วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 410 บาดเจ็บที่ซี่โครง
ตอนที่ 410 บาดเจ็บที่ซี่โครง
“ ไอ้เด็กนี่มันเนรคุณจริงๆ ฉันเป็นคนเสี่ยงอันตรายไปช่วยแกออกมาจากกองไฟนะ ยังจะมาโกรธแค้นฉันอีก”
วิศาลก็แค่พูดล้อเล่นเขาไปแบบนั้น ต่อให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นเป็นสิบครั้ง เขาก็จะเข้าไปช่วยธัชชัยออกมาอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว!
“ชัย ไปอยู่บ้านฉันเถอะ ที่นั่นค่อยปลอดภัยหน่อย จะได้สบายใจหน่อย จะได้มีคนดูแลด้วย!
นั่นก็คือเหตุผลที่วิศาลมาหาธัชชัยในวันนี้ ก็คือให้ธัชชัยไปอยู่ในสายตาของเขา เขาจะได้แน่ใจว่าธัชชัยยังอยู่รอดปลอดภัย เพราะว่านายอำเภอพัดรักนั่นน่ากลัวมากเหลือเกิน
“ฉันไม่ไป” ธัชชัยปฏิเสธวิศาลอย่างเย็นชา
“หรือว่าให้ฉันมาอยู่ที่นี่? ” วิศาลถามกลับ
“ออกไป! ”ธัชชัยพูดน้อยแต่ต่อยหนัก ราวกับว่าไม่อยากจะพูดอะไรกับวิศาล
วิศาลเงียบลงไปแป๊บหนึ่ง “ถ้างั้นฉันไปจริงๆ ก็ได้” เขายืนขึ้นด้วยท่าทางเสียใจ
“คืนนี้จะไปหาโสธรที่Richbaby! ”
ในที่สุดธัชชัยก็พูดกับเขาเป็นปกติหลังจากกลั้นมานาน ที่จริงเขาก็ไม่ได้ไม่อยากจะสนใจเขาหรอกนะ แต่ว่าทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา ก็ทำให้ธัชชัยนึกถึงวรพลที่เพื่อจะช่วยเขาแล้วนั้น……
“ผู้ชายที่มีคุณธรรมอย่างนายตอนนี้ ไม่กลัวพวกผู้หญิงเซ็กซี่พวกนั้นกินนายซะจนไม่เหลือซากหรอ? ” พอวิศาลเห็นว่าธัชชัยยอมคุยด้วย ก็นั่งลงไปบนเตียงคนไข้ “ไปที่แพนกูดีกว่า ที่นั่นสงบกว่าเยอะ! ”
“สงบก็สงบอยู่หรอก แต่ฉันไม่กล้ารับรองถึงไม้ป่าเดียวกันที่นายซ่อนไว้หรอกนะ” ธัชชัยหัวเราะอย่างเย็นชาวิศาลหัวเราะออกมาเสียงดัง “นี่หรอคือเหตุผลที่แกให้ไอ้เจ้าทึ่มโสธรทำตัวล่วงเกินฉัน? ”พอธัชชัยได้ยินยังงั้น ก็เลิกคิ้วขึ้นและยิ้มมุมปาก “ไอ้เด็กนั้นล่วงเกินนายจริงเหรอ แล้วเรื่องไม้ป่าเดียวกัน…”“มันโดนฉันฟาดไป จนตอนนี้สองวันแล้วยังไม่ยอมคุยกับฉันเลย!”วิศาลหัวเราะ แต่สายตาที่เฉียบคมของเขาก็ยังคงมองหาแผลของธัชชัย“บาดเจ็บที่ซี่โครงเหรอ? หักรึเปล่าน่ะ? ”ธัชชัยมองข้ามคำถามของวิศาลไป เขารู้สึกว่าเรื่องของโสธรน่าสนใจกว่าเยอะ “ตีเขาไปแบบไม่รู้สึกอะไรเลยจริงๆ เหรอ? ”“อืม แต่ว่าความเคียดแค้นนั้น เขาน่าจะแค้นนายมากกว่านะ” วิศาลหัวเราะออกมา“เหอะ ยังจะแสดงอีก ใครไม่รู้บ้างว่าวิศาลที่ไม่เคยเล่นกับผู้หญิงคนไหนเลย ยังไงก็เป็นเกย์แน่นอน! “ ธัชชัยหัวเราะเยาะออกมา เพื่อต้องการให้เขารู้สึกอับอายขายขี้หน้า!