วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 486 ในเมืองนอกเมือง
ตอนที่ 486 ในเมืองนอกเมือง
วัจสาก็เพียงแค่อยากจะให้เขารักตนเองเท่าที่เขาอยากจะรัก ถึงจะเกรงว่ามันจะนิดเดียวก็ตาม
ส่วนคำถามที่ว่าธัชชัยเคยรักตนเองบ้างมั้ยนั้นวัจสาเองก็ไม่กล้าที่คิดมากไปกว่านี้เพราะนั่นอาจจะทำให้เธอรู้สึกแย่และร้องไห้เอง
ไม่เสียใจจริงๆ ที่รักผู้ชายคนนี้ เขาเลวได้ใจจริงๆ ถ้าพูดว่าทำไมถึงรักผู้ชายคนนี้วัจสาเองก็พูดไม่ออกเหมือนกันบางทีการที่จะรักใครสักคนมันก็ไม่มีเหตุผลเหมือนนะ
วัจสาไม่สามารถต้านทานเสน่ห์ของธัชชัย ไม่สามารถต้านทานการรุกของเขาได้ เกมส์ความรู้สึกนี้คนเริ่มก็คือธัชชัย แต่คนที่ตกหลุมลงไปจนไม่สามารถที่จะดึงตัวเองกลับมาได้ก็คือวัจสา ส่วนธัชชัยนั้นฝีมือดีกว่าตนเองหลายเท่าที่จากไปโดยไม่รู้สึกอะไร
เวลายามค่ำคืนจะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น
วัจสาก็ได้ทำการตัดสินใจให้กับตนเองและลูก!
เดิมทีตนเองก็เป็นเพียงแค่เศษฝุ่นเล็กๆ ในชีวิตของธัชชัย ถ้าอยากจะเช็ดฝุ่นนี่ออกไปมันก็เป็นเรื่องง่ายๆ ไม่ใช่หรอ?
ถ้าหลังจากนี้จะมีเพียงตัวเลือกเดียวที่จะอยู่ต่อได้ เขาก็จะได้มุ่งการดูแลไปที่วรพลพี่ชายของเขา
วัจสาตัดสินใจว่าจะต้องกำจัดตำแหน่งที่ไม่ได้สำคัญอะไรนี้ไป! ดังนั้นก็ต้องตัดสินใจอย่างรวดเร็ว
แต่ดูเหมือนว่ากนิษฐาก็ได้ทำการคิดมาแล้วเหมือนกันตลอดทั้งคืนเช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเจอเธอ ดวงตาของเธอก็มีเส้นเลือดแดงสองสามเส้นขึ้นมา“เธอตัดสินใจจะปล่อยธัชชัยไปจริงๆ หรอ? ” กนิษฐาถามอย่างไม่แน่ใจเพราะว่าผู้หญิงกับผู้หญิงหน่ะมองกันทะลุปุโปร่งอยู่แล้ว เธอรู้ว่าวัจสาก็รักธัชชัยมากเช่นกันแต่ว่าตอนนี้ในเมื่อวัจสาพูดว่าจะปล่อยผู้ชายที่ตนเองรักมาตลอด เธอจึงไม่เข้าใจและก็ไม่ได้เชื่อขนาดนั้น“ตัดสินใจแล้ว ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ไม่สำคัญของเขา แล้วก็ไม่อยากให้เด็กในท้องต้องมาเผชิญกับตัวเลือกและเจ็บปวดกับการถูกทอดทิ้ง. ถึงแม้ว่าธัชชัยจะมีเหตุผลที่ดีแค่ไหน แต่สิ่งที่เขาทำร้ายเราแม่ลูกมันก็ไม่มีทางที่จะชดเชยได้”“มันก็เหมือนกับมีคนเดินเข้าไปในใจเธอแล้วก็ควักเนื้อออกมา หลังจากนั้นก็เอากลับมาแปะไว้ที่เดิมพร้อมกับบอกว่าฉันเอาหัวใจคุณกลับมาแปะไว้ที่เดิมแล้วนะไม่เจ็บแล้วนะแต่ว่ามันไม่เจ็บจริงๆ หรอ? ”วัจสาตอบคำถามของกนิษฐาอย่างเงียบๆ“เกรงว่าธัชชัยจะไม่พูดออกมาอย่างไร้ความรู้สึกรู้สาอะไรเหมือนเธอนะ ตอนนี้เขากำลังค้นเมืองSทั้งเมืองเพื่อหาพวกเธอแม่ลูกให้ออกมา! ”นี่เป็นสิ่งที่กนิษฐากังวลใจมากที่สุดแต่วัจสากลับยิ้มเศร้าๆ “คนที่เขาหาไม่ใช่ฉันหรอกแต่เป็นเด็กในท้องต่างหาก รอวันที่เขารู้ว่าเด็กในท้องไม่อยู่แล้ว เขาก็จะยอมแพ้ไปเอง! ”กนิษฐาจ้องมองไปที่วัจสาอย่างนึกสงสัยแล้วเปิดปากถามออกมาว่า: “ฉันร้ายกับเธอขนาดนี้ แต่เธอกลับยอมคืนธัชชัยให้ฉัน? ฉันสงสัยนิดๆ ว่าพระเจ้านี่จะโยนความโชคดีตามใจชอบอย่างงี้ได้ไงเนี้ย”จากจิตวิทยาความอิจฉาของผู้หญิง สิ่งที่ไม่ได้รับก็จะถูกทำลาย,ไม่มีทางที่จะสามารถหวนคืนกลับไปทางคู่แข่งเรื่องความรัก?