วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 390 พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์
ตอนที่ 390 พ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์
กรดลหยุดรออยู่ประมาณหนึ่งนาทีกว่าได้ ก็เห็นรถเฟอร์รารีวิ่งออกจากลานบ้านมา แต่กลับขับออกไปคนละทิศละทางกับRolls-Royceโดยสิ้นเชิง
คันหนึ่งมุ่งไปที่ค่ายฝึก ส่วนอีกคันหนึ่งตรงไปยังหมู่บ้านดาว
ด้วยรายละเอียดดังกล่าวนี้ กรดลจึงตัดสินใจตามRolls-Royceที่ออกไปตั้งแต่แรกไป ด้วยเพราะเขามั่นใจมากทีเดียวว่าธัชชัยจะอยู่ในรถคันนั้น
เฟอร์รารีนั้นไม่รู้ว่าเป็นใครอยู่ กรดลไม่สนใจ เพราะคนที่เขาจะต้องปกป้องนั้นมีเพียงธัชชัยคนเดียว
รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ อีกอย่างนั้นก็คือรถRolls-Royceที่ออกไปแต่แรกไม่ได้ปิดม่านบังเอาไว้ นั่นหมายความว่าสะดวกใจที่จะให้ใครมองเห็น
รถกันกระสุนนั้นแล่นเข้ามาเทียบแบบเดียวกับที่ทำในคราวของวัจสาเป๊ะ ที่เมื่อขับมาเทียบแล้วก็จะส่องไฟเพื่อให้เห็นคนที่อยู่ด้านในอย่างชัดเจน
“นั่นไงวรพล รีบกวดตามไป! ”
มีเสียงพูดเป็นภาษาสเปนดังออกมาจากรถคันนั้น ธัชชัยฟังออก ดังนั้นเขาจึงมั่นใจแล้วว่าเขาได้ตกคนของอำเภอพัดรักสำเร็จ และนั่นก็หมายถึงวรพลนั้นปลอดภัยดี!
“ท่านชัย เราโดนตามแล้ว”คนที่ขับรถนั้นเป็นสมุนของบุรีอีกที ด้วยเพราะเขามีทักษะการขับรถที่ดีมาก ธัชชัยจึงเลือกให้เขามาขับ
“หาช่องแล้วกระแทกพวกมันให้หนักๆ ให้พวกหมาลอบกัดมันได้รู้ว่าเราสุดยอดขนาดไหน! ”ธัชชัยคำรามเสียงดัง เขาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันราวกับกำลังบดขยี้คนพวกนั้นในปาก
“ครับผม นั่งดีๆ นะทุกคน! ”แม้ว่ารถRolls-Royceนี้จะกำลังไม่สามารถเทียบเคียงกับรถกันกระสุนที่กวดตาม แต่ก็สามารถชนให้ตกไปได้ถนนสายนี้ไม่ได้ราบรื่นเหมือนถนนใต้ เมื่อมีรถบรรทุกสวนมานั้น Rolls-Royceก็ปล่อยให้รถกันกระสุนออกจากการพันพัว แล้วดิ่งตรงไปยังรถบรรทุกที่ขับสวนมาด้วยกะจะบดขยี้มันให้เละไปแต่น่าเสียดายที่พอรถบรรทุกนั้นใกล้เข้ามาก็เลี่ยงไปนิดหนึ่งจึงทำให้รถกันกระสุนนั่นยังคงอยู่ดีอยู่“ให้ตายเถอะ เป็นหมาอะไรกลัวตายวะ! ”ลูกน้องของบุรีสะบดออกมาเสียงดังรถกันกระสุนที่เพิ่งรอดมาอย่างหวุดหวิดเริ่มคลั่งขึ้นอีกครั้ง มันใช้ประโยชน์จากความเป็นรถแรงนั้นขนสีข้างของรถRolls-royce ครั้ง สองครั้ง และทุกครั้งที่มันชนมารถทั้งคันก็กระเทือนไปคนขับพยายามอย่างสุดฤทธิ์ที่จะหลบการโจมตีของอีกฝ่าย แต่มันก็หลบได้ยากมากจริงๆคนของอำเภอพัดรักนั้นเหมือนกับคนที่อุทิศชีวิตแล้ว