วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 406 ให้ตายก็ไม่ดื่ม
ตอนที่ 406 ให้ตายก็ไม่ดื่ม
สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของคนเป็นแม่ วัจสาวิ่งไปซ่อนด้านหลังคุณหมอสองคนอย่างมีไหวพริบ
ร่างกายของคนนี้แหละ คือโล่กำบังที่ดีที่สุด
“โอ๊ย…..” เหมือนคุณหมอผู้ชายคนหนึ่งจะโดนเก้าอี้ของกนิษฐาเข้า เสียงร้องของเขาดังฟังชัดไปทั่วทั้งห้อง
เสียงร้องของคุณหมอเจ็บขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าที่ชนเป็นท้องของวัจสาล่ะก็ ลูกต้องแท้งแน่ๆ!
วัจสาเป็นคนจิตใจดี แต่ในเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธอก็จำใจต้องเห็นแก่ตัวบ้าง
พอเห็นว่าปาไปกี่ทีก็ไม่โดนวัจสา กนิษฐาก็วางเก้าอี้พับลงอย่างกระฟัดกระเฟียด
เธอมองไปที่หมอสองคนนั้นด้วยสายตาประสงค์ร้าย “ยังมียาทำแท้งอยู่มั้ย? ”
หมอทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วก็พยักหน้า
“แล้วยังไม่รีบไปหยิบมาอีก! ถ้าวันนี้ลูกของยัยผู้หญิงชั้นต่ำนี้ยังไม่หลุดออกมา สิ่งที่จะได้ออกไปจากที่นี่คือศพของพวกนาย! ”
กนิษฐาโมโหจนคำรามออกมา เธอเป็นคนฉลาด เมื่อรู้ว่าแรงตัวเองไม่สามารถจัดการได้ ก็รู้จักใช้ทรัพยากรรอบตัว
ในการเผชิญหน้ากับความตาย หมอสองคนเลยเลือกช่วยคนเลวก่อกรรมชั่ว ช่วยกนิษฐาจัดการกับวัจสาที่ไม่มีทางสู้
“ไม่! อย่าทำแบบนี้เลยนะคะ อย่าไปช่วยเธอนะ! ลูกฉันเป็นผู้บริสุทธิ์…พวกคุณเป็นหมอไม่ใช่เหรอ ควรจะช่วยชีวิตคนต่างหากไม่ใช่หรอ? ”
ความสิ้นหวังและความโศกเศร้าทำให้วัจสาทนไม่ไหวและสะอึกสะอื้นออกมาแต่อย่างไรก็ตามน้ำตาของเธอก็ไม่ได้ทำให้คุณหมอทั้งสองเห็นใจ เพราะความเห็นใจนั้นมันจะทำให้ตัวเองเดือดร้อน เรื่องจรรยาบรรณนั้นพวกเขาก็เข้าใจดี แต่ว่าพวกเขาก็ไม่อยากตายเหมือนกัน!ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องการ แต่พวกเขาก็มีสัญชาตญาณการเอาตัวรอด คุณหมอหญิงและผู้ชายช่วยกันจับวัจสาไว้ เพื่อไม่ให้เธอขัดขืน“พวกคุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ทำร้ายทารกน้อยอายุแค่สามเดือนเท่านั้น ทำไมถึงทำได้ลงคอ? ตอนนี้พวกคุณกำลังฆ่าคนอยู่นะ……”วัจสาอยากจะให้หมอทั้งสองคนนี้คิดได้ แต่ก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์กนิษฐาถือแก้วยาทำแท้งแล้วค่อยๆ เดินเข้ามาหาวัจสา“วัจสา ฉันไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงหน้าไหนท้องลูกของธัชชัยหรอกนะ! เพราะฉะนั้นยาทำแท้งแก้วนี้ เธอไม่อยากดื่มก็ต้องดื่ม! ลูกของมิตรต้องมีแม่เป็นฉันคนเดียวเท่านั้น! เธอรู้มั้ย? ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างเธอกับลูกผสมของเธอมันสมควรตาย! ”กนิษฐามีความปรารถนาที่รุนแรง ยังไงเธอก็ไม่อนุญาตให้ผู้ชายที่เธอรักไปคบกับคนอื่น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีลูกเลย ที่จริงตอนที่วัจสานอนกับธัชชัย กนิษฐาก็อยากจะฆ่าเธอตั้งแต่ตอนนั้นแล้ววัจสาได้แต่กัดฟันแน่น ไม่ว่ากนิษฐาจะบีบกรามของเธอแรงแค่ไหน เธอก็ไม่ยอมอ้าปาก“ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ! อยากตายใช่มั้ย! ไม่ยอมเปิดปากใช่มั้ย? ได้ ฉันก็จะตีจนกว่าเธอจะยอมอ้าปาก” พอกนิษฐาพูดจบ ก็ต่อยไปที่ปากของวัจสาทันทีอารมณ์โมโหที่สะสมมานานทำให้กนิษฐาบ้าคลั่ง หมัดที่ชกไปที่ปากของวัจสา เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ได้แต่ทุบไปที่ปากของเธอไม่หยุดผ่านไปไม่นานก็เห็นเลือดแล้ว เลือกสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปากของวัจสา แต่ว่าเธอยังคงกัดฟันแน่น ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมเปิดปากขอแค่ยังมีลมหายใจ เธอก็จะไม่มีวันยอมแพ้ เพื่อลูกในท้องของเธอ!