วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 451 ตายเพราะขาดออกซิเจน 2
ตอนที่ 451 ตายเพราะขาดออกซิเจน 2
ในห้องปิดกั้นบนทะเล วรพลหอบมาก ถึงแม้ว่าเขาพยายามควบคุมแล้วก็ตาม
“วัจสา… วัจสา…” วรพลเรียกวัจสาด้วยลมหายใจที่แผ่วเบา
วัจสาที่ฟุบอยู่กับหัวเข่าของเขาได้ยินแล้ว เธอลุกขึ้นมาด้วยความยากลำบาก ลำบากมากเกินไป ขาดอากาศเหมือนทุกการขยับตัวของเธอต้องใช้แรงทั้งหมดที่มี
“เธอรีบไปห้องน้ำ…รีบไป…” วรพลแทบจะพูดไม่ไหวแล้ว วัจสาได้ยินไม่ชัด เพียงแต่เห็นปากของเขาขยับ แต่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะพูดออกมา
“พี่ พี่จะพูดอะไร?” วัจสาถาม แล้วพยายามเอาหัวตัวเองเข้าไปใกล้ๆวรพล
“ห้องน้ำ… ชักโครก…อากาศถ่ายเท…รีบไป” หนึ่งประโยคนั้นพูดได้ตะกุกตะกัก แต่วัจสาเข้าใจสิ่งที่วรพลสื่อ
รีบเดินล้มลุกคลุกคลานไปห้องน้ำ ห้องปิดกั้นที่ได้ผ่านการดัดแปลง จุดที่เชื่อมต่อกับภายนอก ก็คงจะมีเพียงชักโครกแล้ว
วัจสาเตรียมปิดวาล์วน้ำ แล้วกดน้ำในชักโครกทิ้งให้หมด โชคดีที่ชักโครกในห้องปิดกั้นนี้ต่อด้วยสายยางออกทะเล
วัจสาก็ไม่รีรอ ก้มลงด้านข้างชักโครก แล้วหายใจจากสายยางที่เชื่อมต่อกับด้านนอกนั้น
กลิ่นของห้องน้ำนั้นไม่ดี แต่เมื่อเทียบกับความตายแล้ว ก็คงไม่นับอะไร?
เพื่อลูกในท้อง เธอยอมทนกับทุกอย่างเพราะมีอากาศด้านนอกมาช่วยแล้ว สมองของวัจสาจึงค่อยๆได้สติขึ้นมาการที่เธอทน และหาอากาศหายใจมาให้ลูกในท้องได้ นั่นก็เพื่อไม่ให้เขาเป็นโรคในภายหลัง!ความยิ่งใหญ่และอดทนในความรักของแม่ปรากฏให้เห็นอยู่ในนี้มากมาย!นึกถึงวรพลที่ยังอยู่ด้านนอก วัจสารีบลุกขึ้นมา แล้วรีบเดินออกไปวรพลเริ่มจะหยุดหายใจแล้ว“พี่…พี่!” วัจสาตะโกนเรียก แล้วรีบเข็นวรพลไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ววัจสาไม่สนใจเกียรติของลูกผู้ชายอะไรแล้ว เธอรู้เพียงว่าการมีชีวิตรอดสำคัญที่สุด ดังนั้นจึงเข็นวรพลมุ่งไปยังข้างชักโครก แล้วกดหัวเขาเข้าไปในรูผู้หญิงที่จิตใจดีคนนี้ ต้องการเพียงให้คนรอๆตัวเธอปลอดภัยเท่านั้นเธอเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ในขณะเดียวกันด้วย!ไผ่ได้ให้ตำรวจพิเศษแยกย้ายไปจากท่าเรือน้ำตื้นแล้ว นาฬิกาทรายของอำเภอพัดรักพลิกกลับมาอีกครั้ง และอากาศในห้องปิดกั้นก็กลับคืนมาดังเดิมทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที เสี้ยวเวลาแห่งความเป็นตาย!