วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 468 ทิ้งศพลงทะเล
ตอนที่ 468 ทิ้งศพลงทะเล
หลังจากที่เห็นวิศาลเดินเข้ามา พ่อบ้านภูษิตก็ลุกขึ้นยืนแล้วทักทาย
วรพลเองก็เห็นวิศาลด้วยเหมือนกัน จึงพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ว่าถูกวิศาลจับตัวเอาไว้
“นอนเถอะ อย่าขยับตัวนักเลยฉันแค่มาดูเท่านั้นว่าเป็นยังไงบ้าง”
วรพลส่งสัญญาณให้พ่อบ้านภูษิตถอดเครื่องหายใจของเขาออก พ่อบ้านภูษิตเองก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง วรพลจึงเตรียมจะเอาออกด้วยตัวเอง สุดท้ายแล้วภูษิตก็ไม่อาจจะเอาชนะความดื้อรั้นของคุณชายใหญ่ของเขาไปได้ เขาจึงถอดมันออกมาให้
“ญตว์ แกรีบไปช่วยชัย!” ลมหายใจของวรพลดูแย่ มันยากมากที่เขาจะหายใจเข้าออกได้ด้วยตัวเอง
ญตว์เป็นอีกช่อหนึ่งที่เอาไว้ใช้เรียกวิศาล แต่พวกเขาก็เรียกว่าวิศาลกันมาโดยตลอด
“วางใจเถอะ ที่จะมาบอกเนี่ยเป็นข่าวดี ชัยเอาตัวเองออกมาพ้นขีดอันตรายแล้วนะ”
ด้วยเห็นว่าวรพลกังวลใจ ดูเหมือนว่าจะยังไม่รู้ว่ากรดลเข้าไปช่วยธัชชัยที่เรือ อีกทั้งด้านธัชชัยก็คงยังไม่ได้ติดต่อมาทางพี่ชายตัวเอง
เป็นไปไม่ได้เลยที่ธัชชัยจะไม่รีบติดต่อมาทางพี่ชายของเขา เขาต้องรู้ดีว่าวรพลจะต้องเป็นห่วงเขาอย่างที่สุด
ยกเว้นเสียแต่ว่า…เขาเองก็ยังไม่ได้สติ ยังไม่ได้ฟื้นขึ้นมา เป็นปกติที่จะยังไม่โทรมา“พ้นขีดอันตรายแล้ว? แล้วชัยอยู่ไหน? รีบพาฉันไปหาเขาที!”ด้วยความตื่นเต้นจนทำให้วรพลรีบหุนหันจะลุกขึ้นจากเตียง แต่ถูกวิศาลดันให้กลับลงเตียงตามเดิมด้านภูษิตที่ได้ยินว่าธัชชัยยังไม่ตาย ก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง อย่างน้อยสวรรค์ก็ยังพอจะมีตาอยู่บ้าง“พอชัยผ่าตัดเสร็จก็ถูกกรดลพาตัวไปหน่ะ น่าจะเอาไปซ่อนไว้สักพักเพื่อไม่ให้อำเภอพัดรักมายุ่งได้อีกในระยะนี้”เดิมทีวิศาลไม่อยากจะเอ่ยชื่อกรดลนี่ขึ้นมาเสียเท่าไหร่นัก แต่ก็ไม่อาจที่จะหลีกเลี่ยงได้ เพราะเขาจำต้องบอกข่าวที่เป็นจริงให้แก่วรพลได้รู้หากว่าใครจะได้รับการติดต่อจากธัชชัยหล่ะก็ คนแรกนั้นก็ต้องเป็นวรพล!“กรดลพาตัวไป? ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว จะได้เลี่ยงที่จะเจอพวกของอำเภอพัดรักนั่น” ถึงแม้ว่าเขาจะพูดแบบนั้นก็ตามที แต่ก็ยังดูไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก จึงถามซ้ำขึ้นมาอีกด้วยเสียงอันสั่นเทา“ญตว์ ธัชชัยพ้นขีดอันตรายแล้วใช่มั้ย……แกอย่ามาหลอกฉันนะ..ที่บอกแต่ข่าวดีไม่บอกข่าวร้ายหน่ะ….ชัยมัน….เจ็บหนักเลยนะ”“ได้ยินมาจากแพทย์ที่รักษาเขานั่นแหละ วางใจได้เลย หากชัยฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ เดี๋ยวเขาก็ติดต่อมาเองนั่นแหล่ะ!”