วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 477 พาลเกลียดไปทั่ว 2
ตอนที่ 477 พาลเกลียดไปทั่ว 2
สามวันมานี้ ด้วยเพราะเขาไม่ได้ยินข่าวอะไรของธัชชัยเลย ดังนั้นพวกเด็กๆ ให้เขาทำหน้าที่แทนธัชชัย แต่เขาจะเอาความรู้สึกไหนไปเป็นเจ้านายได้เล่า
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว ฉันถามว่าเจอกระเป๋าผ้าใบไหม? ”ความโกรธของธัชชัยเริ่มระอุขึ้นมา
"เจอแล้วครับเพิ่งเจอเมื่อคืนนี้ตอนตีสามได้…พี่ดลไม่ได้บอกเลขข้างเรือยอชต์ให้…"
"พอแล้ว แกรีบไปที่บ้านตระกูลศรีทองเดี๋ยวนี้ ฉันเองก็จะไปที่นั่นเหมือนกัน"
ด้วยเพราะเขาบาดเจ็บที่ขาอย่างแรง อีกทั้งไม่มีรถเข็นด้วยแล้ว จึงไม่สามารถที่จะเดินไปไหนได้ ดังนั้นกรดลจึงวางเขาไว้บนแคร่
ปกติแล้วเคยมีชีวิตที่อิสระมาก่อน พอมาตอนนี้กลับต้องใช้แคร่ในการที่จะเคลื่อนตัวไปเสียแล้ว
ทุกสิ่งทุกอย่างแสดงให้เห็นถึงความเศร้าโศก ด้วยทั้งหมดทั้งมวลเป็นด้วยเพราะอำเภอพัดรัก เพียงแค่ใบหน้าของเขาเองไม่ถูกจริตในสายตาของอำเภอพัดรักเท่านั้น
กรดลเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ธัชชัยก็ออกจะมีใบหน้าที่สว่างสดใสดูงามได้รูป ไม่มีใครที่ไม่อบใบหน้าของเขาไม่ใช่หรือไง? หรือจะเป็นเฉพาะกับอำเภอพัดรักแต่เพียงผู้เดียว
พอคิดมาได้ถึงตรงนี้ มันก็เป็นบทพิสูจน์ได้อย่างหนึ่ง ว่าในใบหน้าของธัชชัยนั้นมีแววปรากฏชัดทับซ้อนของอีกหนึ่งใบหน้า ซึ่งเป็นใบหน้าที่เขาแสนจะเกลียด
มันคือการพาลเกลียดไปทั่ว ด้วยเพราะเกลียดไปแล้วหนึ่ง พอเจออะไรที่มันคลับคล้ายคลับคลาแล้ว มันก็อดไม่ได้ที่จะพาลเกลียดไปด้วยอีก
เมื่อเลี้ยวรถเข้าไปที่บ้านตระกูลศรีทอง ก็เห็นรถบูกาติของวิศาลจอดอยู่
แน่นอนแหละว่ากรดลไม่อยากที่จะเจอหน้าของวิศาล แล้วก็เชื่อเสียเหลือเกินว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้อยากจะเห็นหน้าเขาเหมือนกันดังนั้นเขาจึงจอดที่ลานหน้าบ้าน แล้วดึงเอาเปลของธัชชัยลงมา“นี่นายทำไมโหดร้ายนักฮะ ทำอะไรเบาๆ หน่อยไม่ได้ไง๊? ”การเคลื่อนย้ายที่รุนแรงนั่นทำเอาธัชชัยรู้สึกรวดร้าว ความโมโหของเขาจึงปะทุขึ้นมา“ไม่มีประโยชน์หรอกที่คุณจะมาทำตัวเป็นเด็กน้อยกับผมหน่ะ “ กรดลฮัมด้วยเสียงเย็น แล้วเข็นเปลของธัชชัยไปตามทาง หนทางขรุขระนั่นสะเทือนร่างทำให้ธัชชัยระบมไปหมดแต่สิ่งที่ทำให้ธัชัยประหลาดใจนั่นก็คือ กรดลทิ้งเขาไว้ด้านหน้าแบบนั้นโดยที่แม้แต่กริ่งก็ไม่ยอมกดให้แล้วก่อนที่กรดลจะขับออกไป เขาก็ชนเข้าที่ท้ายของรถบูคาติของวิศาลจนสัญญาณแจ้งเตือนมันดังสนั่นไปหมดแน่นอนหล่ะว่าวิศาลนั้นกำลังนั่นงอยู่ในห้องรับแขกบ้านตระกูลศรีทอง วรพลเป็นคนชวนเขามาเพื่อที่จะปรึกษาหาวิธีช่วยวัจสาจากน้ำมือกนิษฐาแต่เขาก็ไม่ได้มั่นใจร้ายเปอร์เซ็นต์ว่าวัจสาอยู่ในมือของกนิษฐาจริงๆ มั้ยด้วยเพราะอำเภอพัดรักและลูกๆ ทั้งหลายนั่นถูกขังเอาไว้ในเรืออยู่ ลำพังแค่กนิษฐาคนเดียว เธอจะจัดการกับลูกเรือที่มีหลายคนแบบนั้นได้ยังไง? ไม่ต้องพูดถึงรถตู้ที่ตกไปอย่างนั้นด้วยเลยสิ่งที่วรพลยังไม่รู้นั่นก็คือ ยังมีบุรินอีกคนที่ยังอยู่!