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่เกิดขึ้น
ก็เมื่อกับครั้งที่แล้วที่วิศาลช่วยตนเองจากไฟไหม้แต่ก็ได้ทิ้งพี่ชายของเขาไว้
ธัชชัยเองก็ไม่รู้ว่าตนเองควรจะของคุณพวกเขาที่เสี่ยงชีวิตไปช่วย หรือจะตำหนิพวกเขาที่เลือดเย็นกับพี่ชายของเขา
วิศาลแทบจะพลิกทั้งเมืองS ไม่ว่าจะรถที่น่าสงสัยและไม่น่าสงสัยก็หาอีกรอบ แต่ก็ไม่พบร่องรอยของวัจสากับกนิษฐา ต่างกับธนวรรธที่สร้างผลงานมากมาย
แต่ธัชชัยก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าการตรวจหามันมากเกินไป ก็ทำให้กนิษฐายิ่งกลัวและหาที่หลบซ่อนและอย่างงั้นเธอก็จะซ่อนวัจสาไว้ในที่มิดชิดมากกว่านี้อีก
แค่กนิษฐาซ่อนวัจสาไว้1วัน ก็ยืนยันได้ว่าพวกเขาแม่ลูกต้องยิ่งรับความทุกข์ทรมานเพิ่มขึ้นอีก
“ศาล เอาคนของคุณออกไป” ธัชชัยรู้ว่าถ้าให้อิสระแก่กนิษฐาก็เท่ากับว่าทำให้วัจสามีอิสระขึ้นเล็กน้อย
วิศาลถามอย่างประหลาดใจ: “ไม่หาภรรยากับลูกของคุณแล้วหรอ? ”
“คนของคุณหากันอย่างเข้มงวดขนาดนี้ คุณคิดว่ากนิษฐาจะออกมาทำอะไรงั้นหรอ? ” เมื่อธัชชัยพูดจบก็อยากจะปรับเปลี่ยนท่าทาง มานั่งข้างๆ
เมื่อนั่งทางซ้ายปอดของเขาก็จะเจ็บมากปวดแม้ตอนที่หายใจ
แต่ถ้าเป็นทางขวาก็จะไปกดกับเท้าของเขาจะขยับสักทีก็เจ็บมากเช่นกัน
เขาอยากที่จะหาวัจสาและลูกตามทุกซอกทุกมุมของเมืองS แต่ว่าอย่าพูดถึงการเดินเลยแม้จะปีนก็ล้วนเป็นอุปสรรคต่อมาไผ่ก็ได้โทรมาหาธัชชัยก็ยิ่งทำให้เขากังวลใจ เพราะเบื้องบนกดดันมา สั่งให้เขาให้อิสระแก่อำเภอพัดรักและการเดินเรือ ไม่อย่างงั้นไผ่กับพี่ชายเขาจะต้องรับผลที่ตามมาน้องชายของไผ่ถูกบังคับให้ถอนตัวจากการเดินเรือ เดิมทีอำเภอพัดรักจะมุ่งหน้าออกทะเล แต่อยู่ๆ เขาก็หมุนหัวเรือกลับมุ่งหน้าไปยังอ่าว“เขายังกล้ากลับมาอ่าวอีกหรอ? ” เสียงของธัชชัยโหดเหี้ยม แทบอยากจะฉีกผู้ชายคนนี้“มีอะไรจะไม่กล้า อย่าลืมสิว่าเขาเป็นคนที่มียศพิเศษ! ผู้อำนวยการอยู่ที่อ่าวเตรียมตัวเสนอคำขอโทษแก่อำเภอพัดรักแล้ว” ไผ่พูดอย่างหมดทางเลือก“ถ้าอย่างนั้นโทรหาสำนักงานใหญ่มั้ย? อำนาจการสั่งจากฉันยากที่จะเท็จ? หรือว่าจะยิงด้วยตนเอง? เลือดของฉันมันไม่ใช่เลือดดี นิดเดียวก็ได้ตายบนเรือเขาแล้ว! ”ธัชชัยที่ตื่นเต้นจนเกินเหตุก็อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามแก่ไผ่ “อำเภอพัดรักมียศมีตำแหน่ง แล้วชีวิตของฉันธัชชัยกับครอบครัวไม่มีค่ารึไง? ”“ชัย อย่ารีบร้อนไป นี่ไม่ใช่กรณีที่มุ่งเน้นหลักฐานไม่ใช่หรอ? ในขณะที่พวกเราขึ้นเรือก็ไม่เห็นคุณกับวัจสาแม้แต่รอยเลือดก็ยังไม่เห็นเลย! ”“ไปหาหลักฐานมา! เป็นได้มั้ยว่าการบาดเจ็บบนร่างกายฉันนั่นเป็นของปลอม? !”“ชัย คุณอย่าเพิ่งตื่นตระหนก….”“ฉันเองก็สงบไม่ลงเหมือนกัน! ถ้าพวกคุณจัดการกับอำเภอพัดรักไม่ได้งั้นฉันจะจัดการด้วยตัวเอง! ”“ชัย บอกแล้วไงว่าใจเย็นหน่อย มีสติหน่อยอย่าวู่วาม! ”การโน้มนาวใจของไผ่ที่ไม่สามารถทะลุเข้าไปในหูของธัชชัยได้, เขาแทบอยากจะกลืนกินอำเภอพัดรักไปให้สิ้น!“ชัย คุณวางแผนว่าจะจัดการกับอำเภอพัดรักยังไงบอกผมมาหน่อย ผมจะได้ช่วยคุณให้เต็มที่! ”วิศาลที่มองดูธัชชัยโกรธจนควันขึ้นหัวก็ปวดใจ และก็เพราะการหายใจที่อยากลำบากและปากแผลที่เปิดออก ก็ทำให้วิศาลรู้สึกไม่สบายใจ“ศาล คุณนี่เหมือนยิ่งเติมเชื้อเพลิงเข้าไฟ ไม่ได้ให้คุณปลุกระดมชัยนะให้คุณทำให้เขาสงบลง”ใบหน้าที่เด็ดเดี่ยวของไผ่ก่นด่าวิศาลเบาๆ ที่กลัวว่าโลกจะไม่เกิดความวุ่นวาย“โน้มน้าวกะหมาอะไร! ฉันชอบที่จะเผชิญหน้ากับอำเภอพัดรักนั่นมากกว่า ก็ยังดีกว่าคุณที่แค่คอยดูแลแก๊งอันธพาลไม่ทำอะไร เห็ดกันชัดๆ อยู่ว่ามีเงินของรัฐบาลไว้แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้! ”วิศาลว่าโจมตีไผ่อย่างไร้เมตตาหลังจากนั้นไม่นาน ธัชชัยก็ไม่สามารถที่จะระงับความโกรธลงได้จากนั้นก็คว้าคอเสื้อของวิศาลเพื่อป้องกันไม่ให้ทะเลาะกับคนของไผ่. ถึงธัชชัยจะรู้ว่าน้อยชายของไผ่จะกล้าและมีทักษะการต่อสู้แต่ก็ยังมีคนคอยยั้บยังอยู่เบื้องบนทหารต้องเชื่อฟังคำสั่งนี่เป็นหน้าที่ของพวกเขา. ตอนนี้มาทำเพื่อพี่น้องของไผ่ มันไม่มีเหตุผลและไม่มีประโยชน์“ชัยเป็นไรรึเปล่า? ไม่สบายตรงไหนหรือว่าอยากเข้าห้องน้ำ? ”วิศาลดูแลธัชชัยอย่างใส่ใจและเกรงใจอยู่เสมอ“ศาล คุณไปที่อ่าวอีกรอบ หลังจากนั้นก็ไปกินข้าวกับอำเภอพัดรักเป็นเพื่อนผู้อำนวยการด้วย จะเป็นการดีที่สุดหากเขาอยู่ที่อ่าวอีกสองสามวัน”ธัชชัยไม่ได้มีท่าทีโมโหใดๆ เพียงแต่พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ“อะไรนะ? ให้ผมไปกินข้าวกับเขา? ผมจะป้อนยาพิษให้หน่ะสิ! ”วิศาลไม่ปกปิดความไม่พอใจของตนเองที่มีต่ออำเภอพัดรักเพราะเขาถูกทำร้ายในที่ของเขาและในสายตาเขาเขาทำร้ายธัชชัย นี่เป็นสิ่งที่เขาให้อภัยอำเภอพัดรักไม่ได้! ”“ศาล คุณก็ช่วยฉันหน่อย ก็รอเวลาที่ฉันได้ตัววัจสามาก่อนหลังจากนั้นถ้ามีโอกาสก็ค่อยกำจัดอำเภอพัดรักไป! ”สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างไว ขณะนี้ก็กลายเป็นธัชชัยที่ปลอบวิศาล และทำให้เขาโกรธวิศาลสูดหายใจเข้าลึกๆ และสุดท้ายก็พยักหน้าออกมาอย่างไม่เต็มใจ“ถ้าฉันไปยื้ออำเภอพัดรักแล้วคุณหล่ะจะทำไง? ” วิศาลพูดขึ้นมา “แค่ห่างคุณไปแค่นิดเดียวผมก็ไม่วางใจแล้ว”