การที่ไม่รู้ว่าธัชชัยอยู่ที่ไหน ทำให้วิศาลทั้งเป็นกังวลและหงุดหงิดทางหนึ่งเขาก็ส่งคนของเขาให้ออกตามหาทั่วเมืองSส่วนทางเขาก็มาหาที่บ้านตระกูลศรีทอง รอจนกว่าธัชชัยจะติดต่อกลับมา“อ้อจริงสิ ยังมีสาด้วยอีกคน แกรู้มั้ยว่าเธอสองแม่ลูกอยู่ที่ไหน? ” ที่เมืองSตอนนี้ที่เป็นห่วงสองแม่ลูกมากที่สุดก็คงจะเป็นวรพลเนี่ยแหละเมื่อวิศาลได้ยินเขาก็ขมวดคิ้ว ว่ากันตามตรง เขาไม่ได้คิดหรือได้ยินข่าวของผู้หยิงคนนี้เลย ด้วยเพราะในความคิดเขาไม่ได้มีวัจสาในนั้น“ไม่แน่ใจนะ น่าจะยังอยู่ในเรือของอำเภอพัดรัก ““ยังอยู่ในเรือ? ” วรพลทวนคำและเริ่มเศร้าหมองขึ้นมาอีกครั้ง “เราสองพี่น้องพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่คนท้องที่บอบบางอย่างวัจสากลับถูกทิ้งไว้ในเรือของอำเภอพัดรัก? นี่มันแย่เกินไปแล้ว”“ท้อง? วัจสาท้องเหรอ? ใช่ลูกของชัยมั้ย? ” พอมาทีนี้วิศาลจึงเริ่มจะกังวลวรพลพยักหน้า ด้วยเพราะเขารู้สึกแย่มากเกินไปจนทำให้เริ่มจะหายใจไม่ทัน หลังจากที่ไอออกมาอย่างแรงแล้ว พ่อบ้านภูษิตจึงจำต้องใช้เครื่องช่วยหายใจครอบเขาไว้อีกครั้งแม้ว่ากระสุนจะถูกเอาออกไปจากร่างกายแล้วก็ตามที แต่ก็ใช้ยาปฏิชีวนะมากหลายขนาน อีกด้วยกรดลก็กังวลที่ธัชชัยเสียเลือดมากซ้ำอีก นั่นทำให้ภูมิคุ้มกันเข้าลดลง และอาจจะเกิดโรคแทรกซ้อนหลังจากที่พาธัชชัยกลับมาจากโรงพยาบาลเอกชนแล้ว เขาจึงนั่งเฝ้าธัชชัยไม่ห่างตัวเวลานั้นเป็นดั่งนักมายากลดีๆ นี่เองในตอนนั้น สถานการณ์มันคล้ายคลึงกับตอนนี้ เปลี่ยนที่ว่าเป็นเขาที่อยู่บนเตียง และธัชชัยที่เป็นคนยืนมองแต่ตอนนี้เป็นธัชชัยที่อยู่บนเตียงและเขาได้แต่ยืนมองด้วยเพราะหนังศีรษะถูกกระสุนยิงไปนั่นเอง ทำให้ธัชชัยต้องโกนหัว มันไม่ได้มีผลต่อใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเสียเลย เขาก็ยังคงดูหล่อมากอยู่ดีขอแค่เข้าดี จะไว้ผมทรงอะไรก็ย่อมได้!แผลที่หนังศีรษะนั้นเป็นเพียงแค่บาดแผลภายนอกไม่กี่วันเดี๋ยวก็หาย แต่ทางอกซ้ายนี่สิ กระสุนมันเฉียดใกล้หัวใจแต่สุดท้ายมันก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงชีวิตขนาดนั้นที่มันร้ายแรงที่สุดเห็นจะเป็นตรงที่ขา ด้วยลูกกระสุนตรงเข้าไปโดนที่กระดูกขาของเขา คงต้องใช้เวลาปีครึ่งไม่ก็อาจจะไม่สามารถเดินได้อีกเลยแล้วกรดลก็นึกขึ้นมาได้ว่าได้ติดเครื่องติดตามไว้ที่ตัวของธัชชัย เขาจึงเกรงว่าธัชชัยจะไม่สบายตัว ดังนั้นเขาจึงจะเอามันออกมาให้พอลองแตะๆ ส่วนท้องดูแล้ว ก็รู้ว่าธัชชัยยังคงอยู่ใต้ฤทธิ์ของยาชา ดังนั้นจึงจะไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร แต่กรดลก็ยังคงทำด้วยความเบามือ ด้วยเกรงว่าจะทำให้คุณชายรองเจ็บตัว