ธัชชัยไม่อาจควบคุมให้ตัวเองสุขุมเหมือนตอนเข้ามาแล้ว เพราะเขาเห็นวรพลและผู้หญิงคนนั้น เขาก็อดไม่ได้ที่จะกังวลอากาศที่ถูกสูบออกไป หาใช่เพียงในห้องปิดกั้น แต่เป็นในหัวใจของธัชชัยด้วย!ณ ตอนนี้ บนจอแสดงผล ไม่มีภาพของวัจสาและวรพลแล้ว คงเป็นอำเภอพัดรักสั่งให้แปดปิดไปธัชชัยคิดหนัก เขาไม่รู้ว่าพี่ชายของเขาที่ร่างกายอ่อนแออยู่แล้ว จะทนไหวไหม และวัจสา ถ้าเธอขาดอากาศ ลูกในท้องที่อายุเพียงสี่เดือนก็จะขาดอากาศไปด้วย…“ต้องโทษนายที่การรับรู้ไม่ดีพอ จึงเกิดตัวเลือกข้อนี้ขึ้นมา ถือว่าเป็นการแกว่งเท้าหาเสี้ยนไหม?”เหมือนอำเภอพัดรักดีใจที่ได้เห็นธัชชัยโกรธ ยิ่งธัชชัยรู้สึกแย่เท่าไหร่ เขายิ่งมีความสุข!“อำเภอพัดรัก นายเลิกต่อความยาวสาวความยืดได้แล้ว ตอนนี้มาเริ่งเลือกเลยดีกว่า!” ธัชชัยไม่ต้องการเห็นวรพลและวัจสาถูกทรมานอีกต่อไปแล้ว!อำเภอพัดรักไม่โกรธ แต่ถามกลับเพียงประโยคเดียว “นายคิดว่าตัวเองในตอนนี้จะเลือกได้แล้วเหรอ?”“รีบพาฉันไปหาพวกเขา! หยุดพูดมากสักที!” ธัชชัยเริ่มจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้เป็นแบบที่อำเภอพัดรักพูด ตอนนี้เขาเลือกไม่ได้แต่นั่นเป็นคนในครอบครัวของเขา เห็นพวกเขาทรมาน แทบอยากจะรับความทรมานนั้นแทนพวกเขา! วินาทีที่โต้กับอำเภอพัดรัก เป็นการผ่านพ้นที่ทรมานมากที่สุด!อำเภอพัดรักทำเพียงมองใบหน้าของธัชชัยที่คุ้นเคยเหมือนคนที่เขาเคยรู้จัก ที่อยู่ในห้องความคิดของเขาทั้งวัน ทั้งชัดเจนและเลือนราง ทั้งคุ้นเคยและแปลกหน้า?แต่เวลาเพิ่งผ่านไปเพียงสิบนาที กลับแย่จนขนาดนี้แล้ว ถ้าเป็นเวลา 20 ปี ก็คงจะเหมือนการหลงเข้าไปในโลกแห่งจินตนาการ?อำเภอพัดรักรู้ว่าคนที่ 20 ปีนั้น คือเขา ที่ทรมานก็มีเพียงตัวเขาเอง แต่เขาไม่รู้ว่าตัวเองได้เข้าไปอยู่ในจินตนาการนั้นหรือไม่เขารู้เพียงชีวิตนี้เขาไม่อาจอภัยให้ผู้หญิงคนนั้นได้! และชู้รักคนนั้น! สิ่งที่พวกเขาก็ต้องให้ลูกชายของพวกเขามารับแทน! คนที่หักหลังเขาทั้งหมด ต้องตายทั้งหมด!ตอนนี้ลูกชายของเธอ ยังไม่ตาย ก็ต้องให้เขาได้รับ ความเจ็บปวดทั้งหมด!ถูกอำเภอพัดรักใช้สายตาดุดันมอง ธัชชัยรู้สึกอึดอัดมากเขารู้สึกเกลียดหน้าของธัชชัยมาก อยากจะบอกธัชชัยไปตรงๆ ความแค้นทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังใบหน้านี้!ตอนนี้ธัชชัยไม่ได้สนใจเหตุผลที่อำเภอพัดรักจะเอาชีวิตพวกเขาสองพี่น้องแล้ว เขานึกถึงพี่ชายของตัวเอง และหญิงสาวผู้โง่เขลาคนนั้น!