ใบบรรดาคนตั้งมากมาย แต่เขากลับเลือกที่จะมาอยู่ในท้องของวัจสา ต่อให้เธอต้องตาย ก็ไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด! วัจสาเป็นแม่ของเขา ถ้าเธอไม่ปกป้องเขา แล้วใครจะทำกันล่ะ?ริมฝีปากและฟันที่แข็งแรง ไม่นานเลือดก็ออกมาเต็มไปหมด แต่เธอก็ยังคงปฏิเสธไม่ดื่มยาแก้วนั้น เธอเริ่มได้รับความทรมานขึ้นเรื่อยๆคุณหมอผู้หญิงคนดูไม่ได้อีกต่อไป เธอพยายามเกลี้ยกล่อมวัจสาด้วยเสียงเบาๆ ว่า “คุณยังอายุน้อยอยู่เลย รักษาชีวิตไว้สำคัญที่สุดนะคะ เรื่องลูกเดี๋ยวค่อยมีใหม่ก็ได้! ”ยังไงวัจสาก็ไม่ยอมเปิดปาก ได้แต่ส่ายหน้าอยู่แบบนั้น“ไม่ยอมดื่มใช่มั้ย? งั้นได้ งั้นพวกนายก็ฉีดยานี้เข้าไปในรกของเธอซะ เด็กต่ำๆ นั่นจะได้ตายเร็วๆ หน่อย!พอกนิษฐาพูดจบ เธอก็ตะคอกใส่หมอผู้ชาย “ยังไม่รีบไปเอาเข็มฉีดยามาอีก!? ”ยาทำแท้งถูกดูดเข้าไปในหลอดฉีดยาช้าๆ หมอผู้ชายถือเข็มฉีดยาอยู่ในมือ เขารู้สึกลังเลเล็กน้อยเขาเป็นหมอ ถูกปลูกฝังให้ช่วยชีวิตคนไข้มาตั้งหลายปี แล้วจะให้เขาเป็นคนฆ่าเด็กตัวน้อยๆ เรื่องแบบนี้ เขารู้สึกทำไม่ลง“มัวทำอะไรอยู่? หรือว่าไม่กล้า? ดูเหมือนว่ามือของนายมันจะไร้ประโยชน์นะ ให้ฉันให้คนมาตัดทิ้งให้ดีมั้ย! ”กนิษฐาบีบบังคับหมอคนนั้น “ทำให้มันดีด้วย! ฉันต้องการให้เด็กนี่ตายทันที! ”“อย่านะ…ขอร้องล่ะ….อย่าทำกับลูกฉันแบบนั้นเลยนะ….”เสียงของวัจสาเปล่งออกมาได้ไม่ชัด ทำให้คนฟังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ขากับแขนของเธอโดนกดไว้ ไม่สามารถหนีไปไหนได้ แรงขัดขืนเธอก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆหมอผู้ชายคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ ตอนที่กำลังจะทิ่มเข็มฉีดยาเข้าไปในท้องของวัจสานั้น…เสียง “ปัง” ก็ดังขึ้นกระสุนถูกยิงเข้าไปที่หัวของหมอผู้ชายคนนั้น เลือดและสมองของเขากระเด็นออกมาเลอะเต็มหน้าของหมอผู้หญิงอีกคนหนึ่งเธอร้องออกมาทันที “กรี้ด! ” เสียงร้องด้วยความหวาดผวานั้นยังไม่ทันจบ ก็มีเสียง “ปัง”ดังขึ้นอีกครั้งนึง กระสุนอีกนัดถูกยิงออกมาจากปืนเก็บเสียง ฝังลงที่หัวใจของหมอผู้หญิงคนนั้น เธอเสียชีวิตทันที“คุณ คุณพ่อ? ”เสียงของกนิษฐาเริ่มสั่น เธอไม่กล้ากำเริบเสิบสานต่อหน้าคนที่กระหายเลือดอย่างอำเภอพัดรักเมื่อกี้อำเภอพัดรักไม่ได้เป็นคนยิง ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เขาเลิกจับอาวุธพวกนี้ไปแค่ฆ่าคนธรรมดาสามัญ ใช้คนอื่นก็ได้แล้ว ถึงจะเป็นคนใหญ่คนโตก็เถอะ…ไม่สิ ตอนนี้เขากำลังจะเป็นใหญ่แล้ว ไม่ควรจะไปล่วงเกินพวกคนใหญ่คนโตพวกนั้นวัจสานึกว่านัดต่อไปต้องเล็งมาที่ท้องของเธอแน่ๆ และเธอก็รู้สึกได้ว่าขากับแขนไม่ได้โดนผูกไว้แล้ว เธอจึงรีบลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วเอามือกอดท้องของตัวเองไว้