“ถ้าเกิดว่าฉันเป็นเกย์จริงๆ แล้วยังสนใจแกอีกด้วย แกคิดว่าแกจะหนีฉันพ้นเหรอ? ” วิศาลพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม แต่ก็แฝงไปด้วยความเยือกเย็นธัชชัยค่อยๆ ขมวดคิ้วเข้าด้วยกัน เหมือนว่าหัวข้อนี้ไม่ควรจะขยายความต่อซักเท่าไหร่นัก เขาไม่ได้ลืมว่ากรดลยังซ่อนอยู่ในห้องน้ำ“ถ้าแกกล้าทำมิดีมิร้ายฉันล่ะก็ ฉันฆ่าแกแน่! ” ธัชชัยขู่“ฮ่าๆๆ ถ้าฉันอยากจะหาผู้ชายมาลองเปลี่ยนประสบการณ์ดู ก็คงไม่ใช่แกแน่นอน ไอ้เด็กโสธรนั่นยังดูมีน้ำมีนวลกว่าแกตั้งเยอะ! ” วิศาลหัวเราะแรงธัชชัยแซว “ถ้ายังงั้นก็ต้องกราบขอบพระคุณบุญคุณของท่านวิศาลที่ไม่ยอมชิมผมด้วย! ”พอวิศาลเห็นว่าเขายังล้อเล่นสนุกสนานได้อยู่ก็รู้สึกโล่งใจไปเยอะ เขาทุบไปที่บ่าของธัชชัยหนึ่งที “ไม่เจอแกตั้งหลายวัน ผอมไปเยอะเลย วันนี้ไปRichbaby ฉันจะให้โสธรชดเชยให้แกอย่างงาม! W“อืม คืนนี้เจอกัน” ธัชชัยตอบนิ่งๆ แล้วเขาก็เอนนอนลงไปที่เตียงอีกครั้งนึง เพราะอยากให้วิศาลกลับไปได้แล้วพอเห็นธัชชัยหลับตาลง วิศาลก็เดินออกไปแต่ว่าหลังจากเขาเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว ประตูด้านหลังเขาก็ปิดดัง “ปัง” ดูเหมือนเจตนาไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักวิศาลหยุดเดิน แล้วขมวดคิ้วแน่นธัชชัยที่หลับไปแล้วก็ไม่น่าจะลุกมาปิดประตูได้ และก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องปิดด้วย ก็แสดงว่าต้องมีอีกคนหนึ่งอยู่ข้างใจคนที่ไม่ได้เป็นภัยต่อธัชชัยน่าจะไม่ใช่พวกของบุรี เพราะถ้าพวกนั้นเจอหน้าเขาก็คงจะร้องเรียกเขาว่าพี่ชายอย่างเสียงดังฟังชัดคนที่วิศาลนึกถึงคนแรกคือกรดล แล้วท่าทีของธัชชัยเมื่อกี้ ก็เหมือนไม่ได้กังวลว่าเขาจะรู้ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องนี้ด้วย“คุณวิศาลจะกลับแล้วหรือคะ? ทานอาหารเช้าก่อนแล้วค่อยไปสิคะ! ”เพราะว่าวิศาลเป็นผู้มีบุญคุณกับตระกูลศรีทอง เขาเป็นคนที่ช่วยชีวิตคุณชายรอง เพราะฉะนั้นป้าอ้อยก็เลยเคารพเขามาก“ไม่เป็นไร ขอบคุณนะครับป้าอ้อย” วิศาลตอบ แล้วก็เอ่ยถามต่อ “ใช่สิป้าอ้อย ตอนนี้คนที่คอยปกป้องดูแลคุณชายรองของป้าคือใครกันน่ะ? ”“หมายถึงคุณกรดลหรอคะ? เขาเป็นคนที่พาคุณชายรองกลับมาเมื่อวาน เพราะคุณชายรองได้รับบาดเจ็บนิดหน่อย” ป้าอ้อยพูดตามความจริงวิศาลขมวดคิ้วแล้วเอ่ยถามต่อ “บาดเจ็บหนักมั้ย? ”พอพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ป้าอ้อยก็เริ่มตาแดง “กระดูกซี่โครงหักไปซี่หนึ่งค่ะ แต่คุณกรดลช่วยจัดการให้คงที่แล้ว”วิศาลพยักหน้าด้วยจิตใจที่หนักแน่น เขาแค่หันไปมองประตูห้องพยาบาลที่ปิดแน่นแล้วก็เดินออกจากบ้านตระกูลศรีทองมาภายในห้องพยาบาลกรดลที่นั่งอยู่ข้างๆ ธัชชัยดูสีหน้าจริงจัง ราวกับว่าโลกนี้พระอาทิตย์จะไม่ขึ้นอีกแล้วยังงั้นแหละธัชชัยที่มองคนทะลุปรุโปร่ง แค่เห็นกรดลก็รู้แล้ว “นายกับวิศาลมีความเกลียดแค้นอะไรกันหรอ? นายดูเกลียดเขามากเลย”กรดลเงยหน้าขึ้นมา สายตาเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม พอสบตากับธัชชัย ก็ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจขึ้นมา