วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 396 เธอก็เป็นแค่เหยื่อที่เขาทิ้ง
ตอนที่ 396 เธอก็เป็นแค่เหยื่อที่เขาทิ้ง
“นี่เธอ เธอรู้ได้ยังไง? ”
ขนาดคนที่บ้านตระกูลศรีทองยังไม่มีใครรู้เลย แต่ทำไมกนิษฐาถึงรู้หล่ะ? เรื่องที่เธอท้องนั้นมีแต่หมอภาคินที่รู้ อีกทั้งเขาก็ไม่น่าจะบอกให้ธัชชัยหรือวรพลรู้ด้วย ยิ่งไม่มีทางเลยที่เขาจะบอกกนิษฐา!
“ฉันรู้ได้ยังไงหน่ะเหรอ? ก็เพราะว่าฉันติดเครื่องติดตามไว้ในกระเป๋าของเธอหน่ะสิ ฉันนี่ถูกเธอหลอกมาตั้งแต่แรกจนหยดสุดท้ายเลยสินะ ฉันตามเธอไปที่โรงพยาบาลกุหลาบรักษาด้วยตัวของฉันเอง วัจสา เธอยังมีอะไรจะพูดอีกมั้ยหล่ะฮะ? ”
“เธอ กนิษฐานี่เธอติดเครื่องติดตามไว้ในกระเป๋าของฉันเหรอ? นี่มันละเมิดความเป็นส่วนตัวเกินไปมั้ย? นี่เธอชั่วร้ายขนาดนี้เลยหรือไง! ”
วัจสาคิดไม่ถึงริงๆ ว่ากนิษฐาจะชั่วร้ายได้ขนาดนี้ แถมยังทำเรื่องที่ทุเรศออกมาด้วย!
“ฉันนี่นะชั่วร้าย? มันก็ยังดีกว่าเธอที่แอบไปท้องลูกของชัย การกระทำของเธอนี่มันไม่ได้ชั่วเลยหรือไงฮะ? ”
กนิษฐาเตรียมจะยกมือขึ้นอีกครั้งเพื่อที่จะตบเธอให้หน้าหัน แต่เห็นสภาพหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของวัจสาแล้ว จู่ๆ ก็รู้สึกขยะแขยงขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงเก็บมือลง
“วัจสานี่เธอคิดว่าเธอจะแอบจนคลอดลูกออกมาเลยรึไงกัน? ถ้าเธอไม่ได้ตกอยู่ในมือของฉันกนิษฐาคนนี้ เธอก็อาจจะพอมีหวัง แต่ว่าตอนนี้…”
กนิษฐาแสร้งยิ้มออกมาอย่างเศร้าโศก พร้อมกับหัวเราะออกมาประดุจปีศาจร้าย เสียงนั่นทำเอาคนฟังขนลุกขนชันขึ้นมาทันที
วัจสาถอยหลังเพื่อเป็นการปกป้องลูกด้วยสัญชาตญาณ “กนิษฐา เธอคิดจะทำอะไรหน่ะ? ”“กลัวอะไรว่าฉันจะทำอะไร? ฉันไม่กินเธอหรอก อีกอย่างเธอปกป้องท้องไปมันจะมีประโยชน์อะไรเล่า มันก็แค่เนื้อเน่าๆ ก็เท่านั้น! ”กนิษฐาพูดพลาง พร้อมกับหยิบเอากริชของเข้มขึ้นมา มันเป็นกริชอาบยาพิษ“กนิษฐา เธอถอยออกไปเลยนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉัน อย่ามาทำอะไรลูกของฉัน! ”วัจสากดเสียงต่ำ เธอหยิบเอาเก้าอี้พับข้างตัวขึ้นมา ด้วยคิดจะสู้กับกนิษฐา“วัจสาเธอนี่มันด้อยค่าจริงๆ แม้แต่คนเธอก็ดูจะไม่ใช่” กนิษฐามองไปที่หน้าของอีกฝ่ายที่เต็มไปด้วยเลือด แต่ก็ยังคิดที่จะเอาเก้าอี้พับมาต่อกรกับเธอ ก่อนจะยิ้มหยันขึ้นมา“เธอจะปกป้องตัวเองไปทำไม? เธอคิดว่าธัชชัยจะสนใจคนอย่างเธอ สนใจเด็กในท้องของเธอหรือไง!? ”กนิษฐาพูดแดกดันขึ้น ราวกับกำลังรำพึงรำพันกับตัวเอง “เธอมันก็แค่เหยื่อที่เขาใช้แล้วทิ้ง! เพื่อเป็นอุบายให้พ่อเลี้ยงของฉัน น่าเศร้าใจจริงๆ เลยเธอหน่ะ ธัชชัยเขารู้อยู่ก่อนแล้วว่ามีการดักซุ่มอยู่ที่หน้าหมู่บ้านดาว!