วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 465 ธัชชัยตายแล้ว 2
ตอนที่ 465 ธัชชัยตายแล้ว 2
จู่ๆ วิศาลก็เกิดติดอยู่ในอารมณ์อย่างไม่มีเหตุไม่มีผล
บุรีเองก็กำลังย้อนคิด ดูเหมือนว่าธัชชัยจะไม่มีท่าทีเสียใจเลยจริงๆ แต่เขาก็ยังคิดว่าด้วยเจ้านายเขาเป็นคนเย็นชา ทั้งอาจจะไม่ได้สนิทชิดเชื้อกับกรดลมากนัก
อย่างนี้แล้วแสดงว่าธัชชัยรู้อยู่ก่อนแล้วหล่ะสิว่ากรดลยังไม่ตาย!?
พวกเขาสองคนนี่จริงๆ เลย เล่นละครเพื่อหลอกอำเภอพัดรัก แม้แต่วิศาลเองเขายังไม่บอกเลย!
สองคนนี้นี่มันสุดยอด!
“ไอ้หยา กรดลคนนี้จะต้องเป็นคู่ขาของท่านชัยชัวร์ป่าบ!” บุรีเพียงพูดไปตามใจปากแต่ว่า…
“ปัง!” เกิดเสียงดังขึ้น ด้วยเพราะวิศาลคว่ำโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าของเขาจนของตกพื้นไปหมด ชั่วอึดใจนั้นจึงดูเต็มไปด้วยความอึดอัด
บุรีตกใจเล็กน้อย แล้วจึงรีบปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว
เขาคิดว่าวิศาลจะต้องโกรธแน่ๆ ที่กรดลกับธัชชัยปิดบังเขา ด้วยเขาไม่รู้ว่าที่วิศาลโมโหนั้นก็ตอนเมื่อเขาพูดว่า ‘กรดลคนนี้จะต้องเป็นคู่ขาของท่านชัยชัวร์ป่าบ’
เขาใช้เวลากว่าสามนาทีในการควบคุมสงบสติอารมณ์ของตัวเอง วิศาลจึงค่อยเอ่ยปากขึ้น “แกว่ากรดลจะเอาธัชชัยไปส่งที่โรงพยาบาลไหน? ”
แม้ว่าเขาจะถามมาอย่างใจเย็น แต่บุรีก็ยังรู้สึกถึงอารมณ์โกรธที่อยู่ในน้ำเสียงเขาอยู่“รู้นะ…..เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่หนึ่ง เป็นของบริษัทโฮสติ้งของเรา ครั้งก่อนที่กรดลถึงคุณเก้าลูกสมุนของอำเภอพัดรักทำร้ายมานั่นก็ถูกส่งตัวไปฉุกเฉินที่นั่น!”บุรีใช้เวลากว่าสองชั่วโมงในการที่จะพาวิศาลไปถึงโรงพยาบาลเอกชนที่ว่าอย่างที่บุรีคิดจริงๆ กรดลได้พาธัชชัยมาส่งไว้ที่นี่เขาเข้ารับการผ่าตัดได้กว่าสามชั่วโมงแล้ว ทั้งหมอและพยาบาลต่างเหน็ดเหนื่อยไปตามๆ กันเมื่อผ่าตัดเสร็จสิ้นแล้ว หมอและพยาบาลผ่าตัดก็นั่งพักจิบชาที่โต๊ะ ก็เป็นเวลาเดียวกันที่บุรีบู่มบ่ามเข้าไป“คุณหมอเยอรมัน!ท่านชัยของผมหล่ะครับ? ”เมื่อคุณหมอเยอรมันฟังไม่เข้าใจ บุรีจึงถามขึ้นอีกครั้ง “ธัชชัยได้มาที่นี่รึเปล่าครับ? ”“อา…ไปแล้ว….เพิ่งจะไป….”ด้วยคุณหมอเยอรมันคาดการณ์ว่าจะต้องโดนคนของวิศาล เขาจึงดื่มชายัดชากลืนไปจนหมด“ไปแล้ว? ธัชชัยไปแล้ว? ” บุรีกวดถามอย่างร้อนใจ ด้วยเพราะเขาเข้าใจว่า ไปแล้ว แปลว่า ตายแล้วเขาเข้าใจแล้วว่าเขาตายแล้ว เพราะแพทย์ส่วนใหญ่จะใช้คำที่ค่อนข้างสงวนไว้เพื่ออธิบายสถานการณ์ของผู้ป่วย แล้วและใช้คำว่า ไปแล้วนี้ในการพูดอย่างสุภาพคุณหมอเยอรมันสำลักออกมาพลางพยักหน้า แล้วด้วยเพราะชาสำลักในปากเขาเลยดูสภาพแย่มาก การกระทำของเขาทำให้คนอื่นมั่นใจว่าธัชชัยตายไปแล้วจริงๆร่างทั้งร่างของวิศาลสั่นเทิ้ม ธัชชัยตายแล้ว? ตายแล้วจริงๆเหรอ?