วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 458 ฉันได้ยินเกี่ยวกับความรัก
ตอนที่ 458 ฉันได้ยินเกี่ยวกับความรัก
ธัชชัยเงยหน้าขึ้นมา พยายามที่จะตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้น แต่ก็ไม่อาจจะสู้กับเลือดที่ไหลออกมาอย่างมากมายได้
“อำเภอพัดรัก ฉันยังไม่ตาย ตอนนี้นาย…ปล่อย….พี่ชายฉัน..ไปได้แล้ว”
ที่ธัชชัยยังคงพูดอยู่ได้นั้น ด้วยเพราะใบหน้าที่คลับคลากับผู้หญิงเมื่อสามสิบปีก่อนช่วยเขาเอาไว้
จนถึงตอนนี้ ใจของเขาก็ยังไม่ร้ายกาจพอที่จะฆ่าผู้ชายที่มีใบหน้าคล้ายเธอได้ลง
กระสุนบินแฉลบผ่านใบหน้าของธัชชัยไป เลือดออก แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้เขาขาดสติไป
จอโปรเจ๊กเตอร์สีขาวฉายภาพขึ้นอีกครั้ง ปรากฏเป็นรูปของพ่อบ้านภูษิตที่กำลังค้นหาไปทั่วอ่าว
“คุณสี่ คุณห้า ส่งวรพลขึ้นฝั่งให้กับผู้ชายคนนี้
“ชัย…พี่ไม่ไป พี่ไม่อยากจะมีชีวิตที่ไร้จุดหมายอีกต่อไปแล้ว …ขอร้องหล่ะชัย อย่าให้พี่ไปเลย ….พวกเราร่วมเป็นด้วยกันมาแล้ว ก็ต้องร่วมตายด้วยกันด้วยไม่ดีหรือยังไง? ” วรพลพูดด้วยเสียงที่เว้าวอน
“ผมโดนยิงถึงสามนัดเพื่อที่จะให้พี่รอด……แต่พี่…..ตอนนี้พี่กลับบอกว่าเราจะตายไปด้วยกัน…..มันสายเกินไปแล้วมั้ย……”
"แกเป็นพี่หรือพ่อฉันนี่อะ ไล่ฉันอยู่ได้….ชาตินี้นะ…ไม่ต้องมาเจอะมาเจอะกันอีก!"
สุดท้ายวรพลก็เลือกที่จะจากไป แม้มันจะไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะทำก็ตามที
แต่เขาก็เข้าใจอย่างสุดซึ้งว่าทำไมธัชชัยถึงได้เลือกเขา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ในหัวใจ ในสมองของธัชชัยนั้น ล้วนแต่อยากที่จะตอบแทนเขา ทดแทนในสิ่งที่เขาทำให้
ดังนั้นวรพลจึงเลือกที่จะไป เพื่อปลดความทุกข์และความรู้สึกซาบซึ้งในหัวใจของน้องชายเมื่อได้ยินเสียงเรือเร็วแล่นออกไปแล้ว ธัชชัยก็หันกลับมาที่วัจสาที่นั่งทิ้งตัวอยู่กับพื้น ก่อนจะยิ้มออกมาน้อยๆ มองดูอ่อนแอและใกล้หมดแรงขึ้นทุกทีภาพของวัจสากับลูกในสายตาของธัชชัยในตอนนี้นั้นเริ่มเลือนรางลงทุกขณะ ธัชชัยรู้ดีว่าเวลาของเขาไม่ได้มากนักแล้ว เขารู้สึกว่าสติของเขาเริ่มที่จะลอยออกไปทุกทีหากถ้าไม่พูดอะไรออกมาเลย มันก็อาจจะสายเกินจะพูดแล้ว!ธัชชัยจ้องมองลึกไปที่วัจสา ราวกับจะให้เธอเข้ามาอยู่ในดวงใจของเขาก็ไม่ปาน แต่ด้วยเลือดที่ไหลออกมาเป็นสายไม่หยุดนั้นทำให้เขาไม่อาจจะฟื้นตัวจากอาการช๊อกได้“วัจสา ….ผมอยู่กับคุณที่นี่เพื่อเราจะได้…..ตายด้วยกัน คุณมีความสุขมั้ย? ”มองดูใบหน้างามของชายหนุ่มที่เปื้อนเลือด วัจสาก็ยิ้มออกมา ยิ้มจนน้ำตาพรั่งพรู“มีความสุข!” เธอพยักหน้าหงึกๆ ดูราวกับคลื่น “จริงๆ เลยนะจริงๆ มีความสุขเกินไปเลยหล่ะ!”