วัจสาได้ยินดังนั้น ก็เบิกตากว้าง “เธอ เธอพูดอะไร? นี่หมายความว่ายังไง? ”“ทำไม เธอรับมันไม่ได้เหรอ? ฮ่าๆๆๆ …”กนิษฐาหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล ยิ่งผู้หญิงตรงหน้าเจ็บปวดเธอยิ่งมีความสุข“วัจสา ฉันหล่ะเริ่มที่จะสงสารเธอแล้วนะ นี่เธอยังไม่กระจ่างอีกงั้นเหรอ? ความหมายของฉันหน่ะเหรอ เดี๋ยวฉันจะบอกให้”“ธัชชัยหน่ะเขารู้อยู่แล้วว่าพ่อเลี้ยงฉันจะซุ่มอยู่ที่ถนน ดังนั้นเขาก็เลยให้เธอกับลูกของเธอหน่ะเป็นเหยื่อล่อยังไงหล่ะ รอให้พวกเธอทำถนนให้มันสะอาดหมดจดแล้ว ธัชชัยจะได้ส่งพี่ชายของเขาไปหมู่บ้านดาวนั่นอย่างปลอดภัยยังไงหล่ะ! ”“พูดง่ายๆ เลยก็คือ เขาให้เธอและลูกออกไปเป็นตัวตายตัวแทนของวรพลไง! ”“น่าสงสารจริงๆ ที่ธัชชัยไม่รู้ ว่าได้ภรรยาของเขากำลังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเขาเองอยู่ในตัว ไปเป็นเหยื่อล่อให้พี่ ฮ่าๆๆๆๆ ”เห็นวัจสาที่ดูน่าสงสารนั่นก็ทำให้กนิษฐาอยากที่จะใช้มีดทะลวงเอาเด็กออกมาตอนที่กนิษฐากำลังหัวเราะอย่างสะใจอยู่นั้น หัวใจของวัจสาจับเป็นก้อนแข็งไปหมดวัจสารู้ว่าสิ่งที่กนิษฐาพูดออกมานั้นเป็นเรื่องจริง ด้วยเพราะธัชชัยเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้ว ที่ไม่มีใครสำคัญกว่าพี่ชายของเขา!แต่เธอไม่อาจที่จะให้อภัยเขาได้ที่เขาส่งเอาแม่ลูกอย่างพวกเธอมาเป็นเหยื่อล่อแบบนี้เธอสามารถที่จะหอบเอาลูกของเธอหนีไปจากเขาได้ และตราบเท่าชีวิตนี้ก็จะไม่ไปให้เขาได้เห็นอีก แต่ทำไมเขาถึงทำเหมือนว่าชีวิตของพวกเธอสองแม่ลูกเป็นแค่หญ้าแห้งเท่านั้นเด็กที่อยู่ในท้องนี่ มันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเขาเองนะ ชีวิตของพี่ชายเขาต้องรอด แต่ชีวิตของเธอกับลูกไม่รอดก็ได้อย่างนั้นเหรอ!เป็นพ่อภาษาอะไรกันนะ เขาเป็นผู้ชายประเภทไหนกัน?! เขาเคยคิดที่จะคิดถึงความรู้สึกของเด็กน้อยบ้างหรือเปล่า?ก็เห็นชัดๆ อยู่ว่านี่ก็เมีย อีกหนึ่งก็ลูก แต่เพื่อวรพลแล้ว เขาสามารถทิ้งเธอและลูกได้เลยหรือไง วัจสาเข้าใจดีทั้งหมด จริงๆ เธอสามารถช่วยเขาดูแล้วรพลก็ยังไงได้แต่ทำไมเขาถึงกระทั่งผลักเธอกับลูกออกมาอยู่ในทางตันแบบนี้? นี่มันถึงสองชีวิตเชียวนะ!วัจสาร้องไห้ก็ร้องไม่ออก แล้วก็ไม่รู้ว่าจะร้องไปทำไม ดังนั้นเธอจึงหัวเราะตามกนิษฐาไปด้วย ใบหน้าที่เปื้อนเลือดและดูสะบักสะบอมนั้นดูยุ่งเหยิง หัวเราะออกมาแล้วก็มีแต่ทำให้คนกลัว!“วัจสา เธอเริ่มจะเจ็บปวดขึ้นมาแล้วใช่มั้ย? รู้สึกผิดหวังขึ้นมาหน่อยๆ แล้วใช่หรือเปล่า? ”กนิษฐายิ้มเย็น “มันมีความเจ็บปวดมากกว่านี้รอเธออยู่ เธอรอดูได้เลย! ”กนิษฐาลูบท้องของวัจสาแผ่วเบาด้วยหลังกริช แสงจากกริชสะท้อนขึ้นมา“ไหนเธอบอกฉันสิ้ว่าถ้าฉันขุดเอาเจ้าเด็กน้อยนี่ออกมาจากท้องเธอ มันจะยังมีชีวิตอยู่ได้อยู่มั้ย? ”กนิษฐามองที่ท้องเธออย่างคนโรคจิต “นี่ก็สามเดือนกว่าแล้วด้วยสินะ ไหนเธอบอกสิ้ ว่ามันเป็นรูปร่างขึ้นมารึยัง? ”กนิษฐามือกำกริช และค่อยๆ สาวเท้าเข้าไปหาวัจสา