วัจสายิ้มอย่างสดใสแต่ก็ขมขื่น “เอาธัชชัยคืนให้เธองั้นหรอ? เฮอะๆ เดิมทีธัชชัยเองก็ไม่ได้เป็นของผู้หญิงคนไหน! แต่ฉันก็เห็นใจเธออยู่บ้างนะที่ยอมแต่งงานกับธัชชัยไปเป็นผู้หญิงไม่สำคัญของเขา”“นั่นเธอต่างหากที่เป็นคนที่ไม่สำคัญ อย่าเอาฉันไปแทนเธอสิว่าฉันจะเป็นแบบนั้น” กนิษฐาเย้ยหยั่นวัจสาหลุบตาและถอนหายใจยาว: “นี่คือสิ่งที่เฉียนจงฉูพูดไว้: คนในเมืองอยากออก คนนอกเมืองอยากเข้า! ”กนิษฐาไม่เข้าใจสิ่งที่วัจสาอยากจะสื่อ ตอนนี้เธอเป็นคนนอกเมืองที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณอยากจะหนีออกมาวัจสาสูดหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับพูดว่า “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็ขอให้พวกคุณ2คนมีความสุขนะ! ”เมื่อตกดึก กนิษฐาก็กลับมาพร้อมของสองสามอย่างเพื่อแสดงถึงความจริงใจของตนเองวัจสาจะเป็นหรือตายเธอไม่สนใจ สิ่งที่เธอสนใจอย่างเดียวก็คือจะสามารถตัดวัจสาออกจากใจธัชชัยได้มั้ยและยังมีเด็กในท้องอยู่ด้วยอีก!กนิษฐาคิดตลอดทั้งคืนก็คือไม่ว่าใครแม้แต่เธอหรือว่าพ่อเลี้ยงอำเภอพัดรักไปทำร้ายเด็กในท้องของวัจสามันก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้ธัชชัยให้ด้วยตาตนเองว่าวัจสาเป็นคนเอามันออกเพื่อที่จะกระตุ้นและทำให้ตกใจจากความเข้าใจของกนิษฐาที่มีต่อธัชชัยแล้วเนี่ย เขาจะไม่ยอมปล่อยใครก็ตามที่มาฆ่าเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาแน่นอนไม่ว่าคนนั้นจะเป็นกนิษฐาหรือจะเป็นตัววัจสาเองก็ตาม!ดังนั้นการที่จะทำร้ายเด็กในท้องวัจสาแล้วจะสามารถหลบหนีเงื้อมมือของธัชชัยนั้นได้นั้นไม่สามารถพูดได้เลยว่าจะรอดรึเปล่า!สิ่งที่ดีที่สุดก็คือเมื่อธัชชัยโกรธก็จะฆ่าวัจจา! นี่คือสิ่งที่กนิษฐาเธออยากเห็นมากที่สุดขณะที่ธัชชัยเอนตัวนอนอยู่บนเปลแม้ว่าจะขยับตัวไม่ได้แต่เขาก็ไม่ได้หยุดหาวัจสาแม่ลูกนั่นเลย. เพียงแค่คิดถึงว่าผู้หญิงนั่นพาตนเองกับลูกไปคุกเข่าขอร้องอำเภอพัดรัก อ้อนวอนให้เขาขัดขวางการยิงให้เธอ แค่คิดเท่านี้ธัชชัยก็อยู่ไม่สุขแล้วและยังมีตอนที่เธออ่านกลอนรักอยู่ข้างๆ หูของเขาถึงแม้ว่าตอนนั้นสติเขาในเวลานั้นเลือนลางไม่ค่อยได้ยินในสิ่งที่เธอพูดแต่เขารู้สึกได้ถึงความรัก ความอ่อนโยนของเธอนั้นเป็นเรื่องจริงในตอนนั้นเธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะตายไปพร้อมกับตนเองแต่หลังจากนั้นกรดลก็ปรากฎตัวและช่วยเขาที่ใกล้จะตาย แต่กลับเอาเธอและลูกทิ้งไว้บนเรือกับอำเภอพัดรัก