วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 441 ฝากเป็นลูกชายให้คุณ 2
ตอนที่ 441 ฝากเป็นลูกชายให้คุณ 2
“หรือว่าชีวิตนี้นายจะใช้ไปเพื่อพี่ของนายเท่านั้น?”
“ธัชชัย นายต้องการให้ฉันมีลูกให้นายไหม?”
เขาไม่ใช่ชอบเด็ก และยิ่งไม่ใช่ไม่ต้องการให้เธอมีลูกให้เขา
แต่เขาธัชชัย ไม่คู่ควรแก่การมีลูกเท่านั้น!
ใครก็บอกว่าคนมีเรื่องทุกข์ใจจะเมาง่าย พิษแอลกอฮอล์ค่อยๆแล่นขึ้นสู่สมองของเขา ภาพตรงหน้าของธัชชัยจึงดูมัวลงเรื่อยๆ
ที่จริงบางครั้งก็มีเพียงความบริสุทธิ์ในใจ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีแล้ว ใช้ชีวิตได้อย่างไม่ต้องคิดดมาก ไม่ต้องไปคิดหรือยุ่งเรื่องอะไร
ธัชชัยเทไวน์ทั้งขวดเข้าปากตัวเอง เขาดื่มเยอะมาก จนเหลือเพียงก้นขวด
ธัชชัยเริ่มจะเดินเซ อยากจะเอื้อมไปหยิบไวน์อีกขวดหนึ่ง แต่เหมือนไวน์ขวดนั้นมีขา ยิ่งเขาเอื้อมไปหยิบมากเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนยิ่งไกลออกไป…
ในขณะที่ยังมึนอยู่นั้น ธัชชัยก็รู้สึกเหมือนเห็นร่างที่คุ้นเคย
ในห้องนี้ไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงไฟจากด้านนอกที่สาดเข้ามาบนมาร่างนั้น ภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ธัชชัยไม่รู้ว่าที่เขาเห็นนั้น เป็นคนหรือผีกันแน่
“อ้ะ กรดลเหรอ? นายยังไม่ตายหรือฉันตายไปแล้ว?”
ธัชชัยไม่ได้เมา ไวน์เพียงขวดเดียวไม่อาจทำให้เขาที่ไปเที่ยว richbaby กับโสธรบ่อยๆนั้นเมาได้ ไม่ได้เมาเพราะเหล้า เมาเพราะตัวเอง
คนตรงหน้าคือกรดล อย่างเห็นได้ชัด“ฉันจะตายหรือไม่ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือนายรู้ไว้ว่าตัวเองยังไม่ตายก็พอ!”กรดลพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงและคำพูดเย็นชา แล้วหยิบไวน์ขวดนั้นออกมาแสงไฟที่แสบตาสว่างขึ้น ทำให้ทั้งห้องขาวสว่าง“แกรีบปิดไฟเลยนะ! จะเปิดไฟทำไม!?” ธัชชัยใช้มือปิดหน้าด้วยความไม่คุ้นในความสว่างนี้กรดลยืนนิ่ง เขายืนมองธัชชัยที่ใช้เหล้าแก้เซ็งอย่างเงียบๆ ทำไมเขาโทรมได้ขนาดนี้ตอนนี้ ธัชชัยเกลียดกรดลมาก ทำไมแม้กระทั่งเวลาที่เขาจะหนีจากความจริงเพียงชั่วคราวยังไม่ให้เขา!ธัชชัยใช้มือนวดขมับตัวเอง เพื่อที่จะสร่างขึ้นมา“รีบถอดเสื้อผ้าออกซะ!” ธัชชัยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกกรดลตกตะลึงไปชั่วครู่ ธัชชัยนี่เขายังเมาอยู่หรือสร่างแล้วกันนะ?“แกไม่ถอดใช่ไหม? ฉันจะช่วยเอง!” ทันใดนั้น ธัชชัยพุ่งตัวไปยังกรดล แล้วถกเสื้อของเขาขึ้นจนถึงไหปลาร้า“ดีมาก… ไม่บาดเจ็บ!” ธัชชัยงึมงำ ทันใดนั้น เขาก็ปล่อยหมัดขวาลงไปที่หน้าท้องกรดลอย่างแรงต่อให้กรดลเก่งกาจ แต่เขาก็ยังเป็นคน ถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ ก็เจ็บเหมือนกันและยิ่งไม่คิดว่าธัชชัยจะบ้าที่อยู่ๆมาจู่โจมเขาแบบนี้หลังจากที่เจ็บตัว กรดลก็ม้วนตัวถอยลงไป หลบหนีการจู่โจมของเขาครั้งที่สอง“ไอสานเลว! ไอหมาลอบกัด! กูอีกนิดเดียวก็จะตายด้วยน้ำมืออำเภอพัดรักแล้ว แกยังมีอารมณ์มาเล่นแกล้งตายอีก? ให้กูไปอยู่กับศพในฌาปณสถานตั้งนาน ทำไมแกไม่ตายไปซะ!”หลังจากที่ธัชชัยพูดคำนี้ออกมา กรดลก็รู้ได้ว่าเขาสร่างแล้วเขารู้ว่าธัชชัยไปฌาปณสถาน เรื่องที่ธัชชัยจับศพเขาก็รู้ แม้กระทั่งสิ่งที่ธัชชัยพูด เขาก็ได้ยินหมด“ก็แค่ให้นายเลือก แค่นี้ก็จะตายเลยเหรอ? นายก็จะแย่ไปหน่อยละ”กรดลเยาะเย้ย พลางก้มลงหยิบของชิ้นหนึ่งออกมาจากกระเป๋า ลักษณะเหมือนกับเป็นปืน“วัจสาท้อง” เงียบอยู่สักพักแล้วธัชชัยก็ค่อยๆพูดต่อ “ลูกก็จะสี่เดือนแล้ว”กรดลที่กำลังหยิบปืนขึ้นมาก็ชะงักไปชั่วครู่ แล้วพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “ยินดีกับคุณพ่อด้วย”แล้วพูดเสริมต่อ “แต่แน่ใจนะว่าตัวเองเป็นพ่อแท้ๆ?”ธัชชัยอึ้งไปกับประโยคนี้ กรดลกล้าเล่นมุกกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน และมุกนี้ทำให้ขำไม่ออกเสียด้วยเพียงแต่มุกนี้กรดลก็ตั้งใจพูดเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของธัชชัย ปักเข็มไว้ให้เขาหนึ่งเล่ม ในขณะที่เขาไม่ได้ระวัง“แคว่ก” แขนขวาของเสื้อเชิ้ตของธัชชัยถูกฉีกออกมา แล้วกรดลก็ใส่ของบางอย่างไปในหัวไหล่ของธัชชัยด้วยความรวดเร็วไม่เปิดโอกาสให้ธัชชัยได้ขัดขืน เขารู้ว่าการที่จะฉีดของบางอย่างเข้าไปในตัวธัชชัยนั้น ยากเสียยิ่งกว่าการลูบก้นเสือเสียอีกหรือพูดอีกอย่างว่า เขายอมไปลูบก้นเสือเสียดีกว่า!ธัชชัยที่ถูกจิ้มอย่างไม่ทันตั้งตัว ก็รู้สึกไม่สบาย“แกทำอะไร?” ธัชชัยถีบกรดลที่ในมือถือปืนอยู่เป็นการป้องกันตัวกรดลที่บรรลุเป้าหมายที่ต้องการแล้วรู้ดีว่าธัชชัยต้องจู่โจมเขาแน่นอน จึงรีบพลิกตัวหนี แต่ก็กังวลแผลบนแขนของเขา อยากจะดูสักหน่อย สุดท้ายก็ถูกธัชชัยถีบเข้าเต็มๆ เซไปเล็กน้อยแล้วกลับมายืนปกติ“ซี๊ด… มันคืออะไรกันแน่!”ธัชชัยลองขยับแขนซ้ายดู กล้ามเนื้อถูกทำลาย จะเจ็บแน่นอน เขาจึงได้แต่ออกแรง“ของเล็กๆที่ยอดเยี่ยมอย่างหนึ่ง แม้กระทั่งเครื่องตรวจทองยังตรวจไม่พบ แผลจะหายภายใน 24 ชั่วโมง ฉันจะเริ่มเคลื่อนไหวหลังจากนายเข้าไปในรังเก่าของอำเภอพัดรัก”“นี่ก็เพื่อเก็บศพให้นายโดยเฉพาะ หวังว่าจะเก็บได้ครบนะ!”