“น่าสงสารผมจริงๆ ดูถูกคุณเกินไปแล้ว ประเมินยัยซื่อบื้ออย่างคุณต่ำไป …ผมไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมถึงได้แต่งงานกับคุณได้!”ธัชชัยยังคงพูดพร่ำต่อไป ในขณะนั้นวัจสาก็ตรงเข้าไปหาเขา ก่อนจะค่อยๆ ยกส่วนหัวของเขาขึ้นแผ่วเบา แล้วเอามาไว้ในอ้อมกอด“ชัย ทำตัวดีๆ หน่อยๆ นะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เลือดไหลเยอะมากแล้ว คุณฟังฉันพูดดีกว่า….”มือของธัชชัยสั่นไม่หยุด ทั้งฝ่ามือและหลังมือเต็มไปด้วยเลือดเขากางฝ่ามือของเขาออก ก่อนจะค่อยๆ วางคลุมไวที่หน้าท้องของวัจสา โดยไม่ได้พูดอะไรถ้าเขารู้มาก่อนก็คงจะดีอย่างน้อยก็คงจะได้เจอกันสักครั้งได้ให้ความรักความอบอุ่นกันสักหน่อยเมื่อเขาทำแบบนั้นวัจสาก็เริ่มร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง เธอจับมือของเขาเอาไว้และคลุมมันไปด้วยกัน ดวงตาชุ่มไปด้วยน้ำตา“ธัชชัย คุณเชื่อในความรักมั้ย? ”“ฉันท่องกลอนหนึ่งให้คุณกับลูกดีมั้ย? ”วัจสาพูดพลางก้มไปพรมจูบที่ใบหน้าของธัชชัย จากนั้นจึงใช้แขนของเธอเช็ดเลือดที่ปรกหน้าออกน้อยๆสะอึกสะอื้นจนเจ็บไปทั้งคอ ขณะที่ท่องกลอนของแม่ธัชชัยขึ้นมาฉันได้ยินเกี่ยวกับความรักและฉันก็เชื่อในมันความรักนั้นเป็นดั่งสาหร่ายที่พันธนาการดั่งสายลมที่พัดให้เย็นชื่นลากผ่านเส้นเลือดใจกลางของตัวฉันที่จะประทับติดแน่นในความทรงจำตลอดไป”วัจสากอดศีรษะของธัชชัยเอาไว้แน่น พลางพรมจูบลงไปที่ใบหน้าของเขาไม่หยุด“ชัย ครอบครัว….ของเราจะไม่แยกกันอีก ตลอดไป!”สติของธัชชัยเริ่มจะเลือนรางไป ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ยินบทกวีที่วัจสาท่องให้เขาฟังสิ่งเดียวที่เขาสัมผัสได้มีเพียงแต่จูบของหญิงสาวกับคำพูดที่สัมผัสได้ถึงความรักเท่านั้นแต่อำเภอพัดรักกลับตัวแข็งไปหมดทั้งตัวทุกๆ คำทุกๆ พยางค์ในกลอนนั้น มันช่างคุ้นหูเขาเหลือเกิน คุ้นถึงขนาดท่องออกมาเองได้เลยผู้หญิงคนนั้นก็กอดเขาในแบบเดียวกัน เหมือนที่วัจสาทำกับธัชชัย จากนั้นก็ท่องกลอนรักแบบนั้นออกมา..อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าม่านตาของเขาเต็มไปด้วยม่านหมอก มองอะไรก็ไม่ชัดตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่กันนะ? ใช้วิธีนี้เพื่อที่จะแก้แค้นผู้หญิงที่ทรยศเขาคนนั้น? แล้วหลังจากนี้หล่ะ?หลังจากนั้นเขาจะได้อะไรกลับมา?ความสุขที่ได้แก้แค้นอย่างนั้นเหรอ?แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ได้ตายไปแล้ว เธอจะเห็นอะไรได้หล่ะ!