วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 433 คิดวิธีออกเอง 2
ตอนที่ 433 คิดวิธีออกเอง 2
แม้แต่เอาใจตัวเองให้เธอ เธอก็คงโยนมันทิ้ง
กระจกในหมู่บ้านดาวนี้ ตอนที่เขาเห็นสภาพแผลที่ถูกเผาไหม้ของตัวเองนั้นยังตกใจอย่างมากเลย
ภายในของคนที่ถูกเผานั้นคงไม่นับว่าเป็นคนแล้ว แต่เป็นแค่ผีซอมบี้พันปีที่ปันขึ้นมาจากหลุมศพ
เขามองดูมือสองข้างที่มีสภาพน่าเกลียดน่ากลัวองตัวเองก็ทำได้แค่หัวเราะแห้งๆออกมา
ตัวเองที่เป็นแบบนี้ สุดท้ายแล้วสามารถแลกเปลี่ยนกับสองชีวิตแม่ลูกได้ ก็นับว่าไม่ได้ตายฟรีแล้ว!
อีกอย่างนี่ก็เป็นสิ่งที่เขาติดค้างวัจสากับลูกในท้อง
วรพลเงยหน้าขึ้นช้าๆไม่อยากให้น้ำร้อนๆจากตาไหลลงมา จากกันก็พาตัวเองกลับไปที่เตียง
บนหัวที่นอนนั้นเป็นตุ๊กตาล้มลุกที่วัจสาให้เขา วรพลมองมันอย่างลึกซึ้ง รูปร่างอวบอ้วนนี้กลับสร้างความอบอุ่นให้กับผู้อื่นเสมอ
แม้ว่าเขาจะออกจากบ้านตระกูลศรีทองมาอย่างเร่งรีบ แต่พ่อบ้านภูษิตกลับไม่ลืมเอาตุ๊กตาล้มลุกนี้มาด้วย
ทุกครั้งที่วรพลไม่มีความสุขหรือกระวนกระวายใจ เจ้าตุ๊กตาล้มลุกตัวนี้กลับเป็นสิ่งที่ปลอบเขาทำให้เขาสงบใจขึ้นอยู่ที่หมู่บ้านดาวไม่กี่วันนี้ เขาก็อยู่แต่กับเจ้านี่ไม่ห่างเลยต้องเป็นคนที่จิตใจบริสุทธิ์แค่ไหนถึงจะส่งของแบบนี้ให้เป็นของขวัญ? น่ารัก ทำให้คนอื่นอุ่นใจต่างก็เหมือนกับวัจสาทั้งหมดวรพลไม่ได้มองผิด วัจสาเป็นผู้หญิงที่ดีจิตใจดีและร่าเริง คิดเผื่อคนอื่น จิตใจอบอุ่นอยู่เสมอแต่พอมาคิดว่าผู้หญิงที่บริสุทธิ์ไร้มลทินแบบนั้น หลังจากต้องมารับความลำบากแล้ว ยังยอมออกหน้าเอาตัวเองเป็นเหยื่อแทนสามี ก็เหมือนกับเลือกหนทางตายให้ตัวเองไปแล้วครึ่งชีวิต!ยิ่งคิดวรพลยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเอาเปรียบวัจสามากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้เธอท้องแล้ว……เรื่องนี้เกรงว่าจะบอกกับน้องชายของเขาให้รู้ไม่ได้เดิมทีเขาเลือกจะปล่อยวัจสา เธอก็เจ็บปวดมากพอแล้ว ถ้าหากว่าเขารู้ว่าวัจสาตั้งท้องแล้วยังคิดที่จะทิ้งให้เขาเป็นตายไปแบบนี้ล่ะก็ จากนี้ไปเขาจะมองหน้าลูกหน้าเมียยังไง?ตอนพ่อบ้านภูษิตกลับมาวรพลก็กลับมาอยู่บนเตียงของตัวเองแล้วไม่มีอะไรที่ผิดปกติไปผ่านการรักษาไม่กี่เดือนนี้ร่างกายของวรพลฟื้นฟูได้ไม่เลวเลย แม้ว่ามือจะยังไม่สามารถยกถือสิ่งของอะไรได้แต่ว่าแรงของร่างกายก็พอจะใช้ได้บ้างแล้ว เรื่องพวกพาตัวเองลงจากตัวขึ้นเก้าอี้ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องยากแล้วแต่ว่าขณะที่เคลื่อนร่างกายนั้นผิวหนังอาจจะเจ็บขึ้นมาหน่อยๆเท่านั้น“คุณชายใหญ่ ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังครับ? หิวหรือยังครับ? กินโจ๊กรองท้องไปก่อนนะครับ ยาอีกสักพักก็เสร็จแล้ว ”ยายังต้มอยู่ในห้องครัว เป็นห่วงว่าวรพลตื่นขึ้นมาไม่เจอใครแล้วเผื่ออยากจะเข้าห้องน้ำ พ่อบ้านภูษิตจึงขึ้นมาดูสักหน่อย แล้วก็แวะเอาโจ๊กที่คนหมู่บ้านดาวทำมาส่งเอามาส่งให้ด้วยในมือของวรพลคือตุ๊กตาล้มลุกเขายื่นมือไปจิ้มมัน“พ่อบ้านภูษิต ถ้าเกิดว่าธัชชัยกับวัจสามีลูกแล้ว ลูกจะชื่อว่าอะไรดีนะ?” วรพลถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยพ่อบ้านภูษิตชะงักอยู่ในท่ากำลังป้อนข้าว “นี่ไม่ใช่ว่าเรื่องราวยังไม่มีท่าทีว่าจะเกิดหรอ? คุณลุงอย่างคุณชายก็กังวลขึ้นมาซะแล้ว”วรพลหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น “ก็จริง ยังมีพ่อมีแม่ของเขา คงไม่ต้องให้ลุงอย่างฉันกังวลหรอก!”“คุณชายใหญ่ รอให้ท่านไปผ่าตัดทำกายภาพที่อังกฤษแล้วต่อไปก็สามารถมีลูกเองได้แล้ว อยากจะตั้งชื่อว่ายังไงก็ตั้งได้”นี่เป็นแค่ประโยคปลอบใจจากพ่อบ้านภูษิต พอเข้าไปในดูของวรพลแล้วยิ่งทำให้ความเจ็บปวดทวีมากขึ้นไปอีกตัวเองยังสามารถมีลูกได้? เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เขาเองก็ไม่เคยคาดหวังเลยด้วย“พ่อบ้านภูษิต ฉันสมมุติ ก็แค่สมมุติ……” วรพลสำลักออกมาเล็กน้อย “ถ้าหากว่าฉันตายแล้ว คุณต้องอย่าลืมเลือกรูปที่ผมหล่อที่สุดนะ ธัชชัยกับวัจสาคงจะพาเจ้าตัวเล็กมาเจอลุงอย่างผม เพื่อป้องกันไม่ให้คนน่าเกลียดอย่างผมทำให้หลานตกใจ……”หัวใจยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น ในที่สุดวรพลก็ทนไม่ได้แล้ว หันหน้าไปอีกทางแล้วหลับตาลง“คุณชายใหญ่ ดูสิคุณชายคิดเองเออเองไปอีกแล้ว! ผมเองก็ไม่อยากได้ยินคุณพูดเรื่องไร้สาระ!” พ่อบ้านภูษิตฟังที่วรพลบรรยายมาก็รู้สึกเจ็บปวดในใจที่จริงหากว่าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงเขา ป่านนี้พ่อบ้านภูษิตคงออกจากตระกูลศรีทองกลับไปดูแลบ้านเป็นปีแล้ว พ่อของพวกเขาปรีดิทชอบโมโหร้าย พ่อบ้านภูดิษไม่กล้าเข้าใกล้ แต่เป็นเพราะเอ็นดูเด็กน่ารักอย่างคุณชายใหญ่วรพล“เอาล่ะ ฉันก็แค่สมมุติ พ่อบ้านภูษิตอย่างโกรธไปเลย ก็ถือซะว่าฉันพูดไม่คิดก็แล้วกัน!” วรพลยิ้มจางๆออกมาหลังจากอารมณ์ดีแล้วเขาก็เริ่มทานอาหารที่คุณพ่อบ้านป้อนให้“พ่อบ้านภูษิต ถ้าหากว่าลูกของธัชชัยกับวัจสาโตขึ้นแล้ว คุณจะต้องห้ามพูดเรื่องราวสุดหดหู่ของคุณลุงอย่างผมให้เขาฟังเด็กขาดนะ! ปิดบังเขาเหมือนกันพ่อของเขา เอาแต่ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้การแก้แค้น เด็กน้อยแค่ปลอดภัยมีความสุขก็พอแล้ว”พ่อบ้านภูษิตเริ่มสงสัย ทำไมวันนี้คุณชายใหญ่ถึงพูดแต่เรื่องโศกเศร้าแบบนี้? หรือว่าจะกลับไปตกอยู่ในห้วงอาลัยอาวรณ์กนิษฐานั่นอีกแล้ว วันๆเอาแต่เศร้าสร้อย คิดแต่ว่าตัวเองจะตายแล้ว เอาแต่พูดเรื่องพวกนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีก