วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 431 ตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้นแล้ว 2
ตอนที่ 431 ตกหลุมรักผู้หญิงคนนั้นแล้ว 2
แต่ทว่าวันนี้กลับมาขอร้องเขาเพื่อผู้หญิงคนเดียว เขาไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ
“ให้นายสืบ นายก็สืบไปเถอะ จะมาถามอะไรเยอะแยะทำไม? !”
อยู่ๆธัชชัยก็ตะคอกออกมาเสียงดัง เพื่อกดความหดหู่ในใจของเขาเอาไว้ต้องหาทางอื่นระบายออกมา
นี่เป็นแผลลึกในใจของเขาที่แตะต้องไม่ได้
วิศาลกลับไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงอะไรกับธัชชัยต่อ แต่กลับลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องนั้นไปจัดการสั่งลูกน้องให้ลงมือในทันที
แต่ไหนแต่ไรวิศาลไม่เคยจะปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือกับธัชชัยเลย ขอแค่ธัชชัยต้องการวิศาลก็จะทำมันอย่างเต็มที่
มิตรภาพระหว่างเขากับธัชชัย ที่จริงมันเกินกว่ามิตรภาพไปนานแล้ว อยู่เหนือกว่าเพื่อนไปแล้ว
ตอนที่กลับเข้ามาที่ห้องรับรองดูเหมือนว่าธัชชัยจะเมาไปแล้ว ดูเหมือนพวกที่ถูกปัญหาทางใจรุมเร้าได้แต่นอนอ้าแขนอ้าขาอยู่บนโซฟา
ดูเหมือนว่าจะหลับไปแล้ว แต่ก็เหมือนกันแค่หลับตาเท่านั้น
“ธัชชัย? ธัชชัย?” วิศาลลองเรียกทีสองทีพบว่าไม่มีคำขานรับและนิ่งสงบ เอาร่างกายกำยำนั่นนอนลงไปเหมือนกัน
“กลายเป็นโกรธแล้วหรอ? ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่ช่วยสืบสักหน่อย”
วิศาลคลี่ผ้าคลุมขนสัตว์ออกก่อนจะคลุมให้ธัชชัย แล้วก็เอานิ้วมือขูดเบาๆบนจมูกโด่งเป็นสันของเขา ถึงขยับตัวออกไปโทรศัพท์หาใครบางคน
ฟังจากน้ำเสียงของวิศาลดูเหมือนว่าคนนั้นน่าจะอยู่ในเมืองS ที่เต็มไปด้วยผู้คน“ใช่แล้ว ฉันเอง วิศาล สบายดีนะ ดึกขนาดนี้ก็ยังโทรมารบกวนต้องขอโทษด้วยจริงๆ”“อืม ครั้งก่อนที่เคยพูดถึงนั่นแหละ ฉายา ‘globefish’— อำเภอพัดรัก! ลำบากท่านแล้วครับ”“ไม่สะดวก? ท่านคงไม่ได้กำลังใช้ภาษาทางการเพื่อหลีกเลี่ยงหรอกใช่ไหม?”น้ำเสียงของวิศาลดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่เขาโน้มตัวมาคว้าไหล่ธัชชัยเอาไว้ แล้วใช้นิ้วมือหยาบๆถูมันและใบหน้าที่แดงระเรื่อเพราะฤทธิ์สุรา“ไม่มีกำลังพอ? พวกผิดกฎหมายก่ออาชญากรรมตั้งเยอะ พวกมันเป็นตัวอะไร? ทำไมถึงสืบไม่ได้?”“แค่จะพยายามไม่ได้ ต้องทำอย่างสุดความสามารถ!”“ได้ จะรอฟังข่าวจากท่าน ได้ข่าวเมื่อไหร่รีบติดต่อมาทันที”“ใช่ ช้าแค่ไหนก็ได้!”“ผู้หญิงบนเตียง? ฮา ฮา ฮา ……ก็ดี ผมบริการเขาเป็นอย่างดี!”วิศาลหัวเราะลั่นออกมาก่อนจะเหลือบมองธัชชัยเล็กน้อย“ไม่รบกวนผมอย่างแน่นอน รับโทรศัพท์ใช้แค่มือกับปาก ไม่ได้ใช้เจ้าที่อยู่ในเป้ากางเกง……”“โอเค โอเค เดี๋ยวค่อยนัดท่านอีกที! คำไหนคำนั้น แล้วค่อยคุยต่อ ฝันดีๆ”หลังจากวิศาลวางสายโทรศัพท์แล้ว ก็เอานิ้วมือถูกที่จมูกธัชชัยอีกครั้งธัชชัยอยู่ในอาการกึ่งเมากึ่งตื่นเขาแค่ขมวดคิ้วหน่อยๆ แค่รู้สึกว่าวิศาลนี่สุดยอดจริงๆ……สำหรับวรพลแล้ว ช่วงที่เป็นอิสระและปลอดภัยที่สุดค่อยตอนที่พ่อบ้านภูษิตตื่นแล้วลงไปต้มยาให้เขาที่ห้องครัวพ่อครัวทั่วไปดูแลต้มยาให้วรพลไม่ได้ความพอดีอย่างที่ควร ดังนั้นพ่อบ้านภูษิตจึงต้องลงมือต้มยาด้วยตัวของเขาเองโดยปกติช่วงที่พ่อบ้านภูษิตต้มยานั้นวรพลมักจะยังหลับอยู่ แต่วันนี้ไม่เป็นอย่างนั้นเขาตื่นตั้งนานแล้วหลักจากที่พ่อบ้านภูษิตออกไปจากห้องพักอย่างเงียบๆ ได้ยินเสียงปิดประตู วรพลถึงลุกขึ้นมานั่ง หยิบโทรศัพท์ที่กนิษฐาให้ไว้ออกมาจากใต้หมอนในโทรศัพท์บันทึกเบอร์เอาไว้เพียงหมายเลขเดียว เขาใช้แรงกดมันลงไปหวังอยากจะกดโทรออกเพราะประสาทสัมผัสที่นิ้วของเขาไม่สามารถใช้งานได้เหมือนคนปกติ ต้องใช้ความพยายามเกรงกระดูกดังนั้นแล้วจึงกินเวลาพอสมควร สุดท้ายแล้วก็ไม่สามารถทำได้เป็นเพราะว่าปู่วัตสินสั่งให้คนตัดสัญญาณที่นี่จนหมด โทรศัพท์ก็โทรออกไม่ได้ ต้องอยู่ในที่บางทีเท่านั้นถึงจะมีสัญญาณ และวัตสินก็ไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นคือที่ไหนวรพลเริ่มใจร้อนขึ้นมานิดๆ กนิษฐาเอาโทรศัพท์ให้เขาไว้แต่เขากลับโทรไม่ได้ เธอจะต้องมีเรื่องสำคัญมากต้องการจะพูดกับเขา ตอนนี้เขากลับโทรออกไม่ได้ กนิษฐาต้องร้อนใจแน่!วรพลเป็นห่วงว่ากนิษฐาติดต่อเขาไม่ได้แล้วจะเป็นกังวล ตัวเองก็เริ่มกังวลขึ้นมาโดยไม่รู้ตัววรพลพยายามเอาตัวใส่ลงไปในรถเข็น จากนั้นค่อยๆขยับไปที่หน้าต่างทีละนิดๆคิดว่าแถวหน้าต่างสัญญาณน่าจะดีขึ้นหน่อย ใครจะไปรู้ว่าเป็นเหมือนเดิม ไม่มีสัญญาณใดๆปรากฏขึ้นมาทั้งนั้น วรพลรู้ว่าสัญญาณที่หมู่บ้านดาวคงจะถูกตัดไปหมดแล้วแต่ไม่กี่วันก่อนพ่อบ้านภูษิตยังพึ่งจะติดต่อไปหาธัชชัย แต่ทำไมพอกนิษฐามาสัญญาณกลับไม่มีแล้วล่ะ?วรพลคิดว่าหรืออาจเป็นเพราะว่าปู่วัตสินเจออะไรเข้าแล้วหรือเปล่า?แต่ว่าอาจจะเป็นเพราะน้องชายสุดรักของเขากังวลใจดังนั้นถึงได้ให้ปู่วัตสินตัดสัญญาณของที่นี่เพื่อป้องกันทำให้เขาโทรออกไม่ได้ กนิษฐาก็โทรเข้าไม่ได้!หรือว่าที่ธัชชัยลูบๆคลำๆตามร่างกายของฉันเป็นเพราะว่าเริ่มสงสัยแต่ว่าหาหลักฐานไม่เจอ!วรพลทั้งวิตกทั้งกังวลแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อย่าพูดว่าแค่คนพิการอย่างเขา ต่อให้เป็นคนที่แข็งแรงดีก็ไม่มีทางหลบหนีออกไปจากหมู่บ้านดาวได้!