เขาได้แต่หวังเลยจริงๆ ว่าคนที่เอาตัววัจสาไปนั้นจะไม่ใช่กนิษฐา ไม่อย่างนั้น มันก็เป็นสิ่งที่ผิดมากเลยจริงๆ“ที่เขื่อนนั่นนอกจากท่าเรือฝั่งอ่าวแล้ว ยังมีท่าเรืออีกที่ ซึ่งเป็นพื้นที่รัฐบาลไม่มีใครอยู่ด้วย เราน่าจะดูจากกล้องวงจรปิดเช็กว่ามีรถเข้าออกบ้างรึเปล่า”ตรรกะของวิศาลนั้นยอดเยี่ยมชัดเจน และเต็มไปด้วยความรวดเร็ว ดังนั้นวรพลจึงเห็นด้วยกับเขาในเวลาเดียวกันนั้นเองที่ข้างนอกก็เกิดเสียงแจ้งสัญญาณกรีดดังขึ้น วิศาลรู้ทันทีว่ามันเป็นเสียงอะไร เขาลุกพรวดขึ้นจากโซฟา แล้วตรงไปด้านนอกทันที“ชัยหรอ? ”เขาไม่ได้ตรงไปเพื่อจะดูว่าอะไรที่มาชนให้รถของเขาร้องขึ้น แต่เดินตรงดิ่งไปหาธัชชัยอย่างวดเร็วธัชชัยนั้นกำลังระบมกับการที่ถูกเข็นเปลผ่านถนนที่ขรุขระจนไม่มีแรงแม้แต่จะด่ากรดลเดิมทีเขาไม่รู้เลยว่าทำไมอยู่ดีๆ กรดลก็เปลี่ยนสีหน้าท่าทีไป แต่เมื่อเห็นว่าเป็นวิศาลที่เดินออกมาจากบ้านตระกูลศรีทอง เขาก็รู้ได้ในทันทีดูเหมือนว่ากรดลจะจงเกลียดจงชังวิศาลมากจริงๆ บางีทีวิศาลอาจจะเคยไปหลับนอนกับพี่น้องของกรดลซักครั้งแน่ๆ“ชัย…แกยังไม่ตาย โชคดีอะไรอย่างนี้”วิศาลเดินไปถึงเปลของธัชชัยก็ก้มลงกอดเขา หลายวันที่ผ่านมานี้เขากังวลใจและเป็นห่วงมากจนไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้ วิศาลใช้เวลาอยู่อย่างนั้นนานพอควรในการจุ๊บไปที่หน้าผากของธัชชัยซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ขอบคุณสวรรค์ที่แกยังไม่ตายชัย”จากนั้นเขาก็กอดธัชชัยแน่นขึ้นมาอีก นั่นทำเอาอีกคนต้องสำลักออกมาเดิมทีธัชชัยก็ระบมไปแล้วทั้งตัวที่ซ้ำร้ายมาโดนวิศาลกอดเข้าไปอีก เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งพูดออกมา การที่โดนกอดไว้แบบนั้นยิ่งทำให้เขาหายใจลำบาก“ขอบคุณมากที่จะทำฉันให้อัมพาตเนี่ย ขืนกอดไว้แบบนี้ พระเจ้าคงเปลี่ยนใจให้ฉันตายแทน”เมื่อถูกว่าแบบนั้น วิศาลก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าที่หน้าแกของธัชชัยนั้นมีผ้าพันแผลอยู่ ส่วนขาขวานั้นก็เข้าเฝือกไว้ เพิ่งจะเย็บแผลไปได้สองสามวัน ถูกตัวเขาเองดึงแบบนั้นก็แต่แผลจะเปิดเท่านั้นวิศาลจึงไม่พูดอะไร ยกเปลของเขาขึ้น แล้วตรงเข้าไปในห้องโถงบ้านตระกูลศรีทองอย่างรวดเร็วหากไม่ใช่เพราะรถของเขานั้นเป็นสปอรตคาร์ที่มีเพียงสองที่นั่ง แล้วธัชชัยไม่อาจที่จะนอนขวางได้ เขาหล่ะอยากที่จะเอาธัชชัยกลับไปที่แพนกูถิ่นของเขาจริงๆ ไม่ว่าอำเภอพัดรักจะยโสขึ้นมาเพียงไหน ก็ไม่อาจหาญพอที่จะมาแตะต้องใครในถิ่นของเขา“ชัย!”“คุณชายรอง!”เมื่อเห็นธัชชัยที่ทั้งเนื้อทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผลกลับมาที่บ้านตระกูลศรีทอง คนทั้งบ้านก็ตื่นตระหนก และอลหม่านขึ้นธัชชัยถูกวิศาลอุ้มเอาไปไว้ที่โซฟา เมื่อเห็นร่างกายของน้องชายที่เต็มไปด้วยบาดแผลแบบนั้น วรพลก็อดไม่ได้ที่จะสะอึกสะอื้นออกมาบ้านนี้มันไม่ใช่บ้านอีกต่อไปแล้ว เมื่อถูกอำเภอพัดรักทำลายย่อยยับแบบนี้!