วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 388 ใช้สองแม่ลูกเป็นเหยื่อล่อ
ตอนที่ 388 ใช้สองแม่ลูกเป็นเหยื่อล่อ
“คุณโสธรที่ว่านี่ใช่โสธรแห่ง Richbabyหรือเปล่า? ” วัจสากวดถาม
“ใช่แล้วครับ เป็นเขานั่นแหละ ที่เป็นเจ้าของผับRichbaby แล้วก็เป็นหลานคนเดียวของคุณปู่ตระกูลดาราจักรด้วยหล่ะ”
คนที่แวววัยพูดถึงเมื่อคืนก่อนนี่เอง ที่แท้ก็มีจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้ทะนงตัวขนาดนั้น
วัจสายังอยากที่จะพูดให้มากๆ อีก เพราะการที่พูดเยอะๆ นั้นจะได้ปิดกั้นเธอจากความเครียดที่อยู่ในใจ ก็มีรถกันกระสุนคันหนึ่งดิ่งตรงมาทางพวกเขา จนสุดท้ายก็ไล่ตามพวกเขาทัน
รถสองคันขนาบข้างกันในสายของถนน เกิดแสงสว่างสาดเข้ามาในรถ วัจสาหลับตาลงด้วยสัญชาตญาณ
“ผู้หญิงคนนี้นี่แหละ!
เสียงดังออกมาจากรถคันที่ขนาบอยู่ข้างๆ นั้น แต่ด้วยเพราะมันเป็นภาษาสเปน ภูผาและวัจสาจึงฟังไม่เข้าใจ
แสงที่สาดเข้ามานั้นทำให้เห็นคนด้านในรถชัดขึ้น ดังนั้นภูผาจึงรู้สึกว่ามันผิดปกติ
“คุณผู้หญิงครับ คนพวกนี้น่าจะไม่ใช่คนดี คุณคาดเข็มขัดเอาไว้นะครับ ผมจะเร่งความเร็วแล้ว เดี๋ยวถ้าผ่านถนนเส้นนี้ไปได้เราก็จะเข้าเขตหมู่บ้านดาวแล้วหล่ะ คุณผู้หญิงไม่ต้องตกใจไปนะครับ”
เห็นได้ชัดว่าภูผารู้สึกว่าไอ้รถกันกระสุนนี้มันไม่ชอบมาพากล“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้ตกใจอะไร คุณขับไปเถอะ”วัจสาหยิบเบลท์มาคาดเอาไว้ ก่อนจะโค้งตัวลงขดเป็นกุ้งเพื่อลดแรงกระแทกและป้องกันเด็กในท้องลูกรักของหม่ามี๊ หม่ามี๊จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องหนู แต่หนูต้องเข้มแข็งหน่อยนะจ๊ะ?ความเร็วประจวบกับความเสถียรของรถนั้นถือว่าดีเลิศ มันไม่ได้เสียหายอะไรเลยหลังจากที่โดนรถกันกระสุนนั้นกระแทกไปสองสามทีภูผาเหยียบคันเร่งมิดไมล์ เพื่อที่จะสลัดเอารถกันกระสุนให้หลุดไป แค่เพียงข้ามถนนสายใต้นี่ไปได้ ก็จะเข้าสู่หมูบ้านดาวที่ซึ่งเป็นเขตปลอดภัยแล้วแต่ที่ภูผาไม่ได้คาดเอาไว้นั่นก็คือ ด้านหน้ายังมีรถกันกระสุนอีกหนึ่งคันที่รอพวกเขาอยู่ ไม่มีบ้านใกล้เรือนเคียงอยู่แถบนี้ นั่นทำให้ช่วงถนนนี้ค่อนข้างเงียบ ไม่มีการสัญจร อีกทั้งยังมองไม่ค่อยเห็นอะไรอีกด้วยฉับพลันอย่างที่ไม่ได้ทันคาดคิดเอาไว้ ก็เกิดเสียง “ปัง” ขึ้น รถเบนซ์ที่ภูผาขับชนเข้ากับท้ายรถของรถกันกระสุนเข้าอย่างจัง หลังจากที่รถเซถลาหมุนไปกว่าเก้าสิบองศา หน้ารถก็บุบเบี้ยวไปไม่มีชิ้นดีท่าทางที่เธอจัดไว้ในตอนแรกช่วยให้เธอปกป้องเจ้าเด็กในท้องได้มากทีเดียว การพุ่งชนนี้ไม่ได้เป็นอะไรเท่าไหร่วัจสาหน้าผากฟาดเข้าอย่างจัง แต่โชคดีที่เบาะรถยังนุ่มอยู่ วัจสาจึงไม่ได้เลือดตกยางออกอะไรถุงลมนิรภัยของภูผาพุ่งออกมาก็จริง แต่หัวของเขาก็ยังแตกเต็มไปด้วยเลือด เขาหันหน้ามาทางเธออย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนจะถาม “คุณผู้หญิง….