พูดได้เลยว่าถ้าใครไม่อุทิศชีวิตตัวเองแล้วนั้นก็มาเป็นสมุนของอำเภอพัดรักไม่ได้ดูจากเสียงของรถที่นั่งอยู่ในตอนนี้เกรงว่าอีกไม่นานก็คงจะวิ่งไม่ไหว วิ่งไปอีกไม่กี่กิโลต้องพังแน่ๆลูกน้องของบุรีจึงร้องเตือนธัชชัยขึ้น “ท่านชัย เกรงว่าเราจะไปได้อีกไม่ไกลแล้วนะครับ”ธัชชัยมองเวลา ก่อนที่จะขมวดคิ้วแน่น “ไม่ได้ เราต้องลากเวลาไปอีกหน่อย เพื่อให้ภูษิตกับพี่ฉันปลอดภัยอยู่ในช่วงที่ปลอดภัยอีกหน่อย! ”“ได้ครับ! ”เด็กคนนั้นรับคำ จากนั้นเขาก็เหยียบคันเร่งแรงขึ้นไปตามทาง ตรงลัดสนามหญ้าไปธัชชัยเขากำลังทำอะไรอยู่นะ? เล่นกับชีวิตอย่างนั้นเหรอ?กรดลที่อยู่ด้านหลังเห็นว่ามีรถกันกระสุนดักหน้าดักหลังรถของธัชชัย เขาจึงรีบเร่งความเร็วขึ้นไป“ท่านชัย ยังมีอีกคันหนึ่งครับ! ”เด็กหนุ่มตีนผีถึงกับประหลาดใจเมื่อเขาขับพ้นจากการพัวพันของรถกันกระสุนคันหนึ่งได้แล้ว จู่ๆ ก็มีอีกคันหนึ่งโผล่เข้ามา“อย่าตื่นตูมไป มีถนนอยู่ด้านหน้าไม่ใช่เหรอ? เราไปทางนั้น มันเป็นถนนบีบเป็นทางแคบ พวกมันทำได้แค่กวดตาม”ธัชชัยสั่งอย่างใจเย็น เหาะกลางถนนยาวหนึ่งเมตรด้านซ้ายนั่นพอจะทำสลัดรถกันกระสุนคันหนึ่งได้อยู่กรดลที่กวดตามรถกันกระสุนอยู่นั้น ควานโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาบุรี“ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง? ”“มีตำรวจตั้งด่านสามจุด เพื่อตรวจบัตร กำลังรอรถของท่านชัยอยู่” บุรีพูดกรดลมองรถที่เตรียมจะขับเบี่ยงไปยังถนนเขตเหนือ แล้วพูดเสียงต่ำ “ดูเหมือนจะไม่ได้ผลแล้วหล่ะ”กรดลมองออกว่าธัชชัยกำลังพารถกันกระสุนพวกนั้นวิ่งเตร่ออกทางชานถนนเพื่อยื้อเวลาบุรีรีบถามขึ้นมาทันที “งั้นตอนนี้จะทำยังไงดี? ”“เฝ้าตรงนั้นเอาไว้ก่อน แล้วฟังคำสั่งจากท่านชัย” ตอนนี้หากเพียงฝั่งของอำเภอพัดรักเคลื่อนไหว ก็ให้ไผ่ไปถ่วงเวลาเอาไว้”กรดลพูดเร็วปื๋อก่อนจะวางสายไป แล้วเหยียบเพิ่มความเร็วกวดจามรถกันกระสุนไปเสียงโทรศัพท์ของธัชชัยดังขึ้น เขาจึงรีบกดรับสาย“ท่านชัย พวกเราถึงที่หมู่บ้านดาวแล้วครับ คุณชายใหญ่ปลอดภัยดี” เป็นพ่อบ้านภูษิตที่โทรเข้ามา มันเหมือนจะเป็นเพียงแค่แว๊บเดียว แต่สำหรับธัชชัยที่รอโทรศัพท์อยู่นั้นมันนานมากทีเดียว“ดีแล้วหล่ะ ปลอดภัยก็ดีแล้ว ลำบากคุณแล้ว ดูแลพี่ชายฉันด้วย วางสายหล่ะ”ข่าวนี้ทำให้หัวใจของธัชชัยเบาลง อย่างน้อยการที่เขากำลังทำอยู่นี้มันก็ไม่สูญเปล่า ในเวลานี้ รถกันกระสุนได้ขับข้ามผ่านเกาะถนนจากทางด้านซ้ายเข้ามา และตรงดิ่งมาเพื่อที่จะชนรถของเขาRolls-Royceเฉไปอีกทางหนึ่ง เพื่อที่จะเลี่ยงหัวรถจากการชนของรถที่พุ่งเข้ามา แต่ด้านปลายกลับไม่พ้น