“ท่านชัยของผมตายแล้วเหรอ? เป็นไปได้ยังไง? ผมไม่เชื่อว่าเขาจะทิ้งพวกเราพี่น้องไปแบบนี้? !” บุรีระล่ำระลักพูด แน่นอนแหละว่าบุรีนั้นเทิดทูนธัชชัยเป็นที่สุดตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาถูกพาตัวไปจากใต้ดิน เขาได้รับความรู้สึกที่ดี ธัชชัยเป็นดั่งผู้มีพระคุณของเขา ไม่มีธัชชัยก็ไม่มีเขาในวันนี้หลังจากพูดแบบนั้นไปไม่กี่คำ บุรีก็ซื้อจมูกของเขาแล้วถามด้วยเสียงแหบพร่า “ศพของท่านชัยอยู่ที่ไหนครับ พาพวกเราไปเจอเขาครั้งสุดท้ายที”วิศาลเองก็มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับธัชชัยเช่นเดียวกัน แต่ไม่ได้แสดงออกมาอย่างรุนแรงเหมือนที่บุรีเป็น ที่เอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญ แต่หัวใจของเขาก็เจ็บเสียจนแทบจะหายใจไม่ออกคุณหมอเยอรมันพูดออกมาอย่างติดๆ ขัดๆ เขาค่อยๆ พูดช้าๆ “พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว ตายอะไรกัน คือเขาไปแล้ว คนที่ชื่อดลอะไรเนี่ยแหละพาเขาไป”บุรีหยุดสะอื้นทันที เขาหล่ะอยากจะตีหมอเยอรมันให้ตายกับมือ“นี่คุณหมอ คุณก็พูดให้ชัดเจนหน่อยมั้ยหล่ะ รู้มั้ยเนี่ยว่าพูดแบบนี้ มันทำให้พวกผมกลัวแทบตาย!”อ่ะเป็นความผิดของหมอเยอรมัน “ผมก็บอกชัดๆ แล้วนะว่าเขาไปแล้ว ไม่ได้บอกว่าเขาตายแล้วซะหน่อย ธัชชัยไม่แล้วจริงๆ ”เมื่อรู้ว่าธัชชัยยังไม่ตาย วิศาลเองก็สงบใจลงไม่น้อย จึงกวดถามไป “ธัชชัยบาดเจ็บร้ายแรงมั้ยครับ? ”“อท้อ ร้ายแรงมากอยู่นะ ใช้เวลาผ่าตัดกว่าสามชั่วโมงได้ กระดูกเก่าก็แตกไป”คุณหมอเยอรมันอธิบายเสริมต่อ “ถูกยิงไปทั้งหมดสามนัด ที่ขาขวาเขา อกซ้าย แล้วก็หนังศีรษะ ไอ้นัดที่ยิงตรงหน้าอกซ้ายนั้นห่างจากหัวใจเพียงไม่ถึงเซนเท่านั้นเอง”“แต่สามนัดก็ยังไม่ถึงตาย นี่จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้าย ไม่อย่างนั้นคงต้องตายไปแล้ว”ไม่รู้ว่าฝีมือการยิงของอำเภอพัดรักไม่แม่น หรือว่าแม่นจนเกินไป ด้วยเพราะช่วงเวลาที่ธัชชัยจะตายแหละไม่ตายแหล่อยู่แล้ว ในหัวของอำเภอพัดรักนั่นก็เต็มไปด้วยภาพของหญิงสาวเมื่อสามสิบปีก่อน ที่ราวกับมาเพื่อช่วยชีวิตลูกชายตัวเองเอาไว้"ทำไมเจ็บหนักขนาดนั้นคุณถึงให้กรดลพาตัวกลับไปหล่ะ? ” บุรีไม่เข้าใจ จึงถามเพิ่ม“ผมเองก็ได้บอกกับเขาไปแล้ว ยิ่งกว่าบอกอีก แต่เขาก็ยังยืนกรานที่จะพาธัชชัยกลับไป ผมเลยไม่มีทางเลือก ใครก็ขวางเขาไว้ไม่ได้ เตียงคนไข้ถูกเขาเข็นออกไปเลย”"ถ้างั้นคุณรู้มั้ยว่าพวกเขาไปที่ไหน” วิศาลถามต่ออย่างรวดเร็ว