คุณ…ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย? ”“มะ..ไม่เป็นไร..”สภาพของวัจสาเองก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ด้วยเพราะว่าหัวเธอกระแทกทำให้เธอรู้สึกมึนงงไปหมดมีคนออกมาจากรถกันกระสุนอย่างรวดเร็วประมาณ3-4คนเห็นจะได้ ูผาเห็นภาพนั่นไม่ได้ชัดมาก เขาอยากที่จะลงจากรถเพื่อไปปกป้องคุณผู้หญิงของเขาที่อยู่ด้านหลัง แต่ร่างกาย..มันขยับไม่ได้เลยเขาทำได้เพียงพูดออกมาอย่างอ่อนแรง “คุณผู้หญิง…คุณรีบหนีไป….หนีไป..”คนเหล่านั้นก็พอดีกระชากประตูรถเปิดออก และพาตัววัจสาลงจากรถไปวัจสาไม่ได้ต่อต้านอะไร สถานการณ์แบบนี้เธอไม่อาจที่จะขัดขืนอะไรได้ เธอคนเดียวไม่มีทางที่จะสู้กับอันธพาลที่มีอยู่หลายคนนี้ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกนั้นอาจจะทำร้ายเจ้าตัวน้อยในท้องของเธอในตอนนี้สิ่งเดียวที่เธอทำได้นั่นก็คือปกป้องลูกน้อยของเธอเอาไว้ ไม่ให้ใครทำอันตรายเขา“คุณผู้หญิง…คะ..คุณผู้หญิง”ภูผามองดูวัจสาที่ถูกคนลากลงจากรถไป ก็ร้อนใจ แต่ร่างของเขาก็ยังคงติดอยู่ สติของเขาเองก็เลือนรางลงเต็มที เขารู้สึกว่าเขาใกล้จะสลบแล้วจึงเริ่มควานหาโทรศัพท์นิ้วมือของเขาเต็มไปด้วยเลือด ดังนั้นจึงทำให้หน้าจอเต็มไปด้วยเลือดเช่นเดียวกัน เขาปลดล็อก ก่อนที่จะใช้เสื้อของเขาเช็ดเลือดออก แล้วกดเบอร์โทรหา ธัชชัยธัชชัยรับมันทันที ด้วยเพราะจริงๆ แล้วเขากำลังรอโทรศัพท์อยู่นั่นเองถ้าภูผาโทรมานั้นก็หมายความว่า วัจสาถูกเอาตัวไปแล้ว“คุณชะ..ชาย..คะ…คุณผู้..หญิง..ถูกคน” ภูผาพูดด้วยความโกรธแค้น“ค่อยๆ พูด หายใจเข้าลึกๆ ไม่ต้องรีบ”ธัชชัยเสียงเย็นกว่าที่เคย เพียงแค่มองก็รู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจในแววตาของเขา“คุณผู้หญิง….ถูกคนเอาตัวไปแล้ว! ”ภูผารวบรวมกำลังและใช้แรงทั้งหมดพูดไป แต่เขาไม่รู้ว่าธัชชัยนั้นรู้อยู่ก่อนหน้าแล้ว“โอเคฉันรู้แล้ว แกดูแลตัวเองด้วยหล่ะ” ตอนที่เขาวางสายนั้นก็มีเสียงไซเรนดังขึ้น ซึ่งก็รับประกันได้ว่าทางนั้นจะปลอดภัยวรพลได้ยินที่ธัชชัยคุยโทรศัพท์ก็ถามออกมาอย่างตระหนก “เกิดอะไรขึ้น? ใช่สาโทรมาหรือเปล่า? เธอถึงหรือยัง? มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า? ”“ไม่ใช่ ไม่ใช่เธอ” ธัชชัยตอบเสียงราบเรียบ “เป็นบุรีหน่ะถูกรถชน ตอนนี้เขาจะมาไม่มา แต่เราต้องไปกันแล้ว ไม